Sweet love แอบถ่ายหัวใจนายมือเบส...

---กลางดึก---

นี่ถือว่าเป็นมิตติ้งเล็กๆระหว่างครอบครัวฉันกับป็อบปี้ พอทานอาหารเสร็ยจพวกผู้ใหญ่ท่านก็นั่งจิบน้ำชาคุยกันสนุกสนาน

อ้อ!! คืนนี้ครอบครัวของป็อบค้างที่บ้านฉันด้วยนะ จะว่าไปแล้วครอบครัวเราก็ไปมาหาสู่กันบ่อยๆถ้าครอบครัวฉันไปเที่ยวบ้าบบ็อบก็จะค้างที่นั้นเหมือนกัน

เราน่าจะมีความสุขถ้าไม่เกิดเรื่องงี้เง่านี่ซะก่อน

"เฮ้อคิดมาถึงตรงนี้ก็เซ็งเลย" ฉันถอนหายใจแล้วปิดโน๊ตบุ๊คที่ใช้เสิร์ชหางาน

"ดึกแล้วทำไมยังไม่นอนอีก"ป็อบพูดพร้อมกับเดินเข้ามาหาฉัน

"หางานอยู่น่ะ" ถ้าปกติแล้วเราจะเท็กแคร์ดูแลหัวใจกันมากกว่านี้ถ้าไม่เกิดเรื่องงี้เง่านี่ขึ้นซะก่อนตอนนี้พแเห็หน้าป็อบก็จะมีหน้ายัยพิมลอยขึ้นมาแซกทุกที

"แต่ตอนนี้กำลังจะไปนอน...แล้วฝันดีนะ" ฉันบอกพร้อมหอบโน๊ตบุ๊กจะเดินออกไปแต่ป็อบปี้ก็เดินมาขวางไว้

"มีอะไรอีกล่ะ" ฉันเอ่ยถามป็อบ"

"อย่าทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาอะไรก็พูดกันตรงๆ" พูดเสียงเชิงำหนิ

"ใช่สิ...ฉันมันเด็กนี่"

  ฉันบอกออกไปเพราะความโกรธ ฉันอุส่าเปิดโอกาสให้ด้วยการถามว่า'มีอะไรอีกล่ะ'แทนที่เขาจะพูดเข้าประเด็นแต่กลับพูดเสียงเข้มใส่ฉันเป็นเชิงตำหนิ แถมยังมองฉันด้วยสายตาตำหนิเด็กสุกท้ายเขาก็โยนความผิดให่ฉันทุกที

"เพระฉันมันเด็กใช่ไหมนายถึงไปมีผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่ในเรื่องแบบนั้นมากกว่า"

"ฟาง เทอกำลังพูดไม่รู้เรื่องนะ" ป็อบตวาดพร้อมกับดึงข้อมือฉันคงกลัวว่าคุณพ่อ-คุณแม่จะได้ยินสินะแต่ฉันก็สะบัดมันออกอย่างไม่ใยดี

"ฉันพูดไม่รู้เรื่องหรือพูดแทงใจดำนายกันแน่"

"ฉันไม่ได้คิดอะไรกับพิม"

"แล้วยัยนั้นแล่นตามนายมาถึงเมืองไทยทำไม"

"พิมบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าเค้ากลับมาเยื่อมบ้านเกิด พิมเป้นคนไทย"

"แล้วนายจะให้ฉันเชื่อง่ายๆหรอป็อบ"

"ฟาง อย่าคิดมาหจนทำให้เรามีปัญหากันได้มั๊ย"

  ร่างสูงถอนหายใจพร้อมเดินเข้ามาเพื่อจะปลอยโยนแต่ฉันกลับถอยห่างฉันยังไม่พร้อมที่จะคุยกับเขาฉันรูว่าตอนนี้ฉันอารมณ์ร้อนเกิดไป ยิ่งคุยทุกอย่างก็ยิ่งพัง

"ฉันทำใจมาตลอดไม่ว่าเราจะไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันต้องคุยกันผ่านจอคอมหรือโทรศัพน์แต่นั้นก็ไม่เแ้นภาระสำหรับฉันเลย"

"...." ป็อบไม่พูดอะไร

 บ้าจริงๆเลยแันไม่ตั้งใจจะร้องไห้นะอยู่ๆน้ำตาบ้านี่ก็ไหลแแกมาเอง

"หรือตอนอยู้อเมริกานายจะไปมีผู้หญิงคนอื่นไปมีปะไรกับใครฉันก็ไม่สน"

"...."

"แต่ขออย่างเดียวถ้าเป็นที่นี่และต่อหน้ฉันอย่าพามาให้ฉันเห็นเพราะฉันใจแคบยอมรัยไม่ได้หรอก"

"...."

"นายบอกว่านายไม่ได้คิดอะไรกับพิม แต่นายถามยัยนั่นซักคำมั๊ยว่าคิดอะไรกับนายถึงฉันจะไม่ค่อยรู้อะไรแต่ฉันก็ไม่โ่ง่พอจะดูไม่ออก"

"...."

ป็อบตอบคำถามฉันมาด้วยความเงียบฉันไม่เปิดโอกาสให้เขาได้พูดอะไรมากมายเมือฉันพูดจบฉันก็เดินออกมาแล้วก็เดินขึ้นไปห้องนอนของฉันอยา่งไม่ลังเล

เพียงแค่นี้แันก็รู้แล้วว่า....ที่ๆไม่มีฉันยืนข้างๆเขา....เป็นที่ของพิม

-----------------------------------------------------------------------------------------------พอแค่นี้ก่อนนะไม่ค่อยว่างเลยอะ  T^T