Chum เสี่ยวดีนักมารักกันมั๊ย

เย็นนั้นโทโมะก็พาแก้วไปทำลูกเพิ่มจริงๆ
แก้ว  :  โทโมะแก้วอยากได้ตัวนั้นอ่า
โทโมะ  :  ไหนเหรอ
ชี้ไปที่ลูกสุนัขสีขาวตัวเล็กที่นอนหลับอยู่ในกรง
แก้ว  :  ดูสินอนทั้งวันน่ารักเชี่ยวแก้วชอบ อยากได้ตัวนั้นอ่า
โทโมะ  :  พี่ครับเอาตัวนั้นครับ
คนขายคิดเงินและส่งสุนัขมาให้
แก้ว  :  ไหนดูสิ ม๊วฟฟฟน่ารักจัง
เล่นกับสุนัขที่หน้าตาง่วงๆอย่างหมั่นเขี้ยว
โทโมะ  :  แล้วแก้วเอาไปเลี้ยงเจ้าดอล์ลาไม่น้อยใจเหรอค๊าบ
แก้ว  :  อืมใช่ดอล์ล่าต้องน้อยใจแก้วแน่เลยอ่า
พูดถึงสุนัขแสนรู้ตัวโปรดของเธอที่ชายหนุ่มเป็นคนซื้อให้
โทโมะ  :  งั้นโมะเลี้ยงให้ก็ได้นะ
แก้ว  :  แล้วฮันนี่หล่ะ
โทโมะ  :  ให้ฮันนี่มาอยู่กับม๊าดีไม๊น้า จะได้เล่นกับดอล์ล่าด้วยไง
แก้ว  :  อืมๆได้แก้วเลี้ยงฮันนี่ด้วยก็ได้ ว่าแต่เจ้าตัวเล็กนี่ชื่ออะไรดีน้า
เอาจมูกไปชนกับจมูกสุนัขตัวเล็ก
โทโมะ  :  แก้วตั้งให้หน่อยสิ
แก้ว :  โมะต้องตั้งสิเพราะโมะเป็นคนซื้อ
โทโมะ  :  งั้นเหรออืม....Kumaแล้วกันเนอะ
แก้ว  :  น่ารักดีเนอะKuma
โทโมะ  :  อยากรู้ไหมว่าแปลว่าอะไร
แก้ว  :  ไม่อยากอ่า กลัวความหมายมันเสี่ยว อิอิ
เดินคุยหยอกล้อกันไป
+
+
+
 
หมับ~
เขื่อน  :  เฟย์ค๊าบบบ
ขว้าข้อมือหญิงสาวไว้ได้ทันพอดี หากช้ากว่านี้ต้องพลาดแน่ๆ
เฟย์  :  ฮึก ปล่อย...
เขื่อน  :  จะปล่อยได้ไงเฟย์ไม่เอาไม่ร้องนะคนสวย
เฟย์  :  ฮะฮึก ปล่อยเฟย์
เขื่อน  :  เฟย์...
ทำไมนะแค่คำพูดแค่คำเดียวแท้ๆ
เฟย์  : ไป ไปเลยไม่ต้องมาง้อเฟย์มันบ่าเบื่อ
ขวับ~
เขื่อน  :  เฟย์...เขื่อนขอโทษค๊าบ ลงโทษนะลงโทษเขื่อน
ขว้าร่างบางเข้ามากอดแน่น
เฟย์  :  เลิกกันเถอะ
เขื่อน  :  ไม่เอานะไม่เลิกเฟย์อย่าพูดอย่างนี้เขื่อนใจไม่ดีนะ
เฟย์  :  ถ้าเบื่อมากนักก็เลิกกันไปเลยไง เลิกๆๆๆ
เขื่อน  :  เขื่อนไม่เลิกหรอก ขอโทษแล้วไงค๊าบคนสวย
เฟย์  :  ไม่เอาเฟย์จะเลิก!!
เขื่อน  :  เฟย์...เขื่อนรักเฟย์ไปแล้วนะถ้าจะเลิกกันฆ่าเขื่อนเลยง่ายกว่า
เฟย์  :  เลิกๆเฟย์ไม่สนจะเลิกจะเลิก
เขื่อน  :  ยืนยันว่าจะเลิกใช่ไหมได้เลิกก็ได้
เดินดุ้มๆออกไปยังหน้าถนนพอเห็นรถผ่านมาด้วยความเร็วก็วิ่งเข้าไปทันที
เฟย์  :  เขื่อน!!!
โครม!!
เฟย์  :  โอ้ยยยย...เจ็บจัง
เขื่อน  :  วิ่มเข้ามาทำไม
เขื่อนจงใจวิ่งไปให้รถชนแต่ดีที่เฟย์พลักไปจนพ้นทางซะก่อนจนล้มกลิ้งไปด้วยกัน
เฟย์  :  แล้วเขื่อนหล่ะบ้ารึไงมาวิ่งตัดหน้ารถ
เขื่อน  :  บอกแล้วถ้าจะเลิกเขื่อนตายดีกว่า
เฟย์  :  เฟย์แค่พูดเล่นเอาจริงทำไมห๊ะเกิดเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง
เขื่อน  :  เฟย์!!ล้อเล่น โห้...
เฟย์  :  ทำไมล้อลเนไม่ได้เหรอไงห๊า
เขื่อน  :  ล้อเล่นแบบนี้เขื่อนตายทำยังไง
เฟย์  :  ตายก็เผาไง
เขื่อน  :  -*-
เฟย์  :  โอ๋ๆกบน้อยเฟยืไม่ปล่อยให้ที่ร๊ากตายหรอกนะ
เขื่อน  : เรียกว่าอะไรนะขออีกรอบสินานๆจะได้ยิน
เฟย์  :  ที่รัก ชิส์
พูดแล้วจิ๊ปากเบ๊ไปทางอื่นประมาณว่าอะไรกันเธอออกจะพูดบ่อย
เขื่อน  :  โทษฐานที่เฟย์เย่ทำเขื่อนใจหายต้องมาให้ลงโทษ
เฟย์  :  ลงโทษยังไง
เขื่อน  :  มาจุ๊บทีนึ่ง
เฟย์  :  อ๊ากไม่อ้าว~นี้มันข้างถนนนะไม่อ้าววว
เขื่อน  :  จะอ้าวววอะมาให้ลงโทษเดี๋ยวนี้นะ
เฟย์ไม่ยอมลุกขึ้นได้ก็วิ่งหนีทันที
เฟย์  :  โอ๊ย
เขื่อน  :  เฟย์เป็นอะไร
รีบลุกขึ้นมาประคองไว้ เห็นที่ขามีเลือดไหลซึมออกมาท่วมขา
เฟย์  :  อู๊ย~เจ็บอ่ากบพาไปทำแผลที
เขื่อน  :  เห็นไหมถ้าไม่เล่นอะแผลงๆก้ไม่เจ็บตัวหรอก
เฟย์  :  ว่าอีกล่ะ จะงอนแล้ว
เขื่อน  :  ไม่งอนน้าเดี๋ยวเสาร์นี้จะนัดเพื่อนให้เราไปเที่ยวทะเลกันดีไหม
เฟย์  :  ไปซีไป อยากไปพอดีเลย
เขื่อน  :  โอเคเลยแต่...
จุ๊บ~
จุ๊บไปที่ปากเฟย์เบาแล้วช้อนร่างเฟย์ไปทำแผลและตามด้วยการพาไปส่งที่บ้าน โธ่...ที่แท้เฟย์ก็แค่แกล้งงอนเฮือก~
เช้าวันเสาร์
แก้ว  :  ฮัลโหล...ยัยเฟย์แกอยู่ไหนเนี่ย
(ฉันมาเที่ยวทะเล วูร์ๆ~)
แก้ว  :  อารมณ์ดี หายโกรธเขื่อนแล้วเหรอ
(อืม  กบพามาเที่ยว)
แก้ว  :  ยัยเพื่อนบ้าทำไมหายโกรธง่ายจังนะ
(ฉันก็แค่แกล้วกบเฉยๆไม่ได้โกรธสักนิด55)
แก้ว  :  ห๊าแกล้งร้องไห้เนี่ยนะ55 แล้วอยู่ทะเลที่ไหนอ่าไปไม่ชวนเลยนะ
(อยู่บางแสนหน่ะใกล้ๆเอง มาไหมเดี๋ยวให้โทโมะไปรับเอาไหม)
แก้ว  :  โมะอยู่ที่นั่นด้วยเหรอ
(อยู่สิ)
แก้ว  :  ฝากไปบอกด้วยไปไม่ช่วนฉันจะงอน)
(จ้า แล้วฉันจะบอกให้นะ  เก็บเสื้อผ้ารอสิเดี๋ยวฉันให้โมะไปรับ)
แก้ว  :  ไม่ต้องมารับฉันไปเองก็ได้บางแสนอยู่ใกล้แค่นี้เชอะ
วางสายเพื่อนสาวแล้วรีบเก็บของลงกระเป๋าเดินทาง เอ...แต่เดินทางคนเดียงคงเหงาน่าดู
แก้ว  :  ดอล์ล่าอยู่ไหนลูกมาหาม๊าเร็วไปเที่ยวทะเลกัน
ร้องเรียกลูกตัวโปรดแต่เรียกตั้งนานไม่มาซักที
แก้ว  :  ไปไหนนะฮันนี่อยู่ไหนมาหาม๊าเร็ว
เรียกหาทั้งสองตัวแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะมาเดินหารอบบ้านก็ไม่เจอรึว่า...
แก้ว  :  โทโมะ
เป็นอย่างนี้ประจำเวลาโทโมะไปเที่ยวไหนก็มักจะพาลูกๆไปด้วย มาเอาไปทีไรไม่เคยบอกแก้วเลยทำให้หญิงสาวตกใจอยู่เรื่อย
+
+
+
บางแสน
แก้วมาถึงบางแสนก็ปาเข้าไป5โมงเย็นแล้ว
แก้ว  :  ที่นี่บรรยากาศดีจัง
เดินเล่นเรียบชายหาดไปเรื่อย
เขื่อน  :  แก้ว แก้ว...
มองหาเสียงที่เรีกเธอ นั่นไงนั่งล้อมวงกันอยู่ตรงนั่นแก้วเดินตรงไปก็พบว่ามีคนมาเยอะเหมือนกันนะเนี่ย ดูซิไอ้บ้าโทโมะไม่ช่วนเธอสักคำชิส์ แล้วมองไปเรื่อยๆO_O
‘เบลล์’
เบลล์นั่งอยู่ข้างๆโทโมะ
แก้ว  :  เฮือก~ว่าจะไม่คิดแล้วนะเรา แต่ก็คิดจนได้
‘ปากบอกว่าเพื่อนชิส์’
ใช่ว่าเธอไม่รู้ว่าเบลล์คือใคร สำคัญกับโทโมะแค่ไหนเธอเป็นเพื่อนสนิทกับโทโมะมาตั้งนานทำไมจะไม่รู้เรื่องแค่นี้ ความจริงรู้แต่ไม่พูดมากกว่า....
โทโมะ  :  ว่าไงครับที่ร๊ากกกกก
พูดทักทายแก้วแหวกกลุ่มเพื่อนๆ
แก้ว  :  ว่าไงหล่ะงอนแล้วนะมาก็ไม่ชวน
โทโมะ  :  ก็กะจะไปรับแต่แก้วใจจ๋าบอกว่าอยากมาเองนิน่า~
มามุกเดิมอีกแล้วทำไมผู้ชายถึงได้อ่อนเก่งจังนะ
เขื่อน  :  เอาอีกแล้วครับเพื่อนๆสองคนนี่จะเสี่ยวกันอีกแล้ว
แก้ว  :  ใครเสี่ยวไม่เสี่ยววันนี้ไร้อารมณ์
โทโมะ  :  โธ่...แก้วจ๋างั้นโมะพาไปสร้างอารมณ์บนเตียงเอาไหมค๊าบบบบ
แก้ว  :  เอะอะก็จะพาขึ้นเตียงอย่างเดียวเลยน้า วันนี้พาใครมาด้วยอ่านั้นไม่ใช่เพื่อนในห้องนิ
มองเบลล์ที่นั่งอยู่ข้างๆ
โทโมะ  :  เบลล? เค้าขอมาด้วยค๊าบ  หึงเหรอ~
แก้ว  : เออ!!หึงสิ แล้วเอาลูกแก้วมาใช่ไหม
โทโมะ  : ค๊าบเอามาครบเลบ
แก้ว  :  เอามาไม่บอกแก้วเลยตกใจนะ
โทโมะ  : มะมาเดี๋ยวโมะเรียกขวัญให้นะ มาใกล้ๆสิค๊าบ
ขวักมือเรียกแก้วมานั่งที่ตัก แก้วไม่ยอมไปเลยต้องลุกมาลากไป
เขื่อน  :  เดี๋ยวนี้ยังเจ่อเล่นตัวเหรอไงนะ
แก้ว  :  กบ!!อยากเจอบทลงโทษไหมห๊ะ
ตอกกลับจนเขื่อนหน้าหงาย
เฟย์  :  กบ!!เฟย์อยากกินบาบีคิวอ่า
เขื่อน  : ค๊าบไปเอาให้เดี๋ยวนี้เลย
เดินไปเอาบาบีคิวที่เตา
พิม  :  นี่ๆยัยแก้วถามจริงเธอกับโมะยังไงกัน
แก้ว  :  ไม่รู้สิ
แก้วตอบอย่างหมดอารมณ์จริง โทโมะเลยเอาหน้ามาคลอกเคลียที่ตักนุ่มที่นั่งอยู่บนตัวเอง
โทโมะ  :  บอกไม่รู้ได้ไงอ่า บอกพิมไปเลยว่าเราหน่ะถึงขั้นไหนกันแล้ว
ต่อให้แก้วไม่ต่อมุกด้วยโทโมะก็ยังคงเสี่ยวไปได้เรื่อยๆและในที่สุดแก้วก็แพ้ต่อคำพูดโทโมะจนได้
แก้ว  :  แล้วไอ้ขั้นไหนอะมันขั้นไหนแล้วเหรอคะที่รัก
โทโมะ  :  อ๊ากกแก้วใจหายอารมณ์เสียแล้ว
ฟอด~
หอมแก้มแก้วอีกแล้ว
เขื่อน :  ทำอย่างงี้ลากขึ้นห้องไปเลยไหม
โทโมะ  :  ที่รักอยากไหมครับ เราขึ้นห้องกันดีกว่า
แก้ว  :  อยากอะไรไม่เห็นเข้าใจเลยนะ
แกล้งทำเป็นไขสือ แก้วกับโทโมะชอบทำอะไรให้เพื่อนๆในห้องได้ลุ้นได้ตื่นเต้นกันอยู่เรื่อยเลยพูดอะไรกันออกมาที่เพื่อนเข้าใจไปไหนยังไหนแล้วครั้งนี้ก็เช่นกันเพื่อนๆในห้องที่มาด้วยตาก็มองตาค้างกันอีกตามเคย
โทโมะ/แก้ว  :  555+
แก้ว  :  ตกลงทำไมยังไง??
มองไปที่ยังเบลล์ที่นั่งเหมออยู่
โทโมะ  :  โธ่ที่รักค๊าบบบไม่มีอะไรนะ ไม่หึงนะคนดี
แก้ว  :  ดีไม่หึงงั้นแก้วไปนั่งตักเคนตะดีไหมหล่ะ
ทำท่าจะลุกไปจริงแต่โดนขว้าไว้ก่อน
โทโมะ  :  ไม่เอาน้า~อยากรู้อะไรเดี๋ยวเล่าให้ฟังที่เตียงนะค๊าบเล่าหมดเปลือกเลย
แก้ว : ไม่เอาคืนนี้แก้วจะนอนคนเดียว
เขื่อน  :  เฟย์ครับง่วงนอนรึยัง
เฟย์  :  ยังเลยอะ แก้วคืนนี้นอนกับเฟย์นะ
แก้ว  :  อืม ดีเลยจะได้ไม่เหงา
โทโมะ :  ได้ไงอ่าต้องมานอนกับโมะสิ ไอ้กบแกไปนอนเป็นเพื่อนยัยหัวหอมเลย
พิม  :  O_Oพวกนายจะนอนกับผู้หญิงจริงๆเหรอ
โทโมะ/เขื่อน  :  อืม
โทโมะ  :  ทำไมหล่ะ เห็นกันหมดแล้วทุกซอกทุกมุม จริงไหมค๊าบแก้วใจ
แก้ว  :  พูดอย่างนี้เพื่อนก็เข้าใจผิดกันหมดหน่ะสิ
เฟย์  :  พึ่งรู้เหรอไง เค้าเข้าใจผิดกันมานานแล้วยัยแก้ว
จินนี่  :  แล้วลูกของแก้วตกลงคือดอล์ล่าใช่ไหม
แก้ว  :  อืมก็ใช่สิดอล์ล่า ฮั่นนี่เป็นลูกแก้วกับโทโมะไงอ่อลืมไปมีKumaมาใหม่อีกด้วย
เพื่อน  : เฮ้ย~โล่งไป
เพื่อนๆต่างโล่งใจที่ได้รู้ว่าลูกๆที่พูดถึงกันวันนั้นก็แค่สุนัขเท่านั้น
จินนี่  :  จินนี่ว่าเราขึ้นนอนกันเถอะพรุ่งนี้จะได้รีบตื่นมาเล่นน้ำกันต่อ
เอ่ยช่วนเพื่อนๆห้องนี้ชอบนัดกันมาเที่ยวทุกๆวันหยุดเป็นประจำเลย คราวนี้ค้าง1คืนเพราะว่าหยุดแค่2วันคือเสาร์และอาทิตย์พรุ่งนี้อยู่เที่ยวอีกวันก่อนจะต้องกลับไปเรียนกันต่อ เพื่อนๆที่มาต่างก็เช่าห้องพักด้วยกันทั้งนั้นแก้วที่มาที่หลังไม่ได้จองไว้ห้องเลยเต็มเดือดร้อนต้องนอนกับโทโมะจริงๆเพราะแต่ละคนเค้าก็มีคู่นอนกันหมดแล้วเหลือก็แต่โทโมะที่มีเจ้าลูกๆนอนด้วย
โทโมะ  :  ปะแก้วใจได้เวลาของเราแล้ว
แก้ว  :  รีบเหรอคะโมะ
โทโมะ  :  รีบสิค๊าบใจจะขาดอยู่แล้วอยากกินแก้วใจ
เขื่อน  :  น้อยๆหน่อยไอ้โมะเลิกเสี่ยวสักห้านาทีได้ไหม๊ห๊า
โทโมะ  : คงจะยากเพราะถ้าเลิกคงขาดใจตายอะ
เฟย์  :  ดีตายๆไปเลยยัยแก้วจะได้เลิกเสี่ยวไปด้วย
แก้ว  : แล้วเบลล์ลาลี่ไปไหนแล้วหล่ะ
โทโมะ  :  ถามทำไมค๊าบเราไปต่อเรื่องของเราดีกว่าเนอะ
พิม  :  แก้วมานอนห้องพวกฉันไหมเบียดๆได้นะ
โทโมะ  :  ขอบคุณนะพิมแต่ว่าไม่ใช่คืนนี้ เพราะคืนนี้แก้วใจจะต้องมาเล่นขย่มบนเตียงกับโมะก่อน
พิม  :  O_Oโอ้ววงั้นไม่กวนดีกว่าฉันไปนะ
แก้ว  :  จ๊า
เฟย์  :  แกจะให้เล่นอะไรกันนักฮ๊ะเนี่ย
โทโมะ  :  ใครว่าเล่นเอจริงต่างหาก ไปแก้วใจจ๋า
แก้ว  : ไปกันคะที่ร๊ากกกก ไปหาสวรรค์กันดีกว่า
โทโมะ/แก้ว  :  555+
เดินไปหัวเราะไป แม่แต่เพื่อนสนิททั้งคู่ก็ยังแกล้ง
ปัง แกร่ก~
แก้ว  :  ล๊อกประตูทำไมอ่าโมะ
โทโมะ  :  นอนไม่ล๊อกได้ไงอ่าเดี๋ยวโจรมาก็แย่สิค๊าบ
แก้ว  :  อ๋อโอเค
โทโมะ  : โอ๋ๆไหนมาหาป๊าสิค๊าบบลูกๆ
เรียกลูกๆมาแล้วอุ้มดอล์ล่าขึ้นมาเล่นก่อน
แพล๊บ แพล๊บ~
เลียใบหน้าหล่อเหล่าของโทโมะ
โทโมะ  :  ดอล์ล่าใครสอบให้เล่นแบบนี้ไม่เอานะสกปรก ม๊าสอนใช่ไม๊
ดุเจ้าสุนัขแสนรู้ก่อนจะมองไปที่แก้วแล้วเดินไปหาแล้วรั้งเอวมากอดไว้
แก้ว  :  ปล่อยเลยนะถ้าคืนนี้โมะทำอะไรแก้วจะกัดลิ้นตายจริงๆด้วย
โทโมะ  :  55ก็แค่จะบอกว่าอย่าสอนลูกให้เลียสิเชื่อโรคมันเยอะเดี๋ยวป่วย
แก้ว  :  สอนแล้วแต่ดอล์ล่าไม่ฟังอ่า~
ฟอด~
แก้ว  :  โมะ!!
โทโมะ  : สั่งสอนแม่ของดอล์ล่าไง อิอิ
มือที่วางจากการอุ้มดอล์ล่าอีกข้างดันหัวแก้วเข้ามาใกล้ๆ
แพล๊บ แพล๊บ~
แก้ว  :  555ดีมากดอล์ล่าลูกรักเราไปนอนกอดกันดีกว่านะ
อีกนิดเดียวโทโมะก็จะไดจุ๊บแล้วแต่ดอล์ล่าดันมาเลียแก้มโทโมะจนบรรยากาศโรแมนติดจบลงจนได้
โทโมะ  :  แก้วไม่เอานอนทั้งอย่างงั้นได้ไงไปอาบน้ำก่อน
เดินมาฉุดมือหญิงสาวให้ไปอาบน้ำ
 
...........................................................................................
อัพแล้วนะคะถ้าอยากอ่านต่อก็เม้นๆโหวดค๊าแล้วไรเตอร์จะฝ่าดงข้อสอบมาอัพอีก~
 
รักลีดเดอร์จ๊วฟม๊วฟฟฟ