Problem ทำไงดี... เมื่อรักครั้งนี้มีปัญหา PF

เย็นวันนั้น

          หลังจากเลิกเรียน ทุกคนนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน พิมกับหวาย ก็กลับคอนโด ส่วนเฟย์ก็ไปกับเขื่อน โทโมะชวนแก้วไปกินข้าว เหลือก็แต่ฟางกับป๊อปปี้ที่ต้องกลับบ้านด้วยกัน เพราะถูกโทโมะทิ้งไว้

          “พี่ป๊อปค่ะ” เรียกเขาเบาๆ หลังจากที่ขึ้นมาบนรถแล้วไม่มีใครพูดอะไรออมา

          “หืม” ขานรับพร้อมกับค่อยๆ ขับรถออกจากรั้วมหาลัย

          “คือวันนี้ฟางไม่สะดวกให้พี่ป๊อปสอนทำอาหารหน่ะค่ะ”

          “ทำไมหล่ะ” น้ำที่ถามออกมาแสดงถึงความน้อยใจ ทำให้เธออึก อัก หาคำตอบไม่ได้

          “เอ่อ.. คือ..วะ วันนี้อาจารย์วิทย์ สั่งให้สรุปเนื้อหาไปส่งวันพรุ่งนี้หน่ะค่ะ”

          “อ้าวว แล้วมีไรให้พี่ช่วยมั้ย”

          “ไม่ดีกว่าค่ะเกรงใจ” เอ่ยอย่างเกรงใจกับคนที่คอยช่วยเหลือเธอทุกอย่าง ถ้าไม่มีพี่โทโมะ ก็จะมีพี่ป๊อปนี่แหละ ที่คอยดูแลเธอ

          “แล้วพี่ไปบ้านเราได้มั้ย” เอ่ยถามอย่างเกรงใจ ก็ตอนแรก เขากะจะไปสอนเธอทำอาหาร แต่ตอนนี้เธอไม่ว่างเรียน เค้ายังจะไปบ้านเธอได้มั้ย

          “ได้ซิค่ะ วันนี้เพื่อนฟางไปด้วยน่ะ”

          “เพื่อนเราไปด้วยหรอ” พูดออกมาเสียงเบาราวเสียงกระซิบ ทำให้ฟางที่นั่งฟังอยู่ได้ยินไม่ถนัด จนต้องเอ่ยถามอีกรอบ

          “อะไรนะค่ะ”

          “เปล่าครับ” ตอบเลี่ยงไป ก็จะให้เขาตอบความจริงได้ยังไงว่าเค้าไม่อยากให้เพื่อนเธอไปบ้านเธอ เพราะเค้าอย่างอยู่กับเธอสองต่อสองหน่ะ ขืนพูดไปแบบนั้นมีหวังเธอได้หัวเราะเยาะเขาแน่ๆ

.

.

.

ณ บ้านนีระสิงห์

          “ฟางครับ ถึงแล้วตื่นได้แล้วนะ” ป๊อปปี้เขย่าปลุกร่างบางเบาๆ แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าเธอจะตื่น ให้ตายสิ ขี้เซาเหมือนที่ไอ้โมะบ่นเลย คิดยิ้มๆก่อนจะล้มเลิกความคิดที่จะปลุกเธอ เปิดประตูลงจากรถ ก่อนจะเดินอ้อมไปฝั่งที่นั่งข้างคนขับ เปิดประตูรถ ช้อนอุ้มร่างบอบบางขึ้นมาในวงแขนแล้วก้าวเข้าไปในบ้านของเธอ

          “เฮ้ออออ ไอ้โมะยังไม่มาอีก มัวแต่จีบสาว” ป๊อปปี้ถอนหายใจยาว อย่างเซ็งจัด เมื่อมองหาคนที่เขาต้องการจะเจอไม่เห็น เลยอุ้มเธอไปวางบนโซฟากว้าง ใจจริงก็อยากจะพาเธอไปนอนบนห้องให้รู้แล้วรู้รอด แต่เขาเป็นผู้ชาย ขึ้นไปบนห้องผู้หญิง ฟางอาจจะเสียหายได้

          ปล่อยให้ฟางนอนหลับบนโซฟา ก่อนที่ตัวเองจะเดินหายเข้าไปในครัว เปิดดูของในตู้เย็นที่เค้าพอจะทำเป็นอาหารเย็นได้ แล้วเริ่มลงมือทำทันที

          “อืมมมมม” ฟางครางเบาก่อนจะพลิกตัวอย่างเมื่อยจัด เมื่อนอนท่าเดิมเป็นเวลานาน เปิดเปลือกตาขึ้นเล็กน้อย ก่อนทำท่าจะปิดมันอีกครั้ง แต่ก่อนที่เปลือกตาหนักอึ้งจะปิดสนิท ก็มีกลิ่นบางอย่างลอยมาแตะที่จมูกของเธอ กลิ่นหอมๆ ที่ลอยมาจากห้องครัวเรียกน้ำย่อยในท้องเธอได้ไม่ยาก

          ลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย เดินตามกลิ่นอาหารเข้าไปในห้องครัวทันที

          “พะ..พี่ป๊อป” ร้องออกมาสุดเสียงเมื่อคนที่อยู่ในห้องครัวกลับไม่ใช่คนที่เธอคิด แต่กลับเป็นใครอีกคนที่เธอไม่อยากให้มาเจอในสภาพแบบนี้ รีบวิ่งกลับขึ้นห้องตัวเอง ไปอาบน้ำแต่งตัว ทำใจอยู่นานกว่าจะกล้าลงมาข้างล่างอีกครั้ง

          “เมื่อกี๊เป็นไรหล่ะเรา หืมมม” ป๊อปปี้เอ่ยถามคนที่ลงมาข้างล่างอีกครั้ง

          “ปะ..เปล่าค่ะ” ส่งยิ้มแห้งๆ ก่อนจะเลี่ยงที่จะตอบคำถามเค้าเดินไปที่ตู้เย็นหยิบน้ำขึ้นมาดื่มแก้เขิน ก็จะให้เธอบอกว่า ที่เธอวิ่งขึ้นห้องเมื่อกี๊เพราะอายที่จะให้เค้าเห็นเธอในสภาพเพิ่งตื่นนอนนะเหรอ เฮอะ น่าอายสิ้นดี

ติ๊งหน่องๆๆๆๆๆ

          อ๊ะ ใครมานะ ละมือจากแก้วน้ำ ก่อนจะอาสาไปเปิดประตูให้คนที่กดออดรัวอยู่ ได้แต่ภาวนาอย่าให้ออดบ้านเธอพังเลย...

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

จบแล้วววววววววว วันนี้ใจดี อัพให้อีก ชดเชยทที่ห่างหายไปนาน 55 PF ล้วนๆ แต่ตอนหน้าไม่แน่ อิๆ อาจจะป่วนก็ได้ เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^

นี่คือโฉมหน้าของอีกคน ที่ทำให้ปิ่นคลั่งไคล้ จนโงหัวไม่ขึ้น >\\\< ผู้ชายอะไรไม่รู้ หล่อเป็นบ้า (>_<)