Please love me รักฉันได้ไหม?

~ นี่เรื่องของเรา ไม่ใช่ของใคร บอกเขาทำไมนะเธอ เริ่มก็ที่เรา จบก็ที่เรา หากเรายังเป็นเหมือนเคย ~ << เสียงโทรศัพท์ป๊อปปี้

 

ป๊อปปี้ // “ฮัลโหล   ครับๆ  ว่างครับ   ตอนนี้เลยหรอครับ?   ครับๆสวัสดีครับ’’ (วางสาย)

 

โทโมะ // ใครว่ะ?

 

ป๊อปปี้ // อาจารย์ปากกาด้ามเดียว (วันเพ็ญ) โทรมาบอกให้ไปช่วยงานตอนนี้

 

โทโมะ // แกไปคนเดียวหรอ?

 

ป๊อปปี้ // เออ! เดียวฉันจะไปส่งพวกแกก่อน แล้วค่อยไป ป่ะ! กลับ (เดินกลับไปที่รถ ป๊อปปี้ขับรถไปส่งโทโมะแก้ว)

 

   บ้านป๊อปปี้ เวลา 14.15 น.

 

แก้ว // (แก้วกับโทโมะลงมาจากรถ) แล้วแกจะกลับตอนไหนอ่ะ?

 

ป๊อปปี้ // ฉันคิดว่าน่าจะดึกหน่อย ถ้าพวกแกหิวก็หาอะไรกินในตู้เย็นก่อนแหละกันนะ (ขับรถไปมหาลัย แก้วเดินขึ้นห้องไปนอน ส่วนโทโมะนั่งดู TV)

 

   เวลา 19.30 (หลับยาวเลยม๊าเรา - -‘’)

 

แก้ว // อืม~ (งัวเงียตื่นขึ้นมา แล้วดูนาฬิกา) ทำไมเราหลับนานจัง?

 

   จ๊อกกกกกกกกกกกกกกก!~ (เสียงท้องร้อง)

 

แก้ว // ไอ้ท้องบ้า! พอฉันตื่นมาก็หิว (ว่าท้องตัวเองอีก -_-^)

 

 ก๊อก ก๊อก ก๊อก!

 

แก้ว // ประตูไม่ได้ล็อก (คนที่มาคือโทโมะนั้นเอง) (มีคนเดียวแหละ -..-) มีอะไรหรอ?

 

โทโมะ // มาดูเฉยๆว่าตื่นรึยัง

 

แก้ว // ฉันก็เพิ่งตื่นเมื่อกี้เอง แต่......หิวอ่ะ มีอะไรกินไหม?

 

โทโมะ // ตื่นมาก็หิวเลยนะ ดีที่ฉันต้มมาม่าเผื่อ ลงไปกินสิ

 

แก้ว // นายกินแล้วหรอ?

 

โทโมะ // ยัง ฉันขึ้นมาดูเธอก่อน ลงไปกันเถอะ (ลงไปข้างล่าง)

 

แก้ว // หู้ย! มาม่า ห๊อม หอมมมมมมมม~ (พูดแล้วก็กินอย่างเร็ว)

 

โทโมะ // นี่! กินช้าๆก็ได้

 

แก้ว // อะไออ๊ะ! (อะไรนะ)

 

โทโมะ // ฉันบอกว่ากินช้าๆก็ได้ แล้วเวลากินอย่าพูด !

 

แก้ว // ง่ำๆๆ (กินไม่สนใจ)

 

โทโมะ // -_-^^ (ต่างคนต่างกินจนหมด หลังจากนั้นก็นั่งดู TV กันต่อ สักพักแก้วก็ง่วง เพราะนี่ก็เป็นเวลา 3 ทุ่มกว่าแล้ว)

 

แก้ว // ขึ้นไปนอนก่อนนะ (เดินขึ้นไป โทโมะปิดTV แล้วขึ้นตาม) อ้าว ตามมาทำไมล่ะ

 

โทโมะ // ฉันก็ง่วง

 

แก้ว // ก็ไปนอนห้องนายสิ (จะปิดประตูห้องแต่มือของโทโมะดันไว้)

 

โทโมะ // นอนด้วย

 

แก้ว // นายจะบ้าหรอ! เฮ้ย! (โทโมะเดินเข้ามาในห้อง ปิดประตู แล้วเดินไปนอนที่เตียง) นาย! กลับไปนอนห้องนายสิ (พยายามดึงให้ลุกขึ้น แต่ก็โดนมือใหญ่ดึงให้ลงมานอนที่เตียงแล้วกอดไว้)

 

แก้ว // ไอ้บ้า! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ (พยายามดิ้นให้หลุดพ้นจากอ้อมกอด)

 

โทโมะ // เธอชอบฉันหรอ? (คำถามนี้ทำให้แก้วหยุดดิ้น แล้วหลบตา)

 

แก้ว // นะ...นายถามอะไรของนาย ฉันเนี่ยนะชอบนาย (นี่ฉันแสดงออกขนาดนั้นเลยหรอ?)

 

โทโมะ // สายตาเธอมันฟ้อง (ตอนนี้แก้วทำอะไรไม่ถูก ไม่กล้าสบตา ไม่กล้าพูด) มองตาฉันสิ

 

แก้ว // (ยังคงหลบตาอยู่ แต่โทโมะก็ไม่ละความพยายาม)

 

โทโมะ // แก้ว มองตาฉัน ฉันมีอะไรจะบอกเธอ

 

แก้ว // (คิดอยู่นาน แต่สุดท้ายก็มอง)

 

โทโมะ // ฉัน รัก เธอ (คำทุกคำพูดออกมาจากความรู้สึกที่แท้จริง ใช่! เค้ารักเธอ ตอนนี้เหมือนมีอะไรบ้างอย่างดึงดูดให้ปากของทั้ง 2 คนประกบกัน ตอนแรกเหมือนจะขัดขืนแต่สุดท้ายก็อ่อนหวานและเนินนาน ตอนนี้ทั้งคู่ต่างเคลิ้ม แล้วไม่นานชายหนุ่มก็เริ่มบทรักกับหญิงสาว แบบค่อยเป็นค่อยไป จนเวลาล่วงเลยผ่านไปนาน......)

 

   เวลา 01.05 น. (ป๊อปปี้กลับมาบ้านหลังจากไปช่วยงานอาจารย์วันเพ็ญเสร็จแล้ว)

 

ป๊อปปี้ // (เดินขึ้นบ้าน จะไปที่ห้องตัวเองแต่ชะงักเพราะเห็นประตูห้องโทโมะเปิดอยู่ เลยเดินไปดู) มันไปไหนว่ะ? (เดินเข้าไปดูในห้องก็ไม่เห็นแม้แต่เงา เลยลองเดินไปดูที่ห้องแก้ว แต่เมื่อเปิดเข้าไป.......)

 

ป๊อปปี้ // O_O! (ภาพที่เห็นคือเสื้อผ้ากระจายเต็มห้อง บนเตียงมีสองร่างนอนกอดกันอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนาเพราะเหนื่อยจากกิจกรรมที่เพิ่งเสร็จไปไม่นาน ป๊อปปี้เห็นถึงกับค้าง ไม่คิดว่าเพื่อนของเค้าทั้ง 2 คนจะพัฒนาความสัมพันธ์ไปถึงขั้นนี้ เมื่อได้สติก็รีบปิดประตูอย่างเบาที่สุดเพราะกลัวเพื่อนของเค้าตื่น แล้วเดินไปที่ห้อง อาบน้ำแล้วนั่งคิดในสิ่งที่เค้าเห็น ไม่นานก็หลับ)

 

   วันรุ่งขึ้น (เวลา 09.15)

 

     ห้องแก้ว

 

แก้ว // อื้อ~ (รู้สึกตัว) อะ...โอ๊ย! (จะลุกแต่รู้สึกเจ็บบริเวณนั้น)

 

โทโมะ // ตื่นแล้วหรอ (ที่จริงชายหนุ่มตื่นนานแล้วแต่เห็นหญิงกำลังหลับอยู่ก็เลยหลับต่อ)

 

แก้ว // อะ.....อืม (หลบตา  หน้าแดงเพราะอาย ไม่รุ้จะพูดอะไร เพราะตอนนี้ทั้งคู่เดินทางมาเกินกว่าคำว่า‘เพื่อน’แล้ว)

 

โทโมะ // ทำไมหน้าแดง เป็นอะไรรึเปล่า? (รู้อยู่ว่าเขิน แต่อยากแกล้ง)

 

แก้ว // เอ่อ.....อากาศมันร้อนน่ะ (ทำท่าเหมือนจะลุก)

 

โทโมะ // ลุกไหวไหม? (คำถามนี้ ทำเอาแก้วหน้าแดงถึงหู ทั้งๆที่รู้อยู่ยังจะถามอีก ><)

 

แก้ว // เอ่อ.......

 

โทโมะ // ดูจากสภาพก็รู้แล้ว มะ!เดี๋ยวช่วย (พูดเสร็จก็ช้อนตัวแก้วแล้วเดินเข้าห้องน้ำ แล้วอาบน้ำด้วยกันจนเสร็จ แต่งตัวแล้วเดินลงไปข้างล่าง)

 

ป๊อปปี้ // ตื่นสายจังนะวันนี้ (เมื่อเห็นเพื่อนทั้งสองคนลงมา จึงถามแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น)

 

แก้ว // เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อยน่ะ เออ.....มีอะไรกินบ้างอ่ะ หิวแล้ว (พยายามเปลี่ยนเรื่อง)

 

ป๊อปปี้ // มีขนมปังกับโจ๊ก เมื่อเช้าฉันไปข้างนอกเลยซื้อมาเผื่อ

 

โทโมะ // งั้นเดี๋ยวฉันไปเอาให้นะ (ลุกขึ้น เดินไปที่ครัว)

 

ป๊อปปี้ // ทำไมวันนี้ถึงลงมาพร้อมกันล่ะ?

 

แก้ว // กะ...ก็ตื่นพร้อมกันไง แกก็ถามแปลก (ป๊อปปี้กำลังจะถามต่อ แต่โทโมะเดินมาก่อน)

 

โทโมะ // อ่ะ ได้แล้ว (ยื่นถ้วยโจ๊กให้แก้ว แก้วรับมาแล้วกินอย่างอร่อย)

 

ป๊อปปี้ // ค่อยๆกินก็ได้แก้ว กินยังกะเมื่อวานเสียแรงไปเยอะงั้นแหละ (กำลังจะตักโจ๊กเข้าปากไปอีกคำ ต้องชะงักเพราะคำพูดของป๊อปปี้) อ้าว ทำไมไม่กินต่อแหละ

 

แก้ว // ฉันว่า ฉันอิ่มแล้วล่ะ (วางถ้วยโจ๊ก)

 

~ ใจกำลังเต้น เธอเป็นคนบังคับ จะเล่นอีกนานใช่มะ ชี้แจงหน่อยดิ ~ <<< เสียงโทรศัพท์โทโมะ

 

โทโมะ // เดี๋ยวมานะ (เดินออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก)

 

ป๊อปปี้ // จะไปไหนแก้ว (เห็นเพื่อนสาวทำท่าจะลุก)

 

แก้ว // อะ...เอ่อ ไปนอน

 

ป๊อปปี้ // ยังนอนไม่พออยู่หรอ?

 

แก้ว // ก็.....ประมาณนั้น

 

ป๊อปปี้ // เมื่อคืนแกทำอะไร? ทำไมถึงนอนดึก

 

แก้ว // ฉะ....ฉันดูหนังน่ะ โทโมะก็ดู วันนี้ก็เลยตื่นสาย

 

ป๊อปปี้ // แกไม่ต้องโกหกฉันหรอกแก้ว

 

 

-----------------------------------------------------------------------------

 

ช่วงนี้ยุ่งนิดๆ อาจจะอัพช้า ^^