กองปราบจิตป่วน [City Hunter] ตอน รับน้องสยองขวัญ

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
 
# เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter #
 
ตอน รับน้องสยองขวัญ ตอนที่ 11
 
 
"คุณ คุณ......หึหึ หลับกันหมดแล้วสินะ"
"ฮัลโหลครับ อีก 15 นาทีถึง ....ครับ ไม่มีปัญหา"
 
...
......
 
"ฮ้าว....พี่คนขับคะ แก้วปวดห้องน้ำมากเลย แวะหน่อยค่ะ นั่นปั๊มข้างหน้าเลี้ยวค่ะเลี้ยวๆๆๆๆ"              
"ฮึ่ย....จะถึงอยู่แล้วเชียว"
"เอี๊ยด......เร็วหน่อยนะคุณ ผมต้องรีบเอารถไปเช็คที่อู่ข้างหน้า"
 
                แกล้งหลับไปเพราะผิดสังเกตอะไรบางอย่างจากผู้ชายคนขับรถคนนี้ รวมไปถึงอาการของเพื่อนๆน้องๆที่ตอนนี้หลับเป็นตายกันไปหมด ก็แค่กินน้ำผึ้งเท่านั้น ถึงขนาดทำให้หลับสบายได้ขนาดนั้นเชียว?
                เป็นไปไม่ได้ .....จึงทำทีทำท่าว่าทานน้ำผึ้งไปแล้วและพร้อมจะเข้าสู่นิทราอย่างเช่นคนอื่นๆ และก็ได้ยินบทสนทนาที่ดูน่าสงสัย จึงแกล้งตื่นขึ้นมาแล้วบอกให้จอดปั๊มให้
                ท่าทางหัวเสียแบบนั้น.....เกมส์นี้จบแล้ว
 
 
"มันจะจบที่นี่แหล่ะย่ะ ชิส์"
.......
...........
 
 
"ฮัลโหลครับ พอดีมีเด็กเข้าห้องน้ำหนะลูกพี่ ฮึ่ย ตั้งนานแล้วสงสัยหนัก .. กินครับเมื่อกี้มันก็หลับไปแล้ว ผมก็แปลกใจว่ามันตื่นได้ไง สงสัยอึจะแตกจริงๆ อ่ะ ครับๆพี่จะมาเอาที่นี่ อ๋อ ลูกค้ามาถึงแล้ว ได้ครับที่ปั๊ม XXX"
"มาเอาอะไรเหรอครับลูกพี่?"
"พวกแก...ไม่ได้หลับเหรอวะเนี่ย? อะไรกันน้ำผึ้งเมื่อกี้พวกแกก็กินนี่หว่า? เห้ยไม่อยู่แล้วเว้ย!!"
"เด็กๆเค้าแจกกันเอง ไม่ได้แจกคนแก่น่ะครับ ผมเลยอดกิน มานี่จะไปไหน ย่า!"
"ไวจริงนะครับพี่ ทำเอากระต่ายน้อยของผมสลบไปเลย เล่นแรงนะครับน้ำผึ้งผสมยานอนหลับเรอะ นี่แน่ะ ว้าก!"
"โอ้ย เห้ย โว้ย ...ปล่อยนะเว้ย ปล่อยๆๆๆ แอร่ก!"
 
                เมื่อสัมผัสได้ว่ารถหยุดที่ไหนสักแห่งก็ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาสังเกตสถานการณ์ คนรักของเขารีบวิ่งเข้าห้องน้ำพร้อมกับต้นทานตะวันในมือ?
                จะนึกสงสัยอะไรก็ไม่ทัน จึงรีบรุดเข้าไปชาร์ตตัวคนขับข้างหน้ารถพร้อมกับเพื่อนหน้าหมีที่ดูจะหัวเสียกับสภาพแม่กระต่ายน้อยในอ้อมกอด
                ยานอนหลับ กับน้ำผึ้งอร่อยๆ.....ทำแบบนี้มากี่ครั้งกันนะ?
                ก่อนป๊อบปี้จะจัดการพี่คนขับแทบหลับคามือ ขอโทษนะครับพี่ ปรกติมันก็ชอบใช้กำลังมากกว่าสมองอยู่แล้ว ยิ่งมาเจอสถานการณ์ที่ทำร้ายหัวใจมันขนาดนี้
                พี่คงรอดยาก.....
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
"ปัง!!!! ส่งของมา ของอยู่ที่ไหน"
"เอ้าอายอั๊บ อ๋มโอนอั๊ด อ้วยอ๋มอ้วย ((เจ้านายครับ ผมโดนมัด ช่วยผมด้วย))....ปังๆๆ ....อั๊ก.......โดนยิงที่หน้าอกซ้าย3นัด"
"ไม่ยอมเก็บไว้ใช้งานต่อเลยนะเนี่ย...."
"ไม่ต้องพูดมาก ส่งของมา ของอยู่ที่ไหนส่งมา"
 
                เขาตัดสินใจแล้วว่า ก่อนที่คนรักจะออกจากห้องน้ำมา ทุกอย่างต้องเรียบร้อย คนสวยต้องไม่เป็นอะไรทั้งนั้น ก่อนจะมีพรรคพวกของมันโผล่มาสมทบอีก 2-3 คน ดูท่าทางแล้วเจ้าพวกนี้คงพอมีฝีมือและโหดในระดับหนึ่ง ก็มันเล่นยิงคนของตัวเองตายง่ายๆแบบไม่ห่วงไว้ใช้งานอีกต่อไป
                แล้วก็ถามหาของ.....อยากจะบอกเหลือเกินว่า
                พี่ครับ....ผมก็ไม่รู้ (-_-")
 
.....
..........
 
"พวกผมก็แค่ อ.กับวิศวกรกระจอกๆ จะไปรู้ได้ยังไงว่าพี่จะเอาอะไร และของที่เอาจะเอามันอยู่ที่ไหน?"
"เปรี้ยง!!!! อย่ามาตลก ต้นไม้น่ะ ต้นทานตะวันอยู่ที่ไหน ส่งมา!!!!"
 
                ไม่รู้จริงๆว่าไอยานรกพวกนั้นมันเก็บเอาไว้ที่ไหน เพราะเมื่อกี๊ก่อนจะจัดการเจ้าคนขับเขาก็แอบเช็คตะกร้าที่เขาสงสัยอย่างละเอียดแล้ว มีแค่ฟองน้ำห่อดินไว้เท่านั้น....สิ่งที่เขาต้องการจะเจอกลับไม่พบ
                ก่อนจะได้ยินสิ่งที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ
                ต้นไม้?....ต้นทานตะวัน
 
                ใช่ต้นที่แก้วใจของเขาถือติดมือตอนลงไปเข้าห้องน้ำหรือเปล่า?
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
                เสียการควบคุมสติของตัวเองไปไม่ถึงนาทีด้วยเพราะเป็นห่วงคนรัก ก็ถูกฝ่ายตรงข้ามยิงปืนถากๆเข้าที่แขนขวาโดยไม่ทันระวังตัว ด้วยความเป็นคนว่องไวเพราะมีวิชาตัวเบาติดตัวมาตั้งแต่เด็กๆจึงสามารถหลบได้อย่างรวดเร็ว แต่ที่มันเฉียดมาโดนแขนของเขาได้เพราะเขาเหม่อคิดถึงคนรักเพียงเสี้ยวนาทีเท่านั้น
                เก่งเหมือนกันนี่หว่า....แบบนี้ก็สนุกแล้วสิ
                ก่อนจะบอกให้เพื่อนรีบหาทางให้เขาทั้งสองคนใช้ปืนได้ โดยการหลบผู้คนไปไกลๆจะได้ประมือกันได้สะดวก
 
 
"ฮึ่ย.....ที่สาธารณะแบบนี้จะให้เอาปืนออกมาได้ยังไงวะเนี่ย?  โมะเป็นไงวะ"
"แค่ถากๆอ่ะ ฝีมือใช้ได้เลย ปืนข้าน่ะมี2กระบอก แต่จะให้ใช้ที่นี่คงไม่ได้ เราล่อมันลงไปทางด้านหลังปั๊มแล้วค่อยสู้กับมันดีกว่า ป่ะ"
 
......
...........
 
"ว้าย เกิดอะไรขึ้นคะ?"
"แก้ว หลบไป!!"
"นั่นไงต้นไม้!! นังคนสวยถ้าไม่อยากตายส่งมันมาซะดีๆ ....เล็งปลายกระบอกปืนไปที่หญิงสาวที่พึ่งออกมาจากห้องน้ำ"
 
 
                อีกครั้งของวันที่เขาแทบสิ้นสติ เมื่อจู่ๆคนรักที่เดินออกมาจากห้องน้ำและในมือถือต้นไม้....ต้นทานตะวันที่พวกมันต้องการ คนสวยทำหน้าตื่นตระหนกแล้วก็วิ่งหนีปลายกระบอกปืนไปทางด้านหลังของปั๊ม
                เสียงกรีดร้องบวกกับหน้าตาที่ดูเสียขวัญแบบสุดๆของหญิงคนรัก ที่ดูยังไงๆก็ขัดกันสิ้นดีกับแววตาดื้อรั้นนั้นของแม่เสือสาว
                ที่อยากจะจัดการให้เรื่องจบก่อนคนสวยจะได้ออกแรงอะไรนั่นคงไม่ทันเสียแล้วล่ะครับ....งานนี้แก้วใจมีแผนเต็มหัวแน่ๆ ก่อนจะรีบวิ่งตามออกไปเพื่อให้จัดการอะไรๆได้ง่ายขึ้น เมื่อปลอดหูปลอดตาผู้คน
 
 
"ว้าย............................."
 
 

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
 
# เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter #
 
ตอน รับน้องสยองขวัญ ตอนที่ 11
 
 
"คุณ คุณ......หึหึ หลับกันหมดแล้วสินะ"
"ฮัลโหลครับ อีก 15 นาทีถึง ....ครับ ไม่มีปัญหา"
 
...
......
 
"ฮ้าว....พี่คนขับคะ แก้วปวดห้องน้ำมากเลย แวะหน่อยค่ะ นั่นปั๊มข้างหน้าเลี้ยวค่ะเลี้ยวๆๆๆๆ"              
"ฮึ่ย....จะถึงอยู่แล้วเชียว"
"เอี๊ยด......เร็วหน่อยนะคุณ ผมต้องรีบเอารถไปเช็คที่อู่ข้างหน้า"
 
                แกล้งหลับไปเพราะผิดสังเกตอะไรบางอย่างจากผู้ชายคนขับรถคนนี้ รวมไปถึงอาการของเพื่อนๆน้องๆที่ตอนนี้หลับเป็นตายกันไปหมด ก็แค่กินน้ำผึ้งเท่านั้น ถึงขนาดทำให้หลับสบายได้ขนาดนั้นเชียว?
                เป็นไปไม่ได้ .....จึงทำทีทำท่าว่าทานน้ำผึ้งไปแล้วและพร้อมจะเข้าสู่นิทราอย่างเช่นคนอื่นๆ และก็ได้ยินบทสนทนาที่ดูน่าสงสัย จึงแกล้งตื่นขึ้นมาแล้วบอกให้จอดปั๊มให้
                ท่าทางหัวเสียแบบนั้น.....เกมส์นี้จบแล้ว
 
 
"มันจะจบที่นี่แหล่ะย่ะ ชิส์"
.......
...........
 
 
"ฮัลโหลครับ พอดีมีเด็กเข้าห้องน้ำหนะลูกพี่ ฮึ่ย ตั้งนานแล้วสงสัยหนัก .. กินครับเมื่อกี้มันก็หลับไปแล้ว ผมก็แปลกใจว่ามันตื่นได้ไง สงสัยอึจะแตกจริงๆ อ่ะ ครับๆพี่จะมาเอาที่นี่ อ๋อ ลูกค้ามาถึงแล้ว ได้ครับที่ปั๊ม XXX"
"มาเอาอะไรเหรอครับลูกพี่?"
"พวกแก...ไม่ได้หลับเหรอวะเนี่ย? อะไรกันน้ำผึ้งเมื่อกี้พวกแกก็กินนี่หว่า? เห้ยไม่อยู่แล้วเว้ย!!"
"เด็กๆเค้าแจกกันเอง ไม่ได้แจกคนแก่น่ะครับ ผมเลยอดกิน มานี่จะไปไหน ย่า!"
"ไวจริงนะครับพี่ ทำเอากระต่ายน้อยของผมสลบไปเลย เล่นแรงนะครับน้ำผึ้งผสมยานอนหลับเรอะ นี่แน่ะ ว้าก!"
"โอ้ย เห้ย โว้ย ...ปล่อยนะเว้ย ปล่อยๆๆๆ แอร่ก!"
 
                เมื่อสัมผัสได้ว่ารถหยุดที่ไหนสักแห่งก็ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาสังเกตสถานการณ์ คนรักของเขารีบวิ่งเข้าห้องน้ำพร้อมกับต้นทานตะวันในมือ?
                จะนึกสงสัยอะไรก็ไม่ทัน จึงรีบรุดเข้าไปชาร์ตตัวคนขับข้างหน้ารถพร้อมกับเพื่อนหน้าหมีที่ดูจะหัวเสียกับสภาพแม่กระต่ายน้อยในอ้อมกอด
                ยานอนหลับ กับน้ำผึ้งอร่อยๆ.....ทำแบบนี้มากี่ครั้งกันนะ?
                ก่อนป๊อบปี้จะจัดการพี่คนขับแทบหลับคามือ ขอโทษนะครับพี่ ปรกติมันก็ชอบใช้กำลังมากกว่าสมองอยู่แล้ว ยิ่งมาเจอสถานการณ์ที่ทำร้ายหัวใจมันขนาดนี้
                พี่คงรอดยาก.....
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
"ปัง!!!! ส่งของมา ของอยู่ที่ไหน"
"เอ้าอายอั๊บ อ๋มโอนอั๊ด อ้วยอ๋มอ้วย ((เจ้านายครับ ผมโดนมัด ช่วยผมด้วย))....ปังๆๆ ....อั๊ก.......โดนยิงที่หน้าอกซ้าย3นัด"
"ไม่ยอมเก็บไว้ใช้งานต่อเลยนะเนี่ย...."
"ไม่ต้องพูดมาก ส่งของมา ของอยู่ที่ไหนส่งมา"
 
                เขาตัดสินใจแล้วว่า ก่อนที่คนรักจะออกจากห้องน้ำมา ทุกอย่างต้องเรียบร้อย คนสวยต้องไม่เป็นอะไรทั้งนั้น ก่อนจะมีพรรคพวกของมันโผล่มาสมทบอีก 2-3 คน ดูท่าทางแล้วเจ้าพวกนี้คงพอมีฝีมือและโหดในระดับหนึ่ง ก็มันเล่นยิงคนของตัวเองตายง่ายๆแบบไม่ห่วงไว้ใช้งานอีกต่อไป
                แล้วก็ถามหาของ.....อยากจะบอกเหลือเกินว่า
                พี่ครับ....ผมก็ไม่รู้ (-_-")
 
.....
..........
 
"พวกผมก็แค่ อ.กับวิศวกรกระจอกๆ จะไปรู้ได้ยังไงว่าพี่จะเอาอะไร และของที่เอาจะเอามันอยู่ที่ไหน?"
"เปรี้ยง!!!! อย่ามาตลก ต้นไม้น่ะ ต้นทานตะวันอยู่ที่ไหน ส่งมา!!!!"
 
                ไม่รู้จริงๆว่าไอยานรกพวกนั้นมันเก็บเอาไว้ที่ไหน เพราะเมื่อกี๊ก่อนจะจัดการเจ้าคนขับเขาก็แอบเช็คตะกร้าที่เขาสงสัยอย่างละเอียดแล้ว มีแค่ฟองน้ำห่อดินไว้เท่านั้น....สิ่งที่เขาต้องการจะเจอกลับไม่พบ
                ก่อนจะได้ยินสิ่งที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ
                ต้นไม้?....ต้นทานตะวัน
 
                ใช่ต้นที่แก้วใจของเขาถือติดมือตอนลงไปเข้าห้องน้ำหรือเปล่า?
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
                เสียการควบคุมสติของตัวเองไปไม่ถึงนาทีด้วยเพราะเป็นห่วงคนรัก ก็ถูกฝ่ายตรงข้ามยิงปืนถากๆเข้าที่แขนขวาโดยไม่ทันระวังตัว ด้วยความเป็นคนว่องไวเพราะมีวิชาตัวเบาติดตัวมาตั้งแต่เด็กๆจึงสามารถหลบได้อย่างรวดเร็ว แต่ที่มันเฉียดมาโดนแขนของเขาได้เพราะเขาเหม่อคิดถึงคนรักเพียงเสี้ยวนาทีเท่านั้น
                เก่งเหมือนกันนี่หว่า....แบบนี้ก็สนุกแล้วสิ
                ก่อนจะบอกให้เพื่อนรีบหาทางให้เขาทั้งสองคนใช้ปืนได้ โดยการหลบผู้คนไปไกลๆจะได้ประมือกันได้สะดวก
 
 
"ฮึ่ย.....ที่สาธารณะแบบนี้จะให้เอาปืนออกมาได้ยังไงวะเนี่ย?  โมะเป็นไงวะ"
"แค่ถากๆอ่ะ ฝีมือใช้ได้เลย ปืนข้าน่ะมี2กระบอก แต่จะให้ใช้ที่นี่คงไม่ได้ เราล่อมันลงไปทางด้านหลังปั๊มแล้วค่อยสู้กับมันดีกว่า ป่ะ"
 
......
...........
 
"ว้าย เกิดอะไรขึ้นคะ?"
"แก้ว หลบไป!!"
"นั่นไงต้นไม้!! นังคนสวยถ้าไม่อยากตายส่งมันมาซะดีๆ ....เล็งปลายกระบอกปืนไปที่หญิงสาวที่พึ่งออกมาจากห้องน้ำ"
 
 
                อีกครั้งของวันที่เขาแทบสิ้นสติ เมื่อจู่ๆคนรักที่เดินออกมาจากห้องน้ำและในมือถือต้นไม้....ต้นทานตะวันที่พวกมันต้องการ คนสวยทำหน้าตื่นตระหนกแล้วก็วิ่งหนีปลายกระบอกปืนไปทางด้านหลังของปั๊ม
                เสียงกรีดร้องบวกกับหน้าตาที่ดูเสียขวัญแบบสุดๆของหญิงคนรัก ที่ดูยังไงๆก็ขัดกันสิ้นดีกับแววตาดื้อรั้นนั้นของแม่เสือสาว
                ที่อยากจะจัดการให้เรื่องจบก่อนคนสวยจะได้ออกแรงอะไรนั่นคงไม่ทันเสียแล้วล่ะครับ....งานนี้แก้วใจมีแผนเต็มหัวแน่ๆ ก่อนจะรีบวิ่งตามออกไปเพื่อให้จัดการอะไรๆได้ง่ายขึ้น เมื่อปลอดหูปลอดตาผู้คน
 
 
"ว้าย............................."