City Hunter [กองปราบจิตป่วน] ตอน พิศวาสฆาตกรรม

8.9

เขียนโดย ออมอนี่cake

วันที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554 เวลา 17.47 น.

  7 ตอน
  157 วิจารณ์
  17.04K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

 

" เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter "

 

ตอน พิศวาสฆาตกรรม ตอนที่ 5

 

 


“กลิ่นอะไร? กลิ่นน้ำหอมของใคร? โมะไม่ได้ใช้กลิ่นนี้! …. พี่เฟย์ไม่ใช่  พี่ป๊อบไม่ใช่ ...แก้วก็ไม่ใช่ โทโมะ?”

 

 


“หืม...ไหน? กลิ่นอะไรไม่มีนี่จ้ะน้องสาวคนสวยของพี่โมะ ^__^”

“แก้วจะไปนอนกับคนดี!!!”

“แก้ว! เรายังไม่ได้เคลียกันนะเรื่องเมื่อกลางวันอ่ะ แก้ว!....ฮึ่ย”

 

 

 

สุดท้ายก็โดนทิ้งให้นอนแกร่วอยู่บนเตียงใหญ่คนเดียว...ไม่น่าหาเรื่องเลยตู T^T~

 

 

                                                                     ((พรุ่งนี้ส่งของที่เดิม อย่าให้ขาด))

                                                                     “sure แน่นอน ไม่ขาดไม่เกิน หึหึ”

                                                                     ((คดีจบหรือยัง))

                                                “ใกล้แล้ว ก็แค่ฝรั่งฆ่าตัวตาย เพราะน้อยใจเมียดี้ 555+”

 

 

{{{{{{{

 

 

 

เมื่อคืนกะว่าจะรอง้อคนรักที่ห้องรับแขกก็ดันเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นมาอีกทีตอนที่ถูกคนเอาแต่ใจขโมยจูบอยู่ ถ้าแอบเข้าหาเธอได้ขนาดนี้คงเลิกโกรธแล้วสินะ ก็คิดว่าจะปล่อยให้เด็กโข่งทำตามใจไปเสียดีกว่าต้องมาคอยง้อโดยที่ก็ไม่รู้ว่าจะง้ออย่างไร ไม่เคยเสียด้วย

 

 

แต่กลิ่นฉุนของน้ำหอมตามร่างกายที่คละคลุ้งขึ้นมาตอนจูบกันเนี่ย มันดันหาที่มาไม่ได้น่ะสิ

 

ถ้าอธิบายไม่ได้ ก็เชิญนอนอยู่ในห้องของตัวเองไปคนเดียวอีก 2 วันก็แล้วกัน ฮึ!

 

 {{{{{{{

 

 


“แก้ววันนี้พวกเราไปช่วยทำรายงานไหม งานดูจะเยอะนะ หวายว่าป้ะ?”

“ยายฟางแกนี่ดูแปลกๆนะ แค่เห็น อ.โทโมะใส่เสื้อกล้ามกางเกงยีนยืนหล่อๆชิวๆในห้องแค่นี้ ถึงกลับจะตามไปแอบดูอีกรอบเลยเหรอ ยายโรคจิต!!! ฉันไม่ยอมนะ ฉันจะไปดูด้วย ฮิฮิ”

“เปล่าสักหน่อย ก็วิชานี้แก้วมันหลับตลอดฟางก็เลยถามดูเฉยๆ”

“วินว่ามันก็หลับทุกวิชาแหล่ะยายแก้วอ่ะ 555+”

 

“แก้ว แก้ว...?”

“TOM ทอม ธนท JERRY ? คุณลูซี่ชอบผู้หญิง คุณดาวคือดี้ คุณไมเคิลเป็นแฟนเก่า...”

“อ๊า............เขื่อนลืมกด shift อีกแล้ว ธ ธง ไม่ขึ้น โอ๊ย...........เซ็งๆๆๆ”

“ธ ธง ไม่ขึ้น? ธ = T ..ธนท..ไม่มี ธง...นท...? แก้วกลับก่อนนะ มีธุระบายๆ”

 

 


เป็นครั้งแรกที่แก้ปริศนาแบบข้ามวันข้ามคืน ไม่ใช่ฝีมือตกอะไรหรอกนะ เป็นเพราะ อ.ที่ปรึกษาคนใหม่คนเดียวทำให้สมองส่วนซีรีบรัมของเธอรวนไปหมด จนต้องเอาเก็บมาคิดต่อในห้องเรียนโดยไม่ได้ฟังที่เพื่อนๆคุยกัน ก่อนจะไชโยโห่ฮิ้วเพราะเพื่อนหน้ากบสุดที่รักทำให้เธอไขปริศนาออก

 

ถ้าไม่ติดว่าตัวเองมีแฟนแล้ว จะเข้าไปจุ๊บที่ข้างแก้มสัก 3-4 ที

 

“มันเป็นบ้าอะไรของมัน ...งี้ก็อดเห็น 6ห่อคนหล่อน่ะสิ สวยเซ็งเลยอ่ะ ชิส์”

 

{{{{{{{

 

 


 

“หนังสือเล่มนั้นอยู่ไหนนะ?...เอ เมื่อคืนโทโมะเอามาที่ห้องด้วยไม่ใช่เหรอ? คนดีหนูเห็นหนังสือมั้ยคะ ที่น้าโมะเอามาจากห้องครูลูซี่น่ะค่ะ”

“TOM เจอดี้ๆๆ เหยอคะ?”

“ไหนๆ ให้น้าแก้วดูหน่อยนะคะ T.OM ธนท ...มีจุดด้วยนิ่ ธ.นท แปลว่าอะไร? ถ้านทคือชื่อคนแล้ว ธ.ล่ะ Bank? ไม่น่าเกี่ยวแฮะ T.=Teacher? ครูเหรอ? ครูนท....โค้ดถูกเขียนไว้หน้าที่มีปากกาใหม่เสียบไว้ เราเพิ่งให้ลูซี่เมื่อวันที่เกิดเรื่อง แสดงว่าเพิ่งอ่านแล้วเขียน เขียนขณะถูกฆาตกรรม? ทำไมต้องเขียนชื่อคุณนท ลูซี่เรียกคุณนทว่าครู...?การศึกษา ประวัติ อ๊ะ!!!”

 

วิ่งกลับมาที่คอนโด เพื่อหาหนังสือที่คนรักหยิบติดมือมาที่ห้องเมื่อคืนนี้ โดยไม่ลืมแวะรับคนดีมาช่วยหา ไม่ได้คิดจะใช้แรงงานเด็กหรอกนะคะ แต่คนดีมีอะไรพิเศษกว่าเด็กทั่วไปเธอสัมผัสได้

สุดท้ายก็เป็นเด็กน้อยนั่นแหล่ะที่หาเจอ ไงล่ะแก้วใจบอกแล้ว ฮิฮิ

 

เมื่อหยิบหนังสือนิยายแนวอีโรติกขึ้นมาได้ก็เปิดหาหน้าที่ชายคนรักกล่าวลอยๆเมื่อครั้งตอนที่เธอหัวปูด ในหน้านั้นมีปากกาด้ามใหม่ของขวัญจากเธอเสียบเอาไว้ เขียนโค้ดปริศนาที่เธอแก้ได้พร้อมกับข้อสังเกตใหม่

ต้องใช้ความสวยมากกว่าสมองเหมือนพี่เฟย์แล้วแหล่ะ งานนี้

 

 

 


~ ไม่ให้ฉันรักก็อยากมาน่ารักเองทำไม มันก็เลยต้องรักเธอ...~

((แก้วอยู่ไหนครับ ทำไมไม่เข้าเรียน!!))

“รู้ได้ไง? วันนี้ไม่มีเรียนของ อ. ซะหน่อย”

((ย้อนอีก อย่าทำอะไรบุ่มบ่ามนะ!!! อยู่ที่ห้องเฉยๆเข้าใจป่ะ แก้วๆๆๆๆ))

“ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด”

 

“ชิส์ แก้วยังงอนอยู่นะ ไม่ต้องมาพูดดีเลย จะให้อยู่เฉยๆเหรอ? เป็นไปไม่ได้...”

 

พาคนดีไปฝากเรียนดนตรีที่ห้องด้านล่างของคอนโด แล้วตั้งใจว่าจะเข้าไปที่สำนักงานเพื่อหาสิ่งที่ต้องการนิดหน่อย เด็กโข่งเอาแต่ใจก็โทรเข้ามาขัดจังหวะ ไม่อยากให้เสียงานจึงรีบรับแล้วรีบวางพร้อมกับปิดเครื่องทันที

 

 

 

สมองแก้วกำลังทำงาน อย่ามาขัดได้ไหมขอร้อง....

 

 

 

{{{{{{{

 

“พี่คะ แก้วอยากทราบประวัติของเพื่อนพี่ชายหน่อยน่ะค่ะ คืออยากแอบไปสมัครงานให้ นะคะพี่เมฆคนหล่อนะคะๆๆ”

“แต่มันเป็นความลับส่วนบุคคลนะครับ ผมลำบากใจ”

“นะคะพี่เมฆ เฮ้อ....วันนี้พี่ชายแก้วกลับดึกเสียด้วยไม่รู้จะไปทานข้าวเย็นกับใครเลยค่ะ สงสารน้องคนดีจัง”

“อ่ะ ครับก็ได้ แต่น้องแก้วห้ามบอกใครนะว่าพี่เอาให้ดูอ่ะครับ....((เมื่อวานคุณโทโมะก็มาขอดูเหมือนกันแต่รายนั้นดูของเพื่อนทุกคนเลยแฮะ))”

“ขอบคุณนะคะ แก้วไปล่ะค่ะ”

“แล้วเย็นนี้ล่ะครับน้องแก้ว น้องแก้วๆๆ”

........

“อย่างนี้นี่เอง หึหึ จะบอกให้แก้วอยู่เฉยๆได้ไง”

 

 

มาถึงที่ห้องสำนักงานของคอนโดหรูก็จัดชุดนักศึกษาให้เข้าที่ด้วยท่าทีน่ารัก เดินเข้าไปอ้อนพี่รูปหล่อที่เฝ้าโต๊ะเอกสารอยู่ แสร้งโกหกไปคำโตจนชายหนุ่มใจอ่อน ก่อนจะพ่นสิ่งที่ไม่ได้ตั้งใจให้เธอได้ยินออกมา

พี่ชายของเธอก็สงสัยเหมือนกันสินะ.........

 

 {{{{{{{

 

 


“ของอยู่นี่ เงินล่ะ”

“That ’s OK เอามาแล้วน่า มายื่นหมูยื่นแมว”

“หยุด นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ!!!”

“GOD!!!!”

 

 

วี่หว่อๆๆๆๆๆ............................

 

 

--------------------

เรื่องนี้มีคนงงกับบทสนทนาค่อนข้างเยอะ ^^~ คนแต่งบ้านิดๆ ไม่ค่อยรู้เรื่องขอโทษด้วยน้าาาาา

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา