อยากได้เธอคืนต้องทำยังไง

       Benz ถ 2737
จอดสนิท ณบ้านหลังงามที่คุ้นตา
 
เมื่อทั้งสามลงจากรถ  พี่สาวคนสวยของโทโมะ ก็เดินมาต้อนรับอย่างดี
ม๊า สวัสดิ์ดีค่ะ วันนี้มากิกับคุณแม่เตรียม อาหารไว้รอเยอะเรยเชิญด้านในเรยค่ะ
 
ฉัน จำใจต้องเดินเข้ามาในบ้านฉันสวัสดิ์ดีทุกคน อย่างคุ้นเคย ก่อที่จะรากสังขานตัวเองไปนั่งห้องนั่งเล่นหน้าทีวีจอใหญ่
ม๊าของฉันคงกำลังคุยกับเพื่อนสนิทอย่างเเม่ของโทโมะอยุ่ 
 
ผมพาแม่มลไปนั่งรอที่โต๊ะ อาหารรอกะพ่อเเละแม่ของผม
 
ผู้ใหญ่กำลังคุยกันอย่างถูกคอ  เรื่องงานประมูนอะไรซักอย่าง
 
ผมไม่รู้เรื่องอะไรเรยขอปลีกตัวมาหาคนสวยของผม ดีกว่า บ้านนี้ไม่ค่อยมีเพื่อนๆคนไหนได้มาหลอกเพราะว่าพ่อเเม่ผมอยุ่ตลอดเวลาจัดปาร์ต้ก็จะจัดกันที่บ้านเขื่อนไม่ก็ห้องที่คอนโด ของใครซํกคนนึง มากกว่า แต่แก้วเธอมาที่ี่บ่อยนะ อย่างเช่น รถตู้ไปรับเธอก่อนเเล้วเธอก็มารอ ผมที่นี่ หรือไม่เธอก็มาหา สัตว์เลี้ยงตัวน้อยๆของผมทั้งหลาย
 
เมื่อก่อนเธอก็มาบ่อยนะเเต่ตั้งเเต่ได้ดอลล่าจากผมไปเธอก็ไม่ค่อยมาเพราะผมจะไปหาเธอากกว่า
 
ตอนนี้ผมเดินมายั่งห้องนั่งเล่นเเล้ว
เธอกำลังกด กด กด โทรศัพเล่นอยู่
 
ผมจึงเอ่ยถามไป 
แก้ว หิวไหม   เธอก้ยังไม่ตอบผม
แก้ว ทำไรอยุ่
  เธอก็ยังไม่ตอบเช่นเคย
แก้วได้ยินไหม
   ผมนั่งลงข้างๆ พร้อมกะเอาหัวเข้าไปซบที่ไหร่เธอ
 
 
 
โทโมะอย่าทำรุ่มร่ามได้ไหม ? เกรงใจกันหน่อยดิ เเม่ก็อยู่นะ
 
ก็เค้าอยากอยู่ใกล้ๆอ่ะ
 
แต่ฉันไม่ ร่างบางโต้ตอบกลับมาทันที
 
ผมเสียใจกะคำตัดพ้อนั้นนะ เเต่ความหน้าด้านเท่านั้นที่ครองโลก  555
ผมยังขยับเข้าไปหาคนสวยอีกบนโซฟาเดียวกัน
 
ร่างบางเริ่มไม่พอใจ ทำสีหน้า เคร่งเครียดมากกว่าเดิม
 
โทโมะ ! เธอ เรียกเสียงดัง เตือนคนที่กำลังเเอามามากุมที่เอวของเธอ
 
ทำไมหละเรียกเค้าทำไม
 
เมื่อไร่จะเลิกทำเเบบนี้ แก้วไม่ได้ยินดีหลอกนะ ที่โมะทำอะ
 ก็อยากอยู่ใกล้อยากคุย ด้วย
 
แต่ฉันไม่มีอะไรจะพูดหนิ วันนี้ที่มาก็เพราะนายกะเเม่บังคับมาหลอกนะ
ฉันไม่อยาก ให้เเม่สงสัยหรือรู้อะไร
เรยยอมมา
เพราะฉันไม่อยากให้เเม่ถามว่าฉัน เป้นอะไร
นายช่วยทำตัวปกติได้ไหม  ถ้าม๊าถามอะไรขึ้นมา ฉันไม่อยากจะตอบ
 
ตอบว่าเราเป็นอะไรกันหลอ แด๋วโมะตอบแม่ก็ได้
 
ไม่นะเราไม่เป้นอะไร ทั้งนั้น เราเหมือนเดิมเราเป้นเพื่อนกัน โมะ พอซักที อย่าทำให้ มันเเย่กว่านี้เรย
โมะรักแก้วจริงๆนะ
 
ร่างหนา คว้าตัวคนที่ยืนเข้ามาจะกอดอีกครั้ง
 
ปล่อย ๆปล่อยนะ อย่าพูดเเบบนี้อย่าพูดพร่อยๆ ได้ไหม
 
ป่าวนะใครพูดพร่อยๆ คนไม่รู้ตัวยังเถียงเธอ
 
แก้วว่าถ้ายังเป็นเเบบนี้แก้วจะกลับกลับเเล้ว นะ
 
 
แก้วจะเดินหนีดิ้นไปมาอย่างไม่ยอมเเพ้
 
แก้ว อย่าหนีเรยโมะเรยนะ  อย่าทำตัวเหินห่าง อย่าหลบหน้าจะได้ไหม แก้วรอคนที่ผิดไปแล้วได้แก้ตัวได้ไหม ให้โอกาศนิดนึงได้ไหม ไหนบอกว่าเป้นเหมือนเดิมไง แก้วทำตัวปกตินะ เเด๋วเรื่องของโมะ โมะจะหาทางจัดการเอง
 
 โมะก็พูดแบบนี้มันไม่ใช่ครั้งเเรกนะที่แก้วได้ยินว่าจะจัดการ
ไม่ต้องทำอะไรหลอก แก้วไม่อยากเป็นต้นเหตุของอะไรทั้งนั้น ที่บอกว่าเหมือนเดิมคือเราเพื่อนเพื่อนกันเหมือนเดิม เข้าใจไหม แก้วไม่อยากโดนใครด่า อะฮึก กกๆ  TT  น้ำตาเริ่มไหลมา
 
ชายหนุ่มเห้นท่าไม่ดี จึกผละออกจากเธอเเล้วเดินไปบอกเเม่ ว่า แก้วหลับไปแล้วขอตัวพาแก้วไปหาที่นอน เเละให้ผู็้ใหญ่กินข้าวไปก่อนเรย
 
หลังจากนั้นเขาก็รากเธอไปคุยต่อในห้อง
แก้ว เดินตามเเรงลากอย่างช้าๆ จนเข้ามาให้ห้องประตูปิดสนิทและล๊อกกลอน
 
 
 แก้วร้องไห้เริ่มเป็นวักเป็นเวงอีกครั้งเมื่อเื่รื่องที่เกิดขึ้นกับเธอเเละเขาครั้งนั้นมันย้อนกลับมาทำลายความรู้สึกดีดี
ที่เคยมี  เธอไม่อยากที่จะให้อภัยเขาเรย เเต่ไม่รู้ทำไม ถึง ได้ยอมใจอ่อน คุยในวันนี้ เธอสับสนตัวเอง
 
 
แก้ว อย่าเงียบสิ คนผิดอย่างเขากำลังกอดเธอจากด้านหลัง
ด้วยความสงสารจับใจ ที่ร่างบางร้องไห้สั่นจนตัวโยน
 
เขาไม่รู้หลอกว่าเธอเจ็บปวดเพราะเรื่องอะไรบ้าง เเต่ที่รู้ๆ คือมันเป้นเรื่องที่มาจากเขา แ่น่ๆ
 
วันนี้ฉํนเหนื่อยที่จะพูดกะเขาเหลือเกิน ร่างฉันคงหมดเเรงที่จะสู้กับเขาปล่อยสติให้ลอยไป จนพร๊อยหลับ
 
เขากอดร่างที่สะอื้นจนนิ่งไป เเละรู้ว่าหลับเขาจึงจัดท่าทางให้นอนดีๆ ก่อนจะจุมพิษ ซักครั้งหลังจากห่างกันไปนานแบบเบาๆเเละเขาก็เดินลงมาบอกพ่อแม่และม๊าว่า แก้วยังไม่ตื่น ส่วนเขาเล่นเกมส์อยุ่
ให้พ่อแมุ่คุยกันไปก่อน
 
และแม่ของเขาช่างรู้ใจจริงๆ บอกกับแม่มลว่า กลับก่อนก็ได้ ถ้าเเก้วตื่น จะไปส่ง
ซึ้งเเม่มลก้โอเค เพราะยังไงกก็สนิทกันอยุ่เเล้ว แม่มลจึงขอลากลับไปก่อน
 
 
ผมกลับขึ้นมาดูคนสวยอีกครั้งเธอนอนหลับ น้ำตาเปื้อนแก้มอยุ่ 
ผมมองดูเเล้ว ตั้งสัญญากับตัวเองไว้ว่า ต่อไปถ้ามีโอกาศแก้ตัวจะไม่ทำให้เธอต้องร้องไห้อีกเรย .. ...

ตอน ต่อไป โมะ จะทำยังไง ต่อน้า?   แล้ว ตอนต่อไป ป้า จะร้ายขึ้นขนาดไหน รอติดตามจร้า ^^''