กองปราบจิตป่วน [City Hunter] ตอน รับน้องสยองขวัญ

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

 

# เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter #

 

ตอน รับน้องสยองขวัญ ตอนที่ 7

 

 

"อ.วิศวะล่ะ กบ..." 

"อ.โทโมะอยู่ที่ฐานอ่ะครับที่รัก กับพี่ป๊อบอ่ะจ้ะ"

"ห่วงพี่ชายเหรอแก้ว อ.โทโมะของหวายเก่งจะตาย ไม่เป็นไรหรอก สงสัยจะเตรียมทีเด็ดไว้รับน้องปี1 ละมั้ง อิอิ"

"......อืม เหรอ....." 

             

            เมื่อคืนหลับสบายคงเพราะเหนื่อยมาทั้งวัน แต่ก็แอบแปลกใจเล็กๆที่ไม่ยักเห็นชายคนรักมาร่วมวงทานอาหารเย็นด้วยกัน แต่เมื่อเธอก็ไม่เห็นพี่ชายหน้าหมีด้วยอีกคนจึงคิดไปเองว่าคงไปด้วยกัน 

 

            ชิ แอบไปลั้ลลาที่ไหนกันแค่สองคนรึ เจ้าผีดิบ!!!

 

 

            ลึกๆก็ยังนึกเป็นห่วง เพราะตอนทานอาหารเช้าเจอะพี่ป๊อบแต่ก็ไม่เห็นผีดิบ เกิดอะไรขึ้น? หรือเมื่อคืนไม่ได้กลับมาด้วยกัน? จะเดินเข้าไปถามพี่ชายก็ดูท่าจะยาก เพราะทำตัวติดหนึบกับเพื่อนสนิทของเธอไม่ยอมห่าง เลยได้แต่ลองถามเพื่อนหน้ากบ ว่าเห็นบ้างไหมคนของเขาน่ะ  เอ้ย ! มีใครเห็นหรือไม่ พี่ชายสุดหล่อของเธอน่ะ

 

 

            กลับได้รับคำตอบที่เกินคาดจากเพื่อนๆ เป็นไปไม่ได้ เมื่อวานเขาก็ไม่อยู่ เช้านี้ก็ยังไม่เจอะไม่เจอ อะไรจะตื่นเต้นกับการรับน้องขนาดนั้น ที่มาด้วยนี่ก็เพราะหน้าที่เท่านั้นเองไม่ใช่เหรอ?แถมวันนี้ทั้งวันพวกเธอและเด็กๆก็ยังต้องเข้าไปทำกล่องเลี้ยงผึ้งอีก อีกนานกว่าจะรับน้องตอนเย็น ไม่มีทาง....

            เป็นไปไม่ได้ที่คนรักจะมุ่งหน้าไปยังฐานเพื่อเตรียมตัวในเวลาเช้าๆแบบนี้....

 

 

 

((เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้....))

((เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้....))

((เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้....))

 "ฮึ่ย.....โมะทำไมติดต่อไม่ได้นะ!! ไหนใครบอกที่นี่โทรฯติดทุกเครือข่ายไง 3G อ่ะ 3G ฮึ่ย!"

 

 

"กรี้ด................................................................" 

 

 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

"ฮิฮิ อ.โทโมะเจ๋งว่ะ น้องๆกรี้ดแตกอ่ะ" 

"ผีหลอกค่า.................ช่วย ช่วยด้วย กรี้ด................................" 

"โห......อ.โทโมะแกเตรียมพรอบมาเยอะว่ะ จัดหนัก อ้าว พี่ป๊อบทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะครับ ตอนนี้พี่ต้องอยู่ที่ฐานบ้านร้างกับ อ.โทโมะไม่ใช่เหรอครับ?" 

"หืม....พี่ยังไม่เจอ อ.วิศวะเลยครับตั้งแต่เมื่อวานตอนบ่ายๆแล้ว โทรหามันก็ไม่ติดด้วยทีแรกคิดว่าเข้าเมืองไปหาซื้อของให้เด็กๆเสียอีก เมื่อคืนพี่ก็ไม่เจอกันว่าจะถามเสียหน่อยว่า อ.วิศวะ เขานอนกับน้องเขื่อนหรือเปล่า? ว่าแต่ตอนนี้มันอยู่ที่ไหนนะครับ ....บ้านร้าง?"

 

 

            วันนี้ทั้งวันได้แต่คอยโทรฯเข้าเครื่องมือสื่อสารของคนรัก แต่โทรฯไปเท่าไหร่ก็ไม่ติด จะพูดจะบอกใครก็ไม่ได้ เพราะตอนนี้ดูเธอจะห่วงเขามากจนดูผิดสังเกต ห่วงมากมายเกินกว่าคำว่าพี่ชายกับน้องสาว

            ได้แต่พยายามติดต่อ แล้วคิดหาความเป็นไปได้ด้วยตัวเองเงียบๆก่อนจะได้ยินเสียงกรีดร้องของน้องๆปี1 ที่เข้าฐานไปตั้งแต่ บ่ายโมง

            ทำไมถึงได้เริ่มเร็วก่อนกำหนดน่ะเหรอ ก็เพราะใครๆก็พากันคิดว่าครูที่ปรึกษาหายไปนั้น คงไปนั่งเฝ้าฐานตั้งแต่เช้า กลัวว่าจะเป็นลมเป็นแล้งไปเสียก่อน จึงจัดให้เร็วขึ้นเลื่อนจากเย็นๆเป็นตอนบ่ายแทน

           

            แต่แล้วก็หวนคิดถึงลางสังหรณ์ของตนเองตั้งแต่ที่คอนโด จนถึงเมื่อคืน......พี่ป๊อบไม่ได้อยู่กับคนรักของเธอตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว

            คนดีของแก้วใจ....คุณอยู่ที่ไหนกัน?

 

 

"ประตูหนีบนิ้วอ่ะโมะ....เลือดอ๊า....T^T โมะ...แก้วรู้สึกยังไงไม่รู้ พรุ่งนี้...จะเป็นไรหรือเปล่า?...แก้วไม่ให้คนดีไปด้วยนะ เอ....ไม่ได้ๆคนดีต้องไปด้วยอยู่ใกล้ตัวดีกว่า อ๊ะ โมะ แก้วเจ็บนะ...ซี้ด....แสบอ่า"

"คิดเรื่อยเปื่อยอีกแล้วครับ อะโมะทำแผลให้แล้ว ไปนอนนะครับคนดี เลิกคิดมากนะครับ....จุ๊บ..."

 

....

........

"อึ๊ก....อึ๊ก"

"แก้วเป็นอะไร สะอึกใหญ่เลย อ่ะน้ำ"

"อึ๊ก...อือขอบใจนะมีน รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเลยแฮะ...จะเกิดอะไรหรือเปล่า?"

 

 

 

            ตั้งแต่เมื่อวานก็ยังไม่ทันได้คุยกันเพราะมัวแต่แง่งอนใส่เขา แล้ววันนี้กลับพบว่าเขาไม่ได้อยู่ให้เหวี่ยงใส่แล้ว คนดีของเธอหายไป จะเป็นอย่างไรบ้าง สังหรณ์ใจที่ไม่ดีคราวนี้ขออย่าให้เป็นจริง ขอให้เป็นแค่เรื่องบังเอิญอย่างที่เขาพูด คนรักของเธอต้องปลอดภัย

           

            พระพุทธเจ้าเจ้าขา....ได้โปรด อย่าให้คนรักของลูกตกอยู่ในอันตรายใดๆเลย

 

 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

"ว่าไงนะเขื่อน อ.โทโมะอยู่ที่บ้านร้างเหรอ? ก็มีนบอกแล้วไงไม่ให้เข้าไปยุ่งที่นั่น ทำไมไม่ฟังกันบ้าง"

 

"กรี้ด................................................................"

"ทำไมอ่ะมีน .... // น้องๆทางนี้ครับ ทางนี้ๆ เห้ย !! ทำไมกลับมาในสภาพแบบนี้ล่ะครับ อ.เล่นแรงไปหรือเปล่าเนี่ย?"

 

 

            ยังคงเดาสถานการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ออก ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นมาอีกรอบ เมื่อมีน้องๆออกจากฐานมาแล้วมีสภาพที่ตกใจกลัวสุดขีด ตาเหม่อลอยพูดแต่เพียงว่าถูกผีหลอกซ้ำๆไปซ้ำมา โดยที่เธอและเพื่อนกบยังไม่ทันได้ฟังจากปากยายตาหยีว่าเพราะเหตุใดจึงไม่อยากให้เข้าไปที่บ้านร่างนั่น

 

            แล้วก็เป็นตัวเธอเองที่ตกใจไม่แพ้น้องๆที่ออกมาจากป่า

            คนรักของเธอไม่ได้อยู่ที่ฐาน ไม่มีใครพบเขา...เขาไม่ได้อยู่ที่นั่นมาตั้งแต่แรก แล้วคนดีของแก้วใจอยู่ไหน?

 

 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

"ฮือ....ฮึก เราไม่เจอ อ.โทโมะเลยค่ะ ตอนที่เราเดินเข้าฐานสุดท้ายที่บ้านร้างนั่น ไม่มีใครอยู่เลยนะคะ มันเงียบมากจนพวกเราคิดว่าโดนอำเสียแล้ว ก็เลยพากันเดินออกมา จู่ๆก็มีผีออกมาค่ะ ผีจริงๆค่ะ กรี้ด................................"

"จินนี่ฝากด้วยนะเดี๋ยวพวกเรามา วิน พี่บอย โอ้ ณะ ไปพาน้องๆกลับมาให้หมด ดาด้า ริสาเตรียมเช็คชื่อให้ฟางด้วย อ่ะ แก้วๆๆ รอด้วยสิ"

 

            จับใจความได้ว่าน้องๆโดนแกล้งจากฝีมือคนอื่นที่ไม่ใช่ อ.ประจำคณะที่มาด้วย ก็รีบบัญชาการเพื่อนๆและน้องๆแล้วตามเพื่อนรักเข้าไปในป่า รู้สึกเอะใจอยู่เหมือนกันตั้งแต่เมื่อคืน ว่าเห็นพี่ป๊อบแต่ไม่เห็น อ.โทโมะ ตอนนั้นก็เอาแต่ฟังพี่ป๊อบเล่านู่นเล่านี่เสียจนเพลิน จนลืมสังเกตไป

 

            เห็นอีกทีก็เพื่อนสาวคนสนิทวิ่งหน้าตั้งแบบลืมหายใจเข้าไปตามพี่ชายสุดที่รัก

            ....อ.โทโมะ อย่าเป็นอะไรนะคะ

 

 

 

.

.

 

"โทโมะ....อยู่ที่ไหน อย่าเป็นอะไรนะ ฮึก...."

 

เน็ตกากมากเลย ไม่รู้ได้หรือเปล่า? ได้ไม่ได้บอกพี่ด้วยนะคะ