Living in the heart สิ่งที่อยู่ในหัวใจ...ของฉัน

   ณ ข้างสนามฟุตบอลตอนเย็นๆ
 
  ปึก!!!
 
"โอ๊ย! เล่นบ้าอะไรของนายเนี่ย"เสียงเล็กใสโวยวายขึ้นก่อนจะหันมาตวาดแว้ดใส่คนที่โยนกระป๋องน้ำอัดลมใส่หัวตัวเองเมื่อครู่
 
"ฮะๆก็เธอ ไม่ดูเองทำไมเล่า^^"กล่าวโทษร่างบางแล้วยิ้มย่องอย่างพอใจ
 
 
                                       เฮอะ!นายหน้าด้านโทษชั้นอีก
 
 
 
"อะไรนะ!โทโมะ นายจะโทษว่าเป็นความผิดฉันงั้นสิ ทั้งๆที่ฉันนั่งอยู่เฉยๆเนี่ยนะ ไอ้บ้า!!"
 
"นี่ ยัยจิ้งจกเผือกเลิกบ่นน่ารำคาญได้เเล้วน่า น้ำนั่นนะกินซะ! ฉันซื้อมาให้เดี๋ยวจะหายซ่าเปล่า...เสียดายตังค์"ร่างสูงแกล้งยียวนอีกฝ่ายให้เดือดเล่นๆ  
 
 
 
                                             ฉันชอบ..เวลาที่เธอโมโห
 
 
 
"ไอ้โทโมะ!!"
 
"ว่าไง...ที่รัก"คำพูดแผ่วเบาจนเกือบจะขาดหายไป ทำให้อีกคนใจสั่นรัวถึงแม้ว่ามันจะเบาจนแทบไม่ได้ยินก็ตาม...
 
 
 
       ให้ตายสิ พูดบ้าๆแบบนั้นก็เป็นด้วย เฮอะ!นายโทโมะผู้เเสนจะเย็นชา (ยิ่งกว่าชาเย็น)<<เกี่ยว?^^
 
 
 
-////////-
"อะ...อ่ะ...ไร ฮึ่ย! ไปดีกว่าอยู่กับนาย..."ร่างบางว่าแล้วพลางลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแต่ก็ต้องชะงักกึกเมื่อถูกแรงกระชากที่ข้อมือบางจนลงไปกองกับตักของอีกฝ่าย ที่ดูเหมือนจะอึ้งไปน้อยๆ
 
 
            ตัวเบาจริงๆ-//////-
 
 
"ทำไม?อยู่กับฉัน...มันจะตายเหรอฮะ!"มือหนาถือโอกาสพาดไว้ที่เอวบางหลวมๆโดยที่คนบนตักเองก็ทำอะไรไม่ถูก แก้มขาวสูบฉีดเลือดจนแดงซ่านไปหมด ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะดูออกหรือเปล่า
 
 
          อ้ะ..ใจฉัน มันเต้นแรงอีกแล้ว>///<
 
 
 
"ปะ..ปล่อย-//////-"มือเล็กพยายามดันตัวออกแต่ไม่เป็นผลเมื่ออีกฝ่ายขืนไว้สุดฤทธิ์
 
"อะไร"ตอบกลับด้วยท่าทีเฉยชาราวกับไม่รู้สึกรู้สากับการกระทำของตนเอง คนบนตักนึกเอือมระอาในความดื้อรั้นและเอาแต่ใจของโทโมะ
 
    นิสัยเสียๆที่แก้เท่าไหร่ก็ไม่หาย รู้ก็รู้ว่าฉันหมายถึงอะไรก็ยังจะ....ฮึ่ย!เดี๋ยวนี้หน้าด้านขึ้นทุกวันแล้วนะ><
   ร่างบางนิ่งเงียบพลางจดจ้องที่ดวงตาคมเข้มของอีกฝ่ายราวกับถูกมนต์สะกดมือบางพาดที่ไหล่หนาอย่างลืมตัว
 
.
.
.
 
"ฮึ่ย!"
 
"ว้ายยย~"คนตัวเล็กบนตักสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกแกล้งจากโทโมะที่แกล้งเขย่าตัวเธอแรงๆกะจะแกล้งให้ตกพื้น เมื่ออีกฝ่ายจ้องไม่เลิก สองมือเล็กล็อคโทโมะไว้แน่นเพราะกลัวตก
 
 
              -///////-เธอคิดว่าเธอจ้องฉันแล้วชั้นจะไม่รู้สึกอะไรหรือไงเล่า...
                               ไอ้บ้านี่แกล้งฉันทำม้ายยยย~ToT
 
 
"โทโมะ!ปล่อยฉัน ฉันจะกลับบ้าน"
 
"ก็กลับสิ (  --)"โทโมะว่าแล้วพลางเฉหน้าไปทางอื่นอย่างไม่ใส่ใจในสิ่งที่แก้วพูดนัก
 
"ก็ปล่อยฉันซะเซ่~"-O-
 
"ใครรั้งเธอไว้"
 
 
          ขอบคุณ โทโมะ!T^T
 
                               ..........................................................
 
 
"โทโมะ โทโมะ! โทโมะ!! โททททโมะ!!!!!!!"โทโมะยกมือขึ้นปิดหูเมื่อเสียงแหลมใสของแก้วดังก้องกังวานไปทั่ว อันที่จริงก็ได้ยินตั้งแต่ที่แรกอยู่แล้วละ...แค่อยากแกล้งเท่านั้น พอใจอ่ะ ใครมีปัญหามั๊ย? <<(ไม่มีจ๊ะ^^)
 
"ญาติเสีย เหรอแก้ว"เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงโมโหเเต่สีหน้าเรียบเฉยแววตาไร้ความรู้สึก คาดเดาได้ยาก  ทำเอาอีกฝ่ายหน้ายู่ไปด้วยความอารมณ์เสีย
 
 
   ทำหน้าอย่างกับแบกโลกไว้ทั้งใบขนาดนั้นแหละ ไม่เมื่อยบ้างเหรอไงนะ เก๊กตลอดเว ชิ!
 
 
 
"หยอกฉันแรงจังนะ ฮ่าๆ^^"นิ้วเรียวจิ้มลงบนแก้มนุ่มของโทโมะจนถูกเขากรอกตาขึ้นมองด้วยสายตาดุดัน
 
 
        ฮึ กล้ามากยัยลิงเผือก!!
 
 
"อุ่ย...นี่ถามหน่อยเถอะ ไม่เมื่อยบ้างเหรอที่ต้องมานั่งปั้นเก๊กอยู่อย่างนี้ทั้งวันนะห๊า!"แก้วแว้ดขึ้นด้วยความที่หมดความอดทน
 
 
     อุตส่าห์เสเเสร้งแกล้งทำดีด้วยแล้วนะ
 
 
"ต้องการอะไร?"ประโยคเเสนสั้นของคนที่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายทำอาแก้วหน้าเหวอไป
 
 
     แค่เนี้ย...นายพูดกับฉันแค่เนี้ยTT_TT
 
 
"หมายความว่าไง"
 
"ตามตื้อฉันทั้งวันแบบเนี้ย...ต้อง-การ-อะ-ไร"ร่างสูงพูดย้ำชัดทีละคำ
 
 
   อ๊ากกก พูดมาได้ พูดเหมือนฉันกำลังตามจีบนายอย่างงั้นแหละ หลงตัวเอง ถึงแม้ความจริงแล้วฉันไม่ได้คิดแบบเพื่อนกับนายก็ตาม
 
 
"-O- โทโมะไปเป็นเพื่อนฉันเฮอะน้าา~"แก้วจำต้องยอมออดอ้อนโทโมะอีกครั้ง เมื่อวันหยุดนี้ไม่มีเพื่อนคนไหนว่างไปกับแก้วเลย เธอก็เลยต้องลงทุนอ้อนวอนโทโมะมาตั้งนานแล้วแต่ก็ดูเหมือนว่าจะไร้สัญญาณตอบรับ
 
"เฮอะ!สวนสนุกบ้าบอของเธอให้ตายชั้นก็ไม่ไป อยากไปก็เชิญ แล้วก็ออกไปได้แล้วชั้นจะพักผ่อน!!"
 
"โทโมะ น้า^^ๆๆๆๆๆ"ร่างบางอ้อนวอนแล้วเขย่าแขนโทโมะเบาๆ อุตส่าห์มาขอร้องถึงบ้านเลยนะ
 
"ไม่!!!"
 
"นะ..."แก้วทำตาปริบๆเรียกร้องความเห็นใจ
 
"ฮึ...ทำไมนะเธอถึงชอบทำตัวไร้สาระทุกที"
 
"อะไรกันเล่า --คนอื่นเค้าก็ยังไปกันได้แล้วทำไมฉันจะไปไม่ได้"แก้วเถียงกลับอย่างไม่ลดราวาศอก
 
"เธอก็ไปคนเดียวสิ มายุ่งกับฉันทำไม จำไม่ได้เหรอไงว่าฉัน...ไม่ชอบคนเยอะๆ"โทโมะตอบแล้วเบือนหน้าหนี สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดคือการอยู่ท่ามกลางคนเยอะๆ มันจะทำให้เขาปวดหัวได้ไม่น้อย
 
 
      นั่นสิ? แต่ช่างเหอะ ฉันจะลากนายไปให้ได้ คอยดู><
 
 
"ฉันไปคนเดียวก็ไม่สนุกนะสิ นะ...นะ^^ไปเป็นเพื่อนหน่อยนะโทโมะ"
 
"พูดไม่รู้เรื่องเหรอไงเธอนี่เซ้าซี้อยู่ได้ บอกว่าไม่-ก็-ไม่!!!"
 
 
                                    ........................................................... 
 
 
"โทโมะ ไปเล่นไอ้นั่นกัน!!!"สุดท้าวก็ลากโทโมะมาด้วยจนได้ แต่มุกอย่างในโลกไม่มีอะไรได้มาฟรีหรอกจะบอกให้
 
 
        ฮึ เดี๋ยวเธอก็รู้ ยัยแก้ว
 
.
.
.
 
     ทั้ง 2 นั่งพักเหนื่อยกันอยู่สักครู่ก่อจะขึ้นรถกลับบ้านแต่ความจริงแล้วคนที่เหนื่อยน่าจะเป็นแก้วมากกว่าเพราะโทโมะนะแค่มาเป็นเพื่อน(เดินตาม--)เฉยๆส่วนคนที่เล่นก็เห็นจะมีต่แก้วเท่านั้น
 
หมับ!!!  O.O
 
 
ร่างบางชะงักเล็กน้อยเมื่อถูกคว้าข้อมือเอาไว้ก่อนกำลังจะเดินเข้าบ้าน
-/////////- (หน้าแดงตลอดศก^^)
 
"อะ..อะไร"
 
"จำข้อตกลงก่อนไปสวนสนุกไร้สาระของเธอได้หรือเปล่า"
 
"ข้อตกลง?"แก้วทวนคำอยู่เล็กน้อยก่อนจะคิดขึ้นได้
 
"...."
 
"อ๋อ^^ได้สิ ว่าแต่นายจะให้ฉันทำอะไรอ่ะ"
 
"ฮึๆ"
 
.
.
.
 
"นะ โทโมะ ไปนะ ถ้านายไปฉันสัญญาว่าชั้นจะทำตามคำสั่งนายทุกอย่าง ให้ทำอะไรฉันทำหมด ให้ขออะไรก็ได้นะๆๆๆ^^"
 
"หือออ....อะไรก็ได้งั้นเหรอ"
 
"อื้อ..^^"
 
"ทุกอย่างแน่นะ?"
 
"อื้อ.."(.  .) (^^) (.  .) (^^)แก้วพยักหน้าหงึกหงัก อีกฝ่ายอมยิ้มอย่างชอบใจ แต่ว่าแก้วคงไม่ทันสังเกตรอยยิ้ม...ที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์นั่นแม้แต่น้อย
.
.
 
"ฉันยังไม่เอาตอนนี้ ไว้จะบอกทีหลัง ไปล่ะ ห้ามลืมด้วย ฉันขอสั่งไม่งั้นเธอ...ตาย!!!"เอ่ยสั่งเสียงเหี้ยมก่อนจะขับรถคันหรูคนตนเองออกไป แก้วมองตามตัวสั่นวูบกับถ้อยคำแปลกประหลาดของโทโมะ
   
 
         ข้อเเลกเปลี่ยนข้อโทโมะคืออะไรนะ?
 
 
แก้วยืนนึกอยู่ในใจคนเดียว....