silence ......ความเจ็บนี้ไม่มีเสียง

อดีตที่เเสนปวดล้าว

3 เดือนที่เเล้ว

:ฟาง:ป๊อปอย่าทิ้งฟางไปนะป๊อป

:ป๊อปปี้:ฟางปล่อยป๊อปเดี่ยวนี้นะ ปล่อย

:ฟาง:ไม่ป๊อปอย่าทิ้งฟางไปนะ

:ป๊อปปี้:นี้ฟางป๊อปว่าเราคุยกันรู้เรื่องเเล้วนะ

:ฟาง:ไม่ ป๊อปฟางไม่ดีตรงไหนอะ ทำไมป๊อปถึงต้องทิ้งฟางไป

:ป๊อปปี้:เราเบื่อเรามีคนใหม่เเล้วเราไม่ได้รักฟางเเล้ว

:ฟาง:ไม่ป๊อป ...อย่าทำกับฟางแบบนี้

:ป๊อปปี้:นี่ฟางอย่าทำให้ป๊อปโมโหนะ นี้ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ

:ฟาง:ไม่...ฟางไม่ให่ป๊อปไปหรอก

:ป๊อปปี้:ฟางนี้อย่าทำแบบนี้นะปล่อย

:ฟาง:ไม่ป๊อปอย่าทิ้งฟางไป...........ฮือฮือฮือ

แล้วป๊อปปี้ก็เเกะมือของฟางออกจากแขนของป๊อปปี้แล้วเดินออกไป

ส่วนฟางนั่งกอดเข่าร้องไห้อย่างเจ็บปวด

อีก 2ปีต่อมา

ณ บริษัทแห่งหนึ่ง

ฟางหญิงสาวที่ได้เข้าทำงานในบริษัทแห่งนี้ซึ่งไม่รู้มาก่อนว่าเป็นบริษัทของครอบครัวป๊อปปี้

ณ  ห้องทำงาน

:ป๊อปปี้:ฟางนี่เธอมาทำงานที่นี่หรอ

:ฟาง:ป๊อป...นาย....

:ป๊อปปี้:นี้คือบริษัทของครอบครัวฉัน

:ฟาง:จริงหรอฉันไม่รู้มาก่อนเลย

เเล้วก็มี่เสียงหญิงสาวแทรกเข้ามาป๊อปปี้ขา

:ป๊อปปี้:มีอะไรหรอพิม

:พิม:วันนี้เราไปทานอาหารกลางวันกันนะคะ..เเล้วนี่ใครคะ

:ป๊อปปี้:อืมผมลืมเเนะนำเลย พิมนี่คือฟาง  ฟางนี่คือพิม

:พิม:เเฟนของป๊อปปี้แล้วพิมก็ควงเเขนป๊อปปี้

:ฟาง:งั้นฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ

ด้านพิมกับป๊อปปี้

:ป๊อปปี้:พิมงั้นป๊อปขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ

:พิม:ค่ะงั้นพิมกลับกอ่นนะคะ

เเล้วพิมก็หอมแแก้มป๊อปปี้

:ฟาง:เห็นภาพพิมที่หอมเเก้มป๊อปี้เเล้วรู้สึกเจ็บนำ้ตคลอเเต่ก็ไม่ให้มันไหรอออกมาเเล้วก็เดินไปที่ห้องทำงาน

:ป๊อปปี้:ฟางเธอเป็นอย่างไงบ้าง

:ฟาง:เป็นอะไร

:ป๊อปปี้:ฟางอย่าพูดแบบนี้ซิ

:ฟาง:พูดอย่าง'ไง

:ป๊อปปี้:เธอไม่เหมือนฟางคนเก่าที่ฉันรู้จักดูเธอผอมลงนะ

:ฟาง:ในเมื่อเวลาผ่านไปเราก็ต้องเปลี่ยนตัวเองลืมเรื่องเรวร้ายที่ผ่านมทุกอย่าง

:ป๊อปปี้:ฟางเธอคงจะเจ็บซินะ  ฉันขอโทษจริง (พูดในใจ)

เวลาพักกลางวัน

:พิม:ป๊อปปี้ขาเราไปทานอาหารกันเถือะคะ

:ฟาง:เห็นพิมกับป๊อปปี้พูดคุยกันอย่างมีความสุขก็รู้วาตัวเองนั้นเป็นส่วนเกินจึงเดินออกไปจากห้อง

ตอนเย็นเวลาเลิกงาน

ฟางเดินกลับบ้าน

ป๊อปปี้ขับรถผ่านมาอดีเห็นฟางนั่งลอที่ป้ายรถเมย์

:ป๊อปปี้:ฟาง..ขึ้นรถเดี๋ยวฉันไปส่ง

:ฟาง:ไม่เป็นไรฉันกลับเองได้

:ป๊อปปี้:ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันไปส่ง

:ฟาง:อืม   เออ.........

ป๊อปปี้ลงมาจากรถเเล้วลากฟางเข้าไปในรถ

:ฟาง:นี่นายฉันยังไม่ด้ตอบตกลงเลยนะ

:ป๊อปปี้:เดี๋ยวฉันไปส่งเอง

:ฟาง:ไม่ได้อยู่บ้านเเล้วนะ

:ป๊อปปี้:แล้วตอนนี้เธอยู่ที่ไหน

:ฟาง:ฉันย้ายมาอยู่คอนโดแล้ว

:ป๊อปปี้:แล้วอยู่ตรงไหนฉันไปส่ง

:ฟาง:?????????&&&&฿฿฿฿฿฿

ณ คอนโดของฟาง

:ฟาง:ลงจากรถแล้วขอบคุณป๊อปปี้

:ป๊อปปี้:ไม่เป็นไรฉันไปก่อนนะ

:ฟาง:.....เเล้วก็หันหลังแไล้วเดินไป

ที่ห้องของฟาง

:ฟาง:ทำไมฉันต้องเจอกับนายอีกด้วยทำไมฉันถึงลืมนายไม่ได้ .... ทำไมทุกครั้งที่ฉันเห็นนายกับเขาฉันรู้สึกเจ็บนาย          เเล้วฟางก็พูดปอบตัวเองว่าไม่ฉันจะไม่ร้องไห้เพราะนาย

                                    ฝากติดตามกันด้วยนะคะ

                    (   อ่านเเล้วก็ช่วยกันเม้นด้วยนะคะ   )

                                รักทุกคนคะ