หลงรักสาวเซ็กซี่คนนี้

      ตอนเย็นวันต่อมาแก้วพาลูกสาวออกมาเดินเล่นที่หน้าบ้าน  ก็มีเพื่อนบ้านที่อายุมากกว่าเธออย่างพี่ฟลุ๊คเข้ามาคุยด้วย  พี่ฟลุ๊คเป็นคุณหมอแถมยังคนน่ารัก นิสัยดีและชอบเข้ามาคุยและเล่นกับเธอแล้วลูกสาวตัวน้อย
      " ว่าไงครับน้องโมโกะ วันนี้ลุงฟลุ๊คล้างมือมาเรียบร้อยแล้วนะครับ มามะมาให้ลุงอุ้มหน่อย" ฟลุ๊คเอ่ยบอกพร้อมรอยยิ้มก่อนจะรับเด็กน้อยมาอุ้มไว้
      " หนักไหมค่ะพี่ฟลุ๊ค แก้วว่าเดี๋ยวนี้น้องโมโกะจะกินเยอะขึ้นเรื่อยๆ นะค่ะ"
      " ไม่หรอกครับ เล็กเข้าอยู่ในช่วงกำลังกินกำลังนอนนะ" ฟลุ๊คอธิบายให้หญิงสาวฟัง
      " วันนี้พี่ฟลุ๊คไม่ไปเข้าเวรเหรอค่ะ"
      " อีกสักพักก็คงไปล่ะครับ ทำไมไม่อยากให้พี่อยู่ด้วยเหรอ" ฟลุ๊คเอ่ยแหย่หญิงสาว
      " ใช่ครับ" เสียงเอ่ยถามมาทำให้ทั้งสองหันไปมอง
      " ใครเหรอครับน้องแก้ว" ฟลุ๊คเอ่ยถามหญิงสาว
      " สามีไงครับ คนมีลูกก็ต้องมีสามีใช่ไหมครับ" โทโมะเอ่ยตอบอย่างกวนๆ
      " เอ่อ.ค่ะ แก้วว่าแก้วขอตัวก่อนนะค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วรับลูกสาวมาอุ้มไว้
      " งั้นพี่กลับก่อนนะครับ ลุงฟลุ๊คกลับก่อนนะครับโมโกะ" ฟลุ๊คเอ่ยบอกหญิงสาวก่อนจะก้มลงมากระซิบกับน้องโมโกะที่อยู่ในอ้อมอกของมารดาแล้วหอมแก้มทั้งสองข้าง
      " ขอบคุณนะค่ะที่มาคุยกับแก้ว"
      " ไว้พี่จะมาคุยอีกนะ" ฟลุ๊คบอกแล้วเดินไปยังบ้านตัวเองทันที  ส่วนแก้วเองก็หันหลังเดินหนีเข้าบ้านไปเช่นกัน
      " แก้วครับ พี่ซื้อของโปรดแก้วมาให้ทั้งนั้นเลยนะครับ"
      " ขอบคุณค่ะ" แก้วบอกแต่ไม่สนใจชายหนุ่ม เอาแต่นั่งเล่นกับลูกสาว
      " แก้วครับ โกรธอะไรพี่หรือเปล่าครับ พี่ขอโทษนะ" ชายหนุ่มเอ่ยอ้อนหญิงสาว
      " แล้วทำไมพี่จะต้องพูดจาไม่ดีกับพี่ฟลุ๊คด้วยล่ะค่ะ"
      " ทำไมล่ะ ก็พี่หวงแก้วไง ไม่อยากให้แก้วไปคุยกับคนอื่น"
      " ไม่ต้องหวงแก้วหรอกค่ะ แก้วดูแลตัวเองได้ ส่วนพี่ก็ทำหน้าที่ของพี่ไป แก้วยังไม่ได้ให้โอกาสพี่ครบร้อยเปอร์เซ็นนะค่ะ"แก้วเอยบอกแล้วอุ้มลูกสาวเดินมายังห้องครัว
      " ป้าค่ะ จัดโต๊ะด้วยนะคะ"
      " นี้ครับ ผมซื้ออาหารมา ฝากอุ่นแล้วเอาขึ้นโต๊ะด้วยนะครับ" โทโมะเอ่ยบอกแล้วเดินตามแฟนสาวกลับมายังห้องนั่งเล่น
      " พี่ขออุ้มลูกหน่อยได้ไหมครับ" โทโมะเอ่ยบอก
      " พี่ทำงานมาทั้งวัน เผื่อมีเชื้อโรคแก้วจะทำยังไงล่ะ"
      " ไม่ต้องห่วงเพราะพี่เอาชุดมาด้วย งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ" โทโมะเอ่ยบอกแล้วเดินออกไปหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าที่รถเดินเข้ามาในบ้าน
      " เดี๋ยวป๊ามาเล่นด้วยนะครับ" โทโมะพูดกับลูกสาวก่อนจะหอมแก้มเจ้าตัวเล็กแล้วเดินขึ้นบ้านไป  ไม่นานชายหนุ่มก็เดินลงมาด้วยชุดนอนเสื้อแขนยาวกางเกงขายาว
      " ทำไมใส่ชุดนี้มา" แก้วเอ่ยถามอย่างตกใจ
      " ก็พี่จะมานอนที่นี้"
      " ใครอนุญาติมิทราบ" แก้วเอ่ยถามอย่างตกใจ
      " พี่อนุญาติเอง พี่จะมานอนกับลูกและแก้ว" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะเดินมาอุ้มลูกสาวมาเล่นบ้าง  เขาคิดถึงและอยากอุ้มลูกสาวมานานแล้วเพิ่งจะมีโอกาสก็วันนี้
      " แก้วไม่ให้นอน พี่กลับไปเลย"
      " นะครับน้องแก้ว พี่นอนห้องไหนก็ได้นะครับ" โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาว
      " ไม่ค่ะ อย่าคิดว่าทำแบบนี้แล้วแก้วจะใจอ่อนให้ได้ง่ายๆ" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่มก่อนจะเดินไปยังโต๊ะอาหาร  พร้อมกับใส่เจ้าตัวเล็กไว้ในรถเข็น
      " ทำไมไม่ให้ลูกกินข้าวล่ะ"
      " พี่จะบ้าไง ลูกยังไม่ถึงเดือนเลยจะให้กินข้าวได้ไง" แก้วเอ่ยบอกแล้วป้อนนมใส่ปากลูกสาวตัวน้อย 
      " เดี๋ยวป้าดูน้องโมโกะให้ดีกว่าค่ะ เชิญคุณทั้งสองทานข้าวกันตามสบายเถอะค่ะ" แม่บ้านเอ่ยบอกแล้วเข็นรถเข็นออกไปยังห้องนั่งเล่น
      " คืนนี้พี่นอนค้างที่นี้ไม่ได้เหรอครับน้องแก้ว"
      " ไม่ได้ค่ะ แค่ให้พี่มาหาลูกมันก็มากพอแล้ว" แก้วเอ่ยบอกแล้วก้มหน้ากินข้าวต่อโดยไม่สนใจชายหนุ่มที่นั่งงหน้างออยู่
      " อิ่มแล้วเหรอค่ะ" แก้วที่เห็นว่าชายหนุ่มไม่ทานข้าวต่อก็เอ่ยถาม
      " ทานครับ ทาน" โทโมะเอ่ยบอกแล้วทานข้าวต่อ   เมื่อนทาน้ขาวเสร็จทั้งสองก็เดินเข้ามาหาลูกสาวตัวน้อย  แม่บ้านจึงแยกตัวออกไปเก็บจานอาหารบนโต๊ะ
      " มาครับตัวเล็ก ให้ป๊าอุ้มหน่อย" โทโมะเอ่ยบอกแล้วอุ้มลูกสาวขึ้นมา  ทั้งสามคนพ่อ แม่ ลูกนั่งเล่นด้วยกันอย่างมีความสุข
      แงๆ แงๆ แงๆ
      " เดี๋ยวแก้วขอพาน้องโมโกะไปนอนก่อนดีกว่าค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วรับลูกสาวมาก่อนจะพาเดินไปยังบนห้องนอนทันที  ไม่นานเจ้าตัวเล็กก็หลับลงไป  แก้วจึงเดินลงมาเพื่อจัดการปิดล็อคบ้าน  แต่ก็พบว่าชายหนุ่มยังนั่งรออยู่
      " ทำไมยังไม่กลับอีกค่ะ" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่มที่นั่งดูโทรทัศน์ที่ห้องนั่งเล่น
      " พี่นึกว่าแก้วจะลืมไปแล้วนะเนี่ย"
      " ไม่ค่ะ กลับบ้านได้แล้ว ถ้าไม่กลับพรุ่งนี้ก็ไม่ต้องมาหาลูกนะค่ะ" แก้วเอยบอก
      " โห..ก็ได้ครับ" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะเดินออกไปโดยมีหญิงสาวเดินตามมาส่งที่รถ

         เวลาผ่านไปหนึ่งปีตลอดเวลาที่ผ่านมาโทโมะเลิกงานก็แวะมาเล่นกับลูกที่บ้านทุกวันโดยไม่ได้นอนคางเพราะแก้วไม่ยอมผมทำได้มากสุดก็คือแวะมาหาลูกสาว วันหยุดก็พาลูกสาวกับภรรยาออกไปเที่ยว ไปทานข้าวตามประสาครอบครัว หรือไม่ก็ทำอาหารทานกันที่บ้านสามคนพ่อแม่ลูก
      " ว่าไงแก้ว" ป๊อบปี้กับฟางเดินเข้ามาในบ้านก็เอ่ยถามหญิงสวที่นั่งเล่นกับลูกอยู่
      " หวัดดีค่ะพี่ป๊อบ ยัยฟาง" 
      " เดี๋ยวพี่เอาของที่ซื้อไปเก็บในครัวก่อนนะ" ป๊อบปี้เอ่ยบอกสองสาว
      " ใจอ่อนให้พี่โมะเขาบ้างยังอ่ะ" ฟางเอ่ยถามเพื่อนสาว
      " ยังไม่ร้อยเปอร์เซ็นดีหรอกแก ฉันก็ยังกลัวๆ อยู่บ้าง"
      " แล้วตลอดเวลาที่ผ่านมาแก้วรู้สึกยังไงล่ะ" ป๊อบปี้ที่เดินกลับมาได้ยินจึงเอ่ยถามก่อนจะนั่งลงข้างๆ แฟนสาว
      " ก็ดีค่ะ พี่เขายังเอาใจใส่หนูเหมือนเดิม พาแก้วกับลูกออกไปเที่ยว ไปทานครับกันบ่อยๆ"
      " ให้โอกาสเพื่อนพี่สักครั้งจะได้ไหมครับ" ป๊อบปี้เอ่ยถามอย่างจริงจัง
      " ไว้แก้วขอคิดดูก่อนนะค่ะ" แก้วเอ่ยบอกยิ้มๆ  แค่นี้ป๊อยปี้กับฟางก็พอจะรู้คำตอบแล้ว  แต่เพียงเธอเองที่ต้องการจะดูใจโทโมะไปอีกครั้งหนึ่งว่าจะไม่ทำให้เธอเสียใจ
      " มาแล้วครับ" โทโมะตะโกนก่อนจะเดินถือของเขามาในบ้าน
      " ซื้อออะไรมาเยอะแยะเลยว่ะไอ้โมะ"
      " วันนี้ต้องฉลองนิดนึง" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัว  ชายหนุ่มจัดการสั่งกับแม่บ้านว่าให้ทำอาหารอะไรบ้าง
      " เนื่องในโอกาสอะไร" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่มที่เดินกลับเข้ามาในห้องนั่งเล่นก่อนจะนั่งลงข้างๆ
      " จำไม่ได้เหรอ น้อยใจนะเนี่ย" โทโมะเอ่ยถามหญิงสาว  แก้วเองก็รู้แต่ยังแกล้งชายหนุ่มต่อไป
      " วันอะไรอ่ะ วันนี้วันเสาร์นิ" แก้วเอ่ยบอก
      " จำไม่ได้จริงๆ เหรอ"
      " เอ่อ..." หญิงสาวพยายามนั่งนึก
      " จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะทำหน้านิ่ง 
      " แก้ว แต่อย่าแกล้งพี่เขาสิ ดูดิหน้าเสียแล้ว" ฟางดึงเพื่อนสาวออกมาก่อนจะกระซิบบอก
      " เออๆ ก็ได้"
      " พี่ป๊อบกลับเถอะ ฟางจะไปซื้อของหน่อย" ฟางเอ่ยเรียกแฟนหนุ่มก่อนจะส่งซิกมาให้โทโมะ
      " งั้นข้ากลับก่อนนะไอ้โมะ น้องแก้ว"
      " ค่ะ" แก้วยิ้มให้ทั้งสอง
      " พี่โมะ แก้วคิดแล้วว่าแก้วจะลองให้โอกาสพี่อีกสักครั้ง" แก้วเอ่ยขึ้นลอยๆ ก่อนจะเดินมานั่งเล่นกับเจ้าลูกสาวตัวน้อยที่นอนเล่นอยู่
      " ว่าไงนะแก้ว" โทโมะเอ่ยถามหญิงสาว
      " แก้วพูดไปแล้ว จะไม่พูดอีก ถ้าไม่ได้ยินก็จบ" แก้วบอกอย่างไม่ใส่ใจ เพราะเธอรู้ว่าชายหนุ่มที่นั่งอยู่นั้นได้ยินแล้ว
      " ว่าไงหลานย่า" มารดาของโทโมะเดินเข้ามาในบ้านพร้อมนั่งลงข้างๆ หลานสาวคนโปรด
      " แม่ครับ คืนนี้ผมฝากเอาน้องโมโกะไปนอนกับแม่สักคืนได้ไหมครับ" โทโมะเอ่ยบอกมารดาด้วยรอยยิ้ม