บอกได้มั้ย...บอกว่า(รักกัน) จะได้มั้ย

บอกได้มั้ย....บอกว่า (รักกัน) จะได้มั้ย

 

[รัก P♥F  ปลื้ม K♥F  แอบชอบ T♥K]

 

 “ชิส์ งกอ่ะ แต่...ก็ได้บอกชื่อมาก่อนซิ”

 

“งั้นเราต้องไปกินข้าวกันพี่นะ”

 

ไอ้รุ่นพี่ปิศนาออกอาการหน้าหม้อทันที แต่เอาเหอะเดี๋ยวค่อยเบี้ยวทีหลังก็ได้

 

“ก็ได้ ตกลงชื่อพี่ล่ะ”

 

“ป็อปปี้”

 

“ง่ะ อย่างกับผู้หญิง”

 

เสียงสัญาณหมดเวลาดังขึ้น พอดี

 

“เอาล่ะตอบมาเลยครับ” ไมค์ถูกจ่อให้น้องๆตอบทีล่ะคน เอ๋เหมือนยัยเฟย์จะได้พี่รหัสเป็น

 

ผู้ชายรึเปล่านะ แต่ชื่อแปลกชะมัด ชื่อเขื่อน ของยัยแก้วนี่ผู้หญิงชัวร์ๆ โทโมะ หรือโกโก๊ะเนี้ย

 

แหละ ญี่ปุ่นซะด้วย ก่อนจะมาถึงฉันที่ตอบออกไปอย่างมั่นใจ (ก็แอบโกงไปก่อนแล้วนิ)

 

“เอาหล่ะเปิดตาออกได้ครับ” รุ่นพี่คนที่เป็นพิธีกรดังขึ้น ก่อนที่จะมีรุ่นพี่คนอื่นๆมาช่วย

 

แกะผ้าผูกตาออก ฉันกระพริบตาปริบๆสู้กับแสง ก่อนจะแอบอึ้งไปกับชายที่ยืนตรงหน้า

 

‘หล่อเว่อร์ไปมั้ย เอ่อ แต่หน้าตาพี่แกหื่นบอกยี่ห้อเลยอ่ะ’

 

“น้องฟางซินะ อย่าเบี้ยวแล้วกัน เพราะถ้าเธอเบี้ยวฉันตามเอาคืนแน่”

 

ป็อปปี้กล่าวทิ้งท้ายก่อนจะเดินกลับเข้าไปรวมกลุ่มกับรุ่นพี่คนอื่น

 

หลังจากนั้นเราก็ถูกปล่อยไปทำกิจกรรมาที่ฐานอื่นๆตนหมดวันนั้นแหละ

 

“ยัยฟาง แกหลบอ่ะไรว่ะ”

 

แก้วถามฉันที่นั่งหลบๆ อยู่แบบหวาดระแวงมานับอาทิตย์ นับตั้งแต่หมดกิจกรรม ที่จริงฉัน

 

ว่าไม่ใช่แค่ฉันหรอก มันสองคนด้วยนั้นแหละ ถามไปถามมาเลยรู้มาว่า ยัยเฟย์กับยัยแก้วก็ใช้

 

แผนเดียวกกับฉันโกงเกมส์นั้นมาเหมือนกกัน และที่หลบก็หลบไอ้รุ่นพี่หน้าหม้อ 3 คนนั้น

 

แหละ ฮ่าๆๆแบบนี้แหละถึงเป็นเพื่อนกันได้

 

“ยัยเตี้ย คิดว่าจะหลบฉันพ้นหรือไง”

 

“เฮือก อะ....ไอ้พี่ป็อปปี้” ชี้หนุ่มหล่อตรงหน้าตาค้าง

 

“มานี่เลย”เกี่ยวคอรุ่นน้องคนสวยให้ลุกขึ้น

 

“ป็อปปี้ค่ะ” แต่ต้องหยุดเพราะสาวสวยอีกคนที่เดินเข้ามา

 

“จินนี่ มีอะไรรึเปล่า”

 

“ใครค่ะ” เธอคนนั้นไม่ตอบแต่กลับยิงคำถามออกมาแทน

 

“รุ่นน้อง ถ้าจินนี่ไม่มีอะไร ป็อปไปก่อนนะ”

 

ลากฉันผ่านหน้าผู้หญิงคนนนั้นไปแบบไม่แคร์สื่อ ที่ฉันแอบมารู้ทีหลังว่าจินนี่นะแฟนเขา

 

แต่ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ว่ามีแฟนนะซิ ปัญหามันอยู่ที่ตานี่ตามติดเธอเป็นเงาไม่สนว่าจินนี่

 

แฟนสาวตัวเองจะออกอาการอยากกินหัวฉันมาแค่ไหนที่แฟนหนุ่มเธอมาตามติดฉันแบบนี้

 

“นี่นาย เลิกตามฉันซักทีเหอะ ฉันขอร้อง”

 

“ฉันยังไม่อยากโดนแฟนนายฉีกอกเอาน้า T^T”

 

“ช่างดิเธอจะแคร์ทำไม ฉันอยากอยู่กับเธอนี่ ยัยเตี้ย อย่าลืมดิฉันเป็นเพื่อนเธอนะ”

 

เออ เอากับมันป่ะล่ะ เป็นรุ่นพี่ไม่ชอบแต่กลับบอกว่าจะเป็นเพื่อนกับฉันแทน

 

ป็อปปี้ลากฟางไปไหนมาไหนด้วยกันจนกลายเป็นเรื่องชินชาไปแล้วสำหรับเพื่อนในคณะ

 

หรือแม้แต่แก้วและเฟย์ที่มีชะตากรรมโดนตามติดจากอีก2หนุ่มหล่อเพื่อนป็อปปี้ไม่แพ้กัน

 

แต่ที่ดูจะหนักหนาสาหัสก็อ้ที่ตานี่เลือกฉันมากกว่าแฟนตัวเองไม่ว่าจะเป็น

 

‘ถ้าจินนี่ชวนตานี่ไปดูหนัง มันจะตอบกลับไปว่า (โทษทีนะจินนี่ป็อปไม่ว่าง ต้องไปกินข้างกับ

 

ฟาง)’  อ๊ากกกกก ดูมันตอบ

 

 ‘หรือ ป็อป ไปเที่ยวกันค่ะ (ไม่ได้หรอกจินนี่ ป็อปมีนัดกับฟางแล้ว)’ ยัง ยังไม่หมด

 

‘ป็อป จินนี่ทนไม่ไหวแล้วนะ อะไรๆก็ฟาง จินนี่เป็นแฟนป็อปนะ(แล้วไง ฟางก็เป็นเพื่อนป็อปไง)’

 

มันตอบเสด็จ ก็ลากเธอออกมาทันที และที่รุนแรงสุดๆ T^T

 

‘ฟาง ฉันชอบเธอ เรามาเป็นกิ๊กกันมั้ย ’  อะ...ไอ้บ้า ฉันก็อยากด่ามันนะที่ชวนฉันไปเป็นกิ๊กมัน

 

ถ้าไม่ติดว่า ฉันเองก็หวั่นไหวไปกับตารุ่นพี่หน้าหล่อนี่เต็มๆเหมือนกัน

 

ฮือๆ เธอไม่ได้อยากแย่งแฟนใครนะ เธอนะทั้งถอยห่าง ทั้งบอกเลิก เลิกคบ แต่ไอ้หมีบ้านี่มัน

 

ยิ่งกว่าตุ๊กแก มันไม่ยอมปล่อยเธอไป เราสามคนถึงได้มาตกอยู่ในสถานภาพที่โครตจะอึดอัดนี่

 

เลย ฮืออออออ เธอจะทำไงดี

 

.

 

.

 

.

 

“ฟาง เธอก็รู้ว่าเรื่องทั้งหมดมันเป็นยังไง” เสียงป็อปปี้เรียกให้เธอหลุดออกมาจากภวงค์

 

เขาสบตาเธออย่างจริงจัง  ดึงฟางให้นั่งลงบนตักตัวเองกอดร่างบางไว้แน่น เกยหน้าบนบ่าเล็ก

 

ของเธอก่อนจะพูดขึ้น

 

“เลิกหนีฉันซะทีเหอะฟาง”

 

“.....”

 

“ฉันบอกแล้วไง ว่าฉัน ระ....”

 

ฟางรีบหันกลับมาปิดปากป็อปปี้ไว้แน่น ไม่ยอมให้เขาได้เอ่ยคำๆนั้นออกมา

 

ป็อปปี้มองแววตาว้าวุ่นของเพื่อนสาว ดึงมือเล็กที่ปิดปากเข้าไว้ออก กดจูบลงที่ฝ่ามือของเธอ

 

“ทำไมเธอจะต้องห้ามไม้ให้ฉันพูด คำๆนั้นด้วยนะฟาง”

 

“ฉันรู้นะว่าเธอเองก็รู้สึก ไม่ต่างไปจากที่ฉันรู้สึก”

 

“พอเถอะ ฉันไม่อยากฟัง”  ฟางเอ่ยออกมาเสียงสั่น

 

“เธอไม่มีทางหนความรู้สึกนั้นพ้นหรอกนะ ฟาง”

 

“ไม่ฉันจะไม่ยอมให้ตัวเองต้องตกอยู่ในวังวนนั้นหรอกนะป็อปปี้”

 

“ทำไม การที่เธอจะรักคนอย่างฉันนี้ มันเลวร้ายมากเลยใช่มั้ย”

 

ป็อปปี้พูดออกมาด้วยเสียงที่แฝงไปด้วยความเจ็บปวดที่แม้แต่ฟางเองยังรับรู้ได้

 

“มะ..ไม่ใช่นะ ฉันแค่ไม่อยากแย่งของ ของใคร ไม่อยากเป็นแค่หนึ่งในบรรดาผู้หญิงของนาย

 

ที่ไม่นานก็จะต้องถูกทิ้ง กลายเป็นแค่อดีต ฉันยอมที่จะเป็นแค่เพื่อนอยู่ไปแบบนี้ถึงแม้ฉันเองก็

 

ต้องเจ็บปวดปางตาย แต่ฉันจะได้ยืนอยู่ข้างๆนายแบบนี้ตลอดไป ฉันยอมเป็นแค่เพื่อนดีกว่า”

 

สบตาของป็อปปี้ อย่างสื่อความหมายของถ้อยคำที่ออกมาจากใจเธอ

 

ป็อปปี้ดึงฟางเข้ามาประทับจูบอ่อนหวานที่เอเต็มใจรับมัน ก่อนที่จูบแสนหวานจะค่อยๆ

 

แปรเปลี่ยนไปเป็น จูบเรียกร้อง จูบแห่งแรงปรถนา ที่เขาจำต้องหยุดมันก่อนที่ทุกอย่างจะเลย

 

เถิดจนควบคุมไม่อยู่ ละจากปากบางไปที่ซอกคอขาวแทน ดูดเม้นคอขาวของอีกฝ่ายจนเกิด

 

รอยแดงระเรื่อวงใหญ่

 

“อือ...ป็อป”

 

ป็อปปี้กดจูบแผ่วเบาที่รอยคิสมาร์ค ก่อนจะเงยหน้าขึ้นจากซอกคอของฟาง

 

“ได้งั้นเราก็อยู่มันไปแบบนี้แหละ แต่จำไว้เธอห้ามไปมีใคร มีได้แค่ฉัน ฉันเท่านั้นที่สัมผัสเธอได้

 

จำไว้นะฟาง”

 

เอ่ยประโยคที่ไม่ต่างจากกานผูกมันหญิงสาวไว้กับตัวเอง

 

“แต่..”

 

“ฉันรู้ ฉันมันโครตเห็นแก่ตัว แต่เธอเลือกที่จะให้ทันเป็นแบบนี้เองนะฟาง”

^_____________________________________________________^

 

 5555 แถมๆๆ อ่านแล้วเป็นยังไงบ้างอ่า  เม้นๆๆๆ แล้วเจอกันตอนต่อไปคร้า  ^3^

                                                                                                                                                    To_oNg