City Hunter [กองปราบจิตป่วน] ตอน พิศวาสฆาตกรรม

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

 

" เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter "

 

ตอน พิศวาสฆาตกรรม ตอนที่ 3

 

 

“คุณ ดาว ตอบคำถามไปร้องไห้ไป แต่ก็ไม่ยอมหลุดปากว่ามีซัมติงรองกับคุณลูซี่ บอกแต่ว่ากลับถึงห้องก็เข้านอนเลยตอนเที่ยงคืน ...ทำไมต้องปิดคุณตำรวจวะ?”

“คุณนท ตอบแบบสุขุมที่สุด กลับเข้าห้องเรียกหญิงบริการมาแค่นั้น ...แรงย่ะ ป๊อบแกเคยเรียกมาไหม?”

“ยัง มีเบอร์เหรอวะ?”

“ถามไอโมะดิ่....คิกคิก”

“เดี๋ยวโดนเตะ ถ้าแก้วเข้ามาห้ามพูดนะเอ็งอ่ะ”

“ไมเคิล เป็นเพื่อนชายต่างชาติเพียงคนเดียว แต่ฟังจากการสอบปากคำแล้วเค้าดูยังมึนนิดๆนะ ตอบแบบ วกไปวนมา น่าสงสัย”

“หมอนั่นเมาตั้งแต่แก้วกลับห้องแล้ว พูดอะไรไม่รู้นานสองนาน ลูซี่ไล่กลับมันก็ไม่ยอมจนพวกฉันพามันกลับนั่นแหล่ะ”

“ไมเคิลแอบชอบคุณลูซี่เลยไม่พอใจที่คุณลูซี่คบคุณดาวหรือเปล่า?”

“เค้าเลิกกันนานแล้ว ไมเคิลกับลูซี่....”

“งั้นก็เป็นคุณดาวที่แอบหึงคุณลูซี่กับคุณไมเคิล?”

 

 

 

เมื่อ ยายแก้มบุ๋มเอาเทปไปฟังที่ร้านทั้งคืน ตกบ่ายก็นัดหมีมาที่ห้องของเขา เพื่อรวบรวมสิ่งที่เป็นไปได้ในคดีนี้ทั้งหมด เริ่มต้นจากการสังเกตถึงความผิดปรกติของการให้ปากคำของแต่ละคน ก็มัวแต่พูดเรื่องไม่เป็นเรื่องเลยยังไม่ไปถึงไหนทั้งที่นั่งมาได้ร่วม ชั่วโมงแล้ว แถมยังลากเอาเขาเข้าไปเกี่ยวข้องอีก ถ้าแม่ทูนหัวกลับมาได้ยินมีหวังโมะจูเนียร์ได้เพลียแน่ๆ

            เพลียที่จะขาดการออกกำลังกายไปอีก 2-3 วัน

 

เริ่ม ต้นประเด็นใหม่ที่อดีตคนรักของผู้ตาย ลูซี่เคยคบหาอยู่กับผู้ชายคือไมเคิล แต่จะด้วยสาเหตุอะไรก็ตาม ณ วันนี้นั้นมันไม่ใช่ เมื่อคืนจากการสังเกตอาการของเพื่อนต่างชาติ เขาเองก็รู้สึกอยู่เหมือนกันว่าตัวไมเคิลดูจะเสียใจ และเสียดายลูซี่มากๆเหมือนกัน ที่จู่ๆก็เปลี่ยนมาคบเพศเดียวกันซะอย่างนั้น ก็เลยดื่มหนักไปหน่อย

 

ส่วน คุณดาวนั้น เธอเงียบๆไม่ค่อยพูดได้แต่ยิ้ม และหัวเราะตามเมื่อลูซี่แอบปล่อยมุขออกมาให้เธอได้ผ่อนคลาย ดูจากกิริยาไม่น่าจะเป็นพวกเก็บกดถึงขนาดลงมือฆ่าคนได้ เมื่อถามถึงคุณนท ยายแก้มบุ๋มก็ช่วยตอกย้ำให้มั่นใจเพราะเขามีหลักฐานที่อยู่ชัดเจนกับ พาร์ทเนอร์สาวสวย แล้วใครล่ะที่น่าสงสัยที่สุด? แน่นอนว่าไม่ใช่เขาดีนะที่ไม่ได้บอกคุณตำรวจไปทั้งหมดว่าเขาเข้าห้องแล้วก็ นอน

 

บอกไม่หมดว่าไอที่นอนน่ะ นอนกับใคร....

 

{{{{{{{

 

“เธอไม่สงสัยคุณนทเลย?”

“ก็เค้ากำลังฟีทเจอริ่งอยู่กับหญิงบริการจะเอาเวลาไหนออกมาฆ่ากันล่ะ? หลักฐานเค้าก็มีนิ่ใช่ป้ะ? ว่าแต่คนอะไรหล่อเป็นบ้า ฮิฮิ”

 

...................

“คุณไมเคิลน่าสงสัยที่สุดค่ะ เค้าเมาอาจจะลงมือโดยไม่ได้ตั้งใจ หวายว่า”

“ใช่ๆ ผู้หญิงไม่กล้าถือปืนหรอกค่ะ อันตรายออกเนอะฟางเนอะ”

“เฮ้ย มาไงอ่ะ? นศ.แกนี่ไอโมะ  น้องฟางครับ^__^”

“เอ่อ....เพื่อนจะมาเที่ยวที่บ้านให้ได้ แก้วก็เลย...อ๊ะ นี่พี่เฟย์ พี่ป๊อบปี้ น้องคนดี แล้วก็...พี่โทโมะ”

“อ.ขา ต่อไปหวายจะทำดีกับแก้วให้มากขึ้นนะคะ เรื่องระหว่างเราจะได้เป็นไปได้เสียที ฮิฮิ”

“หนมจีนเองก็จะช่วยแก้วทำการบ้านด้วยค่ะ คิกคิก”

 

 

 

“แก้วไปคุยกันในห้อง...พี่”

“อะ..ไอเขื่อนมันหิวอ่ะ เดี๋ยวแก้วทำอาหารเลี้ยงเพื่อนๆก่อนแล้วค่อยคุยทีหลังนะคะ....เอ่อ พี่โมะ”

 

 

จู่ๆ ก็มีนักศึกษาบุกเข้ามาในห้องพักของตน 4-5 คนเห็นจะได้ ทำให้บุคคลที่เฝ้าห้องอยู่ก่อนหน้าตกใจทำอะไรไม่ถูก นี่คนสวยของเขาพาเพื่อนมาที่ห้องได้อย่างไร?

 

 

แบบนี้ต้องมีเคลียสิครับ

 

ก่อน จะเรียกน้องสาวจำเป็นเข้าไปคุยกันในห้อง ดูจากสายตาแล้วคงรู้ว่าเขากำลังโกรธคนสวยจึงอ้างที่จะไปดูแลเพื่อนมากกว่ามา ดูแลความรู้สึกของพี่ชายอย่างเขา ก็จะไม่ให้โกรธได้ไง ความลับที่เขาอยากให้เปิดเผยตั้งแต่ตอนนั้น เธอกลับปิดซะมิด มาตอนนี้ไม่อยากให้ใครรู้เพราะจะไม่สามารถใช้ชีวิตส่วนตัวกับคนสวยได้ กลับมาเปิดเผยซะงั้น

 

 

คนหล่อขอเหตุผลครับที่รัก...

 

{{{{{{{

 

 

“ให้พวกเราช่วยคิดนะคะ หนมจีนไม่อยากเข้าไปเยี่ยมยายแก้วที่ สน.”

“พวกเราไม่วุ่นวายค่ะ แค่ขอฟังเฉยๆได้ไหมคะพี่ป๊อบ?”

“ได้อยู่แล้วครับน้องฟาง”

“นางฟ้า..........เฮ่อ........”

“ไอเด็กบ้า เห็นหน้าฉันแล้วเป็นลมหมายความว่าไงเนี่ย? ฉันไม่ผีนะยะ ชิส์”

 

แล้ว เพื่อนในกลุ่มก็บังคับให้เธอพามาที่ห้องจนได้ ยายหวายกับยายหนมจีนก็ใช้ปากกับหน้าตาสวยๆแซวพี่ชายไม่ได้รับเชิญของเธอไป ยายฟางก็ดูจะอึดอัดนิดๆที่โดนพี่หมีเต็มใจให้การดูแล ส่วนเพื่อนหน้ากบก็เอาแต่เพ้อหาพี่เฟย์คนสวย จนเป็นลมไปสองรอบ นี่มันวันอะไรของเธอกันนะแก้วใจ?

 

 

แอบเห็นสายตาเหยี่ยวที่โคตรจะดุส่งมาให้ แก้วไม่ผิดนะ ฮึ่ย!! คนเอาแต่ใจ!!!

 

{{{{{{{

 

 

“ครับบอส กำลังตามอยู่ครับ”

((คิดหนักเหรอ?))

“เปล่านี่ครับ...มั้ง เอ่อครับ ผมคิดหนัก”

((ฮ่าๆๆ เมียฉันมีลูกสาวกับผู้ชายไทยตอนไหนวะ ไม่เห็นรู้เลย ฮ่าๆๆ))

“พ่อเลิกพูดได้แล้วน่า!!”

 

รับ คำสั่งจากคนที่เป็นทั้งเจ้านายและพ่อผู้ให้กำเนิดที่ แอล.เอ มาด้วยน้ำเสียงติดหงุดหงิดจนคนปลายทางรู้ทัน ใช่สิ เขามันเด็กเอาแต่ใจนี่นา ขนาดคนดียังไม่ดื้อเท่าเขาเลย แก้วใจคอนเฟิร์มเองกับมือ ชิส์

 

 

...............

.....................

 

 

“เราต้องเข้าไปที่ห้องคุณลูซี่ เผื่อจะเจอแมสเสสที่เธอทิ้งเอาไว้ คุณลูซี่อาจจะบอกใบ้อะไรเราสักอย่าง”

“เด็กๆขอร้องล่ะกลับก่อนเถอะนะ อย่าไปฟังยายแก้วมัน พวกเราไม่ใช่ตำรวจทำแบบนั้นไม่ได้หรอก”

“น้องฟางครับเดี๋ยวพี่ป๊อบไปส่งที่รถนะครับ”

“เกินเลยไอหน้าหมี...อ๊ะ มาดึงมือฉันทำไมเนี่ยนายกบ!!!”

“ผมอยากให้เฟย์มาส่งบ้างอ่ะครับ .....ขอบคุณที่มาส่งที่รถนะครับเฟย์เจอกันวันของเรานะครับ จุ๊บๆๆ”

“อ๊าย......ไอเด็กปีนเกลียวฉันอายุมากกว่านายตั้ง 3 ปีนะยะ กรุณาเรียกพี่ด้วย ฮึ่ย!! เด็กบ้า”

 

 

เผลอ พูดอะไรไม่เข้าท่าออกมาด้วยลืมตัวว่าอยู่กับเพื่อนๆด้วย พี่เฟย์ก็เลยรีบออกตัวให้ว่าที่เรามานั่งเม้าท์ๆๆกันอยู่เนี่ย เพราะกลัวความผิด กลัวว่าคุณตำรวจจะคิดว่าเราเป็นคนทำ ไม่ได้มีเจตนาจะมาสืบสวนสอบสวนอะไรทั้งนั้น จึงรีบออกปากไล่ เอ้ย ! เอ่ยปากลาเด็กๆแทบไม่ทัน

 

 

 

ตั้งแต่ตอนนั้นชายคนรักก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกเลย นอกจากอุ้มคนดีแล้วก็เล่นไอแพด

 

สงสัยว่าคืนนี้คงจะเป็นเธอที่โดนไล่ออกจากห้องแทน เฮ่อ....T^T

 

 

{{{{{{{

 

 

“เจออะไรไหมคะ? โอ๊ย....หัวแก้ว ซี้ด...เจ็บอ่ะ โมะเจ็บๆๆ”

“เฟย์ นี่หนังสือเล่มโปรดของลูซี่ ชอบอ่านมาก............ มาทีไรมันอยู่ตรงหน้าทีวีทุกที แสดงว่าอ่านประจำ เขียนอะไรไว้ด้วยหน้านี้ TOM อะไรวะ? เออ ไอป๊อบดูรอยยิงที่ขอบเก้าอี้ด้วยเหมือนจะยิงสองนัดแต่โดนเป้าแค่นัดเดียว อยากรู้ว่าจริงๆแล้วฆ่าตัวตายหรือถูกทำให้ตายกันแน่?”

 

 

ทิ้ง ให้คนดีนอนดูทีวีในห้อง แล้วพวกเขาทั้งหมดก็แอบไขเข้ามาที่ห้องของลูซี่เพื่อมาหาอะไรๆที่คุณตำรวจ เก็บไปไม่หมด หรืออะไรๆที่ลูซี่อาจจะทิ้งไว้เพื่อคลายข้อข้องใจที่สงสัยอย่างหนักในเวลา นี้ จู่ๆคนรักของเขาก็ลุกขึ้นกะทันหันทำให้ศีรษะไปโดนกับโต๊ะอ่านหนังสือเข้า อย่างจัง เขาแอบสังเกตตั้งแต่แม่ตัวดีคลานเข้าไปเพื่อหาหลักฐานอะไรนั่นแล้ว ไม่ได้มองซ้ายมองขวาเลยว่ามันสูงหรือมันเตี้ย ลุกขึ้นมาแบบไม่ทันระวังแบบนั้น หัวจะแตกหรือเปล่าไม่รู้

 

 

แต่จะเข้าไปช่วยก็กลัวจะเสียฟอร์ม...

 

 

"โมะบ้า!!!!!!!!"

 

 

 

 

 

คุณขีดเขียน จอมอืด.....