กองปราบจิตป่วน [City Hunter] ตอน รับน้องสยองขวัญ
9.5
ออมอนี่cake
แชร์นิยายฟิคชั่น
12) ตอนที่ 9
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
# เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter #
ตอน รับน้องสยองขวัญ ตอนที่ 9
เมื่อกลับมาถึงที่พักก็เข้าไปพบกับลุงเจ้าของไร่ และว่าที่คนร้ายที่เขาเข้าใจผิดอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้วคุณลุงก็อธิบายถึงสาเกตุที่ต้องทำแบบนั้น แกล้งหลอกคนอื่นไปแบบนั้นเพราะไม่อยากให้ใครเข้าไปยุ่มย่าม
คุณลุงเพียงต้องการให้สวนเป็นสวนอยู่แบบเดิม ไม่ต้องการให้ถูกพวกนายทุนเปลี่ยนไปเป็นรีสอทอย่างที่คนอื่นเคยขาย สุดท้ายก็ได้แค่เงิน ไม่มีที่อยู่ ไร้ศักดิ์ศรี
หยิบมือถือขึ้นมาแล้วต่อสายตรงถึงยายแก้มบุ๋มทันทีที่ได้ข่าวว่าช่วยงานเจ้านายเสร็จ แล้วก็กลับมานั่งชิลๆที่ร้านจิลเวอรี่ของตัวเองได้แล้ว เหลือบเห็นสายตาเป็นห่วงเป็นใยของคนรักก็สะท้อนในใจ เขาทำให้แก้วเป็นห่วงมากแค่ไหนกัน ตกใจแค่ไหนที่ไม่เห็นเขาตั้งแต่เมื่อคืน
แต่ก็เท่านั้น ทำอะไรไม่ได้ในสถานภาพแบบนี้....
ไว้กลับถึงห้องจะโอ๋ให้หายตกใจนะครับคนดีของโทโมะ
....
.......
((ว่าไงยะ))
"ตรวจสอบอะไรให้หน่อยสิ แก้มบุ๋ม"
((แร้ง......พวกนายหนีไปเที่ยวกัน แต่กลับโทรฯมาสั่งฉันที่นั่งแหม่ะอยู่ที่ร้านเนี่ยนะ!!))
"เอาน่า ขากลับจะพากบเข้าไปเยี่ยมถึงที่ร้านเลยอ่ะ"
((อิบ้า >////< ฉันไม่มีรสนิยมชอบกินเด็กย่ะ ปล่อยพวกนาย2คนเป็นอมตะกันไปเหอะ ชิ ว่าแต่จะให้ทำอะไร?))
"คืองี้นะช่วยดูให้หน่อยว่า.............................."
((อืม....อีก10นาที โทรฯเข้ามาใหม่ก็แล้วกัน บาย))
"อืม ขอบใจ"
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"แก้วนิ่งเชียว....เป็นอะไรหรือเปล่า"
"......อ่ะ เปล่า"
"เป็นห่วง อ. เหรอแก้ว ดูแล้ว อ.ก็ปรกติแล้วนะ เมื่อกี๊คงได้พักแล้วก็ทำแผลแล้วล่ะ"
"จะว่าไป แกเนี่ยก็ดูเป็นห่วงเป็นใยพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของแกเหมือนกันนะ ปรกติเห็นเอาแต่บ่นว่าเค้าดุ"
"ยายจินนี่ พี่ชายลูกพี่ลูกน้อง อะไรของแก?"
"เอ้า ก็พี่ชายคนละพ่อ มันฟังดูไม่ยุติธรรมต่อแม่ยายแก้วยังไงไม่รู้"
"ป้าก่อผูดว่าพีชายเชยๆก่อไดนิ่ โงชามัด"
"อ๊าย...... ไอเด็กปี1 มาให้ตีเดี๋ยวนี้นะ กล้าว่าฉันเรอะ!!"
สังเกตคนรักที่พูดคุยอยู่กับลุงไผ่ จากท่าทีที่ดูปรกตินั่นกับสภาพที่ผ่านการอาบน้ำและทำแผลมาแล้วก็พอจะรู้ว่าเขาเริ่มดีขึ้นแล้วในหัวสมองตอนนี้มีเรื่องยุ่งมากมายตีกันอยู่
งานที่ว่าเกี่ยวอะไรกับที่เขาหายไปเมื่อคืนหรือเปล่า?
วันหลังจะบอกกันบ้างก็ได้นะ ว่ากำลังทำอะไรอยู่จะได้ไม่ต้องห่วงมาก
ชิส์ ให้ใครทำแผลมาล่ะ ฮึ่ย!!!!
ก่อนจะสะดุ้งเมื่อเครื่องมือสื่อสารของตนเองมีสายเรียกเข้า เปลี่ยนริงโทนใหม่เลยทิ้งไว้นานพอควรถึงนึกขึ้นได้ว่าเป็นของตนแล้วจึงกดรับสาย
พี่สาวแก้มบุ๋มคนสวยโทรฯเข้ามาเพื่อรายงานสิ่งที่คนรักของเธอสนใจ และโทรฯไปสั่งให้เพื่อนคนสวยหาข้อมูลมาให้ เมื่อวานเธอโทรฯไปหาเขากี่สายก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าโทรฯจนติดต่อไม่ได้คลับคล้ายว่าแบตจะหมด
แบตหมดแล้วไม่ได้ชาร์ตน่ะสิ....ก็สายชาร์ตมาติดอยู่ที่กระเป๋าเธอเนี่ย แล้วจะโทรฯติดได้อย่างไร
...แค่ติดความรัก เสพติดความรัก แต่ไม่ได้ติดเธอ จัส เลิฟ อโฮลิก ....
...แค่ติดความรัก เสพติดความรัก แต่ไม่ได้ติดเธอ จัส เลิฟ อโฮลิก ....
"ค่ะพี่เฟย์ แก้วพูดค่ะ"
((พี่โทรหาโทโมะไม่ติด แก้วบอกมันให้พี่หน่อย เรื่องที่ให้พี่ค้นให้ ............. ))
"อ่ะ ค่ะๆ ขอบคุณมากค่ะพี่เฟย์"
คนรักสงสัยอะไรที่นี่จริงๆสินะ ถึงได้ขอให้พี่เฟย์ค้นข้อมูลลับนั่นให้ "แก้วบอกมันให้พี่หน่อย เรื่องที่ให้พี่ค้น... นายวิชา เป็น ผช.ผญ.ที่ต้องการจะลงแข่งเข้าคัดเลือกเป็นกำนันของที่นั่น แล้วก็ได้รับการสนับสนุนจากพวกนายทุนที่เตรียมจะทำธุรกิจบ้านจัดสรรแถวนั้นด้วย ประวัติจากทางการก็เมื่อปีก่อนถูกกล่าวหาว่าพัวพันพวกยาเสพติดนะ แต่ว่าก็รอดไปได้เพราะพยานในเหตุการณ์ไม่มี เห็นว่าไม่ตายก็ไม่กล้ายุ่งหนะ พรรคพวกเยอะน่าดู พวกข้ามชาติทั้งนั้น"
.....
.............
จะปล่อยให้คนรักทำอะไรแบบนั้นคนเดียวไม่ได้อีกแล้ว ถ้าไม่มีเขาเธอก็อยู่ไม่ได้ สู้ให้เธอเป็นอะไรไปเองเสียยังดีกว่า จะได้ไม่รู้สึกเจ็บแบบที่เป็นอยู่ อย่างน้อยก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจเพราะเธอไม่ได้อยู่ให้รู้สึกแบบนั้นแล้ว
ถ้าจะมีใครเป็นอะไรคนๆนั้นต้องเป็นเธอ ไม่ใช่เขา....
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"น้องๆคะ ตรวจดูของให้ดีก่อนขึ้นรถนะคะ .....ขอบคุณลุงไผ่มากนะคะ ไว้โอกาสหน้าพวกหนูจะมาอีกค่ะ"
"ครับ นี่ครับลูกชายคนโตของลุงตัดรังผึ้งมาให้ ต้นทานตะวัน 2ต้น เอาไว้ไปทานและปลูกที่ ม.นะครับ ทาขนมปังอร่อยมากเลยนะ ถึงมันจะปากไม่ดี แต่ก็ชอบให้ของขวัญเด็กๆที่สุด ฮ่าๆๆ"
"ขอบคุณค่ะ มีนไปนะคะคุณแม่"
....
......
"แก้ว เอ่อ จริญญาเชิญทางนี้หน่อย"
"คะ?.....อ.มีอะไรคะ // พี่ป๊อบไปนั่งเป็นเพื่อนยายฟางหน่อยสิ ขากลับแก้วจะนั่งกับคนดี"
"อ่ะ เคเค งั้นพี่ไปรอบนรถนะ น้องฟางเชิญครับ // ขอบคุณค่ะ..ยายแก้วนะยายแก้วมาทิ้งเราเฉยเลย .."
.....
........
"แก้มบุ๋ม เอ่อ คุณพรปวีย์โทรฯมาหาเราหรือเปล่า? พอดีแบตอาจารย์หมดหนะ"
"เปล่าค่ะ ถ้าพี่เฟย์โทรฯมา จะบอกให้โทรไปหาพี่ป๊อบก็แล้วกันนะคะ แก้วขอตัว"
"อ่ะ เอ่อ อืม....ขอบใจ"
แจกแจงที่นั่งให้คนอื่นเสร็จสรรพก็เตรียมขึ้นรถ ก่อนจะถูก อ.ที่ปรึกษาเรียกไปคุยกันแค่สองคน เพื่อถามถึงข้อมูลที่เขาอยากรู้เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนหน้า จากเหยี่ยวข่าวสุดสวยที่รายงานตรงจากเมืองหลวงของประเทศ
ไม่อยากตกใจเมื่อเห็นสภาพของคนรักที่เธอเองแทบทนดูไม่ได้เมื่อชั่วโมงสองชั่วโมงที่ผ่านมา ทั้งห่วงทั้งเสียใจ ในเมื่อคนรักของเธอและพี่ชายหน้าหล่อทำไม่สำเร็จ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่จำเป็นอะไรที่เขาจะได้ทำงานนี้ต่อ
ใครทำไม่ได้ก็หยุดแล้วไปทำอย่างอื่นแทนซะ เช่นดูแลน้องกระต่ายและดูแล นศ.ของตนเองไป
ให้คนที่เขาทำได้ทำแทนจะดีกว่านะคะ คุณชายผีดิบ คุณชายหมีพูห์....
...
.....
"น้าแก้ว โมะไม่นั่งกับเราเหยอคะ?"
"น้าโมะต้องดูพี่ๆนักศึกษาหลายคนค่ะ เดี๋ยวน้าแก้วนั่งเป็นเพื่อนคนดีจนถึงคอนโดเลย ดีไหมคะ ^___^ ป่ะ เราไปนั่งข้างหน้ากัน มีน้ำผึ้งอร่อยๆให้ทานด้วย ว้าว น่ากินจังเลย คิกคิก"
เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
# เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter #
ตอน รับน้องสยองขวัญ ตอนที่ 9
เมื่อกลับมาถึงที่พักก็เข้าไปพบกับลุงเจ้าของไร่ และว่าที่คนร้ายที่เขาเข้าใจผิดอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้วคุณลุงก็อธิบายถึงสาเกตุที่ต้องทำแบบนั้น แกล้งหลอกคนอื่นไปแบบนั้นเพราะไม่อยากให้ใครเข้าไปยุ่มย่าม
คุณลุงเพียงต้องการให้สวนเป็นสวนอยู่แบบเดิม ไม่ต้องการให้ถูกพวกนายทุนเปลี่ยนไปเป็นรีสอทอย่างที่คนอื่นเคยขาย สุดท้ายก็ได้แค่เงิน ไม่มีที่อยู่ ไร้ศักดิ์ศรี
หยิบมือถือขึ้นมาแล้วต่อสายตรงถึงยายแก้มบุ๋มทันทีที่ได้ข่าวว่าช่วยงานเจ้านายเสร็จ แล้วก็กลับมานั่งชิลๆที่ร้านจิลเวอรี่ของตัวเองได้แล้ว เหลือบเห็นสายตาเป็นห่วงเป็นใยของคนรักก็สะท้อนในใจ เขาทำให้แก้วเป็นห่วงมากแค่ไหนกัน ตกใจแค่ไหนที่ไม่เห็นเขาตั้งแต่เมื่อคืน
แต่ก็เท่านั้น ทำอะไรไม่ได้ในสถานภาพแบบนี้....
ไว้กลับถึงห้องจะโอ๋ให้หายตกใจนะครับคนดีของโทโมะ
....
.......
((ว่าไงยะ))
"ตรวจสอบอะไรให้หน่อยสิ แก้มบุ๋ม"
((แร้ง......พวกนายหนีไปเที่ยวกัน แต่กลับโทรฯมาสั่งฉันที่นั่งแหม่ะอยู่ที่ร้านเนี่ยนะ!!))
"เอาน่า ขากลับจะพากบเข้าไปเยี่ยมถึงที่ร้านเลยอ่ะ"
((อิบ้า >////< ฉันไม่มีรสนิยมชอบกินเด็กย่ะ ปล่อยพวกนาย2คนเป็นอมตะกันไปเหอะ ชิ ว่าแต่จะให้ทำอะไร?))
"คืองี้นะช่วยดูให้หน่อยว่า.............................."
((อืม....อีก10นาที โทรฯเข้ามาใหม่ก็แล้วกัน บาย))
"อืม ขอบใจ"
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"แก้วนิ่งเชียว....เป็นอะไรหรือเปล่า"
"......อ่ะ เปล่า"
"เป็นห่วง อ. เหรอแก้ว ดูแล้ว อ.ก็ปรกติแล้วนะ เมื่อกี๊คงได้พักแล้วก็ทำแผลแล้วล่ะ"
"จะว่าไป แกเนี่ยก็ดูเป็นห่วงเป็นใยพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของแกเหมือนกันนะ ปรกติเห็นเอาแต่บ่นว่าเค้าดุ"
"ยายจินนี่ พี่ชายลูกพี่ลูกน้อง อะไรของแก?"
"เอ้า ก็พี่ชายคนละพ่อ มันฟังดูไม่ยุติธรรมต่อแม่ยายแก้วยังไงไม่รู้"
"ป้าก่อผูดว่าพีชายเชยๆก่อไดนิ่ โงชามัด"
"อ๊าย...... ไอเด็กปี1 มาให้ตีเดี๋ยวนี้นะ กล้าว่าฉันเรอะ!!"
สังเกตคนรักที่พูดคุยอยู่กับลุงไผ่ จากท่าทีที่ดูปรกตินั่นกับสภาพที่ผ่านการอาบน้ำและทำแผลมาแล้วก็พอจะรู้ว่าเขาเริ่มดีขึ้นแล้วในหัวสมองตอนนี้มีเรื่องยุ่งมากมายตีกันอยู่
งานที่ว่าเกี่ยวอะไรกับที่เขาหายไปเมื่อคืนหรือเปล่า?
วันหลังจะบอกกันบ้างก็ได้นะ ว่ากำลังทำอะไรอยู่จะได้ไม่ต้องห่วงมาก
ชิส์ ให้ใครทำแผลมาล่ะ ฮึ่ย!!!!
ก่อนจะสะดุ้งเมื่อเครื่องมือสื่อสารของตนเองมีสายเรียกเข้า เปลี่ยนริงโทนใหม่เลยทิ้งไว้นานพอควรถึงนึกขึ้นได้ว่าเป็นของตนแล้วจึงกดรับสาย
พี่สาวแก้มบุ๋มคนสวยโทรฯเข้ามาเพื่อรายงานสิ่งที่คนรักของเธอสนใจ และโทรฯไปสั่งให้เพื่อนคนสวยหาข้อมูลมาให้ เมื่อวานเธอโทรฯไปหาเขากี่สายก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าโทรฯจนติดต่อไม่ได้คลับคล้ายว่าแบตจะหมด
แบตหมดแล้วไม่ได้ชาร์ตน่ะสิ....ก็สายชาร์ตมาติดอยู่ที่กระเป๋าเธอเนี่ย แล้วจะโทรฯติดได้อย่างไร
...แค่ติดความรัก เสพติดความรัก แต่ไม่ได้ติดเธอ จัส เลิฟ อโฮลิก ....
...แค่ติดความรัก เสพติดความรัก แต่ไม่ได้ติดเธอ จัส เลิฟ อโฮลิก ....
"ค่ะพี่เฟย์ แก้วพูดค่ะ"
((พี่โทรหาโทโมะไม่ติด แก้วบอกมันให้พี่หน่อย เรื่องที่ให้พี่ค้นให้ ............. ))
"อ่ะ ค่ะๆ ขอบคุณมากค่ะพี่เฟย์"
คนรักสงสัยอะไรที่นี่จริงๆสินะ ถึงได้ขอให้พี่เฟย์ค้นข้อมูลลับนั่นให้ "แก้วบอกมันให้พี่หน่อย เรื่องที่ให้พี่ค้น... นายวิชา เป็น ผช.ผญ.ที่ต้องการจะลงแข่งเข้าคัดเลือกเป็นกำนันของที่นั่น แล้วก็ได้รับการสนับสนุนจากพวกนายทุนที่เตรียมจะทำธุรกิจบ้านจัดสรรแถวนั้นด้วย ประวัติจากทางการก็เมื่อปีก่อนถูกกล่าวหาว่าพัวพันพวกยาเสพติดนะ แต่ว่าก็รอดไปได้เพราะพยานในเหตุการณ์ไม่มี เห็นว่าไม่ตายก็ไม่กล้ายุ่งหนะ พรรคพวกเยอะน่าดู พวกข้ามชาติทั้งนั้น"
.....
.............
จะปล่อยให้คนรักทำอะไรแบบนั้นคนเดียวไม่ได้อีกแล้ว ถ้าไม่มีเขาเธอก็อยู่ไม่ได้ สู้ให้เธอเป็นอะไรไปเองเสียยังดีกว่า จะได้ไม่รู้สึกเจ็บแบบที่เป็นอยู่ อย่างน้อยก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจเพราะเธอไม่ได้อยู่ให้รู้สึกแบบนั้นแล้ว
ถ้าจะมีใครเป็นอะไรคนๆนั้นต้องเป็นเธอ ไม่ใช่เขา....
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"น้องๆคะ ตรวจดูของให้ดีก่อนขึ้นรถนะคะ .....ขอบคุณลุงไผ่มากนะคะ ไว้โอกาสหน้าพวกหนูจะมาอีกค่ะ"
"ครับ นี่ครับลูกชายคนโตของลุงตัดรังผึ้งมาให้ ต้นทานตะวัน 2ต้น เอาไว้ไปทานและปลูกที่ ม.นะครับ ทาขนมปังอร่อยมากเลยนะ ถึงมันจะปากไม่ดี แต่ก็ชอบให้ของขวัญเด็กๆที่สุด ฮ่าๆๆ"
"ขอบคุณค่ะ มีนไปนะคะคุณแม่"
....
......
"แก้ว เอ่อ จริญญาเชิญทางนี้หน่อย"
"คะ?.....อ.มีอะไรคะ // พี่ป๊อบไปนั่งเป็นเพื่อนยายฟางหน่อยสิ ขากลับแก้วจะนั่งกับคนดี"
"อ่ะ เคเค งั้นพี่ไปรอบนรถนะ น้องฟางเชิญครับ // ขอบคุณค่ะ..ยายแก้วนะยายแก้วมาทิ้งเราเฉยเลย .."
.....
........
"แก้มบุ๋ม เอ่อ คุณพรปวีย์โทรฯมาหาเราหรือเปล่า? พอดีแบตอาจารย์หมดหนะ"
"เปล่าค่ะ ถ้าพี่เฟย์โทรฯมา จะบอกให้โทรไปหาพี่ป๊อบก็แล้วกันนะคะ แก้วขอตัว"
"อ่ะ เอ่อ อืม....ขอบใจ"
แจกแจงที่นั่งให้คนอื่นเสร็จส
เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
# เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter #
ตอน รับน้องสยองขวัญ ตอนที่ 9
เมื่อกลับมาถึงที่พักก็เข้าไปพบกับลุงเจ้าของไร่ และว่าที่คนร้ายที่เขาเข้าใจผิดอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้วคุณลุงก็อธิบายถึงสาเกตุที่ต้องทำแบบนั้น แกล้งหลอกคนอื่นไปแบบนั้นเพราะไม่อยากให้ใครเข้าไปยุ่มย่าม
คุณลุงเพียงต้องการให้สวนเป็นสวนอยู่แบบเดิม ไม่ต้องการให้ถูกพวกนายทุนเปลี่ยนไปเป็นรีสอทอย่างที่คนอื่นเคยขาย สุดท้ายก็ได้แค่เงิน ไม่มีที่อยู่ ไร้ศักดิ์ศรี
หยิบมือถือขึ้นมาแล้วต่อสายตรงถึงยายแก้มบุ๋มทันทีที่ได้ข่าวว่าช่วยงานเจ้านายเสร็จ แล้วก็กลับมานั่งชิลๆที่ร้านจิลเวอรี่ของตัวเองได้แล้ว เหลือบเห็นสายตาเป็นห่วงเป็นใยของคนรักก็สะท้อนในใจ เขาทำให้แก้วเป็นห่วงมากแค่ไหนกัน ตกใจแค่ไหนที่ไม่เห็นเขาตั้งแต่เมื่อคืน
แต่ก็เท่านั้น ทำอะไรไม่ได้ในสถานภาพแบบนี้....
ไว้กลับถึงห้องจะโอ๋ให้หายตกใจนะครับคนดีของโทโมะ
....
.......
((ว่าไงยะ))
"ตรวจสอบอะไรให้หน่อยสิ แก้มบุ๋ม"
((แร้ง......พวกนายหนีไปเที่ยวกัน แต่กลับโทรฯมาสั่งฉันที่นั่งแหม่ะอยู่ที่ร้านเนี่ยนะ!!))
"เอาน่า ขากลับจะพากบเข้าไปเยี่ยมถึงที่ร้านเลยอ่ะ"
((อิบ้า >////< ฉันไม่มีรสนิยมชอบกินเด็กย่ะ ปล่อยพวกนาย2คนเป็นอมตะกันไปเหอะ ชิ ว่าแต่จะให้ทำอะไร?))
"คืองี้นะช่วยดูให้หน่อยว่า.............................."
((อืม....อีก10นาที โทรฯเข้ามาใหม่ก็แล้วกัน บาย))
"อืม ขอบใจ"
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"แก้วนิ่งเชียว....เป็นอะไรหรือเปล่า"
"......อ่ะ เปล่า"
"เป็นห่วง อ. เหรอแก้ว ดูแล้ว อ.ก็ปรกติแล้วนะ เมื่อกี๊คงได้พักแล้วก็ทำแผลแล้วล่ะ"
"จะว่าไป แกเนี่ยก็ดูเป็นห่วงเป็นใยพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของแกเหมือนกันนะ ปรกติเห็นเอาแต่บ่นว่าเค้าดุ"
"ยายจินนี่ พี่ชายลูกพี่ลูกน้อง อะไรของแก?"
"เอ้า ก็พี่ชายคนละพ่อ มันฟังดูไม่ยุติธรรมต่อแม่ยายแก้วยังไงไม่รู้"
"ป้าก่อผูดว่าพีชายเชยๆก่อไดนิ่ โงชามัด"
"อ๊าย...... ไอเด็กปี1 มาให้ตีเดี๋ยวนี้นะ กล้าว่าฉันเรอะ!!"
สังเกตคนรักที่พูดคุยอยู่กับลุงไผ่ จากท่าทีที่ดูปรกตินั่นกับสภาพที่ผ่านการอาบน้ำและทำแผลมาแล้วก็พอจะรู้ว่าเขาเริ่มดีขึ้นแล้วในหัวสมองตอนนี้มีเรื่องยุ่งมากมายตีกันอยู่
งานที่ว่าเกี่ยวอะไรกับที่เขาหายไปเมื่อคืนหรือเปล่า?
วันหลังจะบอกกันบ้างก็ได้นะ ว่ากำลังทำอะไรอยู่จะได้ไม่ต้องห่วงมาก
ชิส์ ให้ใครทำแผลมาล่ะ ฮึ่ย!!!!
ก่อนจะสะดุ้งเมื่อเครื่องมือสื่อสารของตนเองมีสายเรียกเข้า เปลี่ยนริงโทนใหม่เลยทิ้งไว้นานพอควรถึงนึกขึ้นได้ว่าเป็นของตนแล้วจึงกดรับสาย
พี่สาวแก้มบุ๋มคนสวยโทรฯเข้ามาเพื่อรายงานสิ่งที่คนรักของเธอสนใจ และโทรฯไปสั่งให้เพื่อนคนสวยหาข้อมูลมาให้ เมื่อวานเธอโทรฯไปหาเขากี่สายก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าโทรฯจนติดต่อไม่ได้คลับคล้ายว่าแบตจะหมด
แบตหมดแล้วไม่ได้ชาร์ตน่ะสิ....ก็สายชาร์ตมาติดอยู่ที่กระเป๋าเธอเนี่ย แล้วจะโทรฯติดได้อย่างไร
...แค่ติดความรัก เสพติดความรัก แต่ไม่ได้ติดเธอ จัส เลิฟ อโฮลิก ....
...แค่ติดความรัก เสพติดความรัก แต่ไม่ได้ติดเธอ จัส เลิฟ อโฮลิก ....
"ค่ะพี่เฟย์ แก้วพูดค่ะ"
((พี่โทรหาโทโมะไม่ติด แก้วบอกมันให้พี่หน่อย เรื่องที่ให้พี่ค้นให้ ............. ))
"อ่ะ ค่ะๆ ขอบคุณมากค่ะพี่เฟย์"
คนรักสงสัยอะไรที่นี่จริงๆสินะ ถึงได้ขอให้พี่เฟย์ค้นข้อมูลลับนั่นให้ "แก้วบอกมันให้พี่หน่อย เรื่องที่ให้พี่ค้น... นายวิชา เป็น ผช.ผญ.ที่ต้องการจะลงแข่งเข้าคัดเลือกเป็นกำนันของที่นั่น แล้วก็ได้รับการสนับสนุนจากพวกนายทุนที่เตรียมจะทำธุรกิจบ้านจัดสรรแถวนั้นด้วย ประวัติจากทางการก็เมื่อปีก่อนถูกกล่าวหาว่าพัวพันพวกยาเสพติดนะ แต่ว่าก็รอดไปได้เพราะพยานในเหตุการณ์ไม่มี เห็นว่าไม่ตายก็ไม่กล้ายุ่งหนะ พรรคพวกเยอะน่าดู พวกข้ามชาติทั้งนั้น"
.....
.............
จะปล่อยให้คนรักทำอะไรแบบนั้นคนเดียวไม่ได้อีกแล้ว ถ้าไม่มีเขาเธอก็อยู่ไม่ได้ สู้ให้เธอเป็นอะไรไปเองเสียยังดีกว่า จะได้ไม่รู้สึกเจ็บแบบที่เป็นอยู่ อย่างน้อยก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจเพราะเธอไม่ได้อยู่ให้รู้สึกแบบนั้นแล้ว
ถ้าจะมีใครเป็นอะไรคนๆนั้นต้องเป็นเธอ ไม่ใช่เขา....
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"น้องๆคะ ตรวจดูของให้ดีก่อนขึ้นรถนะคะ .....ขอบคุณลุงไผ่มากนะคะ ไว้โอกาสหน้าพวกหนูจะมาอีกค่ะ"
"ครับ นี่ครับลูกชายคนโตของลุงตัดรังผึ้งมาให้ ต้นทานตะวัน 2ต้น เอาไว้ไปทานและปลูกที่ ม.นะครับ ทาขนมปังอร่อยมากเลยนะ ถึงมันจะปากไม่ดี แต่ก็ชอบให้ของขวัญเด็กๆที่สุด ฮ่าๆๆ"
"ขอบคุณค่ะ มีนไปนะคะคุณแม่"
....
......
"แก้ว เอ่อ จริญญาเชิญทางนี้หน่อย"
"คะ?.....อ.มีอะไรคะ // พี่ป๊อบไปนั่งเป็นเพื่อนยายฟางหน่อยสิ ขากลับแก้วจะนั่งกับคนดี"
"อ่ะ เคเค งั้นพี่ไปรอบนรถนะ น้องฟางเชิญครับ // ขอบคุณค่ะ..ยายแก้วนะยายแก้วมาทิ้งเราเฉยเลย .."
.....
........
"แก้มบุ๋ม เอ่อ คุณพรปวีย์โทรฯมาหาเราหรือเปล่า? พอดีแบตอาจารย์หมดหนะ"
"เปล่าค่ะ ถ้าพี่เฟย์โทรฯมา จะบอกให้โทรไปหาพี่ป๊อบก็แล้วกันนะคะ แก้วขอตัว"
"อ่ะ เอ่อ อืม....ขอบใจ"
แจกแจงที่นั่งให้คนอื่นเสร็จสรรพก็เตรียมขึ้นรถ ก่อนจะถูก อ.ที่ปรึกษาเรียกไปคุยกันแค่สองคน เพื่อถามถึงข้อมูลที่เขาอยากรู้เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนหน้า จากเหยี่ยวข่าวสุดสวยที่รายงานตรงจากเมืองหลวงของประเทศ
ไม่อยากตกใจเมื่อเห็นสภาพของคนรักที่เธอเองแทบทนดูไม่ได้เมื่อชั่วโมงสองชั่วโมงที่ผ่านมา ทั้งห่วงทั้งเสียใจ ในเมื่อคนรักของเธอและพี่ชายหน้าหล่อทำไม่สำเร็จ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่จำเป็นอะไรที่เขาจะได้ทำงานนี้ต่อ
ใครทำไม่ได้ก็หยุดแล้วไปทำอย่างอื่นแทนซะ เช่นดูแลน้องกระต่ายและดูแล นศ.ของตนเองไป
ให้คนที่เขาทำได้ทำแทนจะดีกว่านะคะ คุณชายผีดิบ คุณชายหมีพูห์....
...
.....
"น้าแก้ว โมะไม่นั่งกับเราเหยอคะ?"
"น้าโมะต้องดูพี่ๆนักศึกษาหลายคนค่ะ เดี๋ยวน้าแก้วนั่งเป็นเพื่อนคนดีจนถึงคอนโดเลย ดีไหมคะ ^___^ ป่ะ เราไปนั่งข้างหน้ากัน มีน้ำผึ้งอร่อยๆให้ทานด้วย ว้าว น่ากินจังเลย คิกคิก"
รรพก็เตรียมขึ้นรถ ก่อนจะถูก อ.ที่ปรึกษาเรียกไปคุยกันแค่สองคน เพื่อถามถึงข้อมูลที่เขาอยากรู้เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนหน้า จากเหยี่ยวข่าวสุดสวยที่รายงานตรงจากเมืองหลวงของประเทศ
ไม่อยากตกใจเมื่อเห็นสภาพของคนรักที่เธอเองแทบทนดูไม่ได้เมื่อชั่วโมงสองชั่วโมงที่ผ่านมา ทั้งห่วงทั้งเสียใจ ในเมื่อคนรักของเธอและพี่ชายหน้าหล่อทำไม่สำเร็จ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่จำเป็นอะไรที่เขาจะได้ทำงานนี้ต่อ
ใครทำไม่ได้ก็หยุดแล้วไปทำอย่างอื่นแทนซะ เช่นดูแลน้องกระต่ายและดูแล นศ.ของตนเองไป
ให้คนที่เขาทำได้ทำแทนจะดีกว่านะคะ คุณชายผีดิบ คุณชายหมีพูห์....
...
.....
"น้าแก้ว โมะไม่นั่งกับเราเหยอคะ?"
"น้าโมะต้องดูพี่ๆนักศึกษาหลายคนค่ะ เดี๋ยวน้าแก้วนั่งเป็นเพื่อนคนดีจนถึงคอนโดเลย ดีไหมคะ ^___^ ป่ะ เราไปนั่งข้างหน้ากัน มีน้ำผึ้งอร่อยๆให้ทานด้วย ว้าว น่ากินจังเลย คิกคิก"
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
