นิยายเพลง :: Ver.PF

ข้อความของเธอ : Nutty ( Poppy-Fang )
Fang Talk
วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน เป็นวันที่ฉันดีใจที่สุด เพราะว่า ‘ ป๊อปปี้ ’ แฟนของฉัน เขาบอกว่าเขาจะมา surprise ในงาน
“ พี่ฟางๆ เพื่อนเรียกหาแล้วนะน่ะ ” เฟย์วิ่งมาหาฉัน
“ OK ถ้างั้นไปเข้างานกัน ”
ฉันยืนคุยกับเพื่อนๆอยู่สัดพักนึง ป๊อปก็เดินมาหาฉัน
“ ฟางมานี่หน่อยสิ ” เขายิ้มให้ฉัน
“ ได้ๆ ” 
ฉันเดินตามเขาไป ที่มุมห้อง ซึ่งไม่ค่อยมีคน
“ มีอะไรหรอ ” 
“ ฟาง เราเลิกกันเถอะนะ ” คำพูดของเขาทำฉันอึ้งไปชั่วขณะ
“ ฉันขอโทษจริงๆนะฟาง ที่ฉันต้องพูดออกไปแบบนี้ ”
“ อะ...อืม ฉันไม่ว่าอะไรหรอก ” ฉันฝืนพูดออกไป
“……..”
“ นี่ใช่มั้ย surprise น่ะ ” ฉันพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้
“ คือว่าฉัน.........”
“……..”
“ นี่คงจะเป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายที่ฉันจะให้เธอนะ ” แล้วเขาก็หยิบกล่องเล็กๆสีชมพูให้ฉัน
“ ขอบคุณนะสำหรับของขวัญ ” 
“ ฉันไปก่อนนะฟาง ”
ฉันโบกมือลาเขา ดูเขาเดินออกจากงานไป มันเป็นความรู้สึกที่เจ็บปวดสิ้นดี เหมือนมีใครเอามีดกรีดที่หัวใจ

เปิดดูข้อความที่เธอเคยส่งมา เปิดอ่านข้อความที่ประทับใจ
เก็บไว้ทุกข้อความ ตั้งแต่วันนั้นที่เราพบกัน
มันเริ่มจากวันที่เราคอยห่วงใย ส่งความคิดถึงให้กันเรื่อยมา
เก็บไว้ทุกเวลา จนมาวันนี้ที่เราเลิกกัน

ฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะที่อยู่มุมห้อง ซึ่งเป็นโต๊ะของฉันกับเฟย์ 
ฉันนั่งดูข้อความที่ฉันกับเขาเคยส่งหากันที่มีเกือบ 400 ข้อความ นั่งเปิดไปทีละข้อความ 

ยังทำใจไม่ไหว เมื่อใจของฉันมันยังดื้อดึง
คำสัญญาวันเก่าก่อน มันคอยตอกย้ำหัวใจ
ให้คิดถึงเรื่องราว ที่เราเคยมีต่อกัน

ไม่มีวันลืมมันยังจดจำไม่เคยหาย ทุกๆข้อความที่เธอส่งมาให้ฉัน
ยังฝังลึกในหัวใจ และไม่อยากคิดว่าเราเลิกกัน
ไม่มีวันลืมมันยังจดจำไม่เคยหาย ทุกๆข้อความที่เธอเคยบอกรักฉัน
ยังคิดว่าเธอเหมือนเก่า แต่ความเป็นจริงเรื่องราวของเรามันจบแล้ว

‘ ทำไรอยู่ฟาง เย็นนี้ไป Dinner กันมั้ย ’
‘ นอนอย่าดึกล่ะ ระวังจะไม่สบายนะ ’
‘ ห้ามฝันถึงคนอื่นนอกจากฉันนะ ’

ข้อความพวกนี้เป็นข้อความที่เขาส่งให้ฉัน แต่นี่มันก็แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น
ความทรงจำทุกอย่างที่เคยมีด้วยกัน มันยังคงอยู่ในใจฉันเสมอ

ก็ยังเฝ้ารอคงจะมีสักวัน เฝ้ารอวันนั้นเธอกลับมาเหมือนเดิม
ส่งเพิ่มข้อความใหม่ ส่งคำว่ารักและคิดถึงกัน
ยังหลอกตัวเองว่าเธอจะส่งมา เปิดอ่านข้อความเดิมๆซ้ำทุกวัน
ยังรักยังเชื่อมั่น ว่าความผูกพันเรายังมีเหมือนเดิม

“ พี่ฟาง แล้วป๊อปล่ะ ”
“ …… ” ฉันสะดุ้งทันทีที่เฟย์เรียก
“ รอ Message จากป๊อปอยู่ล่ะสิ ใช่มั้ย ” 
“ ใช่ๆ พี่รออยู่ ” ฉันยิ้มให้เฟย์
“ งั้นเฟย์ไปหาเขื่อนก่อนนะ ”
“ จ้ะ ”
ฉันนั่งเปิดข้อความดูไปเรื่อยๆ แล้วน้ำตาก็ค่อยๆไหลออกมาอย่างช้าๆ 
“ เขาต้องส่งข้อความมาหาฉันแน่ เขาต้องส่งมา ” ฉันพูดปลอบใจตัวเอง

ยังทำใจไม่ไหว เมื่อใจของฉันมันยังดื้อดึง
คำสัญญาวันเก่าก่อน มันคอยตอกย้ำหัวใจ
ให้คิดถึงเรื่องราว ที่เราเคยมีต่อกัน

ฉันนึกขึ้นมาถึงของขวัญที่เขาพึ่งให้ฉันมา
ฉันเปิดกล่องเล็กๆนั่น ข้างในมีสร้อยอยู่เส้นนึง ใช่แล้ว สร้อยเส้นนี้ฉันเคยบอกเขาว่าอยากจะได้ และตอนนี้ฉันก็ได้มันมาแล้ว แต่มันยังดูไม่มีค่าอยู่ดี ถ้าฉันต้องเสียเขาไป

ไม่มีวันลืมมันยังจดจำไม่เคยหาย ทุกๆข้อความที่เธอส่งมาให้ฉัน
ยังฝังลึกในหัวใจ และไม่อยากคิดว่าเราเลิกกัน
ไม่มีวันลืมมันยังจดจำไม่เคยหาย ทุกๆข้อความที่เธอเคยบอกรักฉัน
ยังคิดว่าเธอเหมือนเก่า แต่ความเป็นจริงเรื่องราวของเรามันจบแล้ว

ฉันหย่อนสร้อยเส้นนั้นลงไปในแก้วไวน์ซึ่งในแก้วไวน์นั้นมีเหล้า Vermouth 
ฉันพยายามคิดซะว่า เรื่องระหว่างฉันกับเขาไม่มีอะไรเกิดขึ้น 
คิดซะว่าฉันกับเขายังรักกัน....

ยังคิดว่าเธอเหมือนเก่า แต่ความเป็นจริงเรื่องราวของเรามันจบแล้ว…

______________________________________________________