Please love me รักฉันได้ไหม?

# ตอนนี้การบรรยายจะกลับมาเป็นปัจจุบันนะคะ

^.^ ^.^ ^.^ ^.^ ^.^ ^.^ ^.^ ^.^ ^.^ ^.^ ^.^ ^.^ ^.^ ^.^ ^.^ ^.^ ^.^ ^.^ ^.^

"โกหกอะไร"เธอยังทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว ทั้งที่ในใจมันจะระเบิดแล้วเว้ย!! T~T

"ฉันรู้นะว่าเมื่อคืนแก 2 คน เอ่อ......... กันน่ะ ><"เพื่อนชายก็นะ ทำให้เธอเขินได้ แต่ตัวเองก็ดันเขินด้วยเองซะงั้น - -'' (สติเริ่มไป - -)

"0///0 กะ.....แกรู้ได้ไง"ยิ่งตกใจเมื่อเพื่อนชายบอกออกไปตรงๆ (โดยไม่คิดจะอ้อมสักนิด -.-)

"ก็เมื่อคืน...(เล่าให้ฟัง)"สรุปก็เอาซะหมดเปลือก ไม่เหลือที่ให้หญิงสาวหนีความอับอายนี้ไปได้

">///<"

"แก้ว แบบนี้มันไม่เร็วไปหรอ? แกกับโทโมะเพิ่งรู้จักกันแค่ 2เดือนเองนะ"จริงอย่างที่ป๊อปพูด เธอกับเขารู้จักกันได้ไม่นาน แล้วเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น ถ้าพลาดขึ้นมาจะทำยังไงล่ะ?

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่จะทำไงได้ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว กลับไปแก้ไขอะไรก็ไม่ได้"พยายามคิดในแง่ดี ทั้งที่ในใจก็แอบกังวลไม่น้อย

"เอาเป็นว่าถ้าแกมีปัญหาอะไร แกก็ปรึกษาฉันได้นะ"พูดให้เพื่อนสาวไม่เครียด เขาเข้าใจเธอดี

"ไอ้โมะ ใครโทรมาหรอ? คุยซะนานเชียว"เมื่อชายหนุ่มพูดคุยโทรศัพท์เสร็จก็เข้ามา

"เพื่อนเก่าน่ะ ก็เลยคุยกันนาน เดี๋ยวฉันออกไปข้างนอกนะ"กำลังจะเดินออกไป

"นายจะไปยังไง ?"ถามอย่างห่วงๆ

"แท็กซี่"หันมาตอบแล้วเดินออกไป สักพักแท็กซี่ก็มา หญิงสาวสงสัยเล็กน้อย

"แกว่ามันจะไปไหน?"

"คงจะออกไปหาเพื่อนมั้ง"

"แล้วแกจะกลับเมื่อไร?"ป๊อปปี้ถาม เพราะอีกไม่กี่วันแก้วก็ต้องกลับแล้ว เค้ารู้ว่าหญิงสาวยังไม่อยากกลับ แต่ก็ต้องถามเพื่อความแน่ใจ

"ฉันไม่รู้ ฉันอยากอยู่ที่นี่ต่อ ฉันว่าฉันจะลองโทรไปขอป๊ากับม๊าดูเผื่อท่านจะอนุญาต"

"เอางั้นก็ได้ ว่าแต่วันนี้แกอยากจะไปไหนไหมล่ะ?"

"ไปเที่ยวสิ!"พอถามปุ๊บ ก็ตอบปั๊บ เค้าเดาเธอไม่ผิดจริงๆ -_-

"เที่ยวตลอด - - อ่ะๆ ก็ได้ๆ จะไปไหนล่ะ?"

"ฉันอยากไปผับอีก"

"แกจะไปเมาอีกรึไง - - !?! ขี้เกียจแบกกลับมานะ ตัวหนักยังกะอะไรดี"

"อ๊ากกกกกก! แกว่าฉันหนักหรอ ตายซะเถอะ ย๊ากกกกกกกกก!! ~"และแล้วสงครามหมอนห้องนั่งเล่นก็เกิดขึ้น = =' แต่สุดท้ายป๊อปก็จำต้องพาหญิงสาวไปอยู่ดี

   @ผับ seed wave (19.25 น.)

[Poppy talk]

ตั้งแต่เช้าไอ้โมะยังไม่กลับบ้านเลย ตกเย็นผมจึงต้องมาเที่ยวกับยัยแก้วแค่สองคน ผมชอบมาที่นี้กับไอ้โมะ เรียกได้ว่ามาบ่อยจนพนักงานจำได้ - - เสียงดนตรีมันส์ๆ แสงสีในผับ และผู้คนมากมายทำให้ยัยแก้วเกิดอารมณ์อยากเต้นขึ้นมา ถ้าจะเต้นผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ แต่....มาชวนผมทำไมเนี่ย!

"ป๊อป ไปเต้นกันนะ"ไปคนเดียวสิ - -+

"ฉันขี้เกียจเว้ย! แกไปคนเดียวสิ"
"อะไรอ่ะ แกไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ เต้นคนเดียวมันเหงานะ *-* "เป็นลูกแมวตั้งแต่เมื่อไร อ้อนซะ! = =
"เออๆๆๆ ไปก็ไป - -' "ผมจำต้องออกไปเต้น(หรือยืนอยู่เฉยๆ)กับแก้ว ถ้ายัยนี้เมาขึ้นมาทำไงเนี่ย?!
"เฮ้ย! ป๊อป ฉันให้แกออกมาเต้นเป็นเพื่อนนะ ไม่ใช่ให้มายืนเป็นนายแบบอย่างนี้ - -"ยังดีนะ ที่บอกว่านายแบบ แสดงว่าผมก็หล่อใช้เล่นนะ >< (- -^)

"ก็ฉันบอกแล้วไงว่าขี้เกียจ -3-"

"เออๆ ไม่อยากเต้นก็ไม่ต้องเต้น กลับไปนั่งเลย แล้วสั่งเครื่องดื่มให้ฉันด้วย เอา 2 แก้วนะ"ไล่แล้วยังสั่งอีก เพื่อนหรือแม่ว่ะ? =_=

"น้องครับ"ผมเรียนพนักงานขาประจำ แล้วสั่งเครื่องดื่มเบาๆมา พร้อมกับนั่งดูยัยแก้วเต้นแบบ...........เหมือนอะไรก็ไม่รู้ -..-

"555 สนุกจังเลย"สักพักแก้วก็กลับมานั่งที่โต๊ะ ด้วยท่าทางที่เหมือนคนบ้าเข้าไปทุกที ....ผมว่าผมต้องพาแก้วไปโรงพยาบาลบ้างแล้วล่ะ

"สนุกไหมล่ะ - -"

"มากๆ เลยป๊อปปป 555"ผมส่ายหัวกับพฤติกรรมของแก้ว ไอ้บทจะรั่วก็รั่วซะไม่เหลือชิ้นดี เวลาบทจะร้ายก็ร้ายแบบบ้านพัง - - ผมล่ะตามอารมณ์แก้วไม่ทันเลย ........เวลาผ่านไปจนเกือบจะสามทุ่มแล้ว แก้วก็ยังคงสนุกกับการดื่มและการเต้น ผิดกับผมที่ตาจะหลับแล้ว คร่อกกกกก~ (_ _)

"ป๊อปปปป กาบบบบบบบ้านนนนกานนนเถอะ!"แล้วสุดท้ายเธอก็เมา - -'  แล้วผมก็ต้องแบกเธอกลับบ้านอีก โธ่!ชีวต TT' ผมวางเงินไว้ที่โต๊ะแล้วกำลังจะแบกตัวปัญหากลับบ้าน แต่สายตาของผมดันไปสะดุดกับใครคนนึง......

"ไอ้โมะ!"พอแก้วได้ยินก็แทบจะส่างเมาทันที แล้วหันไปมองทิศทางเดียวกับผม ภาพที่เห็น......มันอาจจะเป็นเรื่องปกติสำหรับคนในผับ แต่สำหรับแก้ว...ไม่เลย มันทำให้ผมรู้สึกสงสารแก้วมาก ที่เห็น...ไอ้โมะกำลังจูบกับผู้หญิงคนอื่น!!!

"แก้ว"เธอเริ่มมีน้ำตาคลอ แต่ก็พยายามทำให้ดูเหมือนเข้มแข็ง แก้วไม่ยอมขยับไปไหน ยืนมองดูภาพแห่งความปวดร้าวอยู่อย่างนั้น แล้วไอ้โมะก็พาผู้หญิงคนนั้นขึ้นไปด้านบน ซึ่งมันเป็นห้อง VIP ที่มีทุกอย่างครบ รวมทั้ง..........เตียง

"แก้ว ฉันว่าเรากะ....."ผมชวนแก้วกลับบ้านแต่....

"ตามไป!"เธอพูดน้ำเสียงเด็ดขาด ซึ่งผมก็ขัดเธอไม่ได้ คนร่าเริงอย่างแก้วโกรธหรือเศร้าเมื่อไร...ใครก็ห้ามไม่ได้    เมื่อถึงห้องๆหนึ่ง ผมกับแก้วก็ยืนอยู่หน้าประตู ซึ่งตอนนี้เธอกำลังจะกลั้นน้ำตาไม่ไหว ผมกับเธอยืนแอบฟังอยู่หน้าห้อง เสียงภายในห้องทำให้ผมรู้ได้เลยว่า....เขากำลังมีความสุข

.

.

.

"โมะคะ อย่าสิคะ อะ อ่าาาาาๆ!~"

"ฮือออ ผมทนไม่ไหวแล้ว ขอนะครับคนดี"

"อืมมมมม อ๊าา! มะ โมะ อืมม    แซมมี่เจ็บนะคะ อ๊ะๆ"

"เดี่ยวก็ไม่เจ็บแล้ว ฮืมมม"

"อ๊ะๆๆ! อ่าาาาา~"

.

.

.

"....ฮึกกกกๆ อือออออออ!!!"

"แก้ว!"เธอวิ่งไปแล้ว ผมรีบวิ่งตามเธอไป ผมไม่เคยคิดเลยนะว่าไอ้โมะจะเป็นคนแบบนี้ ถ้ารู้มาก่อนผมจะไม่คบมันเลย!

"ฮึกๆๆ.....อือ!! "ตอนนี้เธออยู่ที่รถแล้ว สภาพน้ำตานองหน้า บอกได้เลยว่าเธอเสียใจมาก

"ปะ ป๊อปปปป!"เธอดึงผมเข้ามากอด ซึ่งผมก็ไม่ขัดขืนอะไรเพราะรู้ดีว่าตอนนี้เธอต้องการที่พึ่ง แล้วตอนนี้ก็คงจะมีแค่ผม

"ฮึกก ฉันทำผิดอะไรป๊อป ทะ...ทำไม ทำไมเค้าต้องทำแบบนี้ ทั้งที่เค้ากับฉัน...และเมื่อคืน......ฮืออออออออ!"

"แกไม่ผิดแก้ว คนที่ผิดคือมัน! มันคนเดียว!........แกอยากร้องเท่าไรร้องออกมาให้หมด อย่าเก็บไว้"
"ฮือออออออ ฮึกๆ !"ผมเป็นเหมือนผ้าเช็ดหน้าให้แก้วนานพอสมควร จนเธอเริ่มจะไม่ไหว ผมจึงอุ้มเธอขึ้นรถแล้วกลับบ้านทันที

   @บ้านป๊อปปี้
"แก้วไหวไหม"ดูจากสภาพ...ไม่ถามก็รู้

"วะ...ไหว ฉันต้องไหว"

"แต่ตอนนี้แกไม่ต่างอะไรกับศพเลยนะ"

"............."

"............."

"ช่วยฉันหน่อยป๊อป"

"?"

"จองตั๋วเครื่องบิน..........ขอเร็วที่สุด!"เธอบอกผมแล้วเดินเหมือนคนไร้วิญญาณขึ้นห้องไป

"เฮ้ออ~"ผมคงจะช่วยเธอได้เท่านี้จริงๆ สงสาร....แต่ช่วยอะไรไม่ได้

-----------------------------------------------------------------------------------------

ขอโทษที่อัพช้า  หวังว่าคงเข้าใจ

ปล.พิมผิดขอโทษนะค่ะ