Living in the heart สิ่งที่อยู่ในหัวใจ...ของฉัน

   ณ ข้างสนามฟุตบอลตอนเย็นๆ

 

  ปึก!!!

 

"โอ๊ย! เล่นบ้าอะไรของนายเนี่ย"เสียงเล็กใสโวยวายขึ้นก่อนจะหันมาตวาดแว้ดใส่คนที่โยนกระป๋องน้ำอัดลมใส่หัวตัวเองเมื่อครู่

 

"ฮะๆก็เธอ ไม่ดูเองทำไมเล่า^^"กล่าวโทษร่างบางแล้วยิ้มย่องอย่างพอใจ

 

 

                                       เฮอะ!นายหน้าด้านโทษชั้นอีก

 

 

 

"อะไรนะ!โทโมะ นายจะโทษว่าเป็นความผิดฉันงั้นสิ ทั้งๆที่ฉันนั่งอยู่เฉยๆเนี่ยนะ ไอ้บ้า!!"

 

"นี่ ยัยจิ้งจกเผือกเลิกบ่นน่ารำคาญได้เเล้วน่า น้ำนั่นนะกินซะ! ฉันซื้อมาให้เดี๋ยวจะหายซ่าเปล่า...เสียดายตังค์"ร่างสูงแกล้งยียวนอีกฝ่ายให้เดือดเล่นๆ  

 

 

 

                                             ฉันชอบ..เวลาที่เธอโมโห

 

 

 

"ไอ้โทโมะ!!"

 

"ว่าไง...ที่รัก"คำพูดแผ่วเบาจนเกือบจะขาดหายไป ทำให้อีกคนใจสั่นรัวถึงแม้ว่ามันจะเบาจนแทบไม่ได้ยินก็ตาม...

 

 

 

       ให้ตายสิ พูดบ้าๆแบบนั้นก็เป็นด้วย เฮอะ!นายโทโมะผู้เเสนจะเย็นชา (ยิ่งกว่าชาเย็น)<<เกี่ยว?^^

 

 

 

-////////-

"อะ...อ่ะ...ไร ฮึ่ย! ไปดีกว่าอยู่กับนาย..."ร่างบางว่าแล้วพลางลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแต่ก็ต้องชะงักกึกเมื่อถูกแรงกระชากที่ข้อมือบางจนลงไปกองกับตักของอีกฝ่าย ที่ดูเหมือนจะอึ้งไปน้อยๆ

 

 

            ตัวเบาจริงๆ-//////-

 

 

"ทำไม?อยู่กับฉัน...มันจะตายเหรอฮะ!"มือหนาถือโอกาสพาดไว้ที่เอวบางหลวมๆโดยที่คนบนตักเองก็ทำอะไรไม่ถูก แก้มขาวสูบฉีดเลือดจนแดงซ่านไปหมด ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะดูออกหรือเปล่า

 

 

          อ้ะ..ใจฉัน มันเต้นแรงอีกแล้ว>///<

 

 

 

"ปะ..ปล่อย-//////-"มือเล็กพยายามดันตัวออกแต่ไม่เป็นผลเมื่ออีกฝ่ายขืนไว้สุดฤทธิ์

 

"อะไร"ตอบกลับด้วยท่าทีเฉยชาราวกับไม่รู้สึกรู้สากับการกระทำของตนเอง คนบนตักนึกเอือมระอาในความดื้อรั้นและเอาแต่ใจของโทโมะ

 

    นิสัยเสียๆที่แก้เท่าไหร่ก็ไม่หาย รู้ก็รู้ว่าฉันหมายถึงอะไรก็ยังจะ....ฮึ่ย!เดี๋ยวนี้หน้าด้านขึ้นทุกวันแล้วนะ><

   ร่างบางนิ่งเงียบพลางจดจ้องที่ดวงตาคมเข้มของอีกฝ่ายราวกับถูกมนต์สะกดมือบางพาดที่ไหล่หนาอย่างลืมตัว

 

.

.

.

 

"ฮึ่ย!"

 

"ว้ายยย~"คนตัวเล็กบนตักสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกแกล้งจากโทโมะที่แกล้งเขย่าตัวเธอแรงๆกะจะแกล้งให้ตกพื้น เมื่ออีกฝ่ายจ้องไม่เลิก สองมือเล็กล็อคโทโมะไว้แน่นเพราะกลัวตก

 

 

              -///////-เธอคิดว่าเธอจ้องฉันแล้วชั้นจะไม่รู้สึกอะไรหรือไงเล่า...

                               ไอ้บ้านี่แกล้งฉันทำม้ายยยย~ToT

 

 

"โทโมะ!ปล่อยฉัน ฉันจะกลับบ้าน"

 

"ก็กลับสิ (  --)"โทโมะว่าแล้วพลางเฉหน้าไปทางอื่นอย่างไม่ใส่ใจในสิ่งที่แก้วพูดนัก

 

"ก็ปล่อยฉันซะเซ่~"-O-

 

"ใครรั้งเธอไว้"

 

 

          ขอบคุณ โทโมะ!T^T

 

                               ..........................................................

 

 

"โทโมะ โทโมะ! โทโมะ!! โททททโมะ!!!!!!!"โทโมะยกมือขึ้นปิดหูเมื่อเสียงแหลมใสของแก้วดังก้องกังวานไปทั่ว อันที่จริงก็ได้ยินตั้งแต่ที่แรกอยู่แล้วละ...แค่อยากแกล้งเท่านั้น พอใจอ่ะ ใครมีปัญหามั๊ย? <<(ไม่มีจ๊ะ^^)

 

"ญาติเสีย เหรอแก้ว"เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงโมโหเเต่สีหน้าเรียบเฉยแววตาไร้ความรู้สึก คาดเดาได้ยาก  ทำเอาอีกฝ่ายหน้ายู่ไปด้วยความอารมณ์เสีย

 

 

   ทำหน้าอย่างกับแบกโลกไว้ทั้งใบขนาดนั้นแหละ ไม่เมื่อยบ้างเหรอไงนะ เก๊กตลอดเว ชิ!

 

 

 

"หยอกฉันแรงจังนะ ฮ่าๆ^^"นิ้วเรียวจิ้มลงบนแก้มนุ่มของโทโมะจนถูกเขากรอกตาขึ้นมองด้วยสายตาดุดัน

 

 

        ฮึ กล้ามากยัยลิงเผือก!!

 

 

"อุ่ย...นี่ถามหน่อยเถอะ ไม่เมื่อยบ้างเหรอที่ต้องมานั่งปั้นเก๊กอยู่อย่างนี้ทั้งวันนะห๊า!"แก้วแว้ดขึ้นด้วยความที่หมดความอดทน

 

 

     อุตส่าห์เสเเสร้งแกล้งทำดีด้วยแล้วนะ

 

 

"ต้องการอะไร?"ประโยคเเสนสั้นของคนที่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายทำอาแก้วหน้าเหวอไป

 

 

     แค่เนี้ย...นายพูดกับฉันแค่เนี้ยTT_TT

 

 

"หมายความว่าไง"

 

"ตามตื้อฉันทั้งวันแบบเนี้ย...ต้อง-การ-อะ-ไร"ร่างสูงพูดย้ำชัดทีละคำ

 

 

   อ๊ากกก พูดมาได้ พูดเหมือนฉันกำลังตามจีบนายอย่างงั้นแหละ หลงตัวเอง ถึงแม้ความจริงแล้วฉันไม่ได้คิดแบบเพื่อนกับนายก็ตาม

 

 

"-O- โทโมะไปเป็นเพื่อนฉันเฮอะน้าา~"แก้วจำต้องยอมออดอ้อนโทโมะอีกครั้ง เมื่อวันหยุดนี้ไม่มีเพื่อนคนไหนว่างไปกับแก้วเลย เธอก็เลยต้องลงทุนอ้อนวอนโทโมะมาตั้งนานแล้วแต่ก็ดูเหมือนว่าจะไร้สัญญาณตอบรับ

 

"เฮอะ!สวนสนุกบ้าบอของเธอให้ตายชั้นก็ไม่ไป อยากไปก็เชิญ แล้วก็ออกไปได้แล้วชั้นจะพักผ่อน!!"

 

"โทโมะ น้า^^ๆๆๆๆๆ"ร่างบางอ้อนวอนแล้วเขย่าแขนโทโมะเบาๆ อุตส่าห์มาขอร้องถึงบ้านเลยนะ

 

"ไม่!!!"

 

"นะ..."แก้วทำตาปริบๆเรียกร้องความเห็นใจ

 

"ฮึ...ทำไมนะเธอถึงชอบทำตัวไร้สาระทุกที"

 

"อะไรกันเล่า --คนอื่นเค้าก็ยังไปกันได้แล้วทำไมฉันจะไปไม่ได้"แก้วเถียงกลับอย่างไม่ลดราวาศอก

 

"เธอก็ไปคนเดียวสิ มายุ่งกับฉันทำไม จำไม่ได้เหรอไงว่าฉัน...ไม่ชอบคนเยอะๆ"โทโมะตอบแล้วเบือนหน้าหนี สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดคือการอยู่ท่ามกลางคนเยอะๆ มันจะทำให้เขาปวดหัวได้ไม่น้อย

 

 

      นั่นสิ? แต่ช่างเหอะ ฉันจะลากนายไปให้ได้ คอยดู><

 

 

"ฉันไปคนเดียวก็ไม่สนุกนะสิ นะ...นะ^^ไปเป็นเพื่อนหน่อยนะโทโมะ"

 

"พูดไม่รู้เรื่องเหรอไงเธอนี่เซ้าซี้อยู่ได้ บอกว่าไม่-ก็-ไม่!!!"

 

 

                                    ........................................................... 

 

 

"โทโมะ ไปเล่นไอ้นั่นกัน!!!"สุดท้าวก็ลากโทโมะมาด้วยจนได้ แต่มุกอย่างในโลกไม่มีอะไรได้มาฟรีหรอกจะบอกให้

 

 

        ฮึ เดี๋ยวเธอก็รู้ ยัยแก้ว

 

.

.

.

 

     ทั้ง 2 นั่งพักเหนื่อยกันอยู่สักครู่ก่อจะขึ้นรถกลับบ้านแต่ความจริงแล้วคนที่เหนื่อยน่าจะเป็นแก้วมากกว่าเพราะโทโมะนะแค่มาเป็นเพื่อน(เดินตาม--)เฉยๆส่วนคนที่เล่นก็เห็นจะมีต่แก้วเท่านั้น

 

หมับ!!!  O.O

 

 

ร่างบางชะงักเล็กน้อยเมื่อถูกคว้าข้อมือเอาไว้ก่อนกำลังจะเดินเข้าบ้าน

-/////////- (หน้าแดงตลอดศก^^)

 

"อะ..อะไร"

 

"จำข้อตกลงก่อนไปสวนสนุกไร้สาระของเธอได้หรือเปล่า"

 

"ข้อตกลง?"แก้วทวนคำอยู่เล็กน้อยก่อนจะคิดขึ้นได้

 

"...."

 

"อ๋อ^^ได้สิ ว่าแต่นายจะให้ฉันทำอะไรอ่ะ"

 

"ฮึๆ"

 

.

.

.

 

"นะ โทโมะ ไปนะ ถ้านายไปฉันสัญญาว่าชั้นจะทำตามคำสั่งนายทุกอย่าง ให้ทำอะไรฉันทำหมด ให้ขออะไรก็ได้นะๆๆๆ^^"

 

"หือออ....อะไรก็ได้งั้นเหรอ"

 

"อื้อ..^^"

 

"ทุกอย่างแน่นะ?"

 

"อื้อ.."(.  .) (^^) (.  .) (^^)แก้วพยักหน้าหงึกหงัก อีกฝ่ายอมยิ้มอย่างชอบใจ แต่ว่าแก้วคงไม่ทันสังเกตรอยยิ้ม...ที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์นั่นแม้แต่น้อย

.

.

 

"ฉันยังไม่เอาตอนนี้ ไว้จะบอกทีหลัง ไปล่ะ ห้ามลืมด้วย ฉันขอสั่งไม่งั้นเธอ...ตาย!!!"เอ่ยสั่งเสียงเหี้ยมก่อนจะขับรถคันหรูคนตนเองออกไป แก้วมองตามตัวสั่นวูบกับถ้อยคำแปลกประหลาดของโทโมะ

   

 

         ข้อเเลกเปลี่ยนข้อโทโมะคืออะไรนะ?

 

 

แก้วยืนนึกอยู่ในใจคนเดียว....