Secret diary หวนหัวใจให้หาเธอ Ver.TK P.1

10.0

เขียนโดย Li_Devils_Love

วันที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 20.39 น.

  3 chapter
  26 วิจารณ์
  7,706 อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) จุดเริ่มต้นของปลายทาง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

เสียงสายลมกระทบเปลือกไม้ส่งเสียงอันแผ่วเบา สอดคล้องกับเสียงหวีดร้องของหมู่สัตว์น้อยให้ที่หลบน้ำ

 

จากฟ้ากลุ่มใหญ่ในครั้งนี้ เรียกหาพวกพ้องของตน ก่อให้เกิดเสียงดนตรีอันไพเราะอีกรูปแบบนึงในการ

 

เดินทางกลับบ้าน

 

 

 

 

 

 

“..ไม่ผิดเพี้ยนที่จะพูดว่า เสียงจากธรรมชาติคือเสียงอันไพเราะจับใจเป็นที่สุด..”

 

 

 

 

 

ทางเดินของเราสองคน เสมือนท่องอยู่ในโลกแห่งความฝัน นวนิยาย วรรณคดีเล่มเก่า ที่มีหมู่มวลธรรมชาติ

 

คอยร้องเพลงขับกล่อมตลอดทางเดิน เสมือนเพื่อนคนที่สามที่ร่วมเดินทางไปกับเราทั้งสองคน เสียงรองเท้า

 

กระทบกับแอ่งน้ำ บนพื้นดินช่วยเร่งจังหวะให้เราทอดเดินไปอย่างสนุกสนาน ปราศจากความกลัวโดยสิ้นเชิง

 

 

 

 

ราวกับกำลังเต้นรำอยู่ในงานเลี้ยง อย่างใดอย่างนั้น ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เป็นเวลานานพอที่จะทำให้เราสิ้นสุดการเดินทางลง ตอนนี้ผมมาอยู่ที่หน้าบ้านแก้วเสียทีแล้ว แสงไฟลีออน

 

สาดส่องไปทั่วตัวบ้านหลังใหญ่  คาดว่าทั้งพ่อและแม่แก้วคงจะร้อนรนเพราะแก้วหายตัวไปอยู่ก็ได้ ผมรู้สึก

 

ตงิดใจแปลกราวกลับไม่ต้องการให้เธอกลับไปหาผู้มีพระคุณทั้งสอง แต่..มันคงเป็นการเห็นตัวเกินไป

 

ที่จะรั้งลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของท่านทั้งสองเพื่อที่เธอจะได้อยู่กับผม ..เพียงคนเดียว

 

 

 

 

เห็นแก่ตัวเกินไปจริง ๆ ”

 

 

 

 

“แก้วเข้าบ้านไปเถอะ พ่อแม่แก้วเป็นห่วงใหญ่แล้ว ”

 

 

 

“อืม...ก็ได้จ้า งั้นฝันดีนะ วันนี้เราสนุกมากๆเลย เฉพาะตอนฝนยังไม่ตกนะ  ฮาฮ่าฮ่า (^O^)”

 

 

 

 

“ฝันดี ... ไว้วันหลังเราไปเล่นด้วยกันอีกก็ได้นะ”

 

 

 

 

“ไม่ปฎิเสธอยู่แล้ว .... วันนี้นายดูเป็นสุภาพบุรุษมากเลยนะ  .. โทโมะ ”

 

 

 

 

บทสนทนาของเราทั้งคู่จบลง ผมบ่ายเบี่ยงที่จะชวนเธอคุยเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เพราะแค่ตอนนี้ทั้ง

 

พ่อและแม่ของเธอก็ห่วงจนนั่งไม่ติดแล้ว  หลังจากฝนที่ตกห่าใหญ่จบลง ผมไม่รู้ว่าแก้วเมาอากาศ(?)

 

หรือเมาลมพายุ(?) กันแน่ถึงไปทิ้งคำพูดประโยคสุดท้ายไว้แทงหัวใจเล่นๆเสียอย่างนั้น  ดูเหมือน

 

อาการจะยิ่งรุนแรงขึ้นเสียด้วยสิใบหน้าผมตอนนี้ร้อนผ่าวตัดกับอากาศหนาวเย็นจนตัวผมเองรู้สึกได้แล้ว

 

(=///=’’)

 

 

 

 

 

สุภาพบุรุษงั้นหรอ?...แก้วคงจะเมาลมเมาฝนไปจริงๆเสียแล้ว ”

 

 

 

 

*******************************************************************

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา