กองปราบจิตป่วน [City Hunter] ตอน รับน้องสยองขวัญ

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

 

# เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter #

 

ตอน รับน้องสยองขวัญ ตอนที่ 10

 

"น้าแก้ว โมะไม่นั่งกับเราเหยอคะ?" 

"น้าโมะต้องดูพี่ๆนักศึกษาหลายคนค่ะ เดี๋ยวน้าแก้วนั่งเป็นเพื่อนคนดีจนถึงคอนโดเลย ดีไหมคะ ^___^ ป่ะ เราไปนั่งข้างหน้ากัน มีน้ำผึ้งอร่อยๆให้ทานด้วย ว้าว น่ากินจังเลย คิกคิก"

... 

...... 

 

"ป๊อบปี้ ยืมมือถือหน่อย ....ชักไม่ไว้ใจเมียตัวเองแล้วว่ะ...." 

..... 

"แก้มบุ๋มว่าไง เกิน 10 นาทีแล้วนะเนี่ย"

((ฉันโทรไปบอกยายแก้วนานแล้วมั้ง? แค่นี้นะ มีลูกค้า ฉันยุ่งมาก..................)) 

"เฟย์ เฟย์ .....ฮึ่ย เลยไม่รู้เรื่องเลย ....แก้ว....มีอะไร ทำไมต้องโกหกด้วยเนี่ย?" 

 

 

            เมื่อขึ้นรถได้ ก็รีบบึ่งไปหาเพื่อนหน้าหมีที่นั่งอยู่ด้านหน้าคู่กับกระต่ายน้อยในหัวใจของมันทันที ดู๊ดูทิ้งสุดหล่ออย่างเขาได้ให้ตายเหอะ!!

            วันนี้ภรรยาสุดที่รักทำตัวน่าสงสัยแปลกๆ มีเหตุผลอะไรต้องแยกที่นั่งกับเพื่อนสนิทตัวเอง เพราะขามาคุณเธอก็หลับแบบลืมญาติไปครั้งหนึ่งแล้ว ส่วนคนดีก็เป็นเด็กน่ารักเข้าได้กับทุกคนแอบไปนอนตัก นศ.ปี1 ซะอย่างนั้น....ไม่มีปัญหาอะไร จู่ๆก็เลือกเอาคนดีไปนั่งหน้าใกล้ๆพี่คนขับ พร้อมกับเปิดกล่องน้ำผึ้งกินตลอดเวลา

             

            อะไรจะหิวขนาดนั้น? 

 

            ตัดสินใจโทรฯหายายแก้มบุ๋มทันทีที่ยืมมือถือจากหมีเสร็จ ได้ความว่าแม่เหยี่ยวสาวโทรฯมารายงานคนของเขาเป็นที่เรียบร้อย 

            ที่สำคัญ...ตั้งนานแล้วด้วย

 

 

            แล้วคนสวยกลับบอกว่าไม่มีอะไร...."เปล่าค่ะ ถ้าพี่เฟย์โทรฯมา จะบอกให้โทรไปหาพี่ป๊อบก็แล้วกันนะคะ แก้วขอตัว" นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ข้อนั้นแก้วใจรู้ดี สรุปว่าคนดีแย่งงานเขาไปทำแล้วงั้นสิ? 

 

.

.

.

            ที่รัก....... ไม่เคยกลัวอะไรเลยจริงๆ ให้ตายเหอะ!!!

 

 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

"อีกแผ่นไหมจ๊ะ คนดี?" 

"พอแย้วค่ะ คนดีง่วง......ฮ้าว......." 

"อ้าว หลับซะแล้ว พี่คนขับรับไหมคะ? อ่ะนี่ค่ะ ทานเลยอร่อยมากค่ะ เอากลับไปก็ไม่รู้จะได้ทานตอนไหน นี่แก้วก็เทใส่ขวดแจกน้องๆบนรถกันไปเยอะเลย จิบแก้เมาบ้างทาขนมปังบ้าง ดีนะคะที่พี่คนขับซื้อขนมปังติดรถเอาไว้ด้วย"

.

.

"ขอบคุณครับ แต่ผมไม่รับดีกว่า กินขนมปังไม่เป็นน่ะครับ คนบ้านนอก 555+ ว่าแต่คุณไม่ง่วงเหรอครับ เห็นเพื่อนๆหลับกันหมดแล้ว"

"ไม่ค่ะ แก้วไม่ง่วง"

 

            ขึ้นรถได้ก็รีบเปิดรังผึ้งและบีบเอาน้ำออก แล้วเดินแจกให้เพื่อนๆน้องๆทั่วรถ เพราะอยากรู้เหลือเกินว่าสิ่งที่เธอสงสัยนั้นจะเป็นจริงหรือเปล่า รังผึ้งขนาดเล็กแต่มีความหนักจนผิดสังเกต

 

 

.

.

            มีอะไรซ่อนอยู่ข้างใต้ตะกร้ารังผึ้งใบนี้กัน....? 

 

            ต้องจัดการรังผึ้งออกไปแล้วค่อยๆหา เธอมีเวลาอีกมากโขพอให้จัดการกับปริศนานี้ ค่อยๆทาน้ำผึ้งใส่ขนมปังแล้วเดินแจกเพื่อนๆและน้องๆ ซึ่งก็รับไว้ด้วยความเต็มใจเพราะบางคนถึงกับทานข้าวกลางวันไม่ลงเมื่อรู้ว่า อ.ที่ปรึกษาหายตัวไปแล้วเจอะเจออะไรมา เอาน่าคนมันป๊อบ.... 

            ทานกันไปและค่อยๆหลับกันไปทีละคน 2 คน จนหมดคัน ถึงแม้จะทานน้อยแค่ไหนแต่ก็หลับไปโดยไม่รับรู้อะไรเช่นกันแล้วในเวลานี้ น่าแปลกใจที่ทำอย่างไรพี่คนขับก็ไม่ทาน ซ้ำยังคะยั้นคะยอให้เธอทานเหมือนกับคนอื่น แอบเห็นใบหน้าฉายแววโกรธเมื่อเธอตอบคำถามเขาออกไป 

            "ไม่ค่ะ แก้วไม่ง่วง"

            .

            .

            .

             

            ดูท่าทางหงุดหงิดใจพิลึกนะเนี่ย แปลกจริงเชียว....

            ก่อนจะคิดอะไรเพลินๆไปเรื่อยเปื่อยก็ตักน้ำผึ้งทาขนมปังแผ่นสุดท้าย.... สังเกตเห็นตะกร้าที่ด้านใต้มีฟองน้ำหุ้มสิ่งแปลกปลอมสีดำวางอยู่อีกชั้น

            ......ได้เวลาล้มโต๊ะแล้ว

 

 

 .

.

.

"คุณจะเอาตะกร้าไปไหนครับ!!"

"ตกใจหมดค่ะพี่คนขับ ก็น้ำผึ้งมันหมด ตัวรัง แก้วก็ให้เพื่อนจัดการเรียบไปแล้ว เลยจะเอาตะกร้ามาใส่ของค่ะ พอดีต้องแยกขวดนมให้น้องด้วยที่ใช้แล้วกับยังไม่ใช้ กำลังคิดอยู่ว่าจะเอาอะไรมาใส่ดี"

"....แล้วคุณทานน้ำผึ้งหรือยัง?"

"ก็ว่าจะทานไป เก็บของไป อีกไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงใช่ไหมคะ คงยังไม่ทันหลับก็ถึงพอดีแน่ๆ ว่าแต่มือถือพี่มีคนโทรฯเข้าตลอดเลยนะคะ ใช้รุ่นไหนคะเนี่ย แก้วอ่ะแบตหมดเร็วมาก ว่าจะโทรฯให้ที่บ้านมารับก็ไม่ได้ แน่ะ โทรมาอีกแล้ว..."

 

 

 

"อ่ะ  ครับ........ฮัลโหลครับ........."

 

           

 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

"ป๊อบเอ็งคิดว่าไง?"

"อยู่บนรถนี่แน่ๆ ถ้า ผช.ผญ.อะไรนั่นเป็นอย่างที่เราสงสัยจริงๆ การจะขนยาล็อตใหญ่ขนาดนั้นโดยไม่มีใครสงสัย ก็ต้องไปกับคณะ นศ.ที่มาออกค่ายเดือนละครั้ง2ครั้ง"

".....ไม่มีอะไรน่าสงสัย เหมาะสมที่สุด"

 

 

            เดินไปนั่งข้างๆเพื่อนหน้าหมีที่ตอนนี้ปฏิบัติภารกิจพิทักษ์องค์หญิงเสร็จเป็นที่เรียบร้อย กระต่ายน้อยใช้ไหล่หนาๆของคนหน้าหมีเป็นที่ยึดเป็นที่พึ่งแล้วโลดแล่นเข้าสู่ความฝันอันสวยงาม สังเกตได้จากมุมปากที่มีรอยยิ้มเล็กๆผุดขึ้นมา

            ชีวิตนักศึกษา....มีความสุขเหลือเกิน

 

.

.

            สังเกตเห็นทุกคนบนรถหลับกันไปหมด ทุกคนจริงๆยกเว้นแค่ 3 อันได้แก่ เขา ป๊อบปี้....และแม่เสือสาว คนขี้เซาแบบนั้น ไม่มีทางที่จะยึดเปลือกตาไว้ได้นานเกิน 30 นาที แล้วที่ตอนนี้คนสวยเอาแต่นั่งจ้อกับคนขับ

            เป็นเพราะรู้อะไรดีๆแล้วไม่ยอมบอกเขา วางแผนอะไรไว้อีกแล้วสินะ                   

 

 

            ปรึกษากับเพื่อนหน้าหมีก็ได้ความว่าคิดตรงกัน ผช.ผญ.คนนั้นน่าสงสัยที่สุด ถ้าเขาเอาของใส่รถคันนี้มาได้ ไม่ว่าจะเป็นใส่ใต้ท้องรถมาโดยพวกเขาไม่รู้ หรือแม้แต่กระทั่งใส่มากับของฝาก....ตะกร้ารังผึ้ง?

            คิดได้แบบนั้น แต่ก็ยังนึกไม่ออกว่าแล้วมันจะลงไปได้อย่างไร เมื่อพวกเขาทุกคนยังอยู่ตรงนี้ หรือจะรอให้ลงรถกันไปก่อน แบบนั้น....นี่มันรถของ ม.นะ ถึงกลับไปที่กรุงเทพฯแล้ว แต่มันก็ยังคงอยู่ใน ม. แล้วมันจะขนเอาไปได้ยังไง

 

 

 

            พวกเขาทุกคนยังอยู่ตรงนี้  ....ใช่ที่ไหน ทุกคนหลับกันหมดแล้วนิ่

 

...

.....

           

"ป๊อบ....หลับตา"

"หืม....อะไรนะ เออๆ"

 

            ไม่เข้าใจถึงสิ่งที่เพื่อนกำลังพูด แต่เมื่อเหลือบไปเห็นน้องสาวที่เอาแต่นั่งจ้ออยู่หน้ารถเมื่อ 10นาทีก่อนหน้า ที่จู่ๆก็เงียบแล้วหลับไปนั้นก็พอจะเข้าใจในทันที แม่ตัวดีกำลังมีแผนและคุณแฟนของเธอก็ดูเหมือนจะรับรู้ความเป็นไปนั้น

            กระดานหมากนี้ใกล้จะล้มแล้วสินะ....

 

....

........

"คุณ คุณ......หึหึ หลับกันหมดแล้วสินะ"