มันคงไม่ใช่ ...ความรัก

 
 
@ โรงเรียนคฤชบดี
 
"เฮ้ย ! ไอ้เเก้วขอร้องเถอะว่ะช่วยเพื่อนหน่อยดิ " เสียงชายร่างสูงหน้าตาดีคนหนึ่งกำลังคุกเข่าขอร้อง
 
อ้อนวอนเพื่อนสาว(?)ที่นั่งอยู่บนโต๊ะม้าหินอ่อนหลังโรงเรียน
 
"ฮะ ! อะไรนะไอ้โมะเเกขอร้องเหรอ อ้อจะร้องเพลงอะไรหล่ะว่ามา" เสียงเพื่อนสาวขอร่างสูงตอบกลับมา
 
ด้วยประโยคกวนๆพลางยักคิ้วหลิ่วตา
 
 
ประโยคที่ได้อ่านเมื่อกี้เป็นบทสนทนาของ โทโมะกับเเก้ว เพื่อนสนิทซี้ปิ๊กที่ฮฮตมากๆก็จะไม่ให้เป็นอย่างนั้นได้ยังไงก็เมื่อทั้ง 2 คนนี้ต่างก็ทั้งสวยทั้งหล่อ
 
 
"อย่ากวนน้าไอ้ 'แฟ่บ' ฉันซีนะเว้ย" โทโมะพูดเเล้วทำน่าเครียดเนื่องจากเขาต้องหาคนมาเป็นเเฟน
 
หลอกๆในงานประกวดที่จะมาถึงในช่วงปีใหม่ที่ใกล้จะถึงนี้
 
"เมื่อกี้เเกเรียกฉันว่าอะไรนะไอ้โมะะ" เเก้วพูดเเล้วชี้น่าโทโมะ
 
"ก็เรียก'เเฟ่บ'นะสิ" พูดเเบบไม่อายปากเเล้วมาไปที่น่าอกของเเก้ว
 
"อะ .. ไอ้บ้า" ด่าโทโมะเเล้วกำลังจะเดินหนี
 
"โอ๋ โอ๋ โทโมะสุดหล่อคนนี้ขอโทษ เเต่ขอร้องหล่ะช่วยมาเป็นเเฟนหลอกๆให้โทโมะหน่อยนะคร้าบบบ"
 
ลุกขึ้นเเล้วรีบกอดหลังเเก้ว เเล้วออดอ้อนสสุดชีวิต
 
" ไม่เว้ยยยยย!!!! " ฉันไม่อยากเป็นเเฟนหลอกๆของเเก
 
"น้าาาาาาาาาาาาาาาา"
 
"เฮ้ย! อย่าเซ้าซี้สิว่ะ คนที่เขาอยากจะเป็นเเฟนเเกก็มีตั้งเยอะอย่างเเฟนคลับเเกถมเถไป"
 
"เอ้า! ถ้ามันง่ายขนาดนั้นฉันคงไม่มาขอร้องเเกหรอกเว้ย เเละอีกอย่างนะถ้าให้เเฟนคลับฉันช่วยล่ะก็ฉันคง
 
ต้องโดนง้าบเเน่ๆล่ะ"
 
"เขาจะง้าบเเก หรือ เเกจะง้าบเขาว่ะไอ้โมะ" พูดอย่างรู้ทัน
 
"อย่าเปลี่ยนเรื่องน้าาาาาา"
 
"โอ๊ย ! แกก็ให้ไอ้ฟางช่วยดิว่ะ"
 
"ฟาง แฟนไอ้ป๊อปเขารู้กันทั้งโรงเรียนเเล้วเว้ย"
 
"ไอ้เฟย์"
 
"นั้นหนักกว่าเดิมอีกรายนั้นน่ะฉันคงโดนไอ้เขื่อนทุบหัวแบะเลยเเหละ"
 
"ล่ะไอ้คนนี้ล่ะ" แก้วชี้มาที่ตัวเอง
 
"คนนนี้เเหละใช่เลย! เเบบว่าเจ่งเลยว่ะ" พูดเเล้วยิ้มน่าระรื่น
 
"ให้มันได้อย่างนี้สิว่ะ" แก้วพูดเเบบเหนื่อยๆ
 
"ค่าตอบเเทนล่ะ" เเก้วถามโทโมะต่อ
 
"ตกลงเเกจะช่วยฉันไหมบอกมาก่อน"
 
"เอ้า ! ค่าตอบเเทนเหมาะสมที่ฉันจะช่วยเเกไหม ว่ามา..."
 
"แกอยากได้อะไรล่ะ" โทโมะถามแก้ว เพราะเขาคิดไม่ออกว่าแก้วชอบอะไร
 
"ไม่รู้หมือนกันว่ะ"
 
"เอ้า ! ไอ้เพื่อนบ้าเเกยังไม่รู้เลยว่าอยากได้เเล้วฉันจะรู้ไหมเนี่ย " โทโมะบ่นเเก้ว -o-
 
"..................."
 
"สรุปแกจะช่วยฉันไมเนี่ย" โทโมะถามเเก้วต่อเพราะเห็นเเก้วเงียบไปนาน
 
"เออ" ตอบสั้นๆเเต่ความหมายมันมีค่านัก
 
"เเกว่าอะไรนะ" โทโมะรีบหันขวับมามองเเก้ว
 
"เออ ตกลงฉันจะช่วยเเก" แก้วพูดเต็มประโยคเล่ยเอ่คนฟังดีใจอย่างบอกไม่ถูก
 
"วู้ วววววว !!! ขอบคุณนะคร้ายคุณเพื่อนสุดสวย" พูดจบเเล้วก็กอดแก้วอย่างลืมตัว
 
"เฮ้ย ๆ ! ไอ้โมะปล่อยหายใจไม่ออกเว้ย เเค่กๆ " แก้วทุบหลังโทโมะเพราะกอดเเน่นเกินไปเลยหายใจไม่
 
ออก
 
"เอ่อโทษทีว่ะดีใจไปหน่อย" โทโมะรีบผละออกจากตัวเเก้วเเล้วไปยืนเกาหัวเขิน
 
"ไม่หน่อยเเล้วมั้ง" แก้วพูดยิ้มๆ
 
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
 
ฝากเรื่องสั้นเรื่องนี้ด้วยนะคร้าบบบ TK จงเจริญ เม้น+โหวตกันด้วยนร้า
 
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-==-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-