หลงรักสาวเซ็กซี่คนนี้

     ' โทโมะ' แก้วเอ่ยชื่อชายหนุ่มออกมาก่อนจะเข็นรถลูกสาวเดินหนีออกไป
       " แก้ว พี่ขอโทษ" ชายหนุ่มเดินมาดักหน้าหญิงสาวเอาไว้
       " เรื่องของเรานั้นจบไปแล้วล่ะค่ะ ดิฉันขอตัวนะค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วเดินเข็นลูกเข็นลูกสาวไปจ่ายเงินค่าของที่เลือกไว้
       " ให้พี่ซื้อให้ลูกได้ไหมแก้ว" โทโมะเอ่ยถามหญิงสาวที่ยืนหันหลังให้
       " เด็กคนนี้ไม่ให้ลูกคุณ จำเอาไว้" แก้วเอ่ยเสียงแข็งพร้อมกับดวงตาที่สั่นนิดๆ ก่อนจะสะบัดหน้าหันไปจ่ายเงินก่อนจะพาลูกสาวเดินจากไป
       " แก้ว แก้ว" ชายหนุ่มร้องเรียกตามหญิงสาว
       " ใจเย็นเถอะไอ้โมะ" ป๊อบปี้รั้งแขนเพื่อนหนุ่มเอาไว้
       " ฉันจะพยายามช่วยอีกแรงแล้วกันนะ"  ฟางเอ่ยบอกแต่ไม่ยอมมองหน้าโทโมะ  เพระายังแอบโกรธอยู่นิดๆ
       " ฉันว่าแกไปซื้อของให้น้องโมโกะดีกว่า เดี๋ยวข้ากับฟางจะเป็นคนเอาไปให้เอง" ป๊อบปี้เอ่ยบอก
       " ไปสิ แกกับฟางเลือกเลยนะ ฉันอยากซื้อของให้ลูกสาวบ้าง" โทโมะเอ่ยบอก
       " งั้นก็ตามมา" ฟางเอ่ยบอกแล้วเดินนำไป หญิงสาวเลือกซื้อของใช้จำเป็นสำหรับน้องโมโกะ พร้อมเสื้อผ้านิดๆ หน่อยและตุ๊กตามิกกี้เมาส์ตัวขนาดกลางสำหรับน้องโมโกะ และมิกกี้เมาส์ขนาดใหญ่สำหรับแก้ว
       " ฉันจะพานายไปบ้านแก้ว" ฟางหันมาบอกกับโทโมะที่เดินตามมา
       " จริงเหรอฟาง"
       " ใช่ แล้วนายก็เอาของทั้งหมดนี้ไปให้แก้วเองด้วย"
       " ถ้าแก้วเขาไม่ยอมรับล่ะ"
       " ก็บอกแล้วไงว่าจะช่วย มั่นใจหน่อยดิ" ฟางบอกก่อนจะพาชายหนุ่มไปจ่ายเงินที่เคาเตอร์  ไม่นานทั้งหมดก็พาแก้วมาส่งที่บ้าน พร้อมรถของโทโมะที่ขับตามมาติด
       " ใครบอกให้พานายนี้มาด้วย" แก้วเอ่ยถามเพื่อนสาวเมื่อเดินลงจากรถ
       " แก้ว ฉันก็อธิบายให้เธอฟังไปแล้วไงว่าเรื่องทั้งหมดโทโมะเขาเข้าใจผิด" เฟย์เอ่ยบอกเพื่อนสาว
       " แล้วแกว่าฉันควรให้อภัยเขาเหรอ ฉันเจ็บมามากแล้วนะเฟย์ ฟาง"
       " ถ้างั้นให้เขาได้เจอน้องโมโกะบ้างสิแก้ว ยังไงเขาก็เป็นพ่อของลูกนะ" ป๊อบปี้เอ่ยบอกหญิงสาวที่อายุน้อยกว่า
       " ก็ได้ค่ะ" แก้วเอ่ยบอกเสียงอ่อนลงก่อนจะเดินหนีเข้าบ้านไป  ทั้งหมดมองหน้ากันก่อนจะยิ้มอกมาแล้วช่วยกันถือของที่ซื้อมาเข้าไปในบ้าน
       

        " หมดแล้ว งั้นเรากลับก่อนนะ"  เฟย์เอ่ยบอกแล้วจับมือแฟนหนุ่มเดินออกไป
        " เปิดโอกาสให้แล้ว ก็รักษษมันดีๆ ล่ะ ก่อนที่จะไม่มีโอกาสอีกต่อไป" ป๊อบปี้เอ่ยบอกเพื่อนหนุ่มพร้อมตบบ่าเพื่อเป็นกำลังให้ใจ
        " ถ้านายทำเพื่อนฉันเสียใจ นายตาย" ฟางบอกแล้วยกกำปั้นขึ้นให้โทโมะนั้นดูว่าเธอเอาจริง
        " โอเค ฉันสัญญา"
        " ฉันไปล่ะ" ฟางบอกแล้วเดินนำไป  ป๊อบปี้ยิ้มให้เพื่อนหนุ่มก่อนจะเดินตามแฟนสาวออกไป 
        " ซื้อของมาเหรอค่ะ งั้นเดี๋ยวป้าเอาไปเก็บให้นะค่ะ" ป้าคนดูแลบ้านเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มก่อนจะทะยอยถือของเขาไปเก็บ โทโมะยิ้มให้ก่อนจะถือตุ๊กตาตัวขนาดกลางกับขนาดใหญ่พร้อมถุงของขวัญเดินขึ้นไปยังชั้นบน
     ก๊อก ก๊อก ก๊อก
        " เชิญค่ะ" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะหันหน้ามาเล่นกับลูกสาวต่อ
        " แก้ว พี่ซื้อตุ๊กตามาให้ลูกนะครับ"
        " พี่เข้ามาทำไม ออกไปเลยนะ" แก้วเอ่ยไล่ชายหนุ่ม
        " แก้วครับ พี่ขอมาเจอลูกบ้างนะครับคนดี" โทโมะเอ่ยบอกด้วยเสียงหวาน
        " ไม่" หญิงสาวตอบก่อนจะเดินไปอุ้มลูกมาไว้แนบอก
        " พี่ขอแค่แวะมาเยี่ยมหาแก้วกับลูก และได้ดูแลบ้าง อย่าใจร้ายกับพี่เลยนะครับ"
        " และที่พี่ทำมันไม่ใจร้ายกับแก้วมากกว่าเหรอค่ะ"
        " พี่ขอโทษครับ พี่รู้แล้วว่าพี่ผิดไปแล้ว ยกโทษให้คนโง่คนนี้ด้วยนะครับ" โทโมะเอ่ยบอกแล้วทรุดตัวลงนั่งข้างๆ เตียงนอนของหญิงสาว
        " จะมาดูลูกไม่ใช่เหรอ ไปล้างมือก่อนสิ" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะวางลูกน้อยลงบนที่นอน  โทโมะที่เดินออกจากห้องน้ำก่อนเดินมาดูลูกสาวตัวน้อยที่นอนยิ้มอยู่บนเตียง
        " ลูกสาวของเราชื่ออะไรครับแก้ว"
        " น้องโมโกะค่ะ" แก้วเอ่ยตอบก่อนจะก้มลงจูบลูกสาวตัวน้อยด้วยรอยยิ้ม  แค่นี้ชายหนุ่มก็มีความสุขที่เห็นหญิงสาวนั้นยิ้มออกมา
        " วันนี้ป๊าซื้อตุ๊กตามิกกี้เมาส์มาฝากน้องโมโกะด้วยนะครับ" โทโมะเอ่ยบอกลูกสาวก่อนจะวางตุ๊กตาลงใกล้ๆ เจ้าตัวน้อย
        " และตัวใหญ่ตัวนี้ก็ของม๊าน้องโมโกะครับ" โทโมะเอ่ยบอกแล้วจ้องใบหน้าของหญิงสาวอย่างคิดถึง
        " มาค่ะน้องโมโกะ ได้เวลากินนมแล้ว" แก้วเอ่ยบอกลูกสาวก่อนจะอุ้มลูกสาวขึ้นมา
        " คุณออกไปก่อนได้ไหม" แก้วหันมาบอกโทโมะ
        " ทำไมล่ะ พี่อยู่ด้วยไม่ได้เหรอ"
        " ลูกจะนอน"
        " งั้นพี่ลงไปรอข้างล่างนะ ถ้าแก้วไม่ยอมลงไปพี่จะขึ้นมาหาใหม่" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะเดินออกจากห้องไปด้วยรอยยิ้ม ไม่นานแก้วก็เดินลงมาจากห้องนอนของลูกสาว
        " ยังไม่กลับอีกเหรอ" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่ม เธอไม่คิดว่าเขาจะนั่งรออยู่
        " พี่อยากคุยกับแก้ว"
        " แต่เรื่องของเราสองคนไม่มีอะไรที่จะพูดกันอีกแล้ว" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่มก่อนจะเดินมานั่งลงตรงข้าม
        " แก้ว กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม ให้โอกาสพี่สักครั้งนะครับ" ชายหนุ่มเดินมานั่งข้างๆ ก่อนจะดึงมือหญิงสาวมากุมไว้
        " แก้วขอเวลาเรื่องที่จะให้โอกาสพี่แก้ตัว แก้วขอดูไปเรื่องๆ ก่อน"
        " แค่นี้พี่ก็ขอบคุณน้องแก้วมากแล้วล่ะครับ"
        " แต่ไม่ได้หมายความว่าพี่จะแตะต้องตัวแก้วได้เหมือนเดิมนะค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วลุกย้ายมานั่งอีกฝั่ง
        " ก็ได้ครับ"
        " งั้นคืนนี้พี่ขอค้างที่นี้ได้ไหมครับ"
        " ไม่ได้ค่ะ พี่กลับไปนอนที่บ้านพี่เลย ไม่มีงานมีการทำเหรอค่ะ อย่าลอยไปลอยมาแบบนี้คะ แก้วไม่ชอบ" หญิงสาวเอ่ยบอกกับชายหนุ่ม  เพราะหลังๆ มานี้ป๊อบปี้กับเขื่อนจะชอบมาเล่าเรื่องของโทโมะให้ฟังอยู่ตลอดว่าไม่ยอมทำงานบ้างล่ะ วันๆ เอาแต่เหม่อ งานการไม่ยอมทำ
        " ก็ได้ครับ แต่พรุ่งนี้พี่จะแวะมาหานะครับ" โทโมะบอกแล้วลุกขึ้นยืน  แก้วเดินตามมาส่งชายหนุ่มที่หน้าบ้าน
        " แก้ว" ชายหนุ่มเอ่ยเรียกหญิงสาว
        " ฮ่ะ"
        " พี่รักแก้วกับลูกนะ ฟอด~" ชายหนุ่มเอ่ยบอกหญิงสาวพร้อมฉวยโอกาสหอมแก้มหนึ่งข้างก่อนจะวิ่งขึ้นรถไป
        " มันน่าให้โอกาสไหมเนี่ย ไอ้พี่โทโมะบ้า" แก้วยืนบ่นก่อนจะหันหลังเดินเข้าบ้าน