Sweet love แอบถ่ายหัวใจนายมือเบส...

(บันทึกพิเศษ : ป็อบปี้)
"อื้อ"
  ผมพลิกตัวไปคว้าร่างบอบบางที่น่าจะนอนอยู่ข้างๆ เมื่อรู้สึกตัวในช้าววันใหม่ผมรู้สึกว่าร่างกายเมื่อยล้าไปหมด
     ว่าแต่ฟางไปไหนนะ ทำไมคว้าไม่เ็ห็นเจอความจริงท่าทางไม่รู้ประสีประส่าอย่างนั้นถ้าเจอศึกหนัดแบบเมื่อคืนต้องนอนแง้วๆอยู่บนเตียงไม่น่าจะขยับไปไหนไ้ด้นี่น่าแปลกแฮะ..
"ฟาง(ผมพูดออกมาทั้งที่ยังไม่ลืมตา)ฟางอยู่ไหนยัยตัวดี"
ฮู่ว....เรียกชื่อนี้อีกแล้ว" เสียงขุ่นๆนั้นผมมั้นใจว่าไม่ใช่ฟางแน่นอน
จริงสินะ...เมื่อคืนนี้
"เรียกชื่อฟาง  ฟาง  ฟางทั้งคืนเลย อยากรู้จริงๆเลยว่าหน้าใสๆตัวเท่าลูกแมวอย่างนั้นมัอะไรดี"
พิมตอนนี้อยู่ในชุดคลุดอาบน้ำสีขาวมองผมด้วยสายตาขุ่นๆแล้วนั่งลงปลายเตียงของผม
"จนได้สินะ.." ผมพูดแล้วลุกขึ้นจุดบุหรี่ขึ้นสูบ
  เมื่อคืนี้ ผมคงเมามากสินะถึงได้เห็นพิมเป็นฟาง  ให้ตายเหอะถ้าเรื่องนี้ถึงหูฟางมีหวังบ้านแตกชัวๆ
แค่คดีที่สนามบินเทอยังงอนผมไม่หายเลย
"นายพูดจาทำร้ายจิตใจฉันหลายครั้งแล้วนะป็อบปี้"
"ช่างมันเหอะ ฉันผิดเองแหละแต่ตอนนี้ช่วยกลับไปก่อนได้มั๊ย"
"ป็อบทำไมถึงพูดจาเหมือนฉันไม่มีความสำคัญขนาดนั้นด้วย"
"เราตกลงกันเรื่องความสัมพันธ์กันนานแล้วไม่ช่หรอพิม"
ผมย้ำระหว่างข้อตกลงของเรา
แค่นี้ฟางก็เสียใจมากพอแล้ว
"กลับไปเหอะ"
"ฉันไม่อยากจบ...เราก็เข้ากัยได้ทุกอย่างทำไมนายไม่ให้โอกาศฉันบ้างล่ะป็อบ"
"เทอก็รู้้ว่าทำไม"
"ถามจริงๆเถอะว่าทำไมถึงเลือกยัยนั้น ทั้งที่ฉันดีกว่ามันตั้งเยอะ"  พิมเปรียบเทียบตัวเองกับฟาง
"ฉํนกับฟางคบกันโดยไม่ได้มีเหตุผลแค่เรื่องบนเตียงเพราะฉะนั้นกลับไปเถอะ"  ผมพูดแล้วคว้ากางเกงขึ้นมาใส่
"งั้นหรอ  หึๆ"
ปิ๊งป่องๆๆๆๆ
พิมรีบเดินไปเปิดประตูทันทีที่ได้ยินเสียงกริ่ง แต่ผมไหวตัวช้ากว่าเพราะกำลังใส่กางเกง
พอผมใส่กางเกงสำเร็จและรีบเดินไปที่ประตูแต่ไท่มันเพราะพิมเปิดประตูซะแล้ว
"...!!!"
เมื่อผมมาถึงประตูและรู้ว่าผู้มาเยือนคือใคร ตอนนี้ก็เหมือโดนค้อนปล์อนฟาดหัวเต็มๆ
ในตาเบิกกว้างอย่างตกใจ
"ฟาง..." ผมพูดได้เพียงเท่านั้นเพราะเหมือมีแะไรมาจุกอยู่ในคอจนพูดไม่ออก
--------
(จบพิเศษ : ป็อบปี้)