Living in the heart สิ่งที่อยู่ในหัวใจ...ของฉัน

“เอาล่ะ! เธอพร้อมหรือยังแก้ว”
 
“เอ่อ...อื้มๆ”ร่างบางพยักหน้าตอบรับเบาๆ
 
 
  ให้ตาย ตื่นเต้นเป็นบ้าเลยT~T
 
 
  ร่างสูงเอื้อมไปคว้ามือมือร่างบางอย่างแนบแน่นก่อนจะพาเดินเข้าไปภายในบ้านหลังใหญ่ของเขา
 
“โทโมะ! แม่คิดถึงจังเลยลูก><”ผู้เป็นแม่เดินเข้ามากอดลูกชายด้วยความคิดถึง โทโมะปล่อยมือออกจากแก้วแล้วกอดตอบผู้เป็นแม่
 
“พี่ชาย O.O โอ้วววว กลับบ้านด้วยเหรอ พี่จำทางกลับบ้านได้ด้วยเหรอเนี่ย”เสียงแหลมใสของผู้เป็นน้องเอ่ยทักอย่างตกใจที่วันนี้เห็นเขากลับมาบ้าน
 
 
 ประสาทล่ะ ยัยฟาง =*=
 
 
“แกอย่าเว่อยัยฟาง ฉันไม่กลับเพราะฉันอยู่คอนโดตั้งหากเล่า ใครจะเป็นลูกแหง่เหมือนแกฮะ ติดแม่อย่างกับติดลูกอม!”ถูกพี่ชายว่าเข้าให้ คนสวยยู่หน้าน้อยๆที่ถูกพี่ชายที่เคารพรักสวนกลับ
 
“พี่อ่ะ! โอ๊ะO.O นี่ใครกันละพี่”ฟางพูดแล้วเฉสายตามองคนที่อยู่ด้านหลังพี่ชายตัวเอง
 
“เอ..นั่นสิ โทโมะใครกันจ๊ะ เพื่อนลูกเหรอ”
 
“เอ่อ..สะ สวัสดีค่ะ”ร่างบางก้มหน้าสวัสดีด้วยความกล้าๆกลัวๆ ในขณะที่ฟางอมยิ้มเล็กๆก่อนจะแผดเสียงลั่น
 
“แฟน?”
 
“อะ..ยัยเด็กแก่แดด”โทโมะปรามน้องสาวแล้วเขกหัวไปหนึ่งทีทำเอาอีกฝ่ายหน้าง้ำหน้างอ
 
“ฟางจะฟ้องป๊า...ป๊า ป๊าคะ พี่โทโมะมีแฟนแล้ว”ฟางตะโกนลั่นบ้านก่อนจะวิ่งหายเข้าบ้านไป
 
“ฮึ่ย!ยัยฟางจอมจุ้น คอยดูนะ เดี๋ยวจะหยิกให้แขนเขียวเลย”
 
“แล้วจริงอย่างที่น้องพูดไหมละลูก”ผู้เป็นแม่เอ่ยถามยิ้มๆมองแก้วด้วยสายตาอบอุ่น ทำเอาร่างบางใจชื้นขึ้นมาบ้าง
 
 
   น้อง..โทโมะนี่! น่ากลัวจังแฮะ
 
 
“เข้าบ้านกันก่อนดีกว่าครับ”
 
“^^”คนเป็นแม่มองตามยิ้มๆก่อนจะเดินนำคนทั้งคู่เข้าบ้านไป สองมือที่กุมกันแน่น ทำให้ผู้เป็นแม่ส่ายหัวกับความปากแข็งของลูกชาย   และทันที่เข้าไปในบ้านน้องสาวตัวดีก็แจ้นเข้ามาจุ้นตามเคย
 
“ไงพี่^^ เตรียมตัวรับศึกหนักกับพ่อเหอะ  เอ...ว่าแต่ว่าที่พี่สะใภ้ชื่ออะไรคะเนี่ย^^”
 
“ไม่ใช่เรื่องของเด็ก!!”ว่าพลางดีดหน้าผากน้องสาวตัวเล็กหนึ่งทีกับความจุ้นไม่เข้าเรื่อง
 
“พี่อ่ะ~เจ็บนะ!”ฟางว่าให้แล้วลูบหัวตัวเองป้อยๆ
 
“เอาล่ะๆยัยฟางเงียบสักทีเหอะเรา นี่มันเรื่องของพี่เค้านะ”ผู้เป็นแม่ปรามและอิงตำหนิลูกสาว และตามเคยอีกฝ่ายหน้าบูดไปเรียบร้อยแล้ว
 
และอีกสักพัก ผู้เป็นพ่อก็เดินตามมาที่ห้องนั่งเล่น ที่ทั้ง 3 คน นั่งคุยกันอยู่ แก้วเองก็เริ่มที่จะพูดคุยกับครอบครัวของโทโมะบ้างแล้ว แถมยังสนิทสนมกันดีกับน้องสาวตัวแสบอย่างฟางเสียด้วย ร่างสูงนั่งมองแม่และน้องสาวคุยกับคนรักอย่างสนุกสนานพลางอมยิ้มไปด้วยอย่างมีความสุขทั้งที่ตัวเองแทบไม่ได้คุยอะไรกับเขาเลย!!
 
“อ่ะ....ป๊า^^”เสียงฟางร้องขึ้นเมื่อเห็นว่าคนเป็นพ่อเดินเข้ามาหา
 
“เอ่อ..หวัดดีครับพ่อ นี่แก้ว...”
 
“สวัสดีค่ะ”แก้วยกมือไหว้อย่างเกร็งเพราะพ่อของโทโมะดูออกจะดุๆ
 
 
  เฮ้อ ท่านต้องดุแน่ๆเลย T^T
 
 
“อืม หวัดดีๆ แล้วเมื่อกี๊ยัยฟางวิ่งไปบอกชั้นว่าแกพาแฟนมา...ใช่คนนี้หรือเปล่า”คนเป็นพ่อเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย สายตาจ้องมองร่างบางอย่างพิจารณา
 
“ครับ! แก้ว...เป็นแฟนผม”ร่างสูงเอ่ยน้ำเสียงหนักแน่นก่อนจะกุมมือร่างบางไว้
 
“อืม...แล้วเราเรียนที่เดียวกันหรือเปล่าฮะหนู”
 
“คะ เรียนที่เดียวกันค่ะ”
 
“ป๊า....พี่โทโมะจะต้องให้ป๊าไปขอพี่แก้วแน่ๆ เอาเลยป๊า ฟางชอบ^O^”ร่างเล็กเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใสจนผู้เป็นพ่อส่ายหัวอย่างระอา
 
“โทโมะ! จริงอย่างที่ยัยฟางพูดเร๊อะ”
 
“พ่อ! จะอะไรกับยัยฟาง ถึงมันจะเป็นเรื่องจริง แต่ผมก็ต้องเรียนให้จบก่อนอยู่ดีแหละ หรือว่าพ่อจะให้ผมแต่งพรุ่งนี้เลยเอาม่ะ”ร่างสูงพูดประชดประชันน้องสาว ประมาณว่ายัยเด็กแก่แดด จอมเพ้อเจ้อ!
 
“หนูแก้ว! แล้วนี่พ่อแม่หนูเจอหน้าอีตาโทโมะบ้างหรือยังจ๊ะ”ผู้เป็นแม่เอ่ยถามเมื่อเห็นว่าบรรยากาศเริ่มอึมครึม
“ยังเลยค่ะ คือ แก้ว...กับโทโมะเราเพิ่ง”
 
“ผมคบกับแก้วไม่นานมานี้ ผมเลยยังไม่ได้ไปไหว้พ่อแม่เค้ากะให้จบก่อนแล้วจะไปทีเดียวเพราะพ่อแม่เค้าอยู่เชียงใหม่ ผมเลยพาแก้วมาหาแม่กับพ่อก่อน”โทโมะชิงตอบขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายอีกักไปตอบออกไปสักที
“อืม...ก็ดี คบกันนะฉันไม่ว่า เพราะอยู่ในสายตาพ่อกับแม่...”
 
“แล้วน้องด้วย^^”ฟางชิงแทรกขึ้นเสียก่อน ทุกคนก็ต่างส่ายหัวระอากับยัยเด็กจอมจุ้นตามเคย
 
 
  อะไรอ่า! ฟางผิดเสมอแหละ ใช่สิ๊ ! เชอะ
 
 
 
“เอาล่ะตามสบายนะ หนูแก้วไม่ต้องเกร็งหรอก บ้านหลังนี้นะถือซะว่าเป็นบ้านของตัวเองเลยแล้วกัน”ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นทำให้โทดมะยิ้มกว้างอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
 
“ขอบคุณคร้าบบบ^^”
 
“ขอบคุณค่ะที่ท่านเอ็นดูหนู”
“ฮะๆเรียกพ่อก็ได้ ฉันไม่ว่าอะไรหรอก”
“ค่ะ..คุณพ่อ><”
 
“เอาล่ะตามสบายนะ.....เออ ขอบใจนะหนูที่ช่วยคุมเจ้าโทโมะได้อยู่นะ”
 
“หมายความว่ายังไงเหรอค่ะ”ร่างบางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสงสัยกับสิ่งที่พ่อของโทโมะพูด
 
“ก็...ฉันไม่เคยเห็นมันแสดงออกมารักใครเท่าเธอเลย จริงไหมเจ้าโทโมะ!”ผู้เป็นพ่อเดินไปตบบ่าลูกชายเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าห้องทำงานไป
 
  
รักเรามากเลยเหรอ><
 
 
 
                                          ...................................................
 
 
"ไงเด็กน้อย เบาใจขึ้นยัง”
 
“อื้อ...”ร่างบางตอบแต่ขยี้ตาอย่างงัวเงียที่จู่ๆเจ้าตัวก็ดันง่วงขึ้นมาซะงั้น
 
“ง่วงเหรอออ~”
 
“พาขึ้นห้องเลยพี่โทโมะ!”จู่ๆฟางก็โผล่มากจากไหนไม่รู้เสนอความคิดเห็นขึ้นมาบ้าง
 
“เอ่อ..น้องฟาง เดี๋ยวพี่กลับไปนอนบ้านก็ได้ แฮะๆ”แก้วตาโตหายง่วงเป็นปลิดทิ้งเมื่อได้ยินใจความ 2 แง่ 2 ง่ามของฟาง
 
“กลับห้องแกไปเลย อ้อ แล้วก็ขอบใจที่แนะนำ”ร่างสูงดันหัวน้องสาวตัวดีออกอีกฝ่ายฝึดฝัดเล็กน้อยก่อนจะยอม
ไปโดยดี
 
 
 
โฮย!อดดูฉากสวีทเลย พี่ใจร้าย~ToT
 
 
 
“ขึ้นไปนอนบนห้องกัน!”
 
“เฮ้ย....มะ...”
 
“แค่นอนเฉยๆง่วงไม่ใช่เหรอ คืนนี้ก็นอนซะทีนี่แหละ พรุ่งนี้ไม่มีเรียนนี่นา นะ”อดไม่ได้ที่จะใจอ่อนกับพูดออดอ้อนของร่างสูงทุกที
 
 
 
  ชั้นจะชนะนายได้บ้างไหม
 
 
“อือ....”ร่างสูงโอบไหล่ร่างบางเดินขึ้นห้องไป และทันทีที่ถึงห้องคนตัวเล็กก็ดูจะดีใจยกใหญ่เมื่อได้สัมผัสกับเตียงนุ่มๆ จนทำให้หลับไม่ลงนอนกลิ้งเล่นอยู่บนนั้นเป็นเด็กๆร่างสูงส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะมุ่งหน้าเข้าไปนั่งข้างๆคนที่กำลังนอนไม่อยู่สุข
 
 
“ไม่อยากนอนแล้วเหรอ งั้น....”มือบางที่ไวยิ่งกว่ายกขึ้นปิดปากร่างสูงทันทีทันใด รู้นะจะพูดอะไรถึงแม้ว่าจะยังพูดไม่จบประโยคก็ตาม เทอเองก็พอจะเข้าใจความหมายดี
 
 
 คนบ้าเอ๊ย><
 
 
 
“หยุดนะ ขืนพูดอะไรออกมาอีกคำเดียว โดนตบแน่!”โทโมะเอามือของแก้วออกก่อนจะกลั้วหัวเราะในลำคอนิดๆ เจ็บใจกับคนรู้ทันที่ขู่ฟ่อแต่รู้มั๊ย ยิ่งขู่ยิ่งน่ารักในสายตาของร่างสูง ริมฝีปากหาก้มจูบลงบนมือบางที่รวบไว้
 
“ไม่ให้พูดแต่ทำได้ใช่ป่ะ”
 
“อยากโดนตบนักเหรอไงฮะ!!”
 
“ฮะๆกลัวแล้วอย่าตบเลยนะ โดนจนช้ำหมดแล้ว”น้ำเสียงออดอ้อนทำเอาคนฟังแทบละลาย
 
 
 
   โทโมะ!! ฮึ่ย! ขนลุกอ่ะ พูดบ้าๆแบบนี้ก็เป็นด้วย><
 
 
 
“งั้นปล่อย!จะนอน”
 
“โอเค นอนก็นอน”ร่างสูงยกยิ้มเล็กน้อยแต่ก็ยอมทำตามแต่โดยดี ก่อนจะหยิบผ้าหุ่มขึ้นคลุมกายมือหนารวบเอวบางเข้าหาก่อนจะกอดไว้แนบแน่นแผ่นหลังสัมผัสกับแผงอกไปทุกอณู
 
“อื้อ...หายใจไม่ออก” คนในอ้อมกอดขยับยุกยิก เพราะตัวถูกรัดจนแน่นไปหมด
 
“ก็หันหน้ามาหาฉันสิ!”ร่างสูงออกคำสั่งอย่างเอาแต่ใจ แล้วผลิกตัวร่างบาง อีกฝ่ายจำต้องยอมทำตามเพราะเกรงว่าถ้าไม่ยอมคืนนี้อาจจะไม่ได้นอน
“งี่เง่า!”
จุ๊บ!
 
“ฝันดีนะ”หอมแก้มคนในอ้อมกอดที่หลับไปแล้วอย่างเอ็นดู ใบหน้าสวยหลับตาพริ้ม ลมหายใจที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอทำให้รู้ได้ว่า หลับสนิทแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
“ตื่นยัง คนสวย!”ร่างบางเขย่าตัวแก้วเบาๆเมื่อเห็นว่าคนสวยหลับเพลินไม่ตื่นสักที
 
“อื้อ โทโมะ ฉันง่วง”ร่างบางยกมือปัดอากาศเป็นเชิงไล่
 
“ไม่ตื่นจะปล้ำแล้วนะ!!
 
ฟึ่บ!
 
 ทันทีที่ได้ยินคำขู่ร่างบางที่สลบไสลก็เด้งตัวตื่นทันที
 
พลั่ก!
 
“ไอ้บ้า!”หมอนใบใหญ่ปะทะเข้าที่ใบหน้าหวานอย่างจัง ก่อนจะตามด้วยอีกหลายๆที ทั้ง 2 เล่นฟาดหมอนกันไปจนหอบเหนื่อยทั้งคู่ นุ่นปลิวว่อนเต็มห้อง
 
แฮ่กๆ เสียงหอบหายใจแรงของสองร่างที่นอนราบลงกับเตียง ร่างสูงเท้าแขนขึ้นแล้วก้มมองร่างบางที่นอนหอบอยู่ข้างๆ
 
“น่ารักจัง>< ขอรักเธอทุกวันเลยได้ม่ะ”
 
“จะอ้วก!ว่าเขาทั้งที่ตัวเองเขินแทบบ้า
“แก้ว...”ร่างสูงเอ่ยเรียก ร่างบางเฉสายตาขึ้นเล้กน้อยเพื่อนรอคำพูดจากอีกฝ่าย
 
“............”
 
“อยากท้องมั๊ย?”
 
O_O!!!!!!!
 
 
 
  ฮะ?...โทโมะ! ว๊ากกกกกกกกกกO[____]O!! ไอ้บ้า
 
 
 
“-/////////- โทโมะ!ไอ้บ้า สงสัยนายจะอยากโดนตบจริงๆใช่มั๊ย!”ร่างบางเงื้อมือเตรียมฟาดเต็มแรงแต่ถูกเขาฉวยคว้าไว้ได้ทัน
 
“อะไรล่ะ...ก็ฉันอยากให้เธอท้องนี่!!”
 
“หน้าด้าน!”.......โว ด่าแรง
 
“ไอ้ทะลึ่ง!”.......ยอมรับไง^^
 
“ไอ้....ไอ”....คิดไม่ออกก็ไม่ต้องคิดให้เสียเวลาหรอก...เพราะยังไงเธอก็ต้องท้องอยู่ดี!!
 
 
   ไอ้โทโมะ!แกตายยยยยยยย กรี๊สสสสสสสสสส>[____]<
 
......................................................................................................................