หลงรักสาวเซ็กซี่คนนี้

      ผ่านไปสองอาทิตย์มารดาของโทโมะก็พาหญิงสาวย้ายมาอยู่บ้านหลังใหม่ที่เพิ่งซื้อพร้อมเฟอร์นิเจอร์ที่ตกแต่งไว้อย่างเพียบพร้อม  แถมมีแม่บ้านแค่ดูแลทำความสะอาดให้หญิงสาวด้วย
     " เป็นไงบ้างจ๊ะ ชอบไหม"
     " ชอบค่ะ หนูต้องขอบคุณคุณแม่มากนะค่ะ"
     " งั้นขึ้นไปดูห้องนอนกัน แม่ให้ช่างเขาตกแต่งไว้ให้ ดูสิว่าหลานย่าจะชอบไหม" มารดาของโทโมะเอ่ยบอกแล้วพาเดินไปยังห้องนอนของเจ้าตัวเล็ก
     " ว่าไงหลานย่า ชอบไหมลูก" มารดาของโทโมะที่อุ้มเจ้าตัวเล็กไว้เอ่ยถามกับหลานตัวน้อย
     " แง้ แง้ๆ"
     " สงสัยจะหิวนอนแล้ว เดี๋ยวหนูขอพาเจ้าตัวเล็กไปนอนก่อนนะค่ะ"  แก้วเอ่ยบอกแล้วรับเจ้าตัวเล็กมาอุ้มแล้วเอาขวดนมมาป้อน  ไม่นานเจ้าตัวเล็กก็หลับไป  แก้วจึงอุ้มลูกสาวลงไปนอนในเปล
     " น้องโมโกะหลับไปแล้วเหรอ" มารดาของสามีเอ่ยถามถึงหลานสาวคนโปรด
     " ค่ะคุณแม่"
     " แก้ววววว" เสียงเพื่อนสาวทั้งสองตะโกนก่อนจะเดินเข้ามาในบ้าน
     " เสียงดังจริงๆ เลยแกสองคนเนี้ย"
     " นิดนึง พวกฉันซื้ออาหารจะมากินข้าวเที่ยงกับแกและของเล่นมาฝากน้องโมโกะด้วย" เฟย์เอ่ยบอกพร้อมวางถุงกระดาษบนโต๊ะกระจกกลางห้องนั่งเล่น
     " น้องโมโกะไปไหนอ่ะ" เขื่อนเอ่ยถามหาเจ้าตัวน้อย
     " หลับอยู่ค่ะพี่เขื่อน แล้ววันนี้พี่สองคนไม่ทำงานเหรอ" แก้วเอ่ยถามอย่างสงสัย
     " วันนี้พวกพี่สองคนขอหยุดนะครับ พี่ว่าพวกเราไปทานข้าวเที่ยงกันดีกว่า เชิญครับคุณแม่"
     " ตามสบายกันเลย แม่ขอตัวกลับก่อน จะไปซื้อของอีกนิดหน่อย" มารดาของโทโมะเอ่ยบอกแล้วยิ้มให้กับทุกๆ คน
     " งั้นพวกแกเตรียมอาหารกันไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันขอออกไปส่งคุณแม่ก่อน" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะประคองมารดาของสามีมาส่งที่รถ
     " ไว้แม่จะมาเยี่ยมอีกนะจ๊ะ"
     " ขอบคุณค่ะคุณแม่" แก้วยกมือไหว้มารดา
     " จ๊ะ" มารดาของโทโมะเอ่ยบอกแล้วเดินขึ้นรถไป
     " วันนี้ซื้ออะไรมากินกันเอ่ย" แก้วเดินเข้ามาในบ้านก็เอ่ยถามเพื่อนๆ
     " ยำวุ้นเส้น ไก่ทอด ไก่ย่าง มาม่าเย็นตาโฟผัดแห้ง ....." เพื่อนสาวร่ายยาวเรื่องเมนูอาหารก่อนที่ทั้งหมดห้าคนจะลงมือทางกัน
     " ทุกคน มีงานอะไรให้เราทำบ้างไหม" แก้วเอ่ยถามทั้งสี่คน
     " แกจะทำทำไม อยู่เลี้ยงลูกไปเถอะ"
     " ฉันอยากมีงานทำนี้ว้า เอาแบบที่ทำที่บ้านก็ได้ ฉันจะได้ดูลูกไปด้วย"
     " เอางี้ไหมล่ะ ป๊อบมีงานที่จะต้องให้พิมพ์ เดี๋ยวป๊อบเอามาให้แก้วลองทำดูก่อน" ป๊อบเอ่ยเสนอหญิงสาว
     " ก็ได้ ถ้าอยู่เปล่าๆ แก้วก็เบื่อนะ"
     " งั้นถ้าพวกเรามีงานพิมพ์อะไรจะบอกแก้วล่ะกันนะ"  เขื่อนเอ่ยบอก
     " ขอบคุณทุกคนนะค่ะ"
     " แก้ว เรื่องลูกอ่ะ พวกเรารู้หมดแล้วนะว่ามีคนจัดฉากขึ้นมาเพื่อให้โทโมะเข้าใจแกผิด" ฟางเอ่ยบอกเพื่อนสาว
     " อืม" แก้วเอ่ยบอกแล้วเงียบไป
     " ฟาง ทำไมต้องพูดตอนนี้ด้วยอ่ะ" ป๊อบเอ่ยกระซิบแฟนสาว
     " ใช่ แก้วกำลังกินได้เยอะอยู่เชียว" เฟย์เอ่ยบอกเพ่อนสาวอีกคน
     " ไม่เป็นไรหรอก แก้วอิ่มพอดี" แก้วเอ่ยบอกแล้วฝืนยิ้มให้เพื่อนๆ
     " แกอยากรู้ไหมว่าใครเป็นคนทำ"
     " ใครอ่ะฟาง" เฟย์เอ่ยถามอย่างสงสัยเช่นเดียวกัน
     " พิม แฟนเก่าไอ้โมะมัน" ป๊อบปี้เอ่ยบอก เพราะเขาเป็นคนสืบเองเลยรูว่าพิมต้องการที่จะกลับมาขอคืนดีกับโทโมะ เพราะแต่ก่อนทั้งสองเคยรักกันมากและพิมก็เป็นฝ่ายที่ทิ้งโทโมะไป  คราวนี้เลยกลับมาจะแย่งโทโมะมาเป็นของตัวเอง
     " พอเถอะพี่ป๊อบ แก้วกับเขาเราจบกันไปแล้ว" แก้วเอ่ยบอก
     " มันเข้าใจแก้วผิดนะ" เขื่อนพยายามอธิบาย
     " แต่ถ้าเข้ารักแก้วจริง เขาคงจะต้องพูดคุยและถามแก้วนะ ไม่ใช่เคลียร์ค่าใช้จ่ายแล้วทิ้งจดหมายไว้ให้เพียงแค่นี้" แก้วเอ่ยบอกทั้งน้ำตา
     " พอได้แล้วเขื่อน เพื่อนนายมันนิสัยไม่ดี" เฟย์บอกอย่างงอนๆ
     " อะไรอ่ะ เขื่อนผิดเหรอ"
     " ชิ"
     " อย่าทะเลาะกันเพราะแก้วเลย เรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างโทโมะกับแก้ว" แก้วเอ่ยบอกแล้วลุกเดินนี้ออกไป
     " เห็นไหม เพราะนายทำให้แก้วต้องเป็นแบบนี้" เฟย์ต่อว่าแฟนหนุ่ม
     " พอเลย หยุดทั้งคู่" ฟางบอกก่อนจะเดินตามเพื่อนสาวไป
     " โอเค เขื่อนขอโทษ" เขื่อนเอ่ยบอกแล้วกอดแขนแฟนสาวไว้
     " ก็ได้ นายสองคนกินไปก่อนนะ เดี๋ยวขอไปดูแก้วก่อน" เฟย์เอ่ยบอกแล้วเดินตามเพื่อนสาวไป
     " ทำไงดีว่ะ" ป๊อบปี้บ่นกับเพื่อนหนุ่ม
     " ไว้ค่อยไปดูไอ้โมะแล้วค่อยมาคิดกัน" เขื่อนเอ่ยบอกแล้วนั่งจัดการอาหารตรงหน้าต่อ

 
         ทางด้านโทโมะเขาก็เฝ้าแต่คิดถึงแต่หญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยา   เขาพยายามให้คนออกตามหาเธอแต่ก็ไม่พบเลย แต่กลับมาโดนแฟนเก่าของเขาอย่างพิมตามติดแจ  จนเขาไม่สามารถไปไหนได้
      " โมะค่ะ วันนี้เราไปช้อปปิ้งกันนะค่ะ" พิมเดินเข้ามาในห้องทำงานของชายหนุ่มพร้อมกับกอดแขนออดอ้อน
      " ผมไม่ว่างครับขอโทษด้วย" โทโมะเอ่ยบอกแล้วลุกเดินหนี
      " คุณจะไปไหน คุณไม่เคยเดินหนีพิมเลยนะค่ะ"
      " ผมจะไปตามหาเมียผม เข้าใจไหมว่าเมียผม" โทโมะตะคอกใส่หน้าหญิงสาวก่อนจะเดินออกไป
      " กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
      " จะไปไหนว่ะไอ้โมะ" ป๊อบปี้ที่จะเดินมาหาก็เห็นเพื่อนเดินออกมาจากห้องทำงานก็เอ่ยถาม
      " จะไปตามหาลูกกับเมีย แกพอจะรู้บ้างไหม"
      " ฉันไม่รู้หรอกว่าแก้วกับลูกอยู่ไหน แต่พอมีรูปอยู่บ้าง"
      " เอามาจากไหน"
      " จากฟางอ่ะ เคยถามนะแต่ฟางไม่ยอมบอกว่ะ ขอโทษด้วย" ป๊อบปี้เอ่ยบอกแล้วหยิบมือถือออกมาเปิดรูปให้เพื่อนหนุ่มดู
      " เฮ้ย!"
      " ร้องทำไม" ป๊อบปี้เอ่ยถามเพื่อนหนุ่มอย่างตกใจ
      " ไปคุยที่ห้องแกได้ไหม ห้องข้าน่าเบื่อว่ะ" โทโมะเอ่ยบอกแล้วเดินนำไปยังห้องทำงานของเพื่อนหนุ่ม
      " ทำไม ยัยพิมตามไม่ปล่อยไง"
      " เออ"
      " แล้วเมื่อกี้แกร้องทำไม" 
      " ก็เด็กคนนี้กับที่ฉันเห็นมันคนละคนกัน" โทโมะเอ่ยบอกแต่สายตายังจ้องไปยังรูปเด็กน้อยในมือถือของเพื่อนหนุ่ม
      " แล้วเด็กคนนั้นเป็นยังไง"
      " ผิวดำ ผมหยิก น่าเกลียดว่ะ"
      " แกรู้จักแก้วดีแค่ไหน รักเขาแต่ไม่เชื่อใจเขา" ป๊อบปี้เอ่ยถามเพื่อนหนุ่มอย่างลอยๆ

        ~~~  อัพให้แล้วนะจร้า  เม้น โหวตกันหน่อยนะจร้า  ~~~