Chum เสี่ยวดีนักมารักกันมั๊ย
tietang
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความมารอนานก็ต้องผิดหวังเพราะแก้วออกไปแล้ว
โรงเรียน
โทโมะ : แก้วจ๋า~
เสียงนุ่มทุ้มดังมาแต่ไกล
เขื่อน : ดูสิเฟย์เรามากันตั้งนานมันไม่เข้ามาทัก แต่พอแก้วมามันเดินมาเร็วเลยอะ
โทโมะ : ก็แก้วเป็นที่รักฉันหนิ คิดถึงนะครับที่รักห่างกันคืนหนึ่งใจแทบขาด
ด้วยท่าทีน่ารักของโทโมะทำให้แก้วโกรธไม่ลงจริงๆ
แก้ว : ที่รักเหรอค๊าาา...เมื่อวานหิ้วสาวที่ไหนกลับบ้านหล่ะคะ
พูดน้ำเสียงติดตลกใส่ โทโมะพอจะรู้แล้วว่าที่เมื่อวานนี้หนีกลับบ้านไปเป็นเพราะอะไร เดินเข้าไปคลอเคลียใกล้ๆ
โทโมะ : โธ่....แก้วใจจ๋านั้นเพื่อนของเค้านะค๊าบ
แก้ว : อ่า...ไม่รู้แหละแก้วน้อยใจแล้วด้วย โมะมาง้อเดี๋ยวนี้เลยนะ
เขื่อน/เฟย์ : 555+
เห็นเพื่อนเล่นกันราวกับเรื่องที่โทโมะพาผู้หญิงกลับบ้านเป็นเรื่องเล่นๆอย่างงั้นแหละ
โทโมะ : โอ๋ๆ...ง้อนะค๊าบ ไม่โกรธกันนะรักกันมีความสุขกว่าตั้งเยอะเนอะ
บีบที่แกมไปมา
แก้ว : ไม่รู้ไม่ชี้ แก้วงอนอยู่
ยู่ปากใส่โทโมะเสร็จก่อนเดินสะบัดๆขึ้นห้องเรียนไปเลย โทโมะได้แต่วิ่งตาม
โทโมะ : โอ๋ แก้วใจจ๋าหายงอนเค้าน้า~
ตามพูดจาออดอ้อนแก้วมาจนถึงในห้อง เสียงที่ดังเจี๊ยวจ๊าวอยู่ในห้องเริ่มเบาลงเมื่อแก้วกับโทโมะเดินเข้ามา หู
ทุกคนเตรียมเงี่ยหูฟังว่าวันนี้ทั้งคู่จะมาเสี่ยวแข่งกันอีกไหม
โทโมะ : แก้วใจจ๋าอย่างอนเค้าเลยน้าค๊าบ งอนมากๆแก่ไวน้า
นั่งลงข้างๆแก้ว
แก้ว : ชิส์ ไม่รู้ไม่ชี้
แกล้งทำเป็นงอนเมินหน้าไปทางอื่น
โทโมะ : โอ๋ๆ รู้ๆชี้ๆหน่อยสิค๊าบบบบนะนะ
รั้งเอวบางเข้ามาใกล้ตัว แต่แก้วก็ดันต้านเอาไว้
แก้ว : อย่ามาแตะตัวเค้านะ ไปรักคนอื่นเลย
โทโมะ : หัวใจให้แก้วใจไปแล้ว ให้ใครอีกไม่ได้แล้วค๊าบ
แก้ว : แก้วไม่เชื่อหรอกโมะหน่ะขี้โม้ที่สุดอ่า~
โทโมะ : กับแก้วใจไม่เคยโม้เลยน้า เชื่อได้
ยังคงงอนโทโมะไม่เลิก
โทโมะ : เอางี้ไหมโมะรับเป็นพ่อของลูกแก้วก็ได้ โอเคไหม
O_O
เพื่อนตาโตทันทีที่ได้ยินว่าโทโมะจะรับเป็นพ่อของลูกแก้ว อย่างนี้แก้วก็ท้องเหรอ สายตาทุกคู่มองมาที่แก้ว แก้ว
สังเกตุเห็นแล้วยิ้มนึกสนุกขึ้นมารับมุกโทโมะ
แก้ว : รับเป็นพ่อจริงนะ
โทโมะ : ค๊าบ ยังไงโมะก็เป็นพ่อเค้าอยู่แล้ว ว่าแต่เย็นนี้ไปหาลูกได้ไหมน้า
แก้ว : อยากรู้ก็ไปถามลูกเอาสิคะแต่ป่านนี้เค้าคงจะคิดถึงพ่อหน้าดูแหละไม่ได้เจอตั้งนาน
โทโมะ : งั้นแสดงว่าแก้วใจหายโกรธแล้วน้า
แก้ว : หายก็ได้ แต่ตอนนี้แก้วรู้สึกว่าอยากมีลูกเพิ่มอ่าอีกสักสองคงกำลังดี
โทโมะ : ตามต้องการค๊าบ โมะก็ชอบเหมือนกันงั้นเย็นนี้เรามีอีกสักสามเลยดีไม๊
แก้ว : บ้า~เยอะไปจนตายพอดี
ฟอด~
โทโมะ : แค่แก้วกับลูกโมะเลี้ยงได้สบายมาก
กอดคอแก้วเข้ามาแนบใบหน้าเมื่อหญิงสาวเผลอก็หอมอย่างรวดเร็ว เพื่อนๆที่ฟังบทสนทนาของทั้งคู่อยู่ตาพองโต
ทันทีที่แก้วมีลูก!! ทั้งคู่มองอาการอึ้งๆของเพื่อนแล้วกลับมามองหน้ากัน
โทโมะ/แก้ว : 555+
เฟย์ : เล่นอะไรกันอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย
เฟย์ที่เดินเข้ามาทีหลังพร้อมเขื่อนถามขึ้นเมื่อเดินเข้ามแล้วเห็นอาการเอ๋อรับประทานของเพื่อนๆ
แก้ว : ไม่ได้เล่นนะ555เย็นนี้ไปนั่งเล่นกับลูกฉันไหมหล่ะ
เฟย์ : ไปไหมเขื่อน
เขื่อน : เฟย์อยากไปเหรอ งั้นก็ได้
โทโมะ : ไม่ต้องไปเย็นนี้ฉันกับแก้วใจเราจะมีลูกเพิ่มขัดจังหวะ
เพื่อนๆ : OoO
แก้ว/โทโมะ : 5555555+
เฟย์ : พอแล้วเย็นนี้ไปด้วยนะแก้วเฟย์ก็อยากมีลูก
แก้ว : จ๊าได้เลย
เขื่อน : งั้นไปด้วยรู้สึกว่าอยากเป็นพ่อของลูกเฟย์แล้วซิ
หวาย : ไหนๆ ยัยแก้วเธอมีลูกเหรอ ลูกกับใครใช่ลูกโทโมะจริงรึเปล่ายัยมั่ว
โรงเรียนนี้มีเครื่องขยายเสียงรึไงกันนะ แค่พูดกันไม่ถึง10นาทีหวายที่อยู่ห้องอื่นรู้ข่าวรวดเร็วมาก เดินมาถึงก็ถาม
เอาถามเอา
แก้ว : โมะขา...ดูสิหวายบอกว่าแก้วมั่วอ่าโมะก็รู้ใช่ไหมว่าแก้วมีโมะแค่คนเดียว
ทำตาหวานเชื่อมส่งไปให้โทโมะ
โทโมะ : รู้สิครับก็นอนอยู่ด้วยกันทุกคืนแก้วก็ต้องเป็นของโมะแค่คนเดียวสิเนอะ
หวาย : O_O
แก้วเห็นหน้าหวายแล้วแอบกลั้นขำแทบไม่อยู่
หวาย : งั้นที่มีลูกก็เรื่องจริงเหรอ
แก้ว : โมะขา...จริงไหมคะ เรื่องลูกของเราอะ
เฟย์/เขื่อน : 555+
ตอนแรกเขื่อนๆก็ทำหน้างงแต่เฟย์รีบกระซิบเล่าให้ฟังพอฟังจบถึงกับปล่อยกร๊ากออกมาทันทีเลย
หวาย : ขำบ้าอะไรกัน ว่าไงคะโทโมะ
โทโมะ : ตามที่หวายเข้าใจแหละครับ โมะเป็นพ่อของลูกแก้วจริงๆ
แก้ว : ถ้าลูกรู้คงดีใจนะคะ
โทโมะ : งั้นขอรางวัลหน่อยซิค๊าบ
ทำหน้าออนเขามาคลอเคลียแก้วอีกแล้ว หวายมองค้อนมาที่แก้ว แก้วเลยแกล้งโดยการกระโดดขึ้นไปนั่งตักโท
โมะแล้ว
ฟอด~
แก้ว : อร๊ายยย
ฟอด~
กะว่าจะทำเหมือนในละครที่ใช้มือปิดแก้มโทโมะไว้แล้วเวลาหอมก็หอมมือตัวเองที่ปิดแก้มโทโมะอยู่ ที่แรกเป็น
ไปตามที่คิด แต่โทโมะกลับหอมแก้มของแก้วเข้าเต็มๆเท่าเอาทั้งหวายทั้งเพื่อนๆที่มองดูเหตุการณ์อยู่เข้าใจผิด
กันไปใหญ่ว่าทั้งคู่คงมีอะไรกันแล้วก็มีลูกด้วยกันจริง
โทโมะ : แก้วใจห๊อมหอม หอมอย่างนี้น่ากินที่สุดเลยค๊าบ~
หวาย : อ๊ายยยยยยยยหวายไม่รักโทโมะแล้ว ไม่รักแล้วจริงๆแงๆ
เดินตึงตังออกไปในที่สุด แก้วกระโดดลงจากตักโทโมะอย่างรวดเร็ว
โทโมะ : รีบลงจัง
แก้ว : กลัวโมะหนักเดี๋ยวขาหักกันพอดี
โทโมะ : ไม่หนักหรอกเมื่อคืนนั่งขย่มโมะทั้งคืนยังไม่ว่าเลยน้า
เขื่อน : แหวะ ไม่ทราบว่าขย่มกันเมื่อไหร่ ไม่มีอะไรทำกันเหรอมานั่งเสี่ยวเล่นให้ใครต่อใครเข้าใจผิดกันเนี่ยห๊า
แก้ว/โทโมะ : 555+
เขื่อน : ทำมาขำยัยเจ่อเอ๊ย แล้วตกลงไอ้โมะมันจีบเธอยังไงอ่าเล่าให้ฟังบ้างสิ
แก้ว : ไม่เห็นจีบอะไรเลยหนิ
โทโมะ : ไม่จีบแต่ทำรอยไว้แล้ว~
เพี้ย เพี้ยยยยย
โทโมะ : โอ้ย โอ้ย ยอมค๊าบยอมแล้วค๊าบบบ
แก้วฟาดมือเล็กลงที่หลังโทโมะ
‘ไอ้บ้าเอ้ย ฉันก็เขินเป็นนะ’(แล้วไอ้ที่เสี่ยวเล่นกันไม่เขินบ้างเหรอค๊าม๊า:Tietang)
เฟย์ : แล้วตกลงแกจะนั่งข้างโมะทั้งวันเลยรึเปล่า
ถามแก้วที่นั่งอยู่ตรงที่ของเขื่อน(ข้างๆป๊าไง:Tietang)
เขื่อน : ปล่อยเค้าไปเถอะ เฟย์เย่ก็นั่งกับเขื่อนไงค๊าบ
เฟย์ : อืม ว่าแต่ว่านานแล้วทำไมครูไม่มาสักทีอ่า กบ
เขื่อน : อยู่ด้วยกันกบจะรู้ไหมเนี่ยค๊าบ
ตอบกวนๆตามประสา
เฟย์ : ไอ้กบ!!
เขื่อน : ค๊าบบบบบบ
เฟย์ : กวนเฟย์เหรอ
เขื่อน : ปล่าววกวนค๊าบบไม่กวนเลยน้า
เฟย์ : ลงโทษ!!
เขื่อน : อีกแล้วลงโทษอีกแล้วเขื่อนเบื่อจัง
บ่นอุบอิบเฟย์เห็นเขื่อนบ่นเบื่อยิ่งอารมณ์เสียไปใหญ่
เฟย์ : เบื่อก็ไปรักคนอื่นไม่ต้องมารักเฟย์แล้ว
หันหน้าหนี เขื่อนตกใจที่หลุดปากพูดออกมา รีบดึงให้เฟย์หันหน้ามาคุย
เขื่อน : เขื่อนเบื่อตัวเองตั้งหากค๊าบ
เขื่อน : เฟย์!!ร้องไห้ทำไม
เฟย์ : ฮึก ฮืออ.....
ลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปแล้ว เอาแล้วไงหล่ะเล่นกันดีๆแท้ๆ เบื่อคำเดียวทำเอาเฟย์หัวใจหล่นไปที่ตาตุ่มน้อยใจ
อย่างบอกไม่ถูก แก้วลุกขึ้นจะตามไปแต่โทโมะรั้งไว้
โทโมะ : ให้เค้าเคลียกันเองดีกว่าไหม
แก้ว : แก้วเป็นห่วงเฟย์
โทโมะ : ไอ้กบมันไม่ปล่อยให้เฟย์เป็นอะไรหรอกเรามาเรียนกันดีกว่าค๊าบ
+
+
+
เย็นนั้นโทโมะก็พาแก้วไปทำลูกเพิ่มจริงๆ
..................................................................
อัพแล้วน้าค๊กลานคนคงสังสัยว่าแก้วใจทำไมไม่โกรธป๊า??
แล้วลูกที่จะไปทำกันคืออะไรน้อ??
ถ้าอยากรู้ เม้นๆโหวดๆน้า~
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
