I can say...ได้ไหมถ้าฉันจะบอกว่ารักเธอ

 

             โทโมะตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่ามันเป็นเวลาตี 5 ครึ่งเขาจึงรีบอาบน้ำแล้วลงไปตามหาแก้ว เนื่องจากเธอไม่ได้อยู่ที่ห้องนอนตัวเอง ตามหาจนทั่วทุกมุมบ้านแล้วก็ยังไม่เจอ เขาชักเป็นห่วงแก้วตงิดๆเสียแล้วสิ...

 

“ยัยเด็กบ้า...เธออยู่ไหนนะ ออกมาเดี๋ยวนี้นะ ฉันขี้เกียจเล่นซ่อนหากับเธอนะโว้ยยย!”

 

เสียงบ้าอะไรโวยวายๆฟ่ะ คนจะหลับจะนอน -___-ZZzzZZ  เสียงนี้มันคุ้นๆแหะ แต่ช่างเหอะ ง่วงเฟ้ย จะนอนหุบปากไปเยยยย!!!

 

ว่าแต่..มันหวิวๆขาแหะ ไม่น่าขึ้นมานอนบนนี้เลยให้ตายเหอะ แต่ทำไงได้ ถ้าขืนกลับเข้าไปนอนห้องตัวเอง ผีหลอกขึ้นมาอีกครั้งคราวนี้ ฉันช็อคตายแน่ๆอ่ะTT

 

“แก้ว แก้ว ยัยแก้ว!!!!!!!”

 

O__O ใครเรียก ใครเรียก!  (O_O  )หันซ้าย  (  O_O)แลขวา  (O_O)มองตรงๆ ใครเรียกฉัน???

 

“ยัยเด็กผีสติแตกกกกก!!!” ชัดเจน (ไอ้)นายโทโมะจอมโวยวายนี่เอง หน็อย~ รบกวนการนอน(อย่างทรหด)ของฉันชะมัด ฉันค่อยๆชะโงกหน้าออกไปดูพบว่าหมอนั่นกำลังเดินงุ่นง่านในการตามหาฉัน ใบหน้าหล่อ? ของเขาตีกันยุ่งไปหมด  นี่ฉันจะโดนเขากระชากคอไหมเนี่ย?>O<; อาเมน...

 

“เสียงดังทำบ้าอะไร ฉันง่วงนะว๊อยย>O<”

 

“ยัยบ้า..เธอขึ้นไปทำอะไรบนนั้น??”

 

O o O!! <<< ตานั่นจะตกใจอะไรนักหนา=_=

 

วึดดด!!~

 

ว้าย~ ตายแล้ว! ฉันลืมไปว่าฉันขึ้นมานอนบนต้นไม้!!? อย่าหาว่าฉันเป็นลิงแล้วกัน...ฉันไม่รู้จะซุกหัวนอนตรงไหนในบ้านหมอนั่น ผีมันต้องตามมาหลอกแน่ๆT^T ฉันเลยออกมาปีนต้นไม้หน้าบ้านเพื่อหลบผี (ให้ตายเหอะ ฉันฉลาดว่ะ ผีไม่ตามมาด้วย>O<;)

 

“เธอปัญญาอ่อนหรือเปล่า?”

 

ดูเขาถามสิ สาบานว่าใช้ปากพูดอ่ะ!

 

“ฉัน...ฉันร้อน ก็เลยขึ้นมานอนบนนี้ ฮ้า~ บนต้นไม้อากาศดีแบบเว่อๆเลยล่ะ^O^”(แถได้อีกฉัน)

 

ร่างบางลอยหน้าลอยตาเถียงเขาอย่างไม่ยอมแพ้ เรื่องอะไรกันล่ะ? แค่เมื่อคืนที่เธอเผลอสติแตกไปร้องไห้ให้เขาเห็นนั่นก็อับอายมากพออยู่แล้ว~ โทโมะอมยิ้มน้อยๆกับเด็กหัวรั้นก่อนจะตีหน้าขรึมอีกครั้ง

 

“ไม่ใช่กลัวผีหลอกเหรอ? ฮะๆ นี่...จะบอกอะไรให้เอาบุญนะ ผีที่เธอเห็นนะ ใช้ตัวนี้หรือเปล่า??”

 

หมอนั่นหยิบอะไรสักอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงก่อนที่ฉันจะหูตาสว่างขึ้นมาทันที...หน้ากากผีตัวนั้น!!อ๊ากกกกกก!!! ไอ้บ้า นี่นายแกล้งฉันเร๊อะTToTT อะฮึกๆ ร้ายกาจมาก รู้ไหมว่ามันทำให้ฉันต้องลำบากมานอนบนต้นไหม้เนี่ย...

 

“แว้กกก...นี่นายแกล้งฉันเหรอ?? ไอ้โรคจิต วิปริต ไอ...ไอ....ไอผีดิบสติแตกกกกกกกกก”

 

โมโหเว้ย กร๊อซ~  

 

“=_= จบหรือยัง หายซื่อบื้อแล้วก็ลงมาสักทีฉันจะไปเรียนแล้ว!”

 

   เหรอย่ะ! เออสิ...ฉันควรจะลง ฉันหันซ้ายแลขวาเพื่อสำรวจเส้นทางการลงอย่างดีก่อนจะพบว่า ฉันลงไม่ได้ ทำไมดีT^T ไม่กล้าขอให้หมอนั่นช่วยหรอก คงจะมีแต่ช่วยซ้ำเติมซะมากกว่านะสิ TToTT

 

เหมือนเขาพูดจบก็ตั้งท่าจะเดินหนีไปเลย ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าหมอนี่นะสะกดคำว่า ‘สุภาพบุรุษ’ เป็นหรือเปล่า? ตอนนั้นก็ให้ฉันถือกระเป๋าเอง ช่วยสักนิดก็ไม่มี ตอนนี้ก็เหมือนกัน ไม่คิดจะถามบ้างเหรอว่าฉันจะลงได้ไหม?

ฉันจะเป็นยังไง?? แง...เสียใจนะเนี่ย...

 

“ดะ...เดี๋ยว -_-;”

 

“อะไรอีกล่ะะ จิ๊=_=”

 

เขาหันมาจิ๊ปากใส่ฉันด้วยสีหน้า(เหมือน)จะรำคาญฉันสุดๆ แง...ช่วยหน่อยสิโว้ยย! ลงไม่ได้อ่ะ ไอ้คนใจร้าย~

 

“ฉัน....ฉันลงไม่ได้แหะๆ ^_^;”

 

“หา???!!!!....โธ่เอ้ย! เธอนี่มัน วุ่นวายจริงๆ=_=...เอ้า กระโดดลงมา” หมอนั่นอ้าแขนออกพร้อมกับตะโกนบอก(สั่ง)ฉันให้กระโดลงไป นี่อย่าบอกนะว่ากะจะให้ฉันกระโดดลงไปสู่อ้อมแขนของเขา อ้ายยย~ เขิน>//< แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาเขิน ฉันควรรีบๆกระโดลงไปสินะ แง...ก้นจะหักไหมเนี่ยT^T

 

“จะดีเร๊ออออ”

 

“=_= อยากอยู่บนนั้นก็ตาม....”

 

ฟึ่บ!

 

ไม่รอให้เขาพูดจบฉันก็ทิ้งตัวลงมาทันที และผลก็คือหมอนั่นไม่ทันตั้งตัวทำให้เขาเซเกือบล้มแต่ก็ต้องยอมรับว่าเขาแข็งแรงมากจริงๆ แค่เกือบล้มแต่เขาก็ยังรับร่างของฉันไว้ได้ ^O^

 

“อ๊ากกก ยัยบ้า จะโดดทำไมไม่บอกกันก่อนเล่า?”

 

“ขี้เกียจฟังนายบ่น-.- ฉันไปอาบน้ำดีกว่า จะได้ไปโรงเรียน” ว่าแล้วแก้วก็กระโดดออกจากตัวเขาแล้วรีบวิ่งหนีเข้าบ้านไปเลย

 

“ให้ตายเถอะ...ถ้าเธอจะแสบสันขนาดนี้! โอย~หลังฉันจะหักไหมเนี่ย?ยัยเด็กผี!”

 

.

.

.

.

 

เย้!^O^ ในที่สุดฉันก็สามารถเอาคืนหมอนั่นได้ เหอะๆ หลังจะหักไหมนั่น? แต่ช่างเหอะไปโรงเรียนดีกว่า พอลงมาหมอนั่นก็เต๊ะท่ารออยู่ก่อนแล้ว แน่ะๆ เหมือนจะหล่อนะ-O-;

 

“สุภาพบุรุษ^^ เปิดประตูรถให้สุภาพสตรีสิค่ะ”

 

“....”

 

“หูหนวกเหรอ?-O-;” ยัง ยังทำหน้านิ่งไม่สนใจในสิ่งที่ฉันพูด ชักโมโหแล้วนะย่ะ เมื่อเขากวนประสาทฉันมาแบบนี้ ฉันก็ต้องกวนกลับสิ ไม่ย้อม ไม่ยอมหรอกจะบอกให้>O<

 

ปังๆๆๆๆ!!!

 

“ยัยบ้า...เธอทุบรถฉันทำไม??”

 

ต่อว่าฉันยังไม่พอเขายังเขกหัวฉันอีก อูย~ เจ็บเป็นบ้าเลย ก็นายอ่ะ ไม่ได้ยินที่ฉันพูดเองนี่นาฉันก็เลย...ต้องให้วิธีนี้แหละTT หือๆ ว่าแต่หัวจะปูดไหมเนี่ย?เขกซะแรงเชียว โรคจิต!

 

“แง่ง..นายมาเขกหัวฉัน...อะ..เฮ้ยๆๆ เหวอ~~” หมอนั่นเปิดประตูแล้วก็ผลักหัวฉันเข้าไปในรถทันที โอย~ บอกแล้วถ้าขืนอยู่กับหมอนี่เดือนนึง ฉันกลับไปไม่ครบ 32 แน่ๆ แง....อยากกลับบ้านค้าYOY

 

.

.

.

.

 

“นอกจากจะซวยโคตรที่ต้องอยู่บ้านเดียวกับเธอแล้ว ยังต้องมาโคตรซวยเรียนที่เดียวกับเธออีกเหรอเนี่ย? ถึงเธอจะอยู่มัธยมส่วนฉันอยู่ฝั่งมหาลัยก็เหอะ ทำไมมันซวยๆๆๆ! แบบนี้เนี่ย...”

 

เขาพูดกับแก้วเมื่อเห็นว่าเธอเงียบไปตั้งแต่ขึ้นรถ ไม่พูด ไม่เถียง ไม่แย้งซักคำ ปกติเธอจะต้องแว้ดๆใส่เขาเป็นแน่ แต่โทโมะก็ไม่ได้สนใจอะไร สายตาจับจ้องไปยังเลนถนนไม่ทันได้หันมามองแก้ว แต่พอจังหวะรถติดไปแดงเท่านั้นแหละ...

 

“นี่เป็นบ้าอะไรไม่พูดไม่......O__o”

 

-___-ZZzzZZ  คร่อก ฟรี้.....

 

“ฮึ่มๆ-__-^ หลับอีกแล้ว...ยัยขี้เซา” 

 

เมื่อเห็นว่ายังไม่ถึงโรงเรียนปิคาซัส เขาจึงยังไม่ปลุกเธอ และหวังว่าเธอคงมีจิตสำนึกที่จะตื่นได้เอง ตามจริงเวลาหลับเธอก็ดูดีไม่เบา แต่พอเขานึกถึงภาพที่เธอตื่นมาแล้วแยกเขี้ยวใส่เขาแล้ว....ภาพที่ดูดีของเธอในตอนนี้มลายหายวับไปกับตาทันที

 

 “เด็กอะไร๊...ขี้เซาที่หนึ่ง! ฮึ ไม่เคยพบเคยเจอ...”

 

.

.

.

.

 

“นี่ๆ....นี่....แก้ว....แก้ว!....”

 

“....”

 

“...ผี”

 

“....”

 

“ยัยเด็กผี”

 

“....”

 

“ยัยตุ๊กตาผี! ช่วยทำตัวให้เป็นสุภาพสตรีหน่อยจะได้ไหม? หา??” และแล้วความอดทนของโทโมะก็ถึงคราวสิ้นสุด เมื่อเขาเรียกเธอก็แล้วเขย่าก็แล้วเด็กขี้เซาก็ไม่ยอมตื่นเสียที  นี่ถ้าหากเขาเสียงดังขนาดนี้แล้วเธอไม่ยอมตื่นละก็....เขาจะปล่อยให้เธอนอนอืดอยู่ในรถนี่เสียเลย

 

“แย้กกกก>_< ตะโกนทำไมT^T หูจะแตกอยู่แล้ว” ฉันเอามือปิดหูเล็กน้อยเนื่องจากหมอนี่ตะคอกใส่ โอ้โห~  นี่ถ้าฉันเป็นหูน้ำหนวกนี่ ไม่ต้องไปโทษใครเลยนะ เป็นพยายานให้แก้วด้วยว่า...ไอ้หมอนี่แหละเป็นคนทำTT

 

“....”

 

“แล้วก็นะ... ฉันออกจะน่ารักเหมือนตุ๊กตาญี่ปุ่น มาเรียกฉันแบบนี้ได้ไงกัน? ไอ้ผีดิบ!”

 

“น่ารัก? เฮอะๆ น่ารักบ้าบออะไรกันเล่า=_= น่าลักไปฆ่าซะมากกว่า นี่ถามหน่อยเถอะ เธอเป็นผู้หญิงแน่หรือเปล่า ? มารยาทเธอนี่มันยอดแย่!มากๆ รู้ตัวไหม?”

 

นายกำลังจะบอกว่า...ฉันเป็นกระเทยหรือไง? ตาบ้า>[]< แล้วอีกอย่างนะ มารยาทยอดแย่นะ มันสมควรจะเป็นของนายไม่ใช่ฉัน ทุกคนว่าจริงไหม? แก้วกับหมอนี่ ใครแย่กว่ากัน??

 

“จี๊ด><~ โห...ขึ้นเลยนะเนี่ย ขึ้นๆๆ ฮึ่มๆๆ -__-;”

 

“จะเอาบันไดไหม? ขึ้นนัก-__-^  ถ้าเธอจะนั่งอยู่ตรงนี้ก็สุดแล้วแต่เธอ...ส่วนฉันจะไปเรียน! ยัยงี่เง่า”

 

เขาว่าแล้วปิดประตูรถดังปัง! ลมงี้กระทบกับหน้าฉันเลยอ่ะ –O- นี่ถ้าสามารถฆ่าคนตายได้แล้วไม่ติดคุก ฉันว่าฉันคงกลายเป็นฆาตกรไปแล้วล่ะTT และหมอนี่แหละคือคนแรกที่ฉันจะฆ่ายัดส้วม เอาให้หน้าหล่อๆ? เอ้ย (จะชมเขาทำไม) หน้าใสๆของเขาแปดเปื้อนไปด้วย....ฮี่ๆ คิดเอาเองนะ แก้วไม่อยากนึกภาพอ่ะ สยองงง~

 

“เดี๋ยวๆๆๆๆ><”เป็นฉันที่ต้องบากหน้าวิ่งลงจากรถไปคว้าแขนของโทโมะเอาไว้ O__o พระเจ้า พวกผู้หญิงมองฉันเต็มเลยอ่ะ เธอคงเป็นแฟนคลับตาขี้เก๊กนี่แน่ๆ เวรกรรมของฉันอีกแล้วTT

 

“อะไรของเธอยัยจอมจุ้น?” จะมีสักครั้งที่เขาเรียกชื่อฉันดีๆบ้างไหม? แต่เอาเหอะ เป็นต่อให้วันนึง

 

“คือแว่..เอ่อ...ว่า ฉันลืมอากระเป๋าตังค์มา แฮ่ๆ ยืมตังค์หน่อยดิ”ฉันแบบมือไปตรงหน้าเขา หมอนั่นทำหน้าเซ็งๆก่อนจะยื่นแบงค์ 500 มาแปะไว้ให้ก่อนจะหันหลังเตรียมเดินขึ้นตึกเรียนไป

 

“เฮ้! เดี๋ยว...นายจะไม่ว่าอะไรฉันหน่อยเหรอ?”

 

“อยากโดนว่านักหรือไง?”

 

“ก็ไม่เชิง แค่ไม่ชิน”

 

“เฮ้อ~=_= เพราะฉันรู้ดีไง ว่าว่าเธอไปมันก็ไม่ซึมเข้าสู่รอยหยักในสมองเธอหรอก...กลับฝั่งมัธยมไปแล้วตั้งใจเรียนซะ ถือว่าฉันจ้างเธอเรียนแล้วกัน”เขาว่าพลางยีหัวฉันน้อยๆ แปลกอ่ะ...เขาดูอบอุ่นดีนะ แต่พอภาพที่เขากลายเป็นปีศาจผุดขึ้นมาในสมองฉัน ภาพเจ้าชายคนเมื่อกี๊สลายไปเลย....เฮอๆๆ

 

“เดี๋ยว...”

 

“-__-; อะไรอีก?”

 

“ผู้หญิงพวกนั้นแฟนคลับนายเหรอ?”

 

“=_= ไม่ใช่เรื่องของเด็ก”

 

“ฉันรู้ว่านายไม่ชอบใช่ป่ะ? ผู้หญิงพวกนั้น ไม่ต้องถามนะว่าฉันรู้ได้ไง คือแบบว่าคุณป้าบอกแล้วล่ะ^O^;”

 

“รู้ทุกเรื่อง=__=;”

 

“ให้ฉันช่วยไหม?”

 

“ยังไง ไม่ต้อง...ฮะ...เฮ้ยO_O!!” ฉันกลั้นหายใจกระโดหอมแก้มเขาไปฟอดนึงเต็มๆ รู้จากคุณป้ามาว่ายัยผู้หญิงพวกเนี่ยชอบตามจอแจกับโทโมะเป็ประจำแล้วบังเอิญหมอนี่เขาไม่เล่นด้วย คุณป้าเลยวานฝากให้ฉันกีดกันผู้หญิงพวกนี้ให้เขาที ผลสรุป...ฉัน(ต้อง)ซวยไปตามระเบียบ ยัยพวกนั้นฮือฮากันใหญ่พลางส่งสายตาอาฆาตแค้นมาทางฉัน  แล้วตานี่จะยืนทื่อทำไมอ่ะ

 

“ไปก่อนนะค้าที่รัก^O^ เย็นนี้ไปรับแก้วที่ฝั่งนู้นด้วยน้า บ๊าย บาย” นี่ถ้าไม่ใช่เพราะคุณป้าขอร้องและบุญคุณที่เขาให้ฉันยืมตังค์ละก็ ฉันไม่มีวันเอาตัวเองมาเสี่ยงรองเท่าส้นสูงของยัยพวกนั้นแน่ๆ แอบได้ยินพวกหล่อนว่าฉันว่า...

 

“ยัยเด็กกะโปโล นั้น...ฉันไม่เชื่อว่าโทโมะจะเอามันแน่ๆ”

 

น่าน-__-; ฉันสวยนะยะ อย่างน้อยก็สวยกว่าเธอ หรือว่าไม่จริงค้าทุกคน^O^;

 

 

................................................................................................................................... 

 เย่! คิดออกมาอัพละคับ><~ ฮุๆ ช่วงนี้เนตกากกกกกก ช้ามาก~

โทดทีที่ช้าแล้วกันครับทุกคนT^T