ยัยทอมPlayboy VS นายBadboyตัวยุ่ง

เมื่อ ฉันตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ก้อพบว่าเขาหลับอยู่ที่โซฟา ข้างๆผนังห้อง ดูหน้าเขามีคราบน้ำตาอยู่ ฉันก็คงไม่ต่างกัน อารมณ์ของคนเป็นแม่ที่รอที่จะได้เจอ กับลูก
มันเศร้าอยู่ที่พอฉันตื่นขึ้น มาเเล้ว ไม่พบเขา
ฉันอยากจะถามออกไปว่าเขาหายไปไหน อยากจะถามเหลือเกินว่าเป็นอย่างไรบ้าง แต่กลัวคำตอบที่จะได้
รับมา หนะสิ ฉันกัดฟันเงียบก่อนที่สติจะ ดับ วูปไปในตอนนั้น
เชื่อไหมว่าฉันอยากให้มันเป็นแค่ความฝัน
ฉันฝันว่าเขาแค่เดินจากไป แต่ยังมีวันที่จะลับมา
แต่ตอนนี้ ฉันคงต้องทำใจสินะ
แสนรักคงไม่ให้อภัยฉันเขาถึงได้ไม่ยอมที่จะกลับมา
เเต่ไม่เป็นอะไร ในเมื่อ ฉันมีอีกคน ที่ต้องดูเเล ฉันจะยอมเเพ้เเละร้องไห้ตลอดไปไม่ได้
ฉันต้องเข้มแข็งเเระดูเเละเขาอีกคนให้ดีที่สุด เท่าที่แม่ คนนึงจะทำได้ ฉันไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้ จะเป็นอย่างไร
แต่ฉัน อยากเห็นเขา เติบโต และอยู่ให้ฉันรักไปนานๆ
และกับผู้ชายตัวโต ที่นอนอยู่ตรงนั้น ตอนนี้ฉันมั่นใจเหลือเกินว่าฉันรักเขา
ถึงอดีตเราจะเป็นอย่างไร แต่ผู้ชายคนนี้นพิศูจเเล้วว่า เขาทำให้ทุกวันมันดีได้ จริงๆ
ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน เขาก้อทนฉันทุกอย่าง คุณหนูเอาแต่ใจตัวเอง
อย่างฉันคนนี้ซึ้งเเล้วกับน้ำใจของเขาความผิดของเขาแทบหายไปตั้งเเต่วันที่เขาจูบเท้าฉัน
ฉันไม่ได้ต้องการอะไรขนาดนั้น แต่เขาก้อทำ
มันเลยทำให้ฉันรู้สึกว่าเขาจริงใจและกลับตัวกลับใจได้จริงๆ 
ตอนนี้ ฉันยินดีที่จะทิ้งอดีต ทุกอย่างแล้วยอมแล้ว ฉัน จะเริ่ม ต้นทุกอย่างใหม่อีกครั้งในชีวิต
เริ่มมกับเขา และลูก
ฉันจะสัญญากับตัวเองว่าต่อไปนี้ฉันจะทำให้มันดีทุกวัน ฉันจะมอบความรักให้กับ ลูกให้ได้มากที่สุด
เพราะฉันรู้ว่าถ้าเด็กขาดเเม่จะเป็นอย่างไร ฉันก้อเป็นหนึ่งใน นั้น ฉัน ขาดแม่ ฉันโชคร้ายที่เคยเจอเรื่องราว
ไม่ดีต่างๆมากมาย ฉันจะไม่ยอมให้ลูกต้องเป็น แบบฉัน
>................................................................................................<
 
มายเกิล ฉันจะมีแต่เธอจากนี้ไป เธอจะเป็นคนเเรกที่ฉันนั้นรักและก้อคงไม่มีใครจะอยู่ในใจของฉันเหมือนเธอ
ตู๊ด ดดดดด เสียงโทรศัพน์ ของผมดังขึ้น ผมตื่น ขึ้นมา พร้อมได้ ยินเสียงเธอร้องไห้เบาๆ นั่งพิงเตียงอยู่ แต่ผมก้อสนใจที่จะรับโทรศัพน์ก่อน
ฮัลโหล ฟาง ว่าไง
ฟาง  แก้วเป็นไงบ้าง ?
โทโมะ  แก้วหลอ ฟื้นเเล้วแหละฟาง มาเยี่ยมได้เรย
ฟาง งั้น จะออกไปแร้วนะ
โทโมะ รีบมาหละแก้วพื่นแล้วมาช้าแก้วหลับไม่รู้ด้วยนะ
 
แก้ว ววว ผมเรียกร่างบางที่นั่งซึ้มน้อยๆ อยู่ บนเตียง
ว่าไงโทโมะ ฉันถามเขาออกไป
... ก้อ คือว่า เอิ่ม มมเออ อออ
อะไรหละ ก้อพูดมาสิทำไมต้องอ้ำอึ้ง
#ตอนน้ในใจฉันกลัว คำอธิบายของเขาเหลือเกิน ฉันกำลังทำใจอยู่ ฉันไม่อยากร้องไห้ แร้ว แต่เขากำลังจะพูดเรื่องนั้นรึป่าวนะ ฉันกลัว คำพูดของเขา
 
เอ่อ ออ  ผมจะพูดยังไงดีหละ ผมก้อไม่กล้าพูดออกไป คือแบบว่าตอนเธอหลับอะ พยาบาลเค้าเอาถุงเก็บน้ำนม มาฝากไว้บอกว่า ต้องปั๊ม นมไปให้ตัวเล้กในตู้หหนะสิ
แต่เธอหลับอยู่ ผมก้อไม่กล้ากวน จะไปลักหลับปั๊มเอง เอ้ย มันก้อดูจะไม่ดี เนอะ
แต่ป่านนี้ลูกคงหิวเเร้ว ผมจะพูดยังไงดีอ่ะ? ....
 และอีกอย่างเธอก้อยังไม่รู้ด้วยว่า ตัวเล็กอีกคนยังอยู่กับเรา
เอาไงดีผม ควร เอาไงดี
ก๊อก ก๊อก ก๊อก  +!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

,อัพเเร้วนะ ที่หายไปนานเพราะว่าหมดกำลังใจ เนื่องจาก อัพตอนเน็กกากอะอัพไป11 ก่อนจบไปแร้วแต่หายหมดเรย อันนี้เรยมาแต่งใหม่ เรื่องเรยกากไปด้วยเรย ขอโทษ ที่รีดเดอร์ต้องรอกันนานด้วยนะ จุ๊ฟๆๆ กลับมาติดตามกันเร๊ว วว^OO^''  เค้ากลับมาเเร้วน้า