Sweet love แอบถ่ายหัวใจนายมือเบส...

----บ้านแก้ว-----
  บรรยากาศบนโต๊ะอาหารน่าจะดีกว่านี้ ถ้าไม่มีเรื่องน่ารำคาญใจให้หงุดหงิด ก็เรื่องยัยพิมน่ะสิกว่าจะสลัดหลุดเป็นชัวโมงนี่ฉันอุตส่าทำใจแล้วนะถ้าเขามีกิ๊กก็ให้เขามีไปแต่ไม่ใช่ควงมาให้ฉันเห็น
  ฉันพยายามอย่างมากที่จะไม่พูดเรื่องพิมให้ป็อบปี้เป็นคนเล่าเอง
แต่ตลอดการเดินทางออกจากสนามบิน เขาก็เอาแต่เงียบไม่ยอมอธิบายอะไร ป็อบปล่อยให้ฉันนั่งอารมณ์เสียตลอดกลางวันจนถึงเย็นไม่คิดจะพูดอะไร จะให้ฉันทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้งั้นหรอมันยากมากนะที่ฟางคนนี้จะทำใจรับได้น่ะ 
ฉันจะแน่ใจได้ไงว่ายัยพิมอะไรนั้นจะำม่รบกวนเวลาของเราสองคน   ตอนอยู่ที่อเมริกายังอยู่ด้วยกันไม่หนำใจอีกรึไง
"นี่...ทำไมนั่งเงียบล่ะอาหารไม่ถูกปากหรอลูก"แม่ป็อบถามฉัน
"ป็อบพึ่งกลับมาทำหน้าให้มีความสุขหน่อยสิ"แม่ฉันเองแหละ
"ไปทำอะไรให้น้องเค้าโกรธล่ะมีอะไรคุยกันดีๆสิโตๆกันแล้วนะ"พ่อป็อบ
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ...หนูแค่ปวดหัวนิดหน่อย"ฉันพูดก่อนที่พ่อจะดุป็อบ(พ่อ-แม่ป็อบชอบเข้าข้างฉัน พ่อ-แม่ฉันชอบเข้าข้างป็อบป็อบ)
"ป็อบไม่ได้ก่อเรื่องอะไรแน่นะวันนี้...เฮ้อ!!! ตาป็อบเนี่นน๊าาา"แม่ป็อบกล่าวถามลูกชาายที่เอาแต่เงียบ
"ไม่ต้องตำหนิป็อบหรอก"คุณพ่อฉันเ่อ่ยขึ้น"แล้วเรื่องสมัครงานไปถึงไหนแล้วล่ะลูกฟาง"
"กำลังหาอยูค่ะ"ฉัน
"ไม่มีที่ไหนถูกตาบ้างเลยหรอลูก"
"ยังเลยค่ะคุณแม่...แล้วอีกแย่างหนูไม่อยากกลับไปเป็นปาปารัชชี่แลัวด้วยอยากทำงานที่ใช้ฝึมือแต่จบใหม่ๆก็ต้องไปเป็นลูฏน้องเขาก่อน"
ฉันลอบมองป็อบป็อบเองก็มองฉันเช่นกัน
"จริงๆตอนนี้ป็อบก็กลับมาอยู่กรุงเทพแล้ว...ช่วงหางานตอนนนี้ฟางก้ไปพักอยู่กับป้อบก่อนก้ได้นะลุก"แม่ฉันบอก
"ถามเขาหน่อยสิคะ..ว่าเขาอยากให้ฟางอยู่รึป่าว"
"ทำไมต้องถาม"ป็อบตบคำประชดของฉันมาด้วยเสียงเข้มทำอย่างกับว่าเขาไม่ผิดที่ฉันเป็บแบบนี้ก็เพราะเขานั้นแหละแค่อธิบายเรื่องยัยพิมทำไมต้องทำให้ฉันอารมณ์เสียด้วย

"งั้นช่วงนี้ฟาก็ไปอยู่คอนโดของป็อบก่อนแล้วทีกันหางานได้ค่อยว่ากันอีกที"ตอนนี้พวกท่ายคงคิดว่าความใกล้ชิดจะทำให้เราผูกพันธ์กันมากกว่าเดิมแต่ตอนนี้อาจทำให้เราออกห่างจากกันมากว่าเดิมน่ะสิ
ก็เพราะว่าป็อบคงอยากให้ยัยพิมอยู่ด้วยมากกว่าฉันซะอีกน่ะสิ