กองปราบจิตป่วน [City Hunter] ตอน รับน้องสยองขวัญ
9.5
ออมอนี่cake
แชร์นิยายฟิคชั่น
10) ตอนที่ 7
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
# เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter #
ตอน รับน้องสยองขวัญ ตอนที่ 7
"อ.วิศวะล่ะ กบ..."
"อ.โทโมะอยู่ที่ฐานอ่ะครับที่รัก กับพี่ป๊อบอ่ะจ้ะ"
"ห่วงพี่ชายเหรอแก้ว อ.โทโมะของหวายเก่งจะตาย ไม่เป็นไรหรอก สงสัยจะเตรียมทีเด็ดไว้รับน้องปี1 ละมั้ง อิอิ"
"......อืม เหรอ....."
เมื่อคืนหลับสบายคงเพราะเหนื่อยมาทั้งวัน แต่ก็แอบแปลกใจเล็กๆที่ไม่ยักเห็นชายคนรักมาร่วมวงทานอาหารเย็นด้วยกัน แต่เมื่อเธอก็ไม่เห็นพี่ชายหน้าหมีด้วยอีกคนจึงคิดไปเองว่าคงไปด้วยกัน
ชิ แอบไปลั้ลลาที่ไหนกันแค่สองคนรึ เจ้าผีดิบ!!!
ลึกๆก็ยังนึกเป็นห่วง เพราะตอนทานอาหารเช้าเจอะพี่ป๊อบแต่ก็ไม่เห็นผีดิบ เกิดอะไรขึ้น? หรือเมื่อคืนไม่ได้กลับมาด้วยกัน? จะเดินเข้าไปถามพี่ชายก็ดูท่าจะยาก เพราะทำตัวติดหนึบกับเพื่อนสนิทของเธอไม่ยอมห่าง เลยได้แต่ลองถามเพื่อนหน้ากบ ว่าเห็นบ้างไหมคนของเขาน่ะ เอ้ย ! มีใครเห็นหรือไม่ พี่ชายสุดหล่อของเธอน่ะ
กลับได้รับคำตอบที่เกินคาดจากเพื่อนๆ เป็นไปไม่ได้ เมื่อวานเขาก็ไม่อยู่ เช้านี้ก็ยังไม่เจอะไม่เจอ อะไรจะตื่นเต้นกับการรับน้องขนาดนั้น ที่มาด้วยนี่ก็เพราะหน้าที่เท่านั้นเองไม่ใช่เหรอ?แถมวันนี้ทั้งวันพวกเธอและเด็กๆก็ยังต้องเข้าไปทำกล่องเลี้ยงผึ้งอีก อีกนานกว่าจะรับน้องตอนเย็น ไม่มีทาง....
เป็นไปไม่ได้ที่คนรักจะมุ่งหน้าไปยังฐานเพื่อเตรียมตัวในเวลาเช้าๆแบบนี้....
((เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้....))
((เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้....))
((เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้....))
"ฮึ่ย.....โมะทำไมติดต่อไม่ได้นะ!! ไหนใครบอกที่นี่โทรฯติดทุกเครือข่ายไง 3G อ่ะ 3G ฮึ่ย!"
"กรี้ด................................................................"
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"ฮิฮิ อ.โทโมะเจ๋งว่ะ น้องๆกรี้ดแตกอ่ะ"
"ผีหลอกค่า.................ช่วย ช่วยด้วย กรี้ด................................"
"โห......อ.โทโมะแกเตรียมพรอบมาเยอะว่ะ จัดหนัก อ้าว พี่ป๊อบทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะครับ ตอนนี้พี่ต้องอยู่ที่ฐานบ้านร้างกับ อ.โทโมะไม่ใช่เหรอครับ?"
"หืม....พี่ยังไม่เจอ อ.วิศวะเลยครับตั้งแต่เมื่อวานตอนบ่ายๆแล้ว โทรหามันก็ไม่ติดด้วยทีแรกคิดว่าเข้าเมืองไปหาซื้อของให้เด็กๆเสียอีก เมื่อคืนพี่ก็ไม่เจอกันว่าจะถามเสียหน่อยว่า อ.วิศวะ เขานอนกับน้องเขื่อนหรือเปล่า? ว่าแต่ตอนนี้มันอยู่ที่ไหนนะครับ ....บ้านร้าง?"
วันนี้ทั้งวันได้แต่คอยโทรฯเข้าเครื่องมือสื่อสารของคนรัก แต่โทรฯไปเท่าไหร่ก็ไม่ติด จะพูดจะบอกใครก็ไม่ได้ เพราะตอนนี้ดูเธอจะห่วงเขามากจนดูผิดสังเกต ห่วงมากมายเกินกว่าคำว่าพี่ชายกับน้องสาว
ได้แต่พยายามติดต่อ แล้วคิดหาความเป็นไปได้ด้วยตัวเองเงียบๆก่อนจะได้ยินเสียงกรีดร้องของน้องๆปี1 ที่เข้าฐานไปตั้งแต่ บ่ายโมง
ทำไมถึงได้เริ่มเร็วก่อนกำหนดน่ะเหรอ ก็เพราะใครๆก็พากันคิดว่าครูที่ปรึกษาหายไปนั้น คงไปนั่งเฝ้าฐานตั้งแต่เช้า กลัวว่าจะเป็นลมเป็นแล้งไปเสียก่อน จึงจัดให้เร็วขึ้นเลื่อนจากเย็นๆเป็นตอนบ่ายแทน
แต่แล้วก็หวนคิดถึงลางสังหรณ์ของตนเองตั้งแต่ที่คอนโด จนถึงเมื่อคืน......พี่ป๊อบไม่ได้อยู่กับคนรักของเธอตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
คนดีของแก้วใจ....คุณอยู่ที่ไหนกัน?
"ประตูหนีบนิ้วอ่ะโมะ....เลือดอ๊า....T^T โมะ...แก้วรู้สึกยังไงไม่รู้ พรุ่งนี้...จะเป็นไรหรือเปล่า?...แก้วไม่ให้คนดีไปด้วยนะ เอ....ไม่ได้ๆคนดีต้องไปด้วยอยู่ใกล้ตัวดีกว่า อ๊ะ โมะ แก้วเจ็บนะ...ซี้ด....แสบอ่า"
"คิดเรื่อยเปื่อยอีกแล้วครับ อะโมะทำแผลให้แล้ว ไปนอนนะครับคนดี เลิกคิดมากนะครับ....จุ๊บ..."
....
........
"อึ๊ก....อึ๊ก"
"แก้วเป็นอะไร สะอึกใหญ่เลย อ่ะน้ำ"
"อึ๊ก...อือขอบใจนะมีน รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเลยแฮะ...จะเกิดอะไรหรือเปล่า?"
ตั้งแต่เมื่อวานก็ยังไม่ทันได้คุยกันเพราะมัวแต่แง่งอนใส่เขา แล้ววันนี้กลับพบว่าเขาไม่ได้อยู่ให้เหวี่ยงใส่แล้ว คนดีของเธอหายไป จะเป็นอย่างไรบ้าง สังหรณ์ใจที่ไม่ดีคราวนี้ขออย่าให้เป็นจริง ขอให้เป็นแค่เรื่องบังเอิญอย่างที่เขาพูด คนรักของเธอต้องปลอดภัย
พระพุทธเจ้าเจ้าขา....ได้โปรด อย่าให้คนรักของลูกตกอยู่ในอันตรายใดๆเลย
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"ว่าไงนะเขื่อน อ.โทโมะอยู่ที่บ้านร้างเหรอ? ก็มีนบอกแล้วไงไม่ให้เข้าไปยุ่งที่นั่น ทำไมไม่ฟังกันบ้าง"
"กรี้ด................................................................"
"ทำไมอ่ะมีน .... // น้องๆทางนี้ครับ ทางนี้ๆ เห้ย !! ทำไมกลับมาในสภาพแบบนี้ล่ะครับ อ.เล่นแรงไปหรือเปล่าเนี่ย?"
ยังคงเดาสถานการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ออก ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นมาอีกรอบ เมื่อมีน้องๆออกจากฐานมาแล้วมีสภาพที่ตกใจกลัวสุดขีด ตาเหม่อลอยพูดแต่เพียงว่าถูกผีหลอกซ้ำๆไปซ้ำมา โดยที่เธอและเพื่อนกบยังไม่ทันได้ฟังจากปากยายตาหยีว่าเพราะเหตุใดจึงไม่อยากให้เข้าไปที่บ้านร่างนั่น
แล้วก็เป็นตัวเธอเองที่ตกใจไม่แพ้น้องๆที่ออกมาจากป่า
คนรักของเธอไม่ได้อยู่ที่ฐาน ไม่มีใครพบเขา...เขาไม่ได้อยู่ที่นั่นมาตั้งแต่แรก แล้วคนดีของแก้วใจอยู่ไหน?
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"ฮือ....ฮึก เราไม่เจอ อ.โทโมะเลยค่ะ ตอนที่เราเดินเข้าฐานสุดท้ายที่บ้านร้างนั่น ไม่มีใครอยู่เลยนะคะ มันเงียบมากจนพวกเราคิดว่าโดนอำเสียแล้ว ก็เลยพากันเดินออกมา จู่ๆก็มีผีออกมาค่ะ ผีจริงๆค่ะ กรี้ด................................"
"จินนี่ฝากด้วยนะเดี๋ยวพวกเรามา วิน พี่บอย โอ้ ณะ ไปพาน้องๆกลับมาให้หมด ดาด้า ริสาเตรียมเช็คชื่อให้ฟางด้วย อ่ะ แก้วๆๆ รอด้วยสิ"
จับใจความได้ว่าน้องๆโดนแกล้งจากฝีมือคนอื่นที่ไม่ใช่ อ.ประจำคณะที่มาด้วย ก็รีบบัญชาการเพื่อนๆและน้องๆแล้วตามเพื่อนรักเข้าไปในป่า รู้สึกเอะใจอยู่เหมือนกันตั้งแต่เมื่อคืน ว่าเห็นพี่ป๊อบแต่ไม่เห็น อ.โทโมะ ตอนนั้นก็เอาแต่ฟังพี่ป๊อบเล่านู่นเล่านี่เสียจนเพลิน จนลืมสังเกตไป
เห็นอีกทีก็เพื่อนสาวคนสนิทวิ่งหน้าตั้งแบบลืมหายใจเข้าไปตามพี่ชายสุดที่รัก
....อ.โทโมะ อย่าเป็นอะไรนะคะ
.
.
"โทโมะ....อยู่ที่ไหน อย่าเป็นอะไรนะ ฮึก...."
เน็ตกากมากเลย ไม่รู้ได้หรือเปล่า? ได้ไม่ได้บอกพี่ด้วยนะคะ
เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
# เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter #
ตอน รับน้องสยองขวัญ ตอนที่ 7
"อ.วิศวะล่ะ กบ..."
"อ.โทโมะอยู่ที่ฐานอ่ะครับที่รัก กับพี่ป๊อบอ่ะจ้ะ"
"ห่วงพี่ชายเหรอแก้ว อ.โทโมะของหวายเก่งจะตาย ไม่เป็นไรหรอก สงสัยจะเตรียมทีเด็ดไว้รับน้องปี1 ละมั้ง อิอิ"
"......อืม เหรอ....."
เมื่อคืนหลับสบายคงเพราะเหนื่อยมาทั้งวัน แต่ก็แอบแปลกใจเล็กๆที่ไม่ยักเห็นชายคนรักมาร่วมวงทานอาหารเย็นด้วยกัน แต่เมื่อเธอก็ไม่เห็นพี่ชายหน้าหมีด้วยอีกคนจึงคิดไปเองว่าคงไปด้วยกัน
ชิ แอบไปลั้ลลาที่ไหนกันแค่สองคนรึ เจ้าผีดิบ!!!
ลึกๆก็ยังนึกเป็นห่วง เพราะตอนทานอาหารเช้าเจอะพี่ป๊อบแต่ก็ไม่เห็นผีดิบ เกิดอะไรขึ้น? หรือเมื่อคืนไม่ได้กลับมาด้วยกัน? จะเดินเข้าไปถามพี่ชายก็ดูท่าจะยาก เพราะทำตัวติดหนึบกับเพื่อนสนิทของเธอไม่ยอมห่าง เลยได้แต่ลองถามเพื่อนหน้ากบ ว่าเห็นบ้างไหมคนของเขาน่ะ เอ้ย ! มีใครเห็นหรือไม่ พี่ชายสุดหล่อของเธอน่ะ
กลับได้รับคำตอบที่เกินคาดจากเพื่อนๆ เป็นไปไม่ได้ เมื่อวานเขาก็ไม่อยู่ เช้านี้ก็ยังไม่เจอะไม่เจอ อะไรจะตื่นเต้นกับการรับน้องขนาดนั้น ที่มาด้วยนี่ก็เพราะหน้าที่เท่านั้นเองไม่ใช่เหรอ?แถมวันนี้ทั้งวันพวกเธอและเด็กๆก็ยังต้องเข้าไปทำกล่องเลี้ยงผึ้งอีก อีกนานกว่าจะรับน้องตอนเย็น ไม่มีทาง....
เป็นไปไม่ได้ที่คนรักจะมุ่งหน้าไปยังฐานเพื่อเตรียมตัวในเวลาเช้าๆแบบนี้....
((เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้....))
((เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้....))
((เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้....))
"ฮึ่ย.....โมะทำไมติดต่อไม่ได้นะ!! ไหนใครบอกที่นี่โทรฯติดทุกเครือข่ายไง 3G อ่ะ 3G ฮึ่ย!"
"กรี้ด................................................................"
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"ฮิฮิ อ.โทโมะเจ๋งว่ะ น้องๆกรี้ดแตกอ่ะ"
"ผีหลอกค่า.................ช่วย ช่วยด้วย กรี้ด................................"
"โห......อ.โทโมะแกเตรียมพรอบมาเยอะว่ะ จัดหนัก อ้าว พี่ป๊อบทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะครับ ตอนนี้พี่ต้องอยู่ที่ฐานบ้านร้างกับ อ.โทโมะไม่ใช่เหรอครับ?"
"หืม....พี่ยังไม่เจอ อ.วิศวะเลยครับตั้งแต่เมื่อวานตอนบ่ายๆแล้ว โทรหามันก็ไม่ติดด้วยทีแรกคิดว่าเข้าเมืองไปหาซื้อของให้เด็กๆเสียอีก เมื่อคืนพี่ก็ไม่เจอกันว่าจะถามเสียหน่อยว่า อ.วิศวะ เขานอนกับน้องเขื่อนหรือเปล่า? ว่าแต่ตอนนี้มันอยู่ที่ไหนนะครับ ....บ้านร้าง?"
วันนี้ทั้งวันได้แต่คอยโทรฯเข้าเครื่องมือสื่อสารของคนรัก แต่โทรฯไปเท่าไหร่ก็ไม่ติด จะพูดจะบอกใครก็ไม่ได้ เพราะตอนนี้ดูเธอจะห่วงเขามากจนดูผิดสังเกต ห่วงมากมายเกินกว่าคำว่าพี่ชายกับน้องสาว
ได้แต่พยายามติดต่อ แล้วคิดหาความเป็นไปได้ด้วยตัวเองเงียบๆก่อนจะได้ยินเสียงกรีดร้องของน้องๆปี1 ที่เข้าฐานไปตั้งแต่ บ่ายโมง
ทำไมถึงได้เริ่มเร็วก่อนกำหนดน่ะเหรอ ก็เพราะใครๆก็พากันคิดว่าครูที่ปรึกษาหายไปนั้น คงไปนั่งเฝ้าฐานตั้งแต่เช้า กลัวว่าจะเป็นลมเป็นแล้งไปเสียก่อน จึงจัดให้เร็วขึ้นเลื่อนจากเย็นๆเป็นตอนบ่ายแทน
แต่แล้วก็หวนคิดถึงลางสังหรณ์ของตนเองตั้งแต่ที่คอนโด จนถึงเมื่อคืน......พี่ป๊อบไม่ได้อยู่กับคนรักของเธอตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
คนดีของแก้วใจ....คุณอยู่ที่ไหนกัน?
"ประตูหนีบนิ้วอ่ะโมะ....เลือดอ๊า....T^T โมะ...แก้วรู้สึกยังไงไม่รู้ พรุ่งนี้...จะเป็นไรหรือเปล่า?...แก้วไม่ให้คนดีไปด้วยนะ เอ....ไม่ได้ๆคนดีต้องไปด้วยอยู่ใกล้ตัวดีกว่า อ๊ะ โมะ แก้วเจ็บนะ...ซี้ด....แสบอ่า"
"คิดเรื่อยเปื่อยอีกแล้วครับ อะโมะทำแผลให้แล้ว ไปนอนนะครับคนดี เลิกคิดมากนะครับ....จุ๊บ..."
....
........
"อึ๊ก....อึ๊ก"
"แก้วเป็นอะไร สะอึกใหญ่เลย อ่ะน้ำ"
"อึ๊ก...อือขอบใจนะมีน รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเลยแฮะ...จะเกิดอะไรหรือเปล่า?"
ตั้งแต่เมื่อวานก็ยังไม่ทันได้คุยกันเพราะมัวแต่แง่งอนใส่เขา แล้ววันนี้กลับพบว่าเขาไม่ได้อยู่ให้เหวี่ยงใส่แล้ว คนดีของเธอหายไป จะเป็นอย่างไรบ้าง สังหรณ์ใจที่ไม่ดีคราวนี้ขออย่าให้เป็นจริง ขอให้เป็นแค่เรื่องบังเอิญอย่างที่เขาพูด คนรักของเธอต้องปลอดภัย
พระพุทธเจ้าเจ้าขา....ได้โปรด อย่าให้คนรักของลูกตกอยู่ในอันตรายใดๆเลย
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"ว่าไงนะเขื่อน อ.โทโมะอยู่ที่บ้านร้างเหรอ? ก็มีนบอกแล้วไงไม่ให้เข้าไปยุ่งที่นั่น ทำไมไม่ฟังกันบ้าง"
"กรี้ด................................................................"
"ทำไมอ่ะมีน .... น้องๆทางนี้ครับ ทางนี้ๆ เห้ย !! ทำไมกลับมาในสภาพแบบนี้ล่ะครับ อ.เล่นแรงไปหรือเปล่าเนี่ย?"
ยังคงเดาสถานการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ออก ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นมาอีกรอบ เมื่อมีน้องๆออกจากฐานมาแล้วมีสภาพที่ตกใจกลัวสุดขีด ตาเหม่อลอยพูดแต่เพียงว่าถูกผีหลอกซ้ำๆไปซ้ำมา โดยที่เธอและเพื่อนกบยังไม่ทันได้ฟังจากปากยายตาหยีว่าเพราะเหตุใดจึงไม่อยากให้เข้าไปที่บ้านร่างนั่น
แล้วก็เป็นตัวเธอเองที่ตกใจไม่แพ้น้องๆที่ออกมาจากป่า
คนรักของเธอไม่ได้อยู่ที่ฐาน ไม่มีใครพบเขา...เขาไม่ได้อยู่ที่นั่นมาตั้งแต่แรก แล้วคนดีของแก้วใจอยู่ไหน?
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"ฮือ....ฮึก เราไม่เจอ อ.โทโมะเลยค่ะ ตอนที่เราเดินเข้าฐานสุดท้ายที่บ้านร้างนั่น ไม่มีใครอยู่เลยนะคะ มันเงียบมากจนพวกเราคิดว่าโดนอำเสียแล้ว ก็เลยพากันเดินออกมา จู่ๆก็มีผีออกมาค่ะ ผีจริงๆค่ะ กรี้ด................................"
"จินนี่ฝากด้วยนะเดี๋ยวพวกเรามา วิน พี่บอย โอ้ ณะ ไปพาน้องๆกลับมาให้หมด ดาด้า ริสาเตรียมเช็คชื่อให้ฟางด้วย อ่ะ แก้วๆๆ รอด้วยสิ"
จับใจความได้ว่าน้องๆโดนแกล้งจากฝีมือคนอื่นที่ไม่ใช่ อ.โทโมะ ก็รีบบัญชาการเพื่อนๆและน้องๆแล้วตามเพื่อนรักเข้าไปในป่า รู้สึกเอะใจอยู่เหมือนกันตั้งแต่เมื่อคืน ว่าเห็นพี่ป๊อบแต่ไม่เห็น อ.โทโมะ ตอนนั้นก็เอาแต่ฟังพี่ป๊อบเล่านู่นเล่านี่เสียจนเพลิน จนลืมสังเกตไป
เห็นอีกทีก็เพื่อนสาวคนสนิทวิ่งหน้าตั้งแบบลืมหายใจเข้าไปตามพี่ชายสุดที่รัก
....อ.โทโมะ อย่าเป็นอะไรนะคะ
"โทโมะ....อยู่ที่ไหน อย่าเป็นอะไรนะ ฮึก...."
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
