รักกด like ของนายกรุีปB กับยัยกรุ๊ป O

วันจันทร์ต่อมา
ขณะที่นายฟืนกำลังแตะบอลกับเพื่อนๆ อยู่ในสนาม เขาก็มองไปเห็นยัยข้าวปุ้นยืนหอบแฟ้มเอกสารเป็นตั้งสูงท่วมหัว
ยืนอยู่ตรงใต้ตึกและกำลังเอียงคอมองหาใครซักคนด้วยอาการมีพิรุธ นายฟืนส่งลูกฟุตบอลไปให้เพื่อนและหยุดยืนมองยัยข้าวปุ้นอย่างสงสัยว่าเธอกำลังคิดจะทำอะไรอยู่ แต่เมื่อเขามองต่อไปอีกซักพักเขาก็ถึงบางอ้อ
"โอ๊ะ! "อยู่ๆยัยข้างปุ้นสะดุดลมหกล้มไปกองกับพื้นตอนที่นายแชมป์ รุ่นพี่สุดป๊อบประจำโรงเรียนกำลังเดินออกมาจากอีกตึกหนึ่ง
"เป็นอะไรรึเปล่าครับน้อง"นายแชมป์รีบเข้าไปช่วยตามมารยาท
"ข้าวปุ้นเจ็บข้อเท้ามากเลยค่ะ ไม่รู้ว่าข้อเท้าแพลงรึเปล่า"ยัยข้าวปุ้นจับข้อเท้าตัวเองพร้อมทำสีหน้าเจ็บปวด ตีบทแตกไม่ต่างจากแกล้งปวดท้องเมนเลย
"มาๆเดี๋ยวพาไปส่งที่ห้องพยาบาลนะ"
"ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ"
นายแชมป์ประคองยัยข้าวปุ้นขึ้นมาจากพื้น แล้วพาเธอเดินอ้อมสนามฟุตบอลไปอย่างทุลักทุเล ท่ามกลางสายตาของเด็กหนุ่ม เด็กสาวเกือยร้อยคน
นายฟืนซึ่งเป็นหนึ่งในบรรดาคนที่มองอยู่ถอนหายใจแรงๆแล้วส่ายหน้าไปมา ไม่คาดคิดว่ายัยข้าวปุ้น สาวน้อยตัวเล็กๆ จะมีมารยาแพรวพราวได้ถึงขนาดนี้ นี่ถ้าไม่ใช่เพราะเขาแอบมองอยู่แต่แรกก็คงไม่รู้หรอกว่าอะไรเป็นอะไร
 
หลังจากนั้น คนทั้งโรงเรียนก็ได้เห็นว่านายแชมป์กับข้าวปุ้นกลายเป็นเงาของกันและกัน แถมยังโชว์สวีตต่อหน้าผู้คนไม่เว้นแต่ล่ะวันด้วย
"เฮอะ! ไม่อยากเชื่อเลยว่าแผนอ่อยผู้ชายยุคหินแบบนั้นจะสำเร็จด้วย"นายฟืนพูดลอยๆตอนที่ยัยข้าวปุ้นโบกมือบ๊ายบายนายแชมป์และเธอกำลังจะเดินผ่านหน้าเขาไป
"นายว่าฉันหรอ"
"เปล๊า! ฉันว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงโน้นนนต่างหาก" นายฟืนซี้ส่งเดช
"ไม่จริงหรอก ฉันรู้ว่านายเจาะจงว่าฉัน"
"แล้วฉันจะไปรู้ได้ไงว่าเธอไปใช้แผนอ่อยผู้ชายคนไหน ยังๆง เมื่อไหร่"
"ก็นายอาจจะแอบสนใจฉันโดยไม่รู้ตัว เลยคอยมอว่าฉันทำอะไรบ้างก็ได้นี่นา"
"ประสาท" นายฟืนส่ายหน้าเอือมๆ ใส่ยัยข้าวปุ้นแล้วเดินไปอีกทาง