กับดักหัวใจนายเพลย์บอย (Twins)
เขียนโดย 
AB_Love
วันที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.36 น.
แก้ไขเมื่อ 26 มกราคม พ.ศ. 2556 18.25 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
12) ฟางไม่สบาย ??
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
เช้าวันต่อมา....
โทโมะตื่นขึ้นมาทำกิจวัตรประจำวันเสร็จเรียบร้อย แต่ฟางยังไม่ตื่น
ลุงบุญ : คุณโมะครับ รถเสร็จเรียบร้อยแล้วนะครับ จอดอยู่หน้าบ้าน
โทโมะ : ครับ ขอบคุณลุงมากนะคะ นี่ครับเงินค่าซ่อมรถ และก็เงินที่ให้ผมพักที่นี่
ลุงบุญ : ครับ (ลุงบุญรับเงินจากโทโมะ) อ้าวแล้วคุณที่มากับคุณโมะเขาไปไหนครับหนิ
โทโมะ : ยังไม่ตื่นเลยครับ ไม่รู้จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน
แต่ปกติยัยนี้ไม่เคยตื่นสายเลยนะครับผมว่ามันแปลกๆแล้วเดี๋ยวเข้าไปดูหน่อยดีกว่า
(โทะโมะพูดจบก็เดินไปดูฟางที่ห้อง) คุณๆ ตื่นได้แล้วมันสายมากแล้วนะ
ฟาง : เช้าแล้วหรอ ฉันปวดหัวของนอนอีกแปป
โทโมะ : ปวดหัวงั้นหรอ (โทโมะใช้มือของเขาแตะไปที่หน้าผากของฟาง) โหยย ตัวร้อนจี้เลย
(โทโมะเดินออกไปหาป้าแจ่ม) ป้าครับยาแก้ปวดหัวไหมครับ
ป้าแจ่ม : มีคะ ใครเป็นอะไรคะ
โทโมะ : ฟางเขาไม่สบายนะครับ ตัวร้อนจี้เลย สงสัยเป็นตากฝนเมื่อคืน
ป้าแจ่ม : อ๋อคะ เดี๋ยวป้าเอายามาให้
โทโมะ : ครับป้า (โทโมะยืนรอป้าแจ่มประมาณ 5 นาที)
ป้าแจ่ม : มาแล้วคะ ป้าว่าเช็ดตัวให้คุณเขาก่อนดีกว่านะคะ
เดี๋ยวป้าลงไปทำข้าวต้มมาให้ แล้วค่อยให้คุณทานยา
โทโมะ : ครับ งั้นเดี๋ยวผมจะไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้ฟางก่อนนะครับ
ป้าแจ่ม : คะ งั้นป้าไปทำข้าวต้มก่อนนะคะ (ป้าแจ่มพูดจบก็ไปทำข้าวต้ม)
ส่วนโทโมะก็ไปหาผ้ามาเช็ดตัวให้ฟาง พอหาผ้าได้แล้วก็เดินตรงไปที่ห้องทันที
ฟาง : นายจะทำอะไรของนายเนี่ย
โทโมะ : ก็เธอไม่สบายฉันจะเช็ดตัวให้งั้น ไข้จะได้ลด
ฟาง : ไม่ต้องเอามาฉันเช็ดเอง (ฟางดึงผ้าในมือโทโมะมาอย่างแรงทำให้โทโมะไม่ทันได้ตั้งตัวและล่มทับฟาง
หน้าของทั้งสองคนชนกันตาทั้งสองคนประสานกัน และโทโมะกำลังจะก้มลงไปจู๊จุ๊บฟาง
แต่ก็ต้องชะงักเพราะเสียงป้าแจ่มซะก่อน)
ป้าแจ่ม : คุณโมะคะๆ อุ๊ยยย !!! ป้าขอโทษนะคะ เข้ามาผิดจังหวะ (ฟางรีบผลักโทโมะออกทันที)
ฟาง : ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ มันเป็นอุบัติเหตุ ป้าอย่าพึ่งเข้าใจผิด
ป้าแจ่ม : คะๆๆ หนุ่มสาวก็อย่างนี้แหละคะ เอ่อ...ป้าเอาข้าวต้มร้อนๆมาให้เพื่อจะไข้นะคะ
โทโมะ :มาครับเดี๋ยวผมป้อนเธอเอง (โทโมะรับข้าวต้มมาจากป้าแจ่ม)
ป้าแจ่ม : งั้นป้าไปก่อนดีกว่า เดี๋ยวจะขัดจังหวะหนุ่มสาว (พูดจบป้าแกก็เดินจากไป)
ฟาง : นี่นายทำไมไม่พูดอะไรเลยสักคำเนี่ย เห็นไหมป้าแกเข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว
โทโมะ : เธอจะคิดอะไรมาก ไหนเธอบอกว่ามันเป็นอุบัติเหตุ
อยากพูดมากนะมาทานข้าวได้แล้วจะได้ทานยา อ่ะอ้าปาก
ฟาง : ฉันกินเองได้นะ เอามานี่(ฟางหยิบถ้วยข้าวต้มจากโทโมะมาแต่คราวนี้แบบเบาๆ)
โทโมะ : ตามใจอ่ะ ทานเสร็จแล้วก็ทานยาด้วยล่ะ ฉันจะไปรอด้านนอก
ผ่านไปประมาณเกือบๆจะครึ่งชั่วโมงฟางก็ทานเสร็จ
ฟาง : นี่นาย เราจะกลับกันตอนไหน (ฟางเดินออกมาจากห้อง)
โทโมะ : เธอจะออกมาทำไม เธอยังป่วยอยู่นะ เรื่องกลับนะกลับแน่แต่เธอต้องหายดีก่อน
ฟาง : ฉันค่อยยังชั่วแล้วแหละ รีบไปกันเถอะป่านนี้คนที่บ้านเป็นห่วงแย่แล้ว
เอ๊ะ !!! แต่ทำไมไม่มีใครโทรมาเลย
โทโมะ : จะโทรมาได้ไง ฉันโทรไปบอกที่บ้านเรียบร้อยแล้ว
ฟาง : หรอ งั้นเรารีบกลับกันเถอะเดี๋ยวจะค่ำ
โทโมะ : เธอค่อยยังชั่วแล้วจริงๆนะ
ฟาง : อืม
ทั้งสองเก็บของเสร็จก็ลาลุงบุญและป้าแจ่มกลับ
โทโมะ : ผมไปแล้วนะครับ ไว้ผมจะมาเยี่ยมใหม่นะครับเพราะต้องมาที่นี่บ่อยๆอยู่แล้ว
ลุงบุญ : ครับ ไว้แวะมาบ่อยๆนะครับ (ฟางยกมือไหว้ป้ากับลุงทั้งสอง)
ป้าแจ่ม : เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ
โทโมะกับฟางพากันขึ้นรถแล้วโทโมะก็ขับรถออกไป
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ
ต้องขอโทษรีดเดอร์ด้วยที่ไม่ได้มาอัพให้เพราะไรเตอร์ติดสอบ
แต่ตอนนี้สอบเสร็จแล้วจะมาอัพให้ตามปกติคะ
# AB
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
