Please love me รักฉันได้ไหม?
เขียนโดย 
Fakfaeng_love_TK
วันที่ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 เวลา 14.05 น.
แก้ไขเมื่อ 26 มกราคม พ.ศ. 2556 14.53 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
6)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันต่อมา..
@ สนามบิน (08.15 น.)
"แกจะไปจริงๆหรอ"ตอนนี้ก็ใกล้เวลาขึ้นเครื่องเข้าไปทุกที ป๊อปปี้ถามเพื่อความแน่ใจ
"ถึงฉันอยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์..."
"แล้วแกจะลืมมันได้หรอ"
"............"เธอเงียบลง ป๊อปปี้รู้ดีว่ายังไงเธอก็ลืมเขาไม่ได้ เพราะเธอเป็นคนมีความรักยาก ถ้าจะรักใครสักคน ก็รักหมดใจ
"ต้องได้สิป๊อป ฉันต้องลืมได้"สิ้นเสียงของหญิงสาว ประชาสัมพันธ์ก็ประกาศ เที่ยวบิน ไทย-อเมริกา ให้ขึ้นเครื่อง เธอบอกลาเพื่อนชาย แล้วเตรียมจะเดินไป แต่ก็หันหลังกลับแล้วบอกอะไรบางอย่าง..
"ป๊อป ฉันขออะไรอีกอย่างได้ไหม..."
"........อะไรล่ะ"
"หลังจากนี้ ถ้าเราเจอกันที่ไหน ไม่ว่าจะบังเอิญหรือเหตุจำเป็น..............ขอให้ทำเหมือนไม่รู้จักกัน.....ได้ไหม?"
"................"เป็นเขาที่ต้องเงียบบ้าง เขาไม่อยากจะทำอย่างนั้น...เพื่อนที่ไหน เจอกันแล้วไม่ทัก แต่เพื่อความสบายใจของเพื่อนสาว เขาจึงจำต้องพยักหน้าอย่างเสียมิได้
"ขอบใจมากนะป๊อป ถ้าฉันพร้อมเมื่อไร แล้วฉันจะบอก.............ลาก่อน"กล่าวลาเพื่อนชายแล้วรีบหันหลังเดินไปขึ้นเครื่องทันที ก่อนที่เขาจะได้เห็นน้ำตาของเธอเป็นรอบที่ 2 ..ที่จริงเธอก็ไม่อยากจะทำอย่างนี้ แต่เธอต้องการจะลืม!ลืมเท่านั้น เธอเลยจำเป็นต้องตัดขาดจากเพื่อนรักอย่างป๊อป จนกว่าเธอจะพร้อม...
.
.
.
"ทำไมเงียบจังว่ะ"นี้ก็ 9 โมงกว่าแล้ว เขาเพิ่งจะกลับมาจากผับ(นรก)นั้น พอมาถึงก็ไม่เห็นเพื่อนรัก หาทั่วบ้านก็ไม่เจอ สักพักก็ได้ยินเสียงรถอยู่หน้าบ้าน ตอนแรกก็ไม่ได้เอะใจอะไรมากมาย แต่พอเพื่อนชายลงมาจากรถ คำถามก็ผุดขึ้น .....'แก้วไปไหน ทำไมไอ้ป๊อปมาคนเดียว'
"เฮ้ย ไปไหนมาว่ะ"
"....................."ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา มีแต่สายตาที่โหดราวกับต้องการจะฆ่าใครสักคนส่งมาให้ ด้วยความที่ไม่เคยเห็นเพื่อนเป็นแบบนี้มาก่อน จึงตกใจเล็กๆ แต่คิดว่าเพื่อนชายคงจะอยากแกล้งมากกว่า
"เออ.....อ๋อ! แกจะแกล้งให้ฉันตกใจใช่ไหมล่ะ ฮ่าๆๆ แกทำได้โครตเหมือนเลย"
"แกเห็นฉันทำเล่นหรือ!"น้ำเสียงและสีหน้าที่จริงจัง ทำเอาโทโมะถึงกับนิ่ง งง และ ตกใจในคราเดียวกัน
''กะ แกเป็นอะไร"ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ถูก ยังไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด?
"ฉันจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของฉัน!"
"แกไม่เคยเป็ยแบบนี้......มีเรื่องอะไรแกบอกฉันได้นะ หรือว่าใครทำอะไรให้แกโกรธ"
"ยังจะมีหน้ามาถามอีกหรอ?! ถ้าไม่ใช่เพราะแกฉันก็ไม่โกรธขนาดนี้หรอก!!!"
พลั่ว!!! ~
"โอ๊ย!"ร่างกายล้มลงทันทีที่โดนต่อย เสียงแห่งความเจ็บ(ที่สมควรจะได้ยินอีกสัก 2-3 รอบ -0-) ดังขึ้นมาท่ามกลางความโกรธและงงของคนสองคน มุมปากของเขาเริ่มมีเลือดไหลออก(สมควร!)
"แกต่อยฉันทำไม ซิ๊ดด! แล้วฉันไปทำอะไรให้แกโกรธขนาดนี้"
"หึ! ความจำสั้นจริงนะแก เรื่องมันเพิ่งผ่านไปเมื่อคืนเองนะ......หรือว่าแกจำไม่ได้ จะเอาอีกสักมัดไหมล่ะ!"มัดใหญ่เตรียมพร้อมเข้าปะทะกับหน้าหล่อ แต่คนโดนกระทำยกมือห้ามไว้ได้ทัน(ยังดีละหว๊าที่เค้าหยุดให้ -*-)
"เฮ้ยๆๆๆ! ฉันไม่รู้จริงๆ"
"แก..........แกก็รู้ว่าแก้วรักแก ถึงกับยอมเสียความบรสุทธิ์ให้กับแกเป็นคนแรก! ....แต่เมื่อคืน! แกก็ทำให้ฉันได้รู้ว่าคนอย่างแกไม่ควรคบเป็นเพื่อน ....ทำไม ทำไม! แกต้องตอบแทนความรักของแก้วด้วยการไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นด้วย!!"เมื่อเขาได้ยินก็ถึงกับทำอะไรไม่ถูก
"กะ กะ แกรู้ได้ไง"
"ถ้าฉันไม่ไปช่วยอาจารย์วันเพ็ญในวันนั้น......ฉันก็คงไม่รู้ว่าแกกับแก้วไปถึงขั้นไหน ถ้าเมื่อวานฉันไม่ชวนแก้วไปเที่ยวที่ผับ........ฉันก็ไม่รู้ว่าคนอย่างแกมันคบไม่ได้!!!"
"สะ แสดงว่าแก้วรู้! ไอ้ป๊อป! แก้วอยู่ไหน!"
"นี่แกเพิ่งรู้ตัวหรอว่าแกทำอะไรลงไป? หึ! คิดได้ตอนนี้ก็สายไปแล้ว"
"...แกหมายความว่าไง"
"..............."
"พูดมาสิไอ้ป๊อป! แก้วอยู่ไหน!"
"กลับไปอเมริกาแล้ว! พอใจรึยัง!!"ความเงียบปกคลุมไปทั่วบริเวณ เขาได้แต่คิดในสิ่งที่เขาทำไว้กับแก้ว...บอกว่ารัก แต่ทำให้เธอเจ็บ ...
"แล้วเธอจะกลับเมื่อไร"
".....ไม่มีกำหนด"นับแต่นั้นมาเขาก็เอาแต่อยู่ในบ้าน ไม่ยอมออกไปไหน ยกเว้นบ้านเขาและสนามบิน ที่ไปสนามบินเพราะ......รำลึกถึงวันที่เจอกันวันแรก ส่วนป๊อปปี้หลังจากนั้นไม่นานเขาก็หายโกรธเพราะคิดว่าถึงโกรธไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น แค่ 1 วันที่ผ่านไป เขาคิดว่ามันผ่านไปนานถึง 10 ปี และเขายังหวังว่าสักวันเธอจะกลับมา....
3 ปีผ่านไป
วันที่ 7 มิถุนายน
@ สนามบิน
"ฟางครับ ถึงไหนแล้ว"เสียงชายหนุ่มพูดคุยกับหญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนผ่านทางโทรศัพท์ เมื่อเธอโทรมาบอกว่าจะกลับไทยเมื่อ 2 วันก่อน แล้วบอกจะพาเพื่อนมาด้วย
"ฟางถึงสนามบินแล้วค่ะ แล้วป๊อปล่ะอยู่ไหน?"
"ป๊อปก็อยู่สนามบินเหมือนกัน ว่าแต่ฟางอยู่ส่วนไหนเนี่ย?"
"ฟางก็ไม่รู้ ไม่ได้กลับไทยตั้งนานที่นี้เปลี่ยนไปเยอะเลย อ้าว! ไปไหนแล้วล่ะ"
"เกิดอะไรขึ้นฟาง!"
"เพื่อนฟางน่ะสิ เมื่อกี้ยังยืนอยู่ข้างๆฟางเลย ไปไหนแล้วก็ไม่รู้ งั้นเดี๋ยวฟางขอหาเพื่อนก่อนนะป๊อป ตู๊ดดดดๆ"
"โอ๊ย!"เมื่อแฟนสาววางสายไป ก็เดินไปเรื่อยๆเผื่อจะเจอ แต่ก็ดันไปเดินชนเข้ากับใครก็ไม่รู้
"ขอโทษครับ..............กะ!"
"ขอโทษค่ะ! ขอตัวนะค่ะ...."กำลังจะเดินไป..
"อ้าว!ยัยแก้ว มาอยู่นี้เอง ฉันล่ะหาแกตั้งนาน .......ป๊อป! คิดถึงจัง"คงเป็นเพราะความบังเอิญล่ะมั้งที่ทำให้ฟางเจอทั้งเพื่อนและแฟน
"ป๊อปก็คิดถึงฟาง!.......แล้วนี่.."รู้อยู่ว่าใครแต่ก็ถามตามมารยาท
"นี่เพื่อนฟางเอง ชื่อแก้ว แก้ว! นี่ป๊อปปี้ แฟนฉัน"
"...สะ สวัสดีคะ"
"คะ ครับ สวัสดีครับ"
"งั้นกลับกันเถอะ เนอะๆ ^0^"
"ก็ได้ แต่วันนี้ป๊อปจะไปงานวันเกิดเพื่อน......ฟางกับแก้วจะไปด้วยไหมล่ะ?"
"ไปไหมแก้ว?"
"เออ......แล้วแต่แกเหอะ"
"ok! งั้นไปนะ ไปกันเถอะป๊อป"เขาพาพวกเธอมาเก็บสัมภาระที่บ้านแล้วไปงานวันเกิดคนๆนึง........
.
.
.
.
.
"เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ"เมื่อเล่าจบ ฟางก็ทำหน้าอยากจะฆ่าคนมากกก
"เลว!"คำพูดเดียวที่หลุดออกจากปากเธอ = ='
"ฟางไม่ต้องพูดตรงๆก็ได้ -.-' "
"หื๊มมมมมม ฮึ่ย! ฉันสันหาคำมาด่านายไม่ได้เลย คนอะไร ยิ่งกว่าสั_เนรฉาน เพื่อนฉันไม่ท้องก็ดีเท่าไรแล้ว!"
"เออ........พอเถอะๆ อะไรที่มันไม่ดีก็ปล่อยๆมันไปนะ มาเริ่มต้นใหม่ดีกว่า เนอะๆ"ดูท่าทางแฟนสาวอย่างฟางจะไม่ยอมง่ายๆ จึงต้องพูดขึ้นมาเพราะกลัวบ้านเพื่อนจะระเบิด - -
"อือออออออออ~"ในที่สุดเธอก็รู้สึกตัว
"แก้วๆ! เป็นไงบ้าง"
"ฟะ ฟาง..........ฟาง!พาฉันกลับบ้านที!"เมื่อเห็นว่าตอนนี้มีใครอยู่บ้างก็รีบบอกเพื่อนสาวให้พากลับทันที
"แก้ว.."เขาจะเข้ามาหา แต่ก็...
"อย่าเข้ามาใกล้ฉัน!"ถูกเธอสั่งห้ามน้ำเสียงเด็ดขาด ฟางต้องไล่ทั้งสองคนออกไปแล้วนั่งปลอบแก้วอยู่สักพัก จนเธอหลับไป
"เป็นไงบ้างฟาง"
"แก้วหลับไปแล้ว สงสัยจะเหนื่อย"
"นี่มันก็ดึกแล้ว งั้นเรากลับกันเถอะฟาง"
"แล้วแก้วล่ะป๊อป อย่าบอกนะว่าจะให้อยู่กับ..!"
"ให้โอกาสมันหน่อยเถอะฟาง"ใจนึงก็อยากจะเอาเพื่อนสาวกลับไปด้วย แต่อีกใจ.....ปล่อยให้เค้าเคลียกันเองดีกว่า
"...ก็ได้ ฉันฝากดูแก้วด้วยนะ"เธอพูดแล้วก้เดินออกไปพร้อมแฟนหนุ่ม เขาเดินเข้ามามองหน้าเธอแล้วตัดสินใจอุ้มเธอขึ้นห้อง แล้วจัดแจงให้เธอนอนดีๆ
"โมะขอโทษสำหรับทุกอย่างที่โมะทำให้แก้วต้องเสียใจ"
".................."
"ให้โอกาสโมะได้แก้ตัวหน่อยนะครับ"นอนกอดด้วยความคิดถึง จนถึงเช้า...
----------------------------------------------------------------------------------------------
มาอัพแล้ววววววว ~ มันคงไม่สนุก TT'
วันนี้เหนื่อยมากเลยยยยยยยย สลบก่อนนะ...คร่อกกก! ~~~~~
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
