silence ......ความเจ็บนี้ไม่มีเสียง

อดีตที่เเสนปวดล้าว
3 เดือนที่เเล้ว
:ฟาง:ป๊อปอย่าทิ้งฟางไปนะป๊อป
:ป๊อปปี้:ฟางปล่อยป๊อปเดี่ยวนี้นะ ปล่อย
:ฟาง:ไม่ป๊อปอย่าทิ้งฟางไปนะ
:ป๊อปปี้:นี้ฟางป๊อปว่าเราคุยกันรู้เรื่องเเล้วนะ
:ฟาง:ไม่ ป๊อปฟางไม่ดีตรงไหนอะ ทำไมป๊อปถึงต้องทิ้งฟางไป
:ป๊อปปี้:เราเบื่อเรามีคนใหม่เเล้วเราไม่ได้รักฟางเเล้ว
:ฟาง:ไม่ป๊อป ...อย่าทำกับฟางแบบนี้
:ป๊อปปี้:นี่ฟางอย่าทำให้ป๊อปโมโหนะ นี้ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ
:ฟาง:ไม่...ฟางไม่ให่ป๊อปไปหรอก
:ป๊อปปี้:ฟางนี้อย่าทำแบบนี้นะปล่อย
:ฟาง:ไม่ป๊อปอย่าทิ้งฟางไป...........ฮือฮือฮือ
แล้วป๊อปปี้ก็เเกะมือของฟางออกจากแขนของป๊อปปี้แล้วเดินออกไป
ส่วนฟางนั่งกอดเข่าร้องไห้อย่างเจ็บปวด
อีก 2ปีต่อมา
ณ บริษัทแห่งหนึ่ง
ฟางหญิงสาวที่ได้เข้าทำงานในบริษัทแห่งนี้ซึ่งไม่รู้มาก่อนว่าเป็นบริษัทของครอบครัวป๊อปปี้
ณ  ห้องทำงาน
:ป๊อปปี้:ฟางนี่เธอมาทำงานที่นี่หรอ
:ฟาง:ป๊อป...นาย....
:ป๊อปปี้:นี้คือบริษัทของครอบครัวฉัน
:ฟาง:จริงหรอฉันไม่รู้มาก่อนเลย
เเล้วก็มี่เสียงหญิงสาวแทรกเข้ามาป๊อปปี้ขา
:ป๊อปปี้:มีอะไรหรอพิม
:พิม:วันนี้เราไปทานอาหารกลางวันกันนะคะ..เเล้วนี่ใครคะ
:ป๊อปปี้:อืมผมลืมเเนะนำเลย พิมนี่คือฟาง  ฟางนี่คือพิม
:พิม:เเฟนของป๊อปปี้แล้วพิมก็ควงเเขนป๊อปปี้
:ฟาง:งั้นฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ
ด้านพิมกับป๊อปปี้
:ป๊อปปี้:พิมงั้นป๊อปขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ
:พิม:ค่ะงั้นพิมกลับกอ่นนะคะ
เเล้วพิมก็หอมแแก้มป๊อปปี้
:ฟาง:เห็นภาพพิมที่หอมเเก้มป๊อปี้เเล้วรู้สึกเจ็บนำ้ตคลอเเต่ก็ไม่ให้มันไหรอออกมาเเล้วก็เดินไปที่ห้องทำงาน
:ป๊อปปี้:ฟางเธอเป็นอย่างไงบ้าง
:ฟาง:เป็นอะไร
:ป๊อปปี้:ฟางอย่าพูดแบบนี้ซิ
:ฟาง:พูดอย่าง'ไง
:ป๊อปปี้:เธอไม่เหมือนฟางคนเก่าที่ฉันรู้จักดูเธอผอมลงนะ
:ฟาง:ในเมื่อเวลาผ่านไปเราก็ต้องเปลี่ยนตัวเองลืมเรื่องเรวร้ายที่ผ่านมทุกอย่าง
:ป๊อปปี้:ฟางเธอคงจะเจ็บซินะ  ฉันขอโทษจริง (พูดในใจ)
เวลาพักกลางวัน
:พิม:ป๊อปปี้ขาเราไปทานอาหารกันเถือะคะ
:ฟาง:เห็นพิมกับป๊อปปี้พูดคุยกันอย่างมีความสุขก็รู้วาตัวเองนั้นเป็นส่วนเกินจึงเดินออกไปจากห้อง
ตอนเย็นเวลาเลิกงาน
ฟางเดินกลับบ้าน
ป๊อปปี้ขับรถผ่านมาอดีเห็นฟางนั่งลอที่ป้ายรถเมย์
:ป๊อปปี้:ฟาง..ขึ้นรถเดี๋ยวฉันไปส่ง
:ฟาง:ไม่เป็นไรฉันกลับเองได้
:ป๊อปปี้:ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันไปส่ง
:ฟาง:อืม   เออ.........
ป๊อปปี้ลงมาจากรถเเล้วลากฟางเข้าไปในรถ
:ฟาง:นี่นายฉันยังไม่ด้ตอบตกลงเลยนะ
:ป๊อปปี้:เดี๋ยวฉันไปส่งเอง
:ฟาง:ไม่ได้อยู่บ้านเเล้วนะ
:ป๊อปปี้:แล้วตอนนี้เธอยู่ที่ไหน
:ฟาง:ฉันย้ายมาอยู่คอนโดแล้ว
:ป๊อปปี้:แล้วอยู่ตรงไหนฉันไปส่ง
:ฟาง:?????????&&&&฿฿฿฿฿฿
ณ คอนโดของฟาง
:ฟาง:ลงจากรถแล้วขอบคุณป๊อปปี้
:ป๊อปปี้:ไม่เป็นไรฉันไปก่อนนะ
:ฟาง:.....เเล้วก็หันหลังแไล้วเดินไป
ที่ห้องของฟาง
:ฟาง:ทำไมฉันต้องเจอกับนายอีกด้วยทำไมฉันถึงลืมนายไม่ได้ .... ทำไมทุกครั้งที่ฉันเห็นนายกับเขาฉันรู้สึกเจ็บนาย          เเล้วฟางก็พูดปอบตัวเองว่าไม่ฉันจะไม่ร้องไห้เพราะนาย
 
 
                                    ฝากติดตามกันด้วยนะคะ
                    (   อ่านเเล้วก็ช่วยกันเม้นด้วยนะคะ   )
                                รักทุกคนคะ