อยากได้เธอคืนต้องทำยังไง

จริงๆแล้วผมยังไม่ได้หลับหลอกแต่คน สวยสิไม่รู้หลับไปตอนไหน
และพอผมได้ยินเสียงแม่มลกับพี่เคนจิเเน่ๆกำลังเดินมาทางห้องนี้
ผมเลยแกล้งหลับซะเรย  5555
พูดง่ายๆคือไม่อยากกลับบ้านหลอกคลับ กว่าจะหาโอกาศเเบบนี้ได้นะ
มันชั่งยากเย็นเเสนเข็ญเหลือเกิน
 
ผมอะ อยากอยู่กับคนสวยนานๆๆหนิคลับ
จะให้ทำยังไงหละถ้าไม่ใช้ไม้นี้
แล้วมันก็ได้ผมซะด้วย !!^OO^\'\'
ในที่สุดผมก็ได้นอนที่นี่
อิอิ ได้อยู่ใกล้ๆ คนที่เราชอบมันมีความสุขจริงๆ เรย
ขอนอนใกล้ๆละกัน
 
ผมคืบคลานขึ้นมาบนที่นอนอันเเสนนุ่มของร่างบาง ที่นอนไม่ได้กว้างมากมายประมาณ 5 ฟุต
เธอนอซะชิดริมผนังห้องเชียวแต่ด้วยความที่เเขนขาเธอยาวเหลือเกินมันก็เกะกะสิคลับแต่ ยังพอเหลือที่ให้ผมนอนได้สบาย ยยย
 ผมสะกิดคนที่นอนกางแขนกางขาให้รู้สึกตัว
 
ตะเอง ขยับหน่อยดิ
อืม ม
ตะเองอีกนิสนึงๆๆ
อาราย ยย
ร่างบางนอนหลับไม่ค่อยมีสติเมื่อมีคนมารบกวนเธอเลยขยับหันหลังให้ซะเรย
โห้ เหลือที่เยอะเรยๆ แต่ถ้านอนห่างกันก้อหนาวสิคลับ
อิอิ^^
ตะเองขอกอดหน่อยอ่ะหนาว
.....
ไม่มีเสียงตอบรับจากร่างบางที่หลับอยู่ในห่วงนิททรา
ผมถอดเสื้อยืดออกเพื่อ ความสบายก่อนนอน
ใส่แต่เสื้อกล้ามแค่นี้แหละกลัง พอดีเรยนอนอากาศเย็นๆ คนข้างๆ ตัวอุ่นๆแบบนี้
โอ๊ย ยยย สวรรค์ของผมเรยหละ
แค่กอดคงไม่เป็นไรใช่ไหมผมก็เเค่อยากกอดนะไม่ได้คิดอกุศลจริงจริ๊ง งงงง
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ผมเอื้อม มือไปกอดคนที่หลับไปแล้ว ผมแย่งหมอนเธอ มาหนุนเเละขยับหัวหอมๆของเธอมานอนที่แขน กระชับเอวบางให้ถอยมาใกล้ๆ จะได้กอดถนัดๆ
เธอตัวบางมากๆ ออกแรงนิสเดียวก็ขยับมาทันทีเรย
จมูกฟุตฟิต ของผม ซุดดมกลิ่นหอมจากกลุ่มผมของสาวเซี้ยว  เห้อ ออ หอมเหลือเกิน ชักจะหลงซะเเร้ว
เเต่ถ้าทำแบบนี้บ่อยๆ คนไม่ดีแน่ๆ
ไม่ใช่แค่จะดูไม่ดีถ้ามีคนเห็น คนรู้ แต่มันจะทำให้ผมรักเธอยิ่งกว่านี้
ถ้ารักกว่านี้อกมคนแตกตาย
เพราะรักอาจเป็นไปไม่ได้ ผมยอมรับ ว่าตอนนี้รักเธอแล้วจริงๆ
 พูดได้อย่างไม่อายเเต่ด้วยความเป็นเพื่อนตลอด  5 ปี
 
ถ้าคำนี้ จะต้องบอกเธอไปแล้วทำให้เราห่างกันผมคนทนไม่ได้
และอีกอย่างคือ  TT ... ผมมีเค้า เค้าที่ไม่ได้ทำผิดอะไร เค้าที่มากก่อนที่จะเจอเธอซะอีก
เค้าที่ดูเเลผมอย่างเงียบๆมาตลอด เค้าที่อดทนกับนิสัยแย่ๆในบางมุม ของผมเหลือเกิน
ตอนเเรก ผมก็เข้าใจว่าผมรักเค้าคนนั้น
แต่พอเริ่มได้เจอกับเธอ คนนี้คนที่นอนอยู่ในอ้อมกอด เธอที่มีเส้นความเป็นเพื่อนกั้น
เธอ เป็นคนที่ทำให้ผมรู้ว่าความรักเป็นยังไง ตวามรักต้องเป็นผู้ให้บ้างแต่ที่ผ่านมา
ผมเป็นแต่ผู้รับ เสมอ ผมไม่เคยให้อะไรเธอคนนั้นเรย
มันไม่เคยหวาน ไม่เคยรู้สึกหวิวๆ และยังไม่เคยเปิดตัวออกนอกหน้าอะไรเรยด้วยซ้ำ รู้เท่าที่สนิทกันจริงๆ
ที่เราใช้คำว่าเเฟนกับ เบล์ล มันเป็นเหมือนเพียงสรรพนามที่ใช้เรียกคนที่ใกล้ชิดเเละดูเเลเราไปโดยปริยาย
และพอเวลายิ่งนานผมก็รู้สึกว่ากับเบล์ลมันเป็นความเคยชิน
แต่กับเธอคนนี้ มันค่อยๆเป็น ความผูกพัน ที่ก่อตัวขึ้นเลื่อยๆ นับตั้งเเต่วันเเรกที่ได้ร่วมงานกัน
โอ๊ยๆ แล้วความรู้สึก แบบนี้จะจัดการกับมันยังไงดี
 
ผม ยังคงว้าวุ่นในคืนนี้ต่อไป
และยังคงดึงเธอเข้ามากอดเเน่นอีกครั้ง ไม่ได้ฉวยโอกาศ นะ
แต่เค่รู้สึกว่าถ้ามีโอกาศก็ควรทำ
 เพราะคนอย่างผม คงจะไม่มีสิทธ์ แบบนี้บ่อยๆ หลอก
 

 
โมะฉวยโอกาศกะม๊าเราอีกเเระน้า  5555 ป้าเบล์ลโผล่มาแร้วจร้าๆๆ มาช่วยคอมเม้นรับมือกับป้าแกกันเถอะ  55555555555