Stepchild จากลูกเลี้ยงเป็นลูกรัก

"ง่วงอะไร นอนได้ไง ห้ามเลย โธ่ยัยเตี้ย พรุ่งนี้เธอไปโรงเรียน วันนี้ก็ให้โดดวันนึงแล้วนี่ นอน
ตอนนี้กลางคืนก็ไม่นอน" บ่นมาเป็นชุดเมื่อเห็นท่าว่าฟางทำท่าจะนอนกลางวันซะแล้ว
 
"ฟางง่วง" ยังคงย้ำอ้อนคนตรงหน้าจะนอนให้ได้
 
"…เห้อ จริงๆเลยนะ มานี่มา" ฉุดคนที่นอนสบายอยู่บนเตียงให้ลุกขึ้นมาพร้อมลากลงไปชั้นล่าง
ทันที
 
"โอ๊ย ลากฟางมาเก็บจานให้พี่รึไง!" ประชดเสียงดังเพราะแรงที่ร่างสูงฉุดขึ้นมาจากเตียงบวกกับ
ความง่วงที่มีอยู่เป็นทุนเดิม
 
 
 
 
 
 
"บ้าน่ะ พี่เก็บจานไปแล้ว" หันมามองด้วยหน้านิ่ง
 
"แล้วพี่จะให้ฟางทำอะไร"
 
"พี่แค่อยากอยู่กับเรา... ไม่ได้รึไง?" ดึงฟางให้นั่งลงบนโซฟาพร้อมๆกับเขาก่อนโอบเธอไว้ใน
อ้อมกอดอบอุ่น
 
"พี่ป๊อป..."
 
"พี่คิดอะไรกับฟางมากกว่าพี่น้องจริงรึเปล่า?" ถามเสียงสั่น กลัวในคำตอบกับรู้สึกอายที่ทำไม
ตัวเองกล้าถามอะไรแบบนี้
 
"อืม… นั่นสินะ ฟางคิดว่าไงล่ะ" หอมผมฟูของคนตรงหน้าเบาๆ แล้วชักเริ่มติดใจกับความหอม
และความหวานของผู้หญิงตรงหน้า
 
"…ฟางไม่รู้" ส่ายหัวเบาๆกับการย้อนถามของป๊อปปี้
 
"ยัยเตี้ย ถ้าไม่รักพี่ไม่ทำขนาดนี้หรอก"
 
"รู้ ฟางรู้ว่าพี่รัก แต่ไอ้คำว่ารักของพี่มันหมายความว่ายังไงล่ะ รักแบบพี่น้อง แบบเพื่อน หรือ
แบบไหน ไอ้แบบไหนเนี่ยแหละ ฟางไม่เข้าใจ" บ่นทันทีเมื่อคำตอบของป๊อปปี้ไม่ชัดเจนอีกเช่น
เคย
 
"หึ รักแบบนี้ไง" พูดจบก็ประทับริมฝีปากลงบนปากบางทันที ก่อนจะนึกสนุกขมเม้มเบาๆลงบน
ริมฝีปากชมพูที่สั่นระริกเพราะความตื่นเต้น หรือจะเพราะความกลัวกันแน่นะ?
 
"…ฉวยโอกาส" บ่นเบาๆเมื่อป๊อปปี้ถอนจูบออกก่อนหันหน้าพร้อมเบ้ปากตัวเองนิดๆ
 
"ไม่เคยล่ะสิ ต่อจากนี้พี่จะทำให้เราเคยเอง โอเคมั้ยล่ะ? ฮ่าๆ" ถามหยอกๆอย่างนึกสนุกก่อน
หัวเราะร่วนเพราะคำพูดของเขาส่งผลให้ฟางหน้าแดงไปแล้ว
 
"พี่ก็ไม่รู้นะว่าเรื่องของเรา... เอ่อ ว่าความรู้สึกพี่ที่มีต่อเรามันเปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนไหนน่ะ พี่รู้แค่พี่
ชายคนนี้ชอบและรู้สึกดีมากเวลาอยู่กับน้องคนนี้" พูดก่อนหันมายิ้มให้ฟางนิดๆ
 
"แล้วพี่ถามฟางสักคำหรือยังว่าฟางคิดอะไรกับพี่?" แกล้งประชดกับจอมเผด็จการตรงหน้า หวัง
แกล้งให้หัวปั่นเล่นๆ
 
"…จำไว้นะฟาง ฟางไม่คิดไม่อยากแต่งกับพี่ก็ไม่เป็นไร งั้นกลับไปบอกผู้ใหญ่กับพี่ตอนนี้เลย"
จับมือฟางเตรียมจะลากออกไปข้างนอก
 
"โอ๋ พี่ป๊อป~~~" ลากเสียงยาวก่อนดึงแขนป๊อปปี้ไว้
 
"อะไร?" ถามเสียงแข็งเพราะอารมณ์น้อยใจ และแอบเคืองอยู่นิดๆ
 
"ฟางล้อเล่น ฟางอยากแกล้งเฉยๆ" ลุกขึ้นมาเกาะแขนคนตรงหน้าก่อนอ้อนเหมือนเด็กๆ
 
"ล้อเล่นแบบนี้ตลกมั้ยฮะ ความรู้สึกพี่มันน่าล้อเล่นนักใช่มั้ย?" ประชดประชันฟางไว้อยู่ ก่อนจะ
เงียบไปและขึ้นห้องดนตรีไปทันที
 
 
 
 
 
' งานเข้าแล้วยัยฟาง เล่นอะไรไม่เล่น ' คิดในใจก่อนวิ่งตามขึ้นไปบนบ้าน
 
 
 
 
 
"พี่ป๊อป~~~~~" เปิดประตูห้องดนตรีที่มีกีต้า กลอง เปียโน แซกโซโฟน อยู่ครบชุด ก่อนเดินไป
อ้อนคนที่นั่งเหม่อมองออกไปนอกกระจก
 
"…จะมาซ้ำเติมพี่รึไง?"
 
"พี่ป๊อป เลิกประชดฟางนะ ฟางล้อเล่น"
 
"…"
 
"ดีกันนะ" เบียดตัวเข้าไปหาป๊อปปี้มากขึ้น ก่อนชูนิ้วก้อยง้อขอคืนดีเหมือนเด็กๆ แต่ปฏิกริยาทาง
ร่างกายของผู้ชายเมื่อโดนสัมผัสแบบนี้มัน... ทำให้เขาอดใจไม่ไหว แต่ก็ต้องกลั้นไว้เนื่องจากน้อง
เขาคนนี้ยังเรียนไม่จบม.6 ด้วยซ้ำ
 
"…"
 
"… ฟอดดด" ฟางขโมยหอมแก้มง้อป๊อปปี้ไปทีนึง ป๊อปปี้เองก็ตกใจไม่น้อยที่อยู่ดีๆเธอก็กล้าทำ
เรื่องอะไรแบบนี้ขึ้นมา
 
"ยัยเตี้ย ถ้าเธอยังไม่เลิกเบียดเอ่อ...หน้าอกเธอกับยังไม่เลิกยั่วพี่ พี่ไม่รับประกันนะว่าเธอจะเป็น
สาวบริสุทธิ์ก่อนแต่งงานรึเปล่า" พูดยิ้มๆแต่ส่งผลให้ฟางหน้าแดงไปแล้ว ก่อนที่ฟางจะค่อยๆผละ
ตัวเองออก
 
"บ้า" หลบสายตาป๊อปปี้ก่อนเดินออกนอกห้องไปทันที แต่ก็เปิดประตูกลับเข้ามาใหม่และถามว่า
 
"แล้วพี่หายงอนฟางรึยัง?"
 
"หายก็หาย" ยิ้มกลับไปทำให้ฟางยิ้มออกทันที
 
 
 
 
 
 
' เกือบไปแล้วเรา ' พูดกับตัวเองอย่างเหลืออดกับอารมณ์ที่พุ่งสูงของตัวเองแอบเขินกับสัมผัสแบบแนบเนื้อที่ฟางมอบให้แบบไม่ได้ตั้งใจ นี่ขนาดมีเสื้อผ้าขวางกั้นอยู่ยังทำให้ความรู้สึกเขา
เตลิดเปิดเปิงได้ขนาดนี้ ถ้าเธอโตกว่านี้เธอคงเสร็จเขาไปแล้ว
 
 
 
 
 
 
"อาบน้ำเสร็จก็นอนได้แล้ว พรุ่งนี้เราต้องไปโรงเรียน" พูดกับฟางที่เดินผมเปียกซกเข้ามาในห้อง
 
"แอร์เย็นไปนะพี่ป๊อป ฟางเบาแอร์นะ" ถามคนที่นอนอ่านหนังสือบนเตียงก่อนที่เธอจะปรับ
อุณภูมิแอร์
 
"แล้วทำไมไม่เช็ดผมฮะ" ดึงฟางให้ลงมานั่งบนเตียงก่อนคว้าผ้าขนหนูผืนเล็กที่ฟางหยิบติดมือ
เข้ามาด้วย เช็ดผมที่เปียกให้ฟาง
 
"…ขอบคุณค่ะ" เอ่ยขอบคุณอย่างเขินๆ ถึงจะอยู่ด้วยกันมาเกือบสิบปีก็เหอะ นี่มาอยู่แบบ...สามี
ภรรยา ใครจะทำตัวถูกล่ะ แถมเธอยังไม่จบม.6 ด้วยน่ะสิ
 
"นอนผมเปียกๆเดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก" บ่นคนตัวเล็กที่ไม่ค่อยห่วงสุขภาพตนเท่าไหร่ ก่อนเช็ดผม
ให้อย่างต่อเนื่อง
 
"ไม่เป็นหรอกน่า ฟางแข็งแรงจะตาย" หันมายิ้มให้คนที่นั่งอยู่ข้างหลังตนก่อนที่ป๊อปปี้จะผลักหัว
เธอกลับไปอีกครั้งพร้อมบ่นว่า
 
"นั่งนิ่งๆได้มั้ยยัยเตี้ย"
 
"เชอะ เอ้อ พี่ป๊อป"
 
"หืม?" หยุดเช็ดผมฟังที่ฟางจะพูด
 
"อีกเดือนนึง ฟางจะจบม.6 แล้ว พี่ไปงานนะ"
 
"อยากให้พี่ไปหรอ"
 
"อยากสิ"
 
"พี่ต้องดูงานที่มหาลัยก่อน โอเคนะ?"
 
"เชอะ..." แอบงอนไปเบาๆกับการปฏิเสธของป๊อปปี้ ถึงจะไม่ได้พูดตรงๆก็เถอะ แต่ยังไงๆมันก็
เหมือนปฏิเสธอยู่ดีๆนี่นา แต่ใจนึงก็แอบสงสัย ทำไมคนความจำเสื่อมหมาดๆแบบเขา จำอะไรได้
หรือเห็นอะไรก็นึกออกง่ายแบบนั้นเลยหรอ?
 
"อย่างอนน่ายัยเตี้ย" ผลักหัวฟางเบาๆก่อนเช็ดต่ออีกสักแปป
 
"แห้งแล้ว นอนๆ" ผลักฟางให้นอนลงบนเตียง ส่วนตัวเองก็เดินหายไปในห้องน้ำสักพัก ก่อนออก
มาแล้วล้มตัวนอนตามไป
 
"ฟางต้องนอนกับพี่จริงๆหรอ?"
 
"นี่ ฝันอะไรอยู่รึไง เราจะแต่งงานกันแล้วนะ"
 
"นั่นสินะ" แอบยิ้มเบาๆอยู่คนเดียวก่อนล้มตัวลงนอน
 
 
 
 
"พี่นอนกอดเราได้รึเปล่า?" ถามคนที่นอนข้างๆอย่างเกรงใจ เธออาจจะยังเด็กเกินไปกว่าจะรู้
เรื่องอย่างนี้
 
"พี่ฝันว่าพี่เป็นพระเอกซีรีย์เกาหลีอยู่รึไง เราจะแต่งงานกันแล้วนะ" ยิ้มเล็กๆพร้อมหยอกคำพูด
กวนๆของเขากลับไป
 
"ยัยเตี้ย ย้อนคำพี่หรอ" คว้าฟางเข้ามากอดหมับทันที ก่อนจะหอมหน้าผากมนเบาๆแล้วหลับไป
ในที่สุด
 
 
 
 
 
"ตอนเย็นรอตรงนี้นะ เดี๋ยวพี่มารับกลับโอเคนะ?" สั่งฟางอย่างดิบดีก่อนจะคว้าตัวฟางมาหอม
แก้มอีกหนึ่งทีราวๆกับเป็นกำลังใจให้ทั้งเขาและเธอ
 
"โอเค เจอกันนะพี่ป๊อป ห้ามเรทด้วย"
 
 
 
 
 
FWN