WAITING FOR HER(TK)

เดินไปที่โต๊ะอาหาร แต่ภาพที่อยู่เบื้องหน้าทำให้เธอถึงกับสะอึกไปเลยทีเดียว บนโต๊ะมีอาหารมากมายแม้หน้าตามันจะไม่ได้น่ากินมากมายนัก แต่แก้วก็ยังสัมผัสได้ว่ามันเต็มไปด้วยความตั้งใจทำให้เธอนึกถึง
 
'โทโมะหิ้วหารไรให้กินที'
'เธอก็รู้ว่าฉันทำไม่เป็น'
'ไม่เป็นก็หัดดิ๊'
 
ยังมีเค้กก้อนโตวางอยู่ตรงกลางแต่เทียนวันเกิดที่ปักอยู่เหมือนว่ามันถูกจุดจนละลายไปกับเนื้อเค้กแล้ว มาถึงตอนนี้เจ้าตัวพึ่งมานึกไดว่าวันนี้วันเกิดตัวเอง ข้างๆเค้กมีกล่องสี่เหลี่ยมสีแดงกำมะหยี่แต่พอเปิดออกกลับไม่พบอะไรอยู่ภายในจึงวางมันลงที่เดิม
 
"โทโมะ"แก้วร้องเรียกแล้วเดินไปรอบๆห้องแต่ก็ไร้วี่แวว โทโมะไม่ได้อยู่ที่นี้แล้ว
"โทโมะ ฉันขอโทดนายอย่าทิ้งฉันนะ"
แก้วถึงกับทรุดตัวลงกัพพื้นแล้วร้องไห้อย่างไม่รู้จะทำยังไง เธอก็พึ่งรู้ใจตัวเองว่านับตั้งแต่ที่กวินทิ้งเธอไป และโทโมะก้าวเข้ามาดูแล เธอก็ได้ให้หัวใจกับโทโมะไปแล้ว แต่ที่เธอต้องมาตามดูแลกวินเพราะสงสารแม่กวินที่ลงทุนมาขอให้เธอช่วยดูแลกวิน แต่กวินกลีบมาโกหกเธอ นั่งร้องไห้อยุ่นานจึงคิดได้ว่า...
 
"ด้านฟ้า"
 
กึก กึก ผ่าง!!
"โทโมะ"แก้วร้องอย่างสุดเสียง โทโมะอยู่ที่นี้จริงๆด้วย เค้ายืนหันหลังให้แก้วอยู่
"โทโมะฉันขอโทด"ดินไปอยู่ข้างหน้าโทโมะ
"ไม่เป็นไร"
คำพูดนิ่งๆเสียดแทงไปถึงขั่งหัวใจแก้ว ทำให้รู้สึกผิดเข้าไปอีก ตลอดเงลาโทโมะรอเธอมาตลอด แต่เธอกลับพูดได้เพียงแค่คำว่า 'ขอโทด' โทโมะจะก้าวเดินลงไปจากด้านฟ้า
"อย่าไปนะโทโมะ ฉันขอร้องอย่าไป ฮึก ฮืออ"วิ่งเข้าไปกอดโทโมะแล้วสะอื้นจนตัวโยน จนโทโมะทนไม่ไหวหันกลับมากอดแก้วแน่น
"เฮ้ย...ยังไงฉันก็ไม่มีวันทิ้งเธอ รู้ใช่ไม๊"โทโมะพูดน้ำเสียงเศร้า
"ฮึก ฮึก ฮือออ...ฉะ ฉันรู้ ฮะ ฮึออ...ฉันกับกวินเราไม่มีอะไรกันนะเราขาดกันจนไม่เหลือแม้แต่ควมเป็นเพื่อนแล้ว"แก้วพยายามอธิบายให้สั้นที่สุดเพื่อโทโมะจะได้หายแคล่งใจ
"ไม่เป็นไร"
"นายพูดคำนี้จนฉันคิดว่า นายไม่เคยรักฉันเลย ฮึก ฮืออ...."ร้องไห้หนักกว่าเดิมเมื่อโทโมะยังคงเฉยชา
"ถ้าไม่รัก ไม่รอมานานขนาดนี้หรอก ฉันรักเธอ รักมานานแล้วด้วย แต่เธอไม่เคยมองเห็นมันเลย แต่ฉันก็รอ รอเธอมาจนถึงตอนนี้ไงหล่ะ เลิกร้องไห้ได้แล้วน๊ะเดี๋ยวไม่สวยน๊ะ"โทโมะกอดปลอบแก้วแล้วโยกตัวไปมาเบาๆแล้วเอามือเช็ดน้ำตาให้
"ฮื่อ ฮืออ...ฉันก็รักนาย"น้ำเสียงยังคงสะอื้นอยู่
"หลอกกันให้ดีใจรึเปล่าเนี่ย"แววตายังคงไม่แน่ใจกับสิ่งที่ได้ยิน
"ถ้าไม่รักก็คงไม่มาตาม ภ้ไม่รักก็ไม่ร้องไห้ขอร้องให้นายอยู่กับฉันตลอดไปหรอก"มองหน้าโทโมะจ้องลึกลงไปในตาคู่สวย
"แต่งงานกันได้ไหม"แก้วยิ้มอกมาทั้งน้ำตา
"เร็วไปป่าววว"เขินแต่ก็ยังไม่ตอบตกลโดยทันที
"สำหรับฉันมันไม่เร็วไปหรอกแล้วเธอหล่ะเร็วไปเหรอ"มองจ้องกลับมา
"ไม่หรอกเราก็รู้จักกันมานานแล้ว แต่งก็แต่ง"ยิ้มหวานใหโทโมะ
"ถ้าเธอตกลง ต่อจากนี้ไปฉันจะไม่ปล่อยเธอให้ใครหน้าไหนอีกต่อไปแล้วนะ"น้ำเสียงจริงจัง ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าหยิบแหวนเพรชมาสวมที่นิ้วเรียวขอแก้ว
"ขอบคุณโทโมะที่รักฉัน"
เรียวปากบางถูกประทับอย่างรวดเร็ว ริมฝีปาดอุ่นๆบดขยี้เรียวปากนุ่มอย่างจงใจแสดงความเนเจ้าของ ลิ้นอุ่นร้อนแทรกเข้าไปทั่วโพรงปากดูดกลืนความหอมหวานอย่างโหยหาราวกับอดอยากมานาน เมื่อคนร่างเล็กเริ่มหมดจะหอบหายใจจึงตัดสิ้นใจถอนจุมพิตออกเปลี่ยนเป็นกอดอย่างหลวมๆแทน
ถึงแม้ว่าการรอคอยของมนุษย์จะไม่ได้รับความสมหวังทุกตรั้งไป แต่ครั้งนี้ถือเป็นโชคดีของชายหนุ่มที่การรอคอยจะจบลงด้วยความรัก
THE END
................................................................................................................................
 
ว๊าวววว!!!จบแล้วคร้ามันสั้นไปหน่อยยังไงก็ไม่รู้เน้อ3ตอนเอง แต่ยังไงก็ฝากด้วยน๊ะค๊ะเดี๋ยวอาจจะมีของฟาง ป๊อปต่ออีกแต่ไม่รู้ว่าจะมีคนสนใจรึปล่าวววว
เม้น+โหวดกันเยอะๆน้าคร้า จุฟฟ ม๊วฟฟ!!!