ข่าวลือ..นี้นายไม่เจ็บแต่ฉันเจ็บ!!
3) สะใจมั๊ย!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความสะใจมั๊ย!!
เสียงเพลงที่ดังเบาๆในรถฉันหมอกที่มีอยู่เต็มเพราะความหนาวฝนที่ตกลงมาน้ำตาที่ไหลบอกความบอบ
ช้ำที่หัวใจความรู้สึกที่เจ็บหน้าอกไปหมด
แก้ว:โอ๊ย!!ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย
ฉันพูดอย่างทรมานใครกันละจะช่วยฉัน....ภาพทุกอย่างก็มืดมิดไป
ฉันปรือตาเสียงแสบตาไปหมดเมื่อตื่นมาก็พบเพื่อนๆที่กามิกาเซ่เต็มไปหมดความลับแตกจนได้ซินะ
แก้ว:หึ ไปเถอะปล่อยให้ฉันตายดีกว่านะ...
ฉันบอกทุกคนอย่างเย็นชาหัวใจที่ปวดใจแทบจะขาดไม่อยากอยู่บนโลกนี้
มิน:เธอจะต้องรอดนะ!!
หวาย:ใช่เธอจะต้องอยู่กับพวกเรา
ปัง!!
ฉันทุบโต๊ะเสียงดังน้ำตาที่ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวฉันมองหน้าทุกคนพล่างลบสายตาโทโมะ
แก้ว:ฉันไม่มีอะไรดีแล้วกลับไปซะ!!
ฉันไล่ทุกคนให้กลับบ้านไป
ทุกคน:ไม่นะ!!
แก้ว:อย่ามาเห็นสภาพฉันในตอนนี้ขอให้จำฉันไว้ในตอนที่ฉันมีความสุขเข้าใจมั๊ยอย่ามาเห้นฉันในสภาพ
แบบนี้!!ฉันพูดพลางบอกโทโมะที่โอบไหล่พิมพ์น้ำตาหัวใจที่อาการเริ่มกำเริบออกมาก
แก้ว:โอ๊ย~~!!
ฉันรู้สึกเจ็บเหลือเกินน
แก้วๆๆ!!เสียงทุกคนเรียกฉันก่อนที่ฉันจะพูดว่า
แก้ว:สะใจมั๊ยโทโมะแกเอาหัวใจเพื่อนคนนี้ไปได้แล้วนะ
1ชั่วโมงผ่านไปฉันไม่รู้เรื่องเลยว่าหมอให้ผ่าตัดจะต้องผ่าไม่ว่าผลจะรอดหรือจะไปแต่ใจจของฉันจะ
เหมือนเดิมไหมจะมีมันอยู่ในหัวใจเหมือนเดิมอีกหรือปล่าว
โทโมะ:แกชอบฉันหลอแก้ว?
โทโมะหันมาถามฉันอ่อนโยน
แก้ว:แกออกไปซะเถอะตอนนี้ฉันไม่ไหวอะไรจากแกแล้วแกก็ไม่ควรมาสนใจฉันในตอนที่กำลังจะตาย!!
ฉันพูดอย่างตัดมิตรไม่ปราณีทั้งที่ในใจอยากให้ชอบฉันบ้าง
โทโมะ:แกก็อย่างนี้ทุกที!!
โทโมะพูดพลางหัวเสีย
แก้ว:แกออกไปซะได้ยินมั๊ย!!อย่ามาฉันอีกอย่ามาเห็นฉันในสภาพนี้อีกนะ!!จำไว้
ฉันไล่โทโมะก่อนมันจะออกไปน้ำตาฉันก็ไหลอีกครั้ง
แก้ว:ฮือๆฉันรักแกนะโทะมรักมากกว่าชีวิตฉันอีก....
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ