I'm so sorry ฉันเสียใจที่รักเธอ Ver.TK (NC18+)

9.0

เขียนโดย Li_Devils_Love

วันที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2555 เวลา 18.15 น.

  3 ตอน
  186 วิจารณ์
  11.33K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) ครั้งสุดท้าย(nc18+)ต่อ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก



ร่างสูงเลื่อนฝ่ามือไปตามแนวโค้งของสะโพกกลมผาย ลูบไล้นวดคลึงอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอยู่นาน พลางรั้ง
ร่างบางที่นอนหายใจรวยรินใต้อ้อมอกของตนให้เข้ามาแนบชิดตัว เพื่อให้เธอสัมผัสถึงความแข็งขืนผงาด ที่กด
เข้าหาหน้าท้องแบบราบของเธออย่างอดทดอดกลั้น
 
 
ลมหายใจเหนื่อยหอบเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากบาง สายธารแห่งรักเปียกชื้นเอ่อท้น หว่างขาอวบอูมทั้งสอง
ข้างของเธอ อย่างไม่รู้ตัวเขี้ยวคมของร่างสูงฝังตัวลงบนอกขาวพลางขบเม้มที่ต้นคอขาวของร่างบางอย่างเสน่หา
 

 
ปทุมถันถูกมือหนาครอบคลุมอีกครั้ง กล้ามเนื้อมือขยับเคล้นคลึงทั่วปทุมถันดอกงามทั้งสองดอก มันพอเหมาะ
พอเจาะกับมือเขาเหลือเกิน ร่างสูงวาดนิ้วเรียวไปยังปลายยอดดอกปทุมถันดอกงามของเธอที่ตั้งชูชันท้าทาย
เขาเหลือเกิน พลันวาดลวดลายรักไปมาอย่างเล้าโลม 
 
 
ริมฝีปากร้อนไล่เลี่ยจากต้นคอขาวเลี่ยลงมาเรื่อยๆไปยังติ่งหูบางก่อนจะขบเม้มเบาๆอย่างอ้อยอิ่ง คำพูดที่สรรหา
พรรณนาถึงความงามตรงหน้าหลุดลอยมาอย่างไม่ขาดสาย ขณะที่สะโพกแกร่งก็บดเบียดสะโพกกลมผายอย่าง
โหยหา เพื่อบรรเทาอาการปรารถนาที่ดูเหมือนกันจะหนักขึ้นทุกขณะ 
 


ริมฝีปากหนาทำงานอย่างช่ำฉอง จุมพิตทั่วตัวร่างบางลิ้นหนาแทรกตัวเข้ามาในโพรงปากสีชมพู ซอกซอนไปทั่ง
โพรงปากสีชมพู แทบจะเรียกได้ว่าไม่มีมุมไหนที่เขาไม่ได้เข้าไปสำรวจความหวานจากโพรงจากสีชมพูโพรงนี้
จนทำให้เจ้าของโพรงปากสีชมพูขาดแคลนอากาศหายใจจำต้องเผย่อปากบางออกมารับอากาศจากภายนอก
เสียไม่ได้
 
 


ร่างสูงละจากโพรงจากหวานหันมาใช้สายตาหวานสำรวจเรือนร่างงามตรงหน้าอย่างหิวกระหาย จนลืมความโกรธ
ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่นาทีมานี้เสียสนิทใจ  ความโกรธเกรี้ยวมันถูกกลืนลงคอไปเสียหมด? เหลือแต่ความต้องการ
คนตรงหน้าเสียอย่างนั้น ! ความอยากเป็นเจ้าของตัวเธอถูกปลุกขึ้นมาแทนที่ในหัวใจของเขาในตอนนี้!
 
 

 
ศีรษะทุยก้มลงไปดื่มด่ำความงดงามอีกครั้ง ปลายยอดปทุมถันถูกลิ้นหนาตวัดหลอกเย้าไปมา ก่อนที่จะถูกครอบ
งำด้วยปากหนาทั้งปากอย่างเต็มคำ ปากหนาดูดกลืนความหอมหวานจากปทุมถันดอกงามทั้งสองดอกอยู่นาน
อ้อยอิ่งอยู่กับทรวงสล้างทั้งของของเธออย่างละเมียดละไม เขาเหลือบแววตาขึ้นมองเจ้าของดอกไม้คู่งามดอกนี้
ด้วยแววตาที่ไม่อาจจะสื่อความหมายเป็นอย่างอื่นได้นอกใจ หลงใหลเธอจนหัวปักหัวปำ
 
 




 
“สวยเหลือเกิน”
 


 
 


มือหนาข้างหนึ่งละออกจากปทุมดอกงาม พลางจับแยกท่อนขาเรียวที่หนีบกันแน่นออกจากกัน ก่อนจะส่งนิ้ว
เรียวไปสำรวจความฉ่ำชื้นในช่องทางรักอย่างใจระทึกร่างบางหงายหน้าหายใจรับเอาอากาศที่เหลืออยู่น้อยนิด
เข้าสู่ปอดเต็มที พร้อมกับร่างสูงที่กัดริมฝีปากของตนแน่นอย่างเต็มแรง
 
 
 


ให้ตายสิ!นี่เขากำลังเป็นอะไร ทำไมเขาถึงต้องการเป็นเจ้าของตัวเธออย่างถึงที่สุด ทั้งที่จริงนั้นทุกอย่างเริ่ม
ต้นด้วยความแค้น ผู้หญิงแพศยาคนนี้ต้องถูกลงโทษแบบนี้ดีที่สุดแล้วไม่ใช่หรอ? แต่เสียงอัตราจังหวะของเขา
ทุกครั้งที่แตะต้องตัวเธอมันช่างแตกต่างกับความคิดเสียเหลือเกิน  เขากำลังเป็นอะไรกันแน่ ไหนบอกแน่ใจแล้ว
ไม่ใช่หรอ? ไม่ว่าจะมารยาแบบไหนเขาก็จะไม่มีวันหลงติดกับดัก แต่นี่มันอะไรกัน!! .. ลืมจุดประสงค์ของเราไป
แล้วหรอ(?) นายเจ็บมากเท่าไหร่? จำได้ไหม? เพราะฉะนั้น!! อย่าหลงกลผู้หญิงแพศยาคนนี้เป็นอันขาดจำไว้
โทโมะ!
 
 
 

ร่างสูงก้มมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววตาที่ยากอธิบาย มันทั้งโกรธและปรารถนาเธอปนเปกันไป ยากที่จะ
เดาสายตาออก แต่ก็เพียงไม่นานความจริงก็ปรากฏ เขาเลือกที่จะกลืนความโกรธที่ผุดจากความคิดเมื่อครู่ลง
คอไป แทนที่ด้วยความปรารถนาเป็นเจ้าของความงดงามตรงหน้าแทน มือหนาปลดอาภรณ์ที่เกาะเกี่ยวตัวเขา
ด้วยความรวดเร็ว ตอนไหนไม่รู้ที่เสื้อผ้าของร่างสูงถูกปลดเปลื้องออกจากร่างกาย
 
 


 
เขาขับลำตัวเตรียมพรักพร้อมลากริมฝีปากของตนลงสู่เนินต่ำ ขณะที่ปลายนิ้วเบื้องล่างได้นำทางเข้าไปแล้ว
อย่างเอาแต่ใจ นิ้วเรียวขยับเข้าออกอย่างเป็นจังหวะเบาสลับหนักหน่วง ความอ่อนไหวที่คับติ้วทั่วนิ้วเรียวกระ
ตุกตอบรับการเข้ามาเยือนของเขาเป็นอย่างดี ทำให้ร่างสูงชะงักงัน ก่อนจะปล่อยเลยผ่านไปตามความคิด
 
 


 
“ไอ้พวกหน้าโง่ที่ไหนให้เงินเธอไปทำรีแพร์ อีกหล่ะ ถึงได้แน่นซะขนาดนี้”
 
 

 
ลิ้นร้อนทักทายสะดื้อบุ๋มขาวสะอาด ก่อนที่จะไล้เลี่ยลงมาที่กลุ่มแพรไหมสีดำที่ทำทางไปสู่ทิศทางที่น่าค้นหา
ยิ่งกว่า มุ่งสุ่จุดหมายที่จนมิดอยู่ระหว่างซอกขาอวบอูมทั้งสองข้างของเธอ เขาไม่รีรอที่จะสำรวจด้วยหัวใจที่เต้น
ระทึก มันดึงดูดจนเขาไม่อาจจะรั้งความต้องการตอนนี้ได้ ความสนใจดึงดูดให้ร่างสูงเดินดุ่มเข้าไปในบ่วงเสน่หา
อย่างจัง
 
 

 
กลิ่นสตรีเพศลอยขึ้นปะทะจมูกโด่งของเขาเป็นอย่างจัง มันหลอกล่อให้เขาหลงเขาไปในบ่วงเสน่หาจนยากที่
จะหลุดออกมาได้ ยามนี้เขารู้สึกเคลิบเคลิ้มหลงใหลสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเป็นอย่างมาก เหมือนมันกวักมือ
เรียกหาความแข็งแกร่งของเขาให้หลอมรวมกับตัวของเธอ ซึ่งเขาก็ปฎิบัติตามคำขอของสิ่งนั้นอย่างไร้ข้อกังขา
ใดใด
 
 
 

ปลายลิ้นลากจู่โจมกายสาวหนักขึ้นเรื่อยๆ เสียงครางกระเซ้าภายใต้อ้อมอกแกร่งก็ดูเหมือนจะไม่ยอมรามือไป
เสียง่ายๆเหมือนกัน  เสียงหวานที่ครางด้วยความเสียวซ่านเหมือนค้อนที่พังกำแพงแห่งความอัดอั้นให้ทำลาย
ลง
 
 



‘ผมต้องการคุณเหลือเกิน’
 
 


เสียงนุ่มทุ้มเปล่งออกมาแนบชิดความอ่อนไหวที่มีความฉ่ำชื้นหลั่งไหลออกมาตามแนวช่องทาง ราวกับน้ำหวาน
ที่หลอกล่อให้หมู่ผึ้งบินล้อมเพื่อดมดอมเก็บกักเอาน้ำหวานให้อยู่กับตนให้มากที่สุด ปลายลิ้นหนาสัมผัสลิ้มลอง
เก็บกักความเปียกชื้นของเธอเข้าสู่อุ้งปากหนาอย่างไม่รีรอ
 
 

 

‘มันช่างหอมหวานเหลือเกิน’
 
 


 
เสียงสะอื้นครางอย่างสุขสมผุดขึ้นมาจากริมฝีปากบาง พลางแอ่นสะโพกขึ้นอย่างเต็มใจรับสิ่งแปลกปลอมให้เข้า
มาในร่างกายของเธอโดยอัตโนมัติ โดยที่ตัวเธอไม่สามารถที่จะหยุดยั้งมันได้เช่นกัน ก้นบึ้งของหัวใจส่วนลึกมัน
ถูกเรียกให้แสดงออกมาแล้วหรืออย่างไร
 
 

 
‘โทโมะ.....แก้ว...อื้อ’
 
 


เสียงดูดกลืนความงดงามจากสิ่งตรงหน้าราวกับนักบรรเลงบทเพลงแห่งความรักของเขาทั้งคู่ กึกก้องดังอยู่ใน
โสตประสาทของร่างบางในตอนนี้ เธอพยามยามร้องขอให้เขาหยุดการกระทำทุกอย่างแต่ร่างกายของเธอกลับ
ทำสิ่งตรงข้ามกันระบบประสาทที่แทบจะไม่ประสานกันในตอนนี้โดนสิ้นเชิง
 




ปากร้องขอห้ามปราบให้เขาหยุดการกระทำแต่หากร่างกายของเธอกำลังพร่ำเรียกหาความแข็งแกร่งของเขา
อย่างตรงกันข้าม สะโพกผายกลมยกตัวขึ้นสูงขึ้นเพื่อให้บดเบียดกับความแข็งแกร่งให้มากที่สุด เพื่อบรรเทา
ความต้องการที่สูงขึ้นของเธอตอนนี้ แต่ก็ไม่สำเร็จตามความประสงค์
 
 
 


กายสาวบดเบียดหาความแข็งแกร่งของเขาจนสังเกตเห็นได้ชัด ซึ่งเขาก็พอที่ทราบความต้องการของเธอ
แน่นอนเขาก็ไม่คิดที่จะปฏิเสธต่อคำร้องขอของเธอเช่นเดียวกัน เขาก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะทนทานต่อราคะ
อย่างนั้น
 
 
 


ร่างสูงขยับท่าพรักพร้อม ดวงตาคมจ้องมองหญิงสาวที่นอนครางด้วยความเสียวซ่านก่อนที่จะรั้งร่างบางให้เข้ามา
ใกล้ตนเองมาขึ้น ขบเม้มทั่งปทุมถันคู่งามอีกครั้ง ก่อนที่จะดันสะโพกแกร่งเข้าหาความอ่อนไหวกลางหว่างขาอวบ
อูมทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว
 



 
เสียงกรี๊ดร้องทันทีเมื่อสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในตัวเออย่างรวดเร็วจนไม่มันตั้งตัว ความหวาบหวามที่ร่างสูงมอบ
ให้แต่เธอไปเมื่อไม่กี่ครามานี้ถูกเลือนหายไปแทนที่ด้วยความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส
 
 



‘โทโมะ..ออกไป...แก้วเจ็บ!’
 



 
มือบางปัดป่ายทั่วอกแกร่งเพื่อหวังให้เขาเจ็บและละออกจากร่างกายของเธอ ทว่าเขาไม่ออกไปในเพียงแค่หยุด
ทุกอย่างลงแล้วจ้องมองหน้าเธอ
 
 


‘ไม่จริง..’
 
 


เขาสถบออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขารู้ว่าครั้งนึงเขาคือคนแรกของเธอ นับตั้งแต่วันนั้น(?)
ทำไมเธอถึง .. มันเหมือนกับเขาคือคนเดียวที่ได้เชยชมเธอ .. ตกลงความจริงคืออะไร?
 
 



‘อย่ากลัวคนดี..มันจะไม่เจ็บอีกแล้ว’
 



 
จูบรสหวานบรรจงลงที่ขอขาวที่ขึ้นรอยแดงจนเห็นได้ชัดก่อนจะไล่ลงมาที่ปทุมถันคู่งามอีกครั้งเพื่อเบี่ยงเบน
ความเจ็บปวดของเธอ เนินนานจนกระทั้งมั่นใจได้ว่าเธอพร้อมที่จะร่วมรักกับเขาอีกครั้ง
 
 



ร่างสูงค่อยๆขยับสะโพกแกร่งอีกครั้งเนิบนานและเผ่าเบา ต่างจากครั้งที่แล้วโดยสิ้นเชิง สติของทั้งคู่เริ่มหลุด
ลอยไปเหลือแต่ความต้องการซึ่งกันและกันมาแทนที่ ณ ตอนนี้
 
 



‘อื้อ..ได้โปรด อย่า..’
 
 



‘เสียใจผมไม่สนแล้วยังไงคนนี้คุณก็ต้องเป็นของผม’
 
 



เสียงห้ามของร่าบางหยุดเพียงแค่นั้น แทนที่ด้วยสายตาอ้อนวอนให้เขาทำมากกว่าที่ทำอยู่ แต่หากไม่กล้าพอ
ที่จะเอ่ยขอเขาออกมา
 
 



สะโพกแกร่งถูกกดลงแนบชิดกับกลางกายสาวอีกครั้ง ก่อนจะบิดวนด้วยท่วงท่ารักฉบับเร่าร้อนจนเธอเองแทบ
จะละลายตามความร้อนที่แผดเผาอยู่ตอนนี้ ริมฝีปากหนาเม้มเข้าหากันแน่น เนื่องจากกลางกายสาวตอดรัด
ความแข็งแกร่งของเขาแน่จนยากที่จะขยับตัว
 
 



เสียงครางของหญิงสาวตรงหน้ามันช่างไพเราะจับใจในความคิดของเขายิ่งนัก ยิ่งเขารุกมากเท่าไหร่เสียงคราง
กระเซ้านั้นก็ดูเหมือนจะยิ่งทวีเพิ่มมากขึ้น จนเขาแทบจะทรงตัวไม่อยู่ต่อความต้องการที่พุ่งขึ้นจนถึงขีดสุด
ๆ ร่างสูงจับเรียวขาอวบอูมพาดบ่าข้างนึ่งก่อนที่จะสาวสะโพกเข้าหาเธออย่างหนักหน่วงและรวดเร็ว เป็นการ
ตอบแทนบทเพลงแสนหวานที่เขาได้ฟัง
 
 



ความคฤหัสน์แผ่ซานไปทั่วร่างกาย ทรวงอกอวบปวดร้าวเนื่องจากถูกมือหนาบดขยีอย่างรุนแรงจากการลืมตัว
ของร่างสูง เสียงครางรัญจวนครางออกมาอย่างแววหวานมันช่างไพเราะจับใจยิ่งนัก  
 




กลางกายสาวบีบรัดรอบความแขงชันของเขาตลอดความยาว พร้อมบีบเคล้นเมล็ดพันธ์ทุกหยาดหยดจากเขา
เข้าสู่ตัวเธออย่างไม่รังเล ภารกิจสวาทของทั้งคู่จบลง ตามมาด้วยเสียงคำรามความสุขสมที่ปิดไม่มิดของร่างสูง
 
 


ฝีปากหนาทาบทับเรียวปากบางกลบเสียงกรีดร้องที่ทวีความรุนแรงกว่าครั้งไหน เมื่อทราบว่าตนได้พาหญิงสาว
ไปพบกับความคฤหัสน์ที่ยากแสนจะบรรยายแห่งความสวยงาม
 

'



'



'




ร่างสูงก้มมองหยิงสาวที่นอนหลับตาพริ้มจากบทรักแสนหวานบทนี้ จนลืมเลือนถึงความโกรธเสียสนิทใจ โทโมะกอดร่างบางที่อยู่ใต้อ้อมอกไว้แน่นิ่ง ก่อนจะผลอยคล้อยหลับตามเธอไปในราตีกาล
 
 
 
*******************************************************************
หายไปนานมาก -*- มาต่อNCห่วยๆจนจบเเล้วคร๊าบ --* เน้นเหมือนเดิมนะ NCที่เเต่งขึ้นเป็นเพียงการจินตนาการของไรเตอร์เท่านั้นไม่เกี่ยวกับความจริงใดใดทั้งสิ้น! แบบว่าเม้น+โหวตกันหน่อยนะ ติชมได้ตามใจครับ คือเข้าใจว่าเรื่องนี้มันห่วยจริงๆ จะพยายามอัพทุกเรื่องนะคร๊าบ 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา