Chum เสี่ยวดีนักมารักกันมั๊ย

แก้ว  : อืมๆงั้นเจอกันที่หน้าโรงเรียน
 
 
แยกยากกันไปโทโมะไปเอารถ ส่วนแก้วเดินไปเก็บของ
 
 
หน้าโรงเรียน
 
 
โทโมะ  : แก้วขึ้นมาเร็ว
 
เลื่อนกระจกข้างคนขับลง แต่มีคนนั่งมาด้วย แก้วไม่ได้สนใจโทโมะสายตาจับจ้องไปยังคนที่นั่งมากับโทโมะ
 
 
‘เบลล์’
 
 
โทโมะ  : อ้าวววแก้วไปไหนหล่ะ...แก้ว
 
แก้วเดินออกมาทันทีที่นึกชื่อนคนที่มาด้วยออก ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องเดินหนีออกมาด้วย ปกติเธอไม่แคร์อยู่แล้ว
 
ว่าใครจะนั่งมากับโทโมะด้วยเพราะเธอจะสามารถไล่ยัยคนนั้นลงไปได้ใน1วินาที แต่กับคนนี้เธอคงไม่มีสิทธิ์ไป
 
ไล่ได้หรอก
 
 
 
บ้านแก้ว
 
 
‘กลับมางั้นเหรอ’
 
 
นอนเกลื้อกกลิ้งอยู่บนเตียงพลางนึกถึงเธอคนนั้นกับเพื่อนชายของตัวเองอยู่
 
 
 
แก้ว  : พอแล้วๆไม่นึกแล้วไม่แคร์คะทำการบ้านดีกว่า
 
 
เดินลงมาจากเตียงไปยังโต๊ะทำการบ้านแต่ทำได้10นาทีก็เผลอหลับ
 
ครื้น ครื้น~
 
 
ด้วยความที่แก้วหลับสนิท คนโทรมาก็ไม่ได้ยิน
 
 
แก้ว  : ฮ้าววว~
 
 
ตื่นขึ้นมาก็บิดตัวไปมา
 
 
01.16AM.
 
 
แก้ว  : โอ้โห้...เผลอหลับไปนานนะเหมือนกันนะเนี่ย
 
 
แทนที่จะทำการบ้านต่อกลับเดินไปที่เตียงเพื่อหลับต่อ ไม่ได้สนใจโทรศัพท์เลย
 
 
 
บ้านโทโมะ
 
 
โทโมะ  : เป็นอะไรทำไมไม่รับโทรศัพท์นะ
 
 
กระวนกระวายอยู่กับโทรศัพท์จนไม่ได้นอนโทรไปทั้งคืนแก้วก้ไม่ยอมรับ แต่ไม่รู้หรอกว่าที่ไม่รับเป็นเพราะ
 
หลับพอฟ้าเริ่มสว่าก็รีบแต่งตัวแล้วขับรถไปรอแก้วที่หน้าบ้าน
 
 
 
 
 
...........................................................................
ขอโทษค๊าาาหายไปนานแถมกลับมายังอัพน้อยอีกเนอะฮ่าฮ่า
 
สัญญานะว่าตอนหน้าจะยาวๆและสนุกกว่านี้ ไรเตอร์เรียนหนักนิดนึ่งค๊า
 
อ่านๆ เม้นๆ โหวด แล้วพรุ่งนี้จะมาอัพน้า:)))รักลีดเดอร์จ๊วฟฟฟฟ