หลงรักสาวเซ็กซี่คนนี้

   " ลูกแม่" แก้วเอ่ยเรียกลูกสาวทั้งน้ำตา   " เฟย์ ทำไมในจดหมายบอกว่าลูกสาวของแก้วดำล่ะ" ฟางเอ่ยถามอย่างสงสัย   " หรือนี้คือวิธีบอกเลิกของโทโมะ" เฟย์เอ่ยบอก   " น่าจะใช่เฟย์ ฟาง" แก้วเอ่ยบอกโดยที่น้ำตายังไม่หยุดไหล   " แก้ว ป๊อบกับเขื่อนซื้อของมาเยี่ยม" สองหนุ่มเอ่ยบอกแล้วเดินเข้ามา ในมือป๊อบปี้มีตุ๊กตาหมีพูห์มาให้หลานสาว เขื่อนก็มีเครื่องดื่มบำรุงสุภาพกับตะกร้าผลไม้สดมาให้   " ขอบใจนะ" แก้วบอกอย่างฝืนยิ้ม สองหนุ่มก็พอจะรู้เรื่องบ้างล่ะ แต่ไม่อยากถามอะไรมากมาย   " เขื่อน แก้วมีเรื่องจะให้ช่วย"   " เรื่องอะไรเหรอแก้ว"   " ไปเก็บเสื้อผ้าที่บ้านโทโมะให้แก้วหน่อยสิ เอาเฉพาะที่เป็นของแก้วนะ ของที่เขาซื้อไม่ต้องเอามา" แก้วเอ่ยบอกพร้อมน้ำตาที่เริ่มไหลลงมาอาบแก้มทั้งสอง   " คุยกันก่อนไหมแก้ว ป๊อบว่าไอ้โมะมันคงเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ"   " ไม่หรอกป๊อบ ในเมื่อเขาไล่ขนาดนี้แล้ว"   " แล้วแกจะไปอยู่ที่ไหน" ฟางเอ่ยถามเพื่อนสาว   " ฉันจะไปเช่าบ้านสักหลัง แกหาให้ฉันหน่อย" แก้วเอ่ยบอกเพื่อนสาว พร้อมส่งบัตรสมุดบัญชีให้เพื่อนสาว   " เอามาให้ฉันทำไม" เฟย์เอ่ยถามอย่างสงสัย   " ถอนเงินของโทโมะคืนเขาไป ฉันไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณเขา ฉันอยากจบแล้วจบเลย" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะส่งลูกสาวคืนพยาบาลที่เดินเข้ามารับลูกสาว   " แก้วขอตัวพักผ่อนก่อนนะ ปวดหัว" หญิงสาวเอ่ยบอกเพื่อนก่อนจะล้มตัวนอนแล้วหันหลังให้
 
      ฟางกับป๊อบปี้หาบ้านเช่าให้เพื่อนสาวตามคำขอ ส่วนเฟย์เดินทางไปธนาคารเพื่อถอนเงินมาคืนชายหนุ่ม  ก่อนที่เขื่อนจะพาเธอมาเก็บข้าวของของเพื่อนสาว   " อ้าวเขื่อน มาหาโทโมะเหรอจ๊ะ" มารดาเอ่ยถามเพื่อนขอลูกชาย   " โทโมะอยู่ไหมครับ"   " ไม่อยู่จ๊ะ ออกไปกับยัยพิม" มารดาเอ่ยบอกอย่างไม่ชอบใจกับแฟนใหม่ของลูกชาย   " งั้นหนูฝากนี้คืนลูกชายของแม่ด้วยนะค่ะ เพื่อนคนเดียวหนูดูแลเองได้ค่ะ ถ้าจะเลิกก็บอกกันดีๆ งั้นหนูขอตัวไปเก็บของเพื่อนสาวก่อนนะค่ะ"  เฟย์เอ่ยบอกอย่างหงุดหงิดก่อนจะขอตัวเดินขึ้นบ้านไป   " ผมขอตัวนะครับ" เขื่อนเอ่ยบอกแล้วเดินตามแฟนสาวขึ้นไปบนบ้าน  ไม่นานทั้งสองก็เดินลงมาเพียงแค่กระเป๋าเดินทางของเพื่อนสาวแค่ใบเดียว   " ไอ้เขื่อน แกพาผู้หญิงคนนี้มาทำไมว่ะ" โทโมะอ่ยถามเพื่อหนุ่มแล้วมองไปยังหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ   " มาเก็บของให้แก้ว"   " ดีนิ เก็บไปให้หมดเลยนะ" พิมเอ่ยบอกหญิงสาว   " ฉันเก็บเฉพาะของยัยแก้ว ส่วนของที่นายซื้อให้ ยัยแก้วมันไม่เอา" เฟย์บอกแล้วลากกระเป๋าเดินผ่านชายหนุ่มไป ก่อนจะหยุดแล้วหันกลับมา   " อ๋อ แล้วเอาเงินนายคืนไปด้วย" เฟย์เดินไปดึงซองเงินจากมือมารดาของโทโมะมาถือไว้ แล้วหยิบเงินออกมาก่อนจะปาใส่หน้าชายหนุ่มอย่างสะใจก่อนจะเดินกระแทกไหล่ออกไปทันที   " แม่ไม่ขอยุ่งกับแกนะตาโมะ" มารดาเอ่ยบอกก่อนจะเดินออกไปเช่นกัน   " ตาชิด เอารถออก"  มารดาของโทโมะเอ่ยสั่งคนขับรถ   " โทโมะค่ะ เราไปพักผ่อนกันเถอะค่ะ" พิมเอ่ยก่อนจะลูบไล้ที่แผงอกของชายหนุ่มอย่างยั่วยวน   " กลับไปซะ วันนี้ผมไม่มีอารมณ์แล้ว" ชายหนุ่มเอยว่าก่อนจะกระแทกเท้าเดินขึ้นไปบนบ้าน

    ' หึๆ วันนี้ฉันจะปล่อยไปก่อน วันหน้าไม่มีแน่ โทโมะ' พิมคิดในใจเมื่อมองตามชายหนุ่มที่เดินขึ้นบ้านไปแล้วมองยิ้มอย่างเหยียดๆ   
    " ไปแก้ว เดี๋ยวฉันจะพาแก้วไปอยู่บ้านที่หาไว้ให้ ส่วนเฟย์กับเขื่อนไปจัดการเรื่องให้แกอยู่" ฟางเอ่ยบอกเพื่อนสาว    " อืม ขอบใจแกกับพี่ป๊อบมากนะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วยิ้มให้ทั้งคู่ก่อนจะก้มลงหอมแก้มเจ้าตัวน้อย    " ไปกันดีกว่าครับสองสาว" ป๊อบปี้เอ่ยบอกแล้วเดินไปเปิดประตูเพื่อให้สองสาวนั้นเดินออกไปก่อน    " คุณแม่" ทั้งสามคนเอ่ยเรียกมารดาของโทโมะออกมาพร้อมกัน เมื่อเห็นคนที่มายืนอยู่หน้าห้องพักฟื้น    " อย่าค่ะ อย่ามาเอาลูกฉันไปนะ" แก้วเอ่ยร้องอย่างกลัวๆ    " อย่ากลัวแม่เลยนะจ๊ะหนูแก้ว แม่ว่าต้องมีอะไรเข้าใจผิดแน่ๆ" มารดาของโทโมะเอ่ยบอกก่อนจะค่อยๆ ก้าวเข้ามาหาหญิงสาว    " ยะ.อย่าเข้ามาค่ะ"    " ไหนแม่ขอดูลูกหน่อยได้ไหม แม่สัญญาว่าจะไม่พรากลูกจากหนูไป แต่แม่ขอดูหน้าหลานหน่อยนะจ๊ะหนูแก้ว" มารดาเอ่ยบอกแล้วค่อยๆ เอื้อมมือมาจับไหล่ของหญิงสาว  แก้วที่เห็นก็ค่อยๆ ส่งลูกสาวไปให้มารดาของโทโมะนั้นดู    " จริงๆ ด้วย ลูกของแก้วต้องโดนสลับกัน"    " ยังไงครับคุณแม่" ป๊อบปี้เอ่ยถามด้วยความสงสัย มารดาของโทโมะจึงเล่าเรื่องเด็กที่ถูกสลับให้ทุกคนฟัง    " แล้วใครกันล่ะค่ะที่จะมาสลับเด็กได้" ฟางเอ่ยถามอย่างสงสัย    " ถ้าเราไปถามพยาบาลได้ไหม" แก้วเอ่ยเสนอความเห็น    " ก็ไม่แน่นะ ถ้ามีค่าปิดปากเขาอาจจะบอกก็ได้" มารดาของโทโมะเอ่ยบอก    " งั้นเดี๋ยวแก้วกลับไปพักผ่อนก่อนนะ เดี๋ยวเรื่องนี้ฟางกับพี่ป๊อบจะจัดการให้" ฟางเอ่ยบอกเพื่อนสาว    " แล้วหนูแก้วจะไปอยู่ที่ไหน" มารดาของโทโมะเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง    " หนูให้เพื่อนสาวหาบ้านเช่าให้แล้วค่ะ"    " เอาอย่างนี้ เดี๋ยวแม่จะหาบ้านหลังใหม่ให้หนูกับหลานหลังนึง เพื่อเป็นขอขวัญรับหลานแล้วกันนะ" มารดาเอ่ยบอกกับแก้ว ซึ่งเปรียบเสมือนลูกสาวอีกคนของเธอ    " อย่าดีกว่าค่ะ เดี๋ยวแก้วจะโดนโทโมะว่าได้"    " แม่สัญญาว่าจะไม่ให้โทโมะรู้ แค่แม่ได้มาเยี่ยมหลานและดูว่าหลานอยู่อย่างสุขสบาย แม่ก็ดีใจแล้ว" มารดาเอ่ยบอกกับแก้วก่อนจะเดินมาโอบกอดเอาไว้    " ขอบคุณคุณแม่นะค่ะ ที่เข้าใจหนูและเชื่อว่าเขาเป็นหลานของแม่จริงๆ"     " จร้า งั้นเดี๋ยวแม่ขับรถตามหนูไปนะ แล้วเดี๋ยวแม่จะรีบหาบ้านหลังใหม่ให้หนูกับหลายอยู่อย่างสบาย"    " ขอบคุณค่ะ" แก้วยกมือไหว้มารดาของโทโมะอย่างซาบซึ้ง