บอกได้มั้ย...บอกว่า(รักกัน) จะได้มั้ย
8.7
3) "จับได้"
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบอกได้มั้ย....บอกว่า (รักกัน) จะได้มั้ย
ตอนที่3 ‘จับได้’
‘แงงงกำลังจะรอดแล้วเชียว ใครโทรมาฟ่ะ แม่อยากจะฆ่าทิ้งนัก’
เสี่ยงกดเปิดโทรศัพท์ติดต่อหาเพื่อนสาวที่ล่วงหน้าออกไปก่อนแล้ว อีกรอบ
(แกอยู่ไหน ฟาง)
(ที่เดิมเลยอ่ะ ไอ้ป็อปมันเดินกลับมาก่อน T^T)
(แล้วเอาไงอ่ะ ทีนี้)
(วิ่งออกมาเลยมั้ย) เฟย์เสนอหนทาง(ริบรี่)ให้ฟาง
‘ครืดๆ’
[PoPpY]
(แงง ไอ้ป็อปโทรมา)
(ง่ะ ตัวใครตัวมันแล้วกันนะฟาง)
(เฟย์ แก้ว ไอ้เพื่อนบ้า ทิ้งกันได้ไงT^T)
แก้วกับเฟย์กดตัดการสนทนาไปแล้ว และคาดว่าน่าจะเผ่นหนีออกจากคอนโดของป็อปปี้ไป
แล้วด้วยเช่นกัน
ป็อปปี้ที่ก้มหน้าก้มตา กระหน่ำกดหาคนปลายสายที่เหมือนจะโทรติดเมื่อครู่ แต่ก็ปิดเครื่องไป
อีกหน อย่างหงุดหงิด เงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์ในมือก็ต้องมาสะดุดเข้ากับภาพสะท้อน
ในทีวีที่มองทะลุไปเห็นตู้เสื้อผ้าหลังใหญ่ที่ตั้งอยู่ด้านหลัง หันกลับมามองก็ต้องหลุดยิ้มออกมา
กับความโก๊ะของเพื่อนสาวที่คงจะลืมไปมั้งว่า ไอ้ตู้เสื้อผ้าห้องเขามันเป็นกระจกเงาขุ่นที่
มองเห็นเงาของเจ้าตัวที่หลบอยู่เต็มๆ จรดปลายเท้าเงียบกริบเดินมาทางตู้เสื้อผ้าที่เจ้าตัวหลบ
อยู่ภายใน
“จะหลบอยู่ในนั้นอีกนานป่ะ เธอไม่ชอบที่แคบไม่ใช่หรือไง”
“เฮ้ย” ร้องออกมาเสียงหลง ที่โดนจับเอาได้ง่ายๆ
“ออกมาเลยนะยัยบ๊อง” ป็อปปี้ลากฟางให้ออกมาจากที่ซ่อน
“นะ...นาย”
“หึ แสบจริงนะยัยเตี้ย หลบมาซ่อนให่ห้องฉัน ปล่อยให้หาตั้งนาน”
“ฮึ่ย นายเข้าห้องมาได้ไง ยัยจินนี่มาเอากุญแจไปแล้วไง”
ฟางกระแทกตัวลงนั่งกับโซฟา เงยหน้ามองป็อปปี้ที่ส่งยิ้งกวยๆให้ เคืองๆ
“ก็วิธีเดียวกับเธอไง”
‘ขอป้าแม่บ้าน ลืมนึกไปได้ไงนะ ยัยฟาง’
“แล้วเธอเอากุญแจไปให้จินนี่ทำไม” นั่งลงข้างๆร่างบางที่ทำหน้ามุ่ยให้
“ใครบอกให้ ยัยนั้นมาฉกไปจากมือตั้งหาก”
ป็อปปี้ยิ้มออกมาขำๆ เอื้อมมือไปดึงจมูกสวยที่เชิดรั้นอย่างคนดื้อดึงโยกไปมา
“โอ๊ย เดี๋ยวซิลิโคลนฉันเบี้ยวพอดี พอเลยนะ” ดึงมือป็อปปี้อออกจากจมูกตัวเอง
“เธอห้ามหายไปโดยไม่บอกกันแบบนี้อีกนะ ฉันไม่ชอบ”
ฟางลบตากับป็อปปี้ด้วยอารมณืที่บอกไปถูกว่าเธอควรจะทำสีหน้าแบบไหนให้เข้าดี
“อะ...อะไรเล่า”
เบือนหน้าหนีสายตาของป็อปปี้ จากความว้าวุ่นในใจของตัวเอง
‘ยะ...แย่แล้วใจสั่นรัวเป็นกลองชุดแบบนี้ เบาๆลงหน่อยเหอะลูกเอ๊ยเดี๋ยวตานั้นก็ได้ยินกัน
พอดี ถ้าเป็นแบบนี้มันต้องแย่แน่ แย่มากด้วย T^T’
“ฉันว่า...ฉันกลับดีกว่า”
“ไม่ให้กลับ” ป็อปปี้คว้ามือคนที่พรวดพราดลุกขึ้นยืนเอาไว้แน่น
”ฉันไม่ให้เธอกลับ”
“ปล่อยนะ ฉันไม่อยากมีปัญหากับแฟนนาย”
เอ่ยถึงแฟนสาวของชายหนุ่ม เหมือนต้องการจะตอกย้ำทั้งตัวเองและเขา ว่าคนตรงห้นาเธอ
เป็นใครที่มีเจ้าของแล้ว คนที่เธอไม่ครวจะเข้าไปยุ่งด้วย และเธอไม่มีสิทธิ์คิดเป็นอื่นนอกจาก
คำว่าเพื่อนเท่านั้น
“ช่างซิ”
“ป็อปปี้” เรียกชื่อเพื่อนชายอย่างเหนื่อยใจ
‘เพราะแบบนี้ไง จินนี่ถึงได้ตามรังควาญเธอไม่เลิก ก็เขาเล่นให้ความสำคัญกับเธอซึ่งเป็นแค่
เพื่อน มากกว่าแฟนตัวจริงของเขาซะอีก’
.
.
.
เหตุการณ์ก่อนที่ฉัน เขา และเธอคนนั้นจะต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดแบบนี้
วันรับน้องรวมของมหาลัย ที่จะเปิดให้รุ่นพี่และรุ่นน้องในคณะต่างๆมาพบปะ ทำกิจกรรม
ร่วมกัน มันจึงเป็นโอกาสให้ฟางต้องโคจรมาเจอกับป็อปปี้ รุ่นพี่ปี3 คณะสถาปัตย์ เพราะ
กิจกรรม รับน้องสยอมขวัญที่ต้องทำกิจกรรมตามที่รุ่นพี่จัดให้
“น้องๆเชิญทางนี้เลยครับ สำหรับฐานนี้ เราขอขนานนามมันว่า ฐานเสียว สยิว”
รุ่นพี่หน้ายาว เป็นคนประกาศชื่อฐานที่แค่ได้ยินชื่อก็ทำเอาน้องๆอยากจะกระโจนเข้าหาพี่เขา
เป็นแถว โดนเฉพาะ พวกเพศที่สามทั้งหลาย “สำหรับกติกานะครับ พี่จะผูกตาน้องๆแล้วให้ น้องๆเนี้ยกินทาโร่ที่
อยู่ในปากให้หมดโดยที่อีก
ฝั่งจะเป็นรุ่นพี่ แล้วน้องๆต้องทายว่ารุ่นพี่ที่อยุ่อีกฝั่งเป็นใคร โดยเราจะให้น้องคลำ....หนห้านะ
ห้ามคลำที่อื่นนะ แล้วทายว่ารุ่นพี่คนนั้นเป็นใคร ถ้าคู่ไหนทายผิดโดนลงโทษทั้งคู่นะครับ”
‘เกมส์อะไรของพี่แกว่ะ งงชะมัดทั้งกิน ทั้งคลำ ทั้งทายแล้วใครเป็นใครบ้างฉันยังไม่รู้ จะทาย
ถูกมั้ย คิดเกมส์แบบนี้มันตั้งใจแกล้งกันนี้หว่า’
“เอาหล่ะๆ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา พี่จะจับฉลากเลือกชื่อต้นของน้องๆให้ออกมาทำ
กิจกรรมนะครับ “
พี่คนเดินล้วงมือเข้าไปในไห ก่อนจะหยิบกระดาษขึ้นมา 2แผ่น
“แถ่น แถ๊น น้องที่ชื่นเล่นขึ้นต้นด้วยตัว กอ.ไก่ และ ฟอ.ฟันครับ”
‘ชิส์ มีฉันด้วยนี่หว่า’ จำใจก้าวออกไปยืนข้างหน้าที่ก็ใจชื้นขึ้มมาหน่อยที่เห็นยัยแก้ว
กับยัยเฟย์ออกมายืนเหมือนกัน มีรุ่นพี่ผู้หญิงเดินเข้ามาเอาผ้าผูกตาก่อนที่พี่เขาจะเอาทาโร่มา
จ่อที่ปากให้ฉันงับไว้ คาดว่าตอนนี้รุ่นพี่ที่จะมาทำกิจกรรมคู่กับฉันต้องออกมายืนอยู่ข้างหน้า
แล้วแน่ๆ ถามว่าฉันรู้ได้ยังไงนะเหรอ ก็ไอ้เสียงกรี๊สของเพื่อนๆในกลุ่มไง และจากเสียงกรี๊ส
หนึ่งในนั้นต้องมีผู้ชายหน้าตาดียืนรวมกลุ่มด้วยแน่
มีเสียงสัญญาณดังขึ้น ก่อนที่ฉันจะเริ่มอ้าปากงับๆไอ้เส้นทาโร่ให้สั้นเพื่อเข้าไปใก้ลๆรุ่นพี่ที่ยืน
อยู่อีกฝั่ง ยกมือขึ้นไปด้านหน้า หมายจะคลำที่หน้าพี่เขา แต่เพราะฉันที่มีความสูงน้อยไปนิ๊ส
ทำให้จากหน้าพี่เขา มือฉันมันเลยมาแปะอยู่ที่หน้าอกพี่เขาแทน
‘อ่าห๊ะ อย่างน้อยพี่เขากก็ไม่ใช่ผู้หญิงล่ะนะ ’
“น้องครับ เขาให้คลำที่หน้า ไม่ใช่จับนมพี่นะ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเบาๆ
“อ่ะ “ ฉันจัดการงับเส้นให้หมดก่อนจะเปิดปากถาม
“งั้นพี่ชื่อไรอ่ะ” ถามมันโต้งๆเนี้ยแหละฟ่ะ ก็ฉันไม่อยากโดนทำโทษนิ
“ฮ่าๆ เขาให้เดานะ ไม่ใช่ถาม”เสียงทุ้มยังคงเจือเสียงหัวเราะที่ปิดเอาไว้ไม่มิด
“น้าพี่ก็บอกมาเหอะ ฟางไม่อยากโดนลงโทษนี่ พี่ก็คงไม่อยากใช่ม่ะ”
“ฮึๆ งั้นก็ต้องมีของแลกเปลี่ยนซิ”
^_____________________________________________________^
อัพๆๆๆ แล้วๆๆ ฝากด้วยนะคร้า
เจอกันตอนหน้าคร้า ^3^ To_oNg
ตอนที่3 ‘จับได้’
‘แงงงกำลังจะรอดแล้วเชียว ใครโทรมาฟ่ะ แม่อยากจะฆ่าทิ้งนัก’
เสี่ยงกดเปิดโทรศัพท์ติดต่อหาเพื่อนสาวที่ล่วงหน้าออกไปก่อนแล้ว อีกรอบ
(แกอยู่ไหน ฟาง)
(ที่เดิมเลยอ่ะ ไอ้ป็อปมันเดินกลับมาก่อน T^T)
(แล้วเอาไงอ่ะ ทีนี้)
(วิ่งออกมาเลยมั้ย) เฟย์เสนอหนทาง(ริบรี่)ให้ฟาง
‘ครืดๆ’
[PoPpY]
(แงง ไอ้ป็อปโทรมา)
(ง่ะ ตัวใครตัวมันแล้วกันนะฟาง)
(เฟย์ แก้ว ไอ้เพื่อนบ้า ทิ้งกันได้ไงT^T)
แก้วกับเฟย์กดตัดการสนทนาไปแล้ว และคาดว่าน่าจะเผ่นหนีออกจากคอนโดของป็อปปี้ไป
แล้วด้วยเช่นกัน
ป็อปปี้ที่ก้มหน้าก้มตา กระหน่ำกดหาคนปลายสายที่เหมือนจะโทรติดเมื่อครู่ แต่ก็ปิดเครื่องไป
อีกหน อย่างหงุดหงิด เงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์ในมือก็ต้องมาสะดุดเข้ากับภาพสะท้อน
ในทีวีที่มองทะลุไปเห็นตู้เสื้อผ้าหลังใหญ่ที่ตั้งอยู่ด้านหลัง หันกลับมามองก็ต้องหลุดยิ้มออกมา
กับความโก๊ะของเพื่อนสาวที่คงจะลืมไปมั้งว่า ไอ้ตู้เสื้อผ้าห้องเขามันเป็นกระจกเงาขุ่นที่
มองเห็นเงาของเจ้าตัวที่หลบอยู่เต็มๆ จรดปลายเท้าเงียบกริบเดินมาทางตู้เสื้อผ้าที่เจ้าตัวหลบ
อยู่ภายใน
“จะหลบอยู่ในนั้นอีกนานป่ะ เธอไม่ชอบที่แคบไม่ใช่หรือไง”
“เฮ้ย” ร้องออกมาเสียงหลง ที่โดนจับเอาได้ง่ายๆ
“ออกมาเลยนะยัยบ๊อง” ป็อปปี้ลากฟางให้ออกมาจากที่ซ่อน
“นะ...นาย”
“หึ แสบจริงนะยัยเตี้ย หลบมาซ่อนให่ห้องฉัน ปล่อยให้หาตั้งนาน”
“ฮึ่ย นายเข้าห้องมาได้ไง ยัยจินนี่มาเอากุญแจไปแล้วไง”
ฟางกระแทกตัวลงนั่งกับโซฟา เงยหน้ามองป็อปปี้ที่ส่งยิ้งกวยๆให้ เคืองๆ
“ก็วิธีเดียวกับเธอไง”
‘ขอป้าแม่บ้าน ลืมนึกไปได้ไงนะ ยัยฟาง’
“แล้วเธอเอากุญแจไปให้จินนี่ทำไม” นั่งลงข้างๆร่างบางที่ทำหน้ามุ่ยให้
“ใครบอกให้ ยัยนั้นมาฉกไปจากมือตั้งหาก”
ป็อปปี้ยิ้มออกมาขำๆ เอื้อมมือไปดึงจมูกสวยที่เชิดรั้นอย่างคนดื้อดึงโยกไปมา
“โอ๊ย เดี๋ยวซิลิโคลนฉันเบี้ยวพอดี พอเลยนะ” ดึงมือป็อปปี้อออกจากจมูกตัวเอง
“เธอห้ามหายไปโดยไม่บอกกันแบบนี้อีกนะ ฉันไม่ชอบ”
ฟางลบตากับป็อปปี้ด้วยอารมณืที่บอกไปถูกว่าเธอควรจะทำสีหน้าแบบไหนให้เข้าดี
“อะ...อะไรเล่า”
เบือนหน้าหนีสายตาของป็อปปี้ จากความว้าวุ่นในใจของตัวเอง
‘ยะ...แย่แล้วใจสั่นรัวเป็นกลองชุดแบบนี้ เบาๆลงหน่อยเหอะลูกเอ๊ยเดี๋ยวตานั้นก็ได้ยินกัน
พอดี ถ้าเป็นแบบนี้มันต้องแย่แน่ แย่มากด้วย T^T’
“ฉันว่า...ฉันกลับดีกว่า”
“ไม่ให้กลับ” ป็อปปี้คว้ามือคนที่พรวดพราดลุกขึ้นยืนเอาไว้แน่น
”ฉันไม่ให้เธอกลับ”
“ปล่อยนะ ฉันไม่อยากมีปัญหากับแฟนนาย”
เอ่ยถึงแฟนสาวของชายหนุ่ม เหมือนต้องการจะตอกย้ำทั้งตัวเองและเขา ว่าคนตรงห้นาเธอ
เป็นใครที่มีเจ้าของแล้ว คนที่เธอไม่ครวจะเข้าไปยุ่งด้วย และเธอไม่มีสิทธิ์คิดเป็นอื่นนอกจาก
คำว่าเพื่อนเท่านั้น
“ช่างซิ”
“ป็อปปี้” เรียกชื่อเพื่อนชายอย่างเหนื่อยใจ
‘เพราะแบบนี้ไง จินนี่ถึงได้ตามรังควาญเธอไม่เลิก ก็เขาเล่นให้ความสำคัญกับเธอซึ่งเป็นแค่
เพื่อน มากกว่าแฟนตัวจริงของเขาซะอีก’
.
.
.
เหตุการณ์ก่อนที่ฉัน เขา และเธอคนนั้นจะต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดแบบนี้
วันรับน้องรวมของมหาลัย ที่จะเปิดให้รุ่นพี่และรุ่นน้องในคณะต่างๆมาพบปะ ทำกิจกรรม
ร่วมกัน มันจึงเป็นโอกาสให้ฟางต้องโคจรมาเจอกับป็อปปี้ รุ่นพี่ปี3 คณะสถาปัตย์ เพราะ
กิจกรรม รับน้องสยอมขวัญที่ต้องทำกิจกรรมตามที่รุ่นพี่จัดให้
“น้องๆเชิญทางนี้เลยครับ สำหรับฐานนี้ เราขอขนานนามมันว่า ฐานเสียว สยิว”
รุ่นพี่หน้ายาว เป็นคนประกาศชื่อฐานที่แค่ได้ยินชื่อก็ทำเอาน้องๆอยากจะกระโจนเข้าหาพี่เขา
เป็นแถว โดนเฉพาะ พวกเพศที่สามทั้งหลาย “สำหรับกติกานะครับ พี่จะผูกตาน้องๆแล้วให้ น้องๆเนี้ยกินทาโร่ที่
อยู่ในปากให้หมดโดยที่อีก
ฝั่งจะเป็นรุ่นพี่ แล้วน้องๆต้องทายว่ารุ่นพี่ที่อยุ่อีกฝั่งเป็นใคร โดยเราจะให้น้องคลำ....หนห้านะ
ห้ามคลำที่อื่นนะ แล้วทายว่ารุ่นพี่คนนั้นเป็นใคร ถ้าคู่ไหนทายผิดโดนลงโทษทั้งคู่นะครับ”
‘เกมส์อะไรของพี่แกว่ะ งงชะมัดทั้งกิน ทั้งคลำ ทั้งทายแล้วใครเป็นใครบ้างฉันยังไม่รู้ จะทาย
ถูกมั้ย คิดเกมส์แบบนี้มันตั้งใจแกล้งกันนี้หว่า’
“เอาหล่ะๆ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา พี่จะจับฉลากเลือกชื่อต้นของน้องๆให้ออกมาทำ
กิจกรรมนะครับ “
พี่คนเดินล้วงมือเข้าไปในไห ก่อนจะหยิบกระดาษขึ้นมา 2แผ่น
“แถ่น แถ๊น น้องที่ชื่นเล่นขึ้นต้นด้วยตัว กอ.ไก่ และ ฟอ.ฟันครับ”
‘ชิส์ มีฉันด้วยนี่หว่า’ จำใจก้าวออกไปยืนข้างหน้าที่ก็ใจชื้นขึ้มมาหน่อยที่เห็นยัยแก้ว
กับยัยเฟย์ออกมายืนเหมือนกัน มีรุ่นพี่ผู้หญิงเดินเข้ามาเอาผ้าผูกตาก่อนที่พี่เขาจะเอาทาโร่มา
จ่อที่ปากให้ฉันงับไว้ คาดว่าตอนนี้รุ่นพี่ที่จะมาทำกิจกรรมคู่กับฉันต้องออกมายืนอยู่ข้างหน้า
แล้วแน่ๆ ถามว่าฉันรู้ได้ยังไงนะเหรอ ก็ไอ้เสียงกรี๊สของเพื่อนๆในกลุ่มไง และจากเสียงกรี๊ส
หนึ่งในนั้นต้องมีผู้ชายหน้าตาดียืนรวมกลุ่มด้วยแน่
มีเสียงสัญญาณดังขึ้น ก่อนที่ฉันจะเริ่มอ้าปากงับๆไอ้เส้นทาโร่ให้สั้นเพื่อเข้าไปใก้ลๆรุ่นพี่ที่ยืน
อยู่อีกฝั่ง ยกมือขึ้นไปด้านหน้า หมายจะคลำที่หน้าพี่เขา แต่เพราะฉันที่มีความสูงน้อยไปนิ๊ส
ทำให้จากหน้าพี่เขา มือฉันมันเลยมาแปะอยู่ที่หน้าอกพี่เขาแทน
‘อ่าห๊ะ อย่างน้อยพี่เขากก็ไม่ใช่ผู้หญิงล่ะนะ ’
“น้องครับ เขาให้คลำที่หน้า ไม่ใช่จับนมพี่นะ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเบาๆ
“อ่ะ “ ฉันจัดการงับเส้นให้หมดก่อนจะเปิดปากถาม
“งั้นพี่ชื่อไรอ่ะ” ถามมันโต้งๆเนี้ยแหละฟ่ะ ก็ฉันไม่อยากโดนทำโทษนิ
“ฮ่าๆ เขาให้เดานะ ไม่ใช่ถาม”เสียงทุ้มยังคงเจือเสียงหัวเราะที่ปิดเอาไว้ไม่มิด
“น้าพี่ก็บอกมาเหอะ ฟางไม่อยากโดนลงโทษนี่ พี่ก็คงไม่อยากใช่ม่ะ”
“ฮึๆ งั้นก็ต้องมีของแลกเปลี่ยนซิ”
^_____________________________________________________^
อัพๆๆๆ แล้วๆๆ ฝากด้วยนะคร้า
เจอกันตอนหน้าคร้า ^3^ To_oNg
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ