I'm so sorry ฉันเสียใจที่รักเธอ Ver.TK (NC18+)

ร่างสูงเลื่อนฝ่ามือไปตามแนวโค้งของสะโพกกลมผาย ลูบไล้นวดคลึงอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอยู่นาน พลางรั้ง

ร่างบางที่นอนหายใจรวยรินใต้อ้อมอกของตนให้เข้ามาแนบชิดตัว เพื่อให้เธอสัมผัสถึงความแข็งขืนผงาด ที่กด

เข้าหาหน้าท้องแบบราบของเธออย่างอดทดอดกลั้น

 

 

ลมหายใจเหนื่อยหอบเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากบาง สายธารแห่งรักเปียกชื้นเอ่อท้น หว่างขาอวบอูมทั้งสอง

ข้างของเธอ อย่างไม่รู้ตัวเขี้ยวคมของร่างสูงฝังตัวลงบนอกขาวพลางขบเม้มที่ต้นคอขาวของร่างบางอย่างเสน่หา

 

 

ปทุมถันถูกมือหนาครอบคลุมอีกครั้ง กล้ามเนื้อมือขยับเคล้นคลึงทั่วปทุมถันดอกงามทั้งสองดอก มันพอเหมาะ

พอเจาะกับมือเขาเหลือเกิน ร่างสูงวาดนิ้วเรียวไปยังปลายยอดดอกปทุมถันดอกงามของเธอที่ตั้งชูชันท้าทาย

เขาเหลือเกิน พลันวาดลวดลายรักไปมาอย่างเล้าโลม 

 

 

ริมฝีปากร้อนไล่เลี่ยจากต้นคอขาวเลี่ยลงมาเรื่อยๆไปยังติ่งหูบางก่อนจะขบเม้มเบาๆอย่างอ้อยอิ่ง คำพูดที่สรรหา

พรรณนาถึงความงามตรงหน้าหลุดลอยมาอย่างไม่ขาดสาย ขณะที่สะโพกแกร่งก็บดเบียดสะโพกกลมผายอย่าง

โหยหา เพื่อบรรเทาอาการปรารถนาที่ดูเหมือนกันจะหนักขึ้นทุกขณะ 

 

ริมฝีปากหนาทำงานอย่างช่ำฉอง จุมพิตทั่วตัวร่างบางลิ้นหนาแทรกตัวเข้ามาในโพรงปากสีชมพู ซอกซอนไปทั่ง

โพรงปากสีชมพู แทบจะเรียกได้ว่าไม่มีมุมไหนที่เขาไม่ได้เข้าไปสำรวจความหวานจากโพรงจากสีชมพูโพรงนี้

จนทำให้เจ้าของโพรงปากสีชมพูขาดแคลนอากาศหายใจจำต้องเผย่อปากบางออกมารับอากาศจากภายนอก

เสียไม่ได้

 

 

ร่างสูงละจากโพรงจากหวานหันมาใช้สายตาหวานสำรวจเรือนร่างงามตรงหน้าอย่างหิวกระหาย จนลืมความโกรธ

ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่นาทีมานี้เสียสนิทใจ  ความโกรธเกรี้ยวมันถูกกลืนลงคอไปเสียหมด? เหลือแต่ความต้องการ

คนตรงหน้าเสียอย่างนั้น ! ความอยากเป็นเจ้าของตัวเธอถูกปลุกขึ้นมาแทนที่ในหัวใจของเขาในตอนนี้!

 

 

 

ศีรษะทุยก้มลงไปดื่มด่ำความงดงามอีกครั้ง ปลายยอดปทุมถันถูกลิ้นหนาตวัดหลอกเย้าไปมา ก่อนที่จะถูกครอบ

งำด้วยปากหนาทั้งปากอย่างเต็มคำ ปากหนาดูดกลืนความหอมหวานจากปทุมถันดอกงามทั้งสองดอกอยู่นาน

อ้อยอิ่งอยู่กับทรวงสล้างทั้งของของเธออย่างละเมียดละไม เขาเหลือบแววตาขึ้นมองเจ้าของดอกไม้คู่งามดอกนี้

ด้วยแววตาที่ไม่อาจจะสื่อความหมายเป็นอย่างอื่นได้นอกใจ หลงใหลเธอจนหัวปักหัวปำ

 

 

 

“สวยเหลือเกิน”

 

 

 

มือหนาข้างหนึ่งละออกจากปทุมดอกงาม พลางจับแยกท่อนขาเรียวที่หนีบกันแน่นออกจากกัน ก่อนจะส่งนิ้ว

เรียวไปสำรวจความฉ่ำชื้นในช่องทางรักอย่างใจระทึกร่างบางหงายหน้าหายใจรับเอาอากาศที่เหลืออยู่น้อยนิด

เข้าสู่ปอดเต็มที พร้อมกับร่างสูงที่กัดริมฝีปากของตนแน่นอย่างเต็มแรง

 

 

 

ให้ตายสิ!นี่เขากำลังเป็นอะไร ทำไมเขาถึงต้องการเป็นเจ้าของตัวเธออย่างถึงที่สุด ทั้งที่จริงนั้นทุกอย่างเริ่ม

ต้นด้วยความแค้น ผู้หญิงแพศยาคนนี้ต้องถูกลงโทษแบบนี้ดีที่สุดแล้วไม่ใช่หรอ? แต่เสียงอัตราจังหวะของเขา

ทุกครั้งที่แตะต้องตัวเธอมันช่างแตกต่างกับความคิดเสียเหลือเกิน  เขากำลังเป็นอะไรกันแน่ ไหนบอกแน่ใจแล้ว

ไม่ใช่หรอ? ไม่ว่าจะมารยาแบบไหนเขาก็จะไม่มีวันหลงติดกับดัก แต่นี่มันอะไรกัน!! .. ลืมจุดประสงค์ของเราไป

แล้วหรอ(?) นายเจ็บมากเท่าไหร่? จำได้ไหม? เพราะฉะนั้น!! อย่าหลงกลผู้หญิงแพศยาคนนี้เป็นอันขาดจำไว้

โทโมะ!

 

 

 

ร่างสูงก้มมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววตาที่ยากอธิบาย มันทั้งโกรธและปรารถนาเธอปนเปกันไป ยากที่จะ

เดาสายตาออก แต่ก็เพียงไม่นานความจริงก็ปรากฏ เขาเลือกที่จะกลืนความโกรธที่ผุดจากความคิดเมื่อครู่ลง

คอไป แทนที่ด้วยความปรารถนาเป็นเจ้าของความงดงามตรงหน้าแทน มือหนาปลดอาภรณ์ที่เกาะเกี่ยวตัวเขา

ด้วยความรวดเร็ว ตอนไหนไม่รู้ที่เสื้อผ้าของร่างสูงถูกปลดเปลื้องออกจากร่างกาย

 

 

 

เขาขับลำตัวเตรียมพรักพร้อมลากริมฝีปากของตนลงสู่เนินต่ำ ขณะที่ปลายนิ้วเบื้องล่างได้นำทางเข้าไปแล้ว

อย่างเอาแต่ใจ นิ้วเรียวขยับเข้าออกอย่างเป็นจังหวะเบาสลับหนักหน่วง ความอ่อนไหวที่คับติ้วทั่วนิ้วเรียวกระ

ตุกตอบรับการเข้ามาเยือนของเขาเป็นอย่างดี ทำให้ร่างสูงชะงักงัน ก่อนจะปล่อยเลยผ่านไปตามความคิด

 

 

 

“ไอ้พวกหน้าโง่ที่ไหนให้เงินเธอไปทำรีแพร์ อีกหล่ะ ถึงได้แน่นซะขนาดนี้”

 

 

 

ลิ้นร้อนทักทายสะดื้อบุ๋มขาวสะอาด ก่อนที่จะไล้เลี่ยลงมาที่กลุ่มแพรไหมสีดำที่ทำทางไปสู่ทิศทางที่น่าค้นหา

ยิ่งกว่า มุ่งสุ่จุดหมายที่จนมิดอยู่ระหว่างซอกขาอวบอูมทั้งสองข้างของเธอ เขาไม่รีรอที่จะสำรวจด้วยหัวใจที่เต้น

ระทึก มันดึงดูดจนเขาไม่อาจจะรั้งความต้องการตอนนี้ได้ ความสนใจดึงดูดให้ร่างสูงเดินดุ่มเข้าไปในบ่วงเสน่หา

อย่างจัง

 

 

 

กลิ่นสตรีเพศลอยขึ้นปะทะจมูกโด่งของเขาเป็นอย่างจัง มันหลอกล่อให้เขาหลงเขาไปในบ่วงเสน่หาจนยากที่

จะหลุดออกมาได้ ยามนี้เขารู้สึกเคลิบเคลิ้มหลงใหลสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเป็นอย่างมาก เหมือนมันกวักมือ

เรียกหาความแข็งแกร่งของเขาให้หลอมรวมกับตัวของเธอ ซึ่งเขาก็ปฎิบัติตามคำขอของสิ่งนั้นอย่างไร้ข้อกังขา

ใดใด

 

 

 

ปลายลิ้นลากจู่โจมกายสาวหนักขึ้นเรื่อยๆ เสียงครางกระเซ้าภายใต้อ้อมอกแกร่งก็ดูเหมือนจะไม่ยอมรามือไป

เสียง่ายๆเหมือนกัน  เสียงหวานที่ครางด้วยความเสียวซ่านเหมือนค้อนที่พังกำแพงแห่งความอัดอั้นให้ทำลาย

ลง

 

 

‘ผมต้องการคุณเหลือเกิน’

 

 

เสียงนุ่มทุ้มเปล่งออกมาแนบชิดความอ่อนไหวที่มีความฉ่ำชื้นหลั่งไหลออกมาตามแนวช่องทาง ราวกับน้ำหวาน

ที่หลอกล่อให้หมู่ผึ้งบินล้อมเพื่อดมดอมเก็บกักเอาน้ำหวานให้อยู่กับตนให้มากที่สุด ปลายลิ้นหนาสัมผัสลิ้มลอง

เก็บกักความเปียกชื้นของเธอเข้าสู่อุ้งปากหนาอย่างไม่รีรอ

 

 

 

‘มันช่างหอมหวานเหลือเกิน’

 

 

 

เสียงสะอื้นครางอย่างสุขสมผุดขึ้นมาจากริมฝีปากบาง พลางแอ่นสะโพกขึ้นอย่างเต็มใจรับสิ่งแปลกปลอมให้เข้า

มาในร่างกายของเธอโดยอัตโนมัติ โดยที่ตัวเธอไม่สามารถที่จะหยุดยั้งมันได้เช่นกัน ก้นบึ้งของหัวใจส่วนลึกมัน

ถูกเรียกให้แสดงออกมาแล้วหรืออย่างไร

 

 

 

‘โทโมะ.....แก้ว...อื้อ’

 

 

เสียงดูดกลืนความงดงามจากสิ่งตรงหน้าราวกับนักบรรเลงบทเพลงแห่งความรักของเขาทั้งคู่ กึกก้องดังอยู่ใน

โสตประสาทของร่างบางในตอนนี้ เธอพยามยามร้องขอให้เขาหยุดการกระทำทุกอย่างแต่ร่างกายของเธอกลับ

ทำสิ่งตรงข้ามกันระบบประสาทที่แทบจะไม่ประสานกันในตอนนี้โดนสิ้นเชิง

 

ปากร้องขอห้ามปราบให้เขาหยุดการกระทำแต่หากร่างกายของเธอกำลังพร่ำเรียกหาความแข็งแกร่งของเขา

อย่างตรงกันข้าม สะโพกผายกลมยกตัวขึ้นสูงขึ้นเพื่อให้บดเบียดกับความแข็งแกร่งให้มากที่สุด เพื่อบรรเทา

ความต้องการที่สูงขึ้นของเธอตอนนี้ แต่ก็ไม่สำเร็จตามความประสงค์

 

 

 

กายสาวบดเบียดหาความแข็งแกร่งของเขาจนสังเกตเห็นได้ชัด ซึ่งเขาก็พอที่ทราบความต้องการของเธอ

แน่นอนเขาก็ไม่คิดที่จะปฏิเสธต่อคำร้องขอของเธอเช่นเดียวกัน เขาก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะทนทานต่อราคะ

อย่างนั้น

 

 

 

ร่างสูงขยับท่าพรักพร้อม ดวงตาคมจ้องมองหญิงสาวที่นอนครางด้วยความเสียวซ่านก่อนที่จะรั้งร่างบางให้เข้ามา

ใกล้ตนเองมาขึ้น ขบเม้มทั่งปทุมถันคู่งามอีกครั้ง ก่อนที่จะดันสะโพกแกร่งเข้าหาความอ่อนไหวกลางหว่างขาอวบ

อูมทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว

 

 

เสียงกรี๊ดร้องทันทีเมื่อสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในตัวเออย่างรวดเร็วจนไม่มันตั้งตัว ความหวาบหวามที่ร่างสูงมอบ

ให้แต่เธอไปเมื่อไม่กี่ครามานี้ถูกเลือนหายไปแทนที่ด้วยความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส

 

 

‘โทโมะ..ออกไป...แก้วเจ็บ!’

 

 

มือบางปัดป่ายทั่วอกแกร่งเพื่อหวังให้เขาเจ็บและละออกจากร่างกายของเธอ ทว่าเขาไม่ออกไปในเพียงแค่หยุด

ทุกอย่างลงแล้วจ้องมองหน้าเธอ

 

 

‘ไม่จริง..’

 

 

เขาสถบออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขารู้ว่าครั้งนึงเขาคือคนแรกของเธอ นับตั้งแต่วันนั้น(?)

ทำไมเธอถึง .. มันเหมือนกับเขาคือคนเดียวที่ได้เชยชมเธอ .. ตกลงความจริงคืออะไร?

 

 

‘อย่ากลัวคนดี..มันจะไม่เจ็บอีกแล้ว’

 

 

จูบรสหวานบรรจงลงที่ขอขาวที่ขึ้นรอยแดงจนเห็นได้ชัดก่อนจะไล่ลงมาที่ปทุมถันคู่งามอีกครั้งเพื่อเบี่ยงเบน

ความเจ็บปวดของเธอ เนินนานจนกระทั้งมั่นใจได้ว่าเธอพร้อมที่จะร่วมรักกับเขาอีกครั้ง

 

 

ร่างสูงค่อยๆขยับสะโพกแกร่งอีกครั้งเนิบนานและเผ่าเบา ต่างจากครั้งที่แล้วโดยสิ้นเชิง สติของทั้งคู่เริ่มหลุด

ลอยไปเหลือแต่ความต้องการซึ่งกันและกันมาแทนที่ ณ ตอนนี้

 

 

‘อื้อ..ได้โปรด อย่า..’

 

 

‘เสียใจผมไม่สนแล้วยังไงคนนี้คุณก็ต้องเป็นของผม’

 

 

เสียงห้ามของร่าบางหยุดเพียงแค่นั้น แทนที่ด้วยสายตาอ้อนวอนให้เขาทำมากกว่าที่ทำอยู่ แต่หากไม่กล้าพอ

ที่จะเอ่ยขอเขาออกมา

 

 

สะโพกแกร่งถูกกดลงแนบชิดกับกลางกายสาวอีกครั้ง ก่อนจะบิดวนด้วยท่วงท่ารักฉบับเร่าร้อนจนเธอเองแทบ

จะละลายตามความร้อนที่แผดเผาอยู่ตอนนี้ ริมฝีปากหนาเม้มเข้าหากันแน่น เนื่องจากกลางกายสาวตอดรัด

ความแข็งแกร่งของเขาแน่จนยากที่จะขยับตัว

 

 

เสียงครางของหญิงสาวตรงหน้ามันช่างไพเราะจับใจในความคิดของเขายิ่งนัก ยิ่งเขารุกมากเท่าไหร่เสียงคราง

กระเซ้านั้นก็ดูเหมือนจะยิ่งทวีเพิ่มมากขึ้น จนเขาแทบจะทรงตัวไม่อยู่ต่อความต้องการที่พุ่งขึ้นจนถึงขีดสุด

ๆ ร่างสูงจับเรียวขาอวบอูมพาดบ่าข้างนึ่งก่อนที่จะสาวสะโพกเข้าหาเธออย่างหนักหน่วงและรวดเร็ว เป็นการ

ตอบแทนบทเพลงแสนหวานที่เขาได้ฟัง

 

 

ความคฤหัสน์แผ่ซานไปทั่วร่างกาย ทรวงอกอวบปวดร้าวเนื่องจากถูกมือหนาบดขยีอย่างรุนแรงจากการลืมตัว

ของร่างสูง เสียงครางรัญจวนครางออกมาอย่างแววหวานมันช่างไพเราะจับใจยิ่งนัก  

 

กลางกายสาวบีบรัดรอบความแขงชันของเขาตลอดความยาว พร้อมบีบเคล้นเมล็ดพันธ์ทุกหยาดหยดจากเขา

เข้าสู่ตัวเธออย่างไม่รังเล ภารกิจสวาทของทั้งคู่จบลง ตามมาด้วยเสียงคำรามความสุขสมที่ปิดไม่มิดของร่างสูง

 

 

ฝีปากหนาทาบทับเรียวปากบางกลบเสียงกรีดร้องที่ทวีความรุนแรงกว่าครั้งไหน เมื่อทราบว่าตนได้พาหญิงสาว

ไปพบกับความคฤหัสน์ที่ยากแสนจะบรรยายแห่งความสวยงาม

 

'

'

'

ร่างสูงก้มมองหยิงสาวที่นอนหลับตาพริ้มจากบทรักแสนหวานบทนี้ จนลืมเลือนถึงความโกรธเสียสนิทใจ โทโมะกอดร่างบางที่อยู่ใต้อ้อมอกไว้แน่นิ่ง ก่อนจะผลอยคล้อยหลับตามเธอไปในราตีกาล

 

 

 

*******************************************************************

หายไปนานมาก -*- มาต่อNCห่วยๆจนจบเเล้วคร๊าบ --* เน้นเหมือนเดิมนะ NCที่เเต่งขึ้นเป็นเพียงการจินตนาการของไรเตอร์เท่านั้นไม่เกี่ยวกับความจริงใดใดทั้งสิ้น! แบบว่าเม้น+โหวตกันหน่อยนะ ติชมได้ตามใจครับ คือเข้าใจว่าเรื่องนี้มันห่วยจริงๆ จะพยายามอัพทุกเรื่องนะคร๊าบ