City Hunter [กองปราบจิตป่วน] ตอน พิศวาสฆาตกรรม

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

 

 

" เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter "

 

ตอน พิศวาสฆาตกรรม ตอนที่ 4

 

“เจออะไรไหมคะ? โอ๊ย....หัวแก้ว ซี้ด...เจ็บอ่ะ โมะเจ็บๆๆ”

 

ที่ทำได้ก็แค่เมินเฉยทำเป็นเรียกยายแก้มบุ๋มให้มาดูหนังสือเล่มโปรดเจ้าของห้อง ก่อนจะเก็บใส่กระเป๋าแล้วเดินไปคุยกับเพื่อนหน้าหมีต่อ โดยไม่ได้สนใจอาการของคนรักที่อยากจะให้เขาเข้าชาร์ตในเวลาแบบนี้ คนดีของเขากำลังเจ็บ...

 

แต่เขาก็น้อยใจเหมือนกันนี่นา ให้เพื่อนมาหาที่บ้านแบบนี้ต่อไปก็จู่จี๋ได้ยากกว่าเดิมเป็นร้อยเท่าพันเท่า

คิดแล้วหงุดหงิดใจ แกล้งสะบัดบ๊อบใส่เสียเลย!!

 

 

“โมะ...คนบ้า!! .....แก้วจะกลับไปอยู่เป็นเพื่อนคนดีนะคะพี่เฟย์”

 

 

“เฮ่อ......... มันก็ไม่ใช่ความผิดของแก้วนะที่บอกเพื่อนๆว่าแกเป็นพี่ชาย จะให้บอกว่ายังไงล่ะ? แก้วยังเรียนอยู่แกก็เข้าใจเด็กมันหน่อยสิยะ”

“ข้ายังไม่ได้พูดอะไรซักคำ”

“ที่เอ็งไม่พูดนั่นแหล่ะ มันคือปัญหา”

 

สุด ท้ายคนสวยก็ทนกับอาการของเขาไม่ไหว ปึงปังออกจากห้องไปโดยลืมว่าเธอเองน่ะอยากจะรู้ที่มาที่ไปของการฆาตกรรมใน ครั้งนี้ตัวแทบสั่น พวกเพื่อนที่เคารพก็พากันประณามเขาใหญ่ เออ รู้แล้วว่าแก้วไม่ผิด แล้วเขาผิดหรือไงที่อยากให้ใครต่อใครเข้าใจว่านั่นน่ะคนรัก ไม่ใช่น้องสาวเว้ย!!!

 

 

คนหล่อขัดใจอีกแล้วครับท่าน....อึดอัดๆๆๆ

 

 

                                                                  ((ทิ้งอะไรไว้ให้ใครดมหรือเปล่า?))

                                                                   “ไม่มีทาง”

 

{{{{{{{

 

 

 

((แก้วดู อ.จะโกรธมากเลยนะ ฉันขอโทษแทนเพื่อนๆด้วยนะ ฝากบอก อ.ด้วย))

“คิดมากน่า ก็แค่ไม่ชอบให้ใครมาที่บ้านเฉยๆ แบบว่าชอบความเป็นส่วนตัวน่ะ อย่าคิดมากเลย เดี๋ยวเค้าก็ชินไปเองแหล่ะ”

((ตั้งแต่พวกเราเดินเข้าไป อ.โทโมะก็ไม่พูดอะไรเลยสักคำ เอาแต่นั่งเล่นไอแพดกับน้องคนดี เฮ่อ....))

“ช่าง สังเกตจังนะยะยายฟาง แอบชอบพี่ชายแก้วอีกคนหรือเปล่าเนี่ย ฮิฮิ สงสัยยายหวายกับยายขนมจีนจะมีคู่แข่งเพิ่มแล้วอ่ะ แบบนี้พี่ป๊อบของแก้วก็เศร้าแย่ดิ่ เฮ่อ...น่าสงสารหมีจัง ฮ่าๆๆๆ”

((อย่ามาแซวนะ แค่นี้แหล่ะ พรุ่งนี้เจอกัน บายๆ))

 

 

 

เดิน ปึงปังลูบหัวเหม่งน้อยป้อยๆออกจากห้องข้างๆมา คนบ้า!! ไม่สนใจกันสักนิด ปรกติแค่กระดาษบาดนิ้ว เด็กโข่งเอาแต่ใจนั่นก็เอะอะโวยวายรีบหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาล้างแผลให้จนดู วุ่นวายเกินจะทน แล้วตอนนี้ที่มันปูดอยู่บนหัวน้อยๆนี่ล่ะ?!!

 

 

 

คิด มากไปก็แค่นั้น บทจะดื้อก็เป็นเสียอย่างนี้แหล่ะ ไว้ค่อยง้อทีหลังก็แล้วกันเพราะตอนนี้คนดีดูจะง่วงเสียแล้ว เลยจับคนเก่งอาบน้ำแต่งตัวและพาเข้านอน หยิบรายงานขึ้นมาทำต่อจนเสร็จชายคนรักกับเพื่อนๆก็ยังไม่กลับมา ก่อนจะเผลอหลับคาหน้าจอทีวีก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขัดเสียก่อน

ยายกระต่ายก็แอบมีใจให้ อ. ที่ปรึกษาคนใหม่อีกคน

 

 

“พ่อคนเสน่ห์แรง ฮึ!! แล้วทำมาเป็นงอนเรา”

ปิดประตูเข้าห้องนอนของตัวเองแล้วปิดไฟ ทั้งที่ยังไม่ถึง 2 ทุ่ม ชิส์ ไม่สนๆๆๆๆ

 

 

//ลูซี่...ฮึก ฮึก ดาวขอโทษ.....ถ้าดาวไม่พูดเรื่องนั้น คุณคงไม่เป็นแบบนี้ ฮึก....ลูซี่ดาวขอโทษ//

 

{{{{{{{

 

 

 

“น้าแก้ว TOM TOM  เจอดี้ ”

“เห...คน ดียังไม่หลับเหรอคะเนี่ย? อ่ะจะดูการ์ตูน? อ้าว หยิบแผ่นออกมาจากห้องครูลูซี่ด้วยเหรอคะน้องคนดี ไปหยิบมาตอนไหนเนี่ย? ไหนดูซิเรื่องอะไรคะ TOM&JERRY อูว มีหลายแผ่นเลย”

“ลูซี่ชอบ TOMเจอดี้ ชอบๆ”

 

ยัง ไม่ทันได้หลับตาลงเสียงเด็กน้อยข้างกายก็เจื้อยแจ้ว ตอนแรกก็นึกว่าละเมอ เปิดไฟดู อ้าว! คนเก่งลืมตาแป๋วเลย สงสัยจะมีอะไรติดค้างในใจก็เลยทำให้นอนไม่หลับ เปิดไฟอุ้มเด็กน้อยมาไว้บนตักแล้วถาม

 

 

ได้ ความว่าคนดีจะดูการ์ตูนที่แอบหยิบมาจากห้องของลูซี่ TOM&JERRY เกือบ 10 แผ่น ไม่น่าเชื่อว่าลูซี่ก็ติดการ์ตูน? ก่อนจะออกจากห้องมาเปิดทีวีให้เด็กดู แล้วก็เกิดสงสัยอะไรบางอย่าง...สิ่งที่คนรักเอ่ยขึ้นตอนที่เธอหัวปูด

 

 

สิ่งที่อาจจะดูเหมือนว่าไม่มีอะไร...แต่จริงๆแล้วมีอะไรๆซ่อนอยู่

 

//เฟย์ นี่หนังสือเล่มโปรดของลูซี่ ชอบอ่านมาก...... มาทีไร มันอยู่ตรงหน้าทีวีทุกที แสดงว่าอ่านประจำ เขียนอะไรไว้ด้วยหน้านี้ TOM อะไรวะ? ....//

"TOM เหรอ? คนดีดูการ์ตูนไปก่อนนะคะ ขนมอยู่บนโต๊ะนะลูก”

 

 

“บนแป้นพิมพ์ T=ธ 20 /O=น 15/M= ท 13….What?”

 

อะไรกันนะโค้ดนี้ ลูซี่อยากบอกอะไร?

 

{{{{{{{

 

 

 

“เบอร์โทรร้าน XX ลูซี่มีไว้ทำไม....หญิงบริการ?”

“ป๊อบยืมมือถือหน่อยของข้าอยู่ที่ห้อง ...ไหนแก้มบุ๋มเอาเบอร์มาดิ้”

“เรียกออกมาแล้วจะให้ไปห้องไหน? ห้องแก?........ป๊อบปี้เตรียมเก็บศพเพื่อนรักนายด้วยนะคืนนี้”

“ประสาท เรียกมาห้องนี้แหล่ะ นึกอยากใช้บริการ....ใครบอกแก้วข้าเอาตายนะเว้ย!!”

 

 

 

ยาย แก้มบุ๋มเหลือบไปเจอกับนามบัตรที่ตกอยู่ปลายเตียงนุ่ม ที่เหมือนกับพึ่งเอาออกมาดูแล้วปล่อยทิ้งไว้ มันดันติดอยู่ที่ตรงชายผ้าปูเตียงไม่ได้ร่วงลงที่พื้นให้คุณตำรวจเก็บไปได้ เอ่ยปากขอยืมโทรศัพท์จากเพื่อนรักเพราะจะให้เดินกลับไปเอามาตอนนี้ก็คงไม่ ใช่เวลา เขามีงานที่ต้องทำอีกเยอะในห้องนี้

ยาย แก้มบุ๋มแอบกวนประสาทเรื่องที่เขาจะเรียกแม่สาวพาร์ทเนอร์มาที่ห้อง ก็เขาอยากรู้นี่นาว่าผู้หญิงด้วยกันเนี่ยเขาจะเรียกกันมาทำไม แค่เรียกมาถามเฉยๆน่าคิดมากไปได้

 

 

“ก๊อกๆๆ อลิซค่ะ”

“ฉันจะบอก....นั่นไงมาแล้ว! ไปป๊อบหลบ” ยายแก้มบุ๋มพูดได้แค่นั้นก่อนจะลากเอาป๊อบปี้ไปอยู่ใต้โต๊ะทานอาหารตัวใหญ่ ที่ปลายเตียงด้วยกัน สาวน้อยที่เรียกมาใช้บริการเป็นคนเดียวกับที่มา...วันนั้น

เรื่องนี้ชักสนุกซะแล้วสิ

 

 

//ไอไม่เคยคิดว่ายูจะ... ยูเป็นผู้หญิงที่ไอรักมาก เมื่อคืนไอเมาหนักขนาดนั้นเลยเหรอ? ไอขอโทษ ไอขอโทษ ถ้าไอไม่เมา ไอคงจะ....//

 

{{{{{{{

 

 

 

กว่า จะกลับห้องมาได้ก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนกว่าๆ วันนี้เหนื่อยได้ใจจริงๆ ใช้ทั้งแรงใช้ทั้งสมอง ไหนจะงอนคนรักนั่นอีกล่ะ ต้องเก๊กหน้านิ่งใส่คนสวยน่ะมันยากนะครับ โคตรเมื่อยเลย

 

 

มา ถึงห้องก็เจอะคนรักนอนให้ทีวีดูอยู่ ไม่รู้ใครจะเฝ้าใครกันแน่? แอบย่องเข้าไปหาช้าๆลอบมองใบหน้าสวยที่ยามหลับดูไร้พิษสงใดๆ เรียวปากอิ่มกลิ่นเชอร์รี่นั้นเผยอออกเล็กน้อยยามที่เจ้าตัวหลับสนิท นั่งลงบนโซฟานิ่มเบาๆแล้วค่อยๆโน้มใบหน้าหล่อเข้าไปฉกชิมความหวานจากเรียว ปากอิ่มช้าๆอย่างเผลอตัว มือหนาโอบเอวบางไว้หลวมๆเพราะกลัวแม่ทูนหัวจะตื่น

 

ไม่ รู้ว่าเป็นเพราะแรงพิศวาสที่มีต่อคนตัวเล็กหรือสัญชาติญาณดิบในร่างกายกัน แน่ที่ทำให้เขาเผลอกดจูบไปที่เรียวปากสวยด้วยน้ำหนักที่เกินพอดี เป็นผลให้หญิงคนรักลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ

 

 

 

กะว่าจะลักหลับอยู่แล้วเชียว..........

 

 

 

“กลิ่นอะไร? กลิ่นน้ำหอมของใคร? โมะไม่ได้ใช้กลิ่นนี้! …. พี่เฟย์ไม่ใช่  พี่ป๊อบไม่ใช่ .

 

..แก้วก็ไม่ใช่ โทโมะ?”

 

 

 

 

-------------------------------------------

กลิ่นใคร? ^^~ ไม่รู้ว่าชอบกันหรือเปล่า ไม่สนุกก็อภัยให้ด้วยนะคะ แฮปปี้ลอยกระทงค่ะ