Problem ทำไงดี... เมื่อรักครั้งนี้มีปัญหา PF

ติ๊งหน่องๆๆๆๆๆ
          อ๊ะ ใครมานะ ละมือจากแก้วน้ำ ก่อนจะอาสาไปเปิดประตูให้คนที่กดออดรัวอยู่ ได้แต่ภาวนาอย่าให้ออดบ้านเธอพังเลย...
 
          “มาแล้วค่ะมาแล้วค่าาาา”
 
          “หวัดดีจ๊ะฟาง”
 
          “อ้าวหวาย พิม มาแล้วหรอ มาๆ เข้ามาข้างในก่อน” ดูตกใจเล็กน้อยที่รู้ว่าใคร เพราะพวกเธอมาไวกันเหลือเกิน ก่อนจะรีบผายมือเชิญให้เข้ามาในบ้าน
 
          “มีใครมาแล้วบ้างอ่ะฟาง” หวายเอ่ยถามเมื่อเข้ามาในบ้านไม่มีใครอยู่ แม้แต่โทโมะพี่ของฟางเธอก็ยังไม่เห็น
 
          “พี่ป๊อปมาแล้ว แต่พี่โมะยัยแก้ว ยัยเฟย์ยังไม่เห็นเลย”
 
          “หรอ แล้วพี่ป๊อปอยู่ใหน” พิมที่นั่งฟังอยู่บนโซฟา ได้ยินชื่อป๊อปปี้ก็รีบถามถึงทันที
 
          “อยู่... ในห้องครัวหน่ะ” ฟางชี้เข้าไปทางห้องครัวอย่าง งงๆ ก็ดูพิมจะดีใจซะเหลือเกิน หรือว่า.. คงไม่หรอกมั้ง
 
          ฟางได้แต่สะบัดหัวไล่ความคิดไร้สาระของตัวเองออก พลางมองตามหลังเพื่อนสาวที่เดินเข้าไปในครัว
 
          “ว่าแต่พี่ป๊อปเข้าไปทำไรหรอ” หวายที่ยังนั่งอยู่ที่เดิมถามขึ้น
 
          “อ๋อออ ไปทำอาหารหน่ะจ๊ะ” ฟางตอบยิ้มๆ ก่อนจะขอตัวเข้าไปเอาน้ำในครัวมาให้เพื่อนดื่ม แต่ยังไม่ทันเก้าเท้าไปไหน เสียงออดหน้าบ้านก็ดังขึ้นซะก่อน
 
           “ฟางงงงงงงง หิวอ่ะแก” ทั้งๆที่เธอยังไม่ได้ไปเปิดประตู แต่ทำไมยัยเฟย์ถึงเข้ามาได้
 
         “แกไม่ได้ล็อคประตู” เฟย์เอ่ยดักคอฟางอย่างรู้ทันว่าเพื่อนสาวจะถามอะไร
 
          “ฟางอย่ามัวพูดเลย พี่หิว จนจะกินเฟย์ได้แล้ว” เขื่อนพูดบอกฟาง พลางทำตาเป็นประกาย
 
          “ไอ้พี่เขื่อนบ้า พูดอะไรน่าเกลียด” เฟย์พูดพร้อมตีแขนเขื่อนอย่างแรง จนฟางและหวายที่ดูอยู่ยังเจ็บแทน
 
          “เอ่ออ งั้นนั่งรอกันตรงนี้นะ เดี๊ยวฟางไปดูในครัวให้” พูดจบก็หันหลังเก้าเท้าเดินเข้าไปในครัวทันที
 
          ทันทีที่เก้าท้าวเข้าห้องครัวเธอก็ต้องชะงักกับภาพที่เห็น นี่เค้าสองคนทำอะไรกัน ที่พิมเข้ามาในครัวนานสองนานเข้ามาทำไม คำถามที่เคยมีอยู่ในหัวตอนนี้มันรู้คำตอบหมดแล้ว เธอกระจ่างแล้ว ที่เค้ามาเพราะเค้ามามีความสุขกันสองคน เค้ากำลังจูบกัน เราไม่ควรเข้าไปขัดสินะ
 
          คิดได้ดังนั้น ก็หันหลังเตรียมจะเดินกลับออกไปเงียบๆ แต่เพราะน้ำตาที่มันเอ่อล้นออกมาเตรียมจะไหลได้ทุกเมื่อมันบดบังม่านตาของเธอจนทุกอย่างพล่าเลือน ทำให้เธอเดินชนแจกันดอกไม้แถวนั้น อย่างไม่ได้ตั้งใจ และแน่นอน คนที่กำลังจูบกันอยู่ข้างหลังต้องรู้สึกตัว ทั้งสองคนรีบผละออกจากกันอย่ารวดเร็ว
 
          “ฮึก..” เสียงสะอื้นที่ลอดออกมาจากริมฝีปากบางที่พยายามกลั้นเอาไว้ แต่มันก็ลอดออกมาให้เค้าได้ยิ้นอยู่ดี
 
          “ฟาง!! เดี๊ยว ฟาง!!”
 
          ป๊อปปี้ที่รู้สึกตัวจากที่ตกใจรีบวิ่งตามมาคว้าข้อมือเล็กเอาไว้อย่างต้องการจะอธิบาย แต่ไม่ทัน เมื่อฟางวิ่งออกไปแล้ว...
 
          “ฟาง!! ฟางเป็นอะไร!!” โทโมะเอ่ยถามน้องสาวอย่างร้อนรน เมื่อเห็นเธอ วิ่งออกมาจากห้องครัวทั้งน้ำตา ฟางไม่สนใจแม้จะหันหน้ามามองใคร ก้มหน้าก้มตาวิ่งขึ้นห้องนอนทันที
 
          เมื่อเข้ามาในห้องที่พึ่งเดียวที่เธอมีคือเตียงนอน ล้มตัวลงบนเตียงนอนก่อนจะปล่อยโฮออกมาทันที
 
          “ฮือๆ..พี่ป๊อป ฟางเข้าใจผิดคนเดียวซินะ ที่ผ่านมาฟางคงคิดไปเองคนเดียวซินะ ฮึก พี่ทำร้ายฟางเกินไปแล้ว ฮึก ฟางจะไม่รักพี่แล้ว ฮือออออ” ปล่อยโฮออกมาอย่างอัดอั้นตันใจ ก่อนจะหลับไปเพราะความเพลีย...
 
.
.
.
          “ไอ้ป๊อปฟางเป็นไร มีเรื่องไรกันว่ะ” โทโมะเอ่ยถามเมื่อเห็นป๊อปปี้วิ่งตามฟางออกมาจากห้องครัว”
 
          “มีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อยว่ะ” ป๊อปปี้บอกปัดๆ ก่อนจะเดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยอ่อน
 
.
.
.
          “พิม.. ฝีมือแกใช่ไหม ที่ฟางเป็นแบบนั้น” หวายเอ่ยถามเพื่อนสาว เมื่อลากเธอมาที่สวนหลังบ้านของฟางได้
 
          “แกทำไร” หวายเอ่ยถามอย่างใจเย็น เธอพยายามข่มอารมณ์โกรธไว้ที่สุดแล้ว เพราะอย่างน้อยจิตใต้สำนึกของเธอก็บอกว่า พิมคือเพื่อนรักของเธอ
 
          “จูบกับพี่ป๊อป” พิมตอบกลับมาหน้าตาเฉย ไม่สนใจหวายที่ตอนนี้ ช๊อคไปกับคำตอบเธอเรียบร้อยแล้ว
 
          “อะ..อะไรนะ” หวายแทบจะกระโจนไปเขย่าคอพิม เมื่อได้ยินคำตอบของเธอ
 
          “แกได้ยินไม่ผิดหรอก ฉันจูบพี่เค้า” พูดจบก็เดินนำเข้าไปในตัวบ้าน หวายได้แต่ถอนหายใจอย่างช่วยอะไรไม่ได้ ก่อนจะเดินตามพิมเข้าไป
 
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
วันนี้ดราม่ากันเบาๆ ใครก็ได้ ช่วยตอบที เรียน ม. 3 ส่วนสูง 155 ถือว่าเตี้ยมั้ย
เพื่อนปิ่นมันชอบว่าปิ่นเตี้ยอ่ะ ไอ้เพื่อนผู้ชายมันว่า เมื่อก่อนมันเตี้ยกว่าปิ่น เดี๊ยวนี้ เราเตี้ยกว่ามันแล้ว แล้วมันชอบล้ออ่ะ คุยกับมันต้องเงยหน้าคุยตลอดเลย T^T เศร้า
เจอกันตอนหน้าค่ะ บาย -3-