อยากได้เธอคืนต้องทำยังไง

โอเคครับก้อได้แด๋วจะโทรหาพี่เคนจิแด๋วนี้เรย

เย่ๆ ในที่สุดวันนี้ผม ก็ได้ ขึ้น รถมาบ้านเธอจนได้

จริงๆ ก็ไม่ได้หวังอะไรแค่อยากมีเวลาอยู่ใกล้ๆ ไม่รุ้ ทำไม

ผมนั่งเบาะหลังมาข้างๆเธอ จนเธอหลับแร้วเอาหัวมาพิงกับผม

ผมแอบเห็นนะว่าแม่มล แอบ ยิ้ม เล็กยิ้มน้อย ผมเรย แอบ ถ่ายรูปซะเรย

พอเสียงดังแช๊ะ แม่ก้อหันมาดูแร้วหัวเราะ ก่อนพูดว่า

 ลักหลับอิแก้ว หลอโมะ 55555  ม๊ะ อ่ะ ป่าวซะหน่อย

พูดอะไรเนี่ย ผมก้อเขิลนะแค่แอบถ่ายรูปเองอะม๊าก้อ

แค่นี้ม๊าคงไม่เรียกค่าเสียหายหลอกสินะ  ^^

 ชายหนุ่มหน้าสวยพูดล้อเล่นกับเเม่ของร่างบางมาตลอดทาง

แม่มล ยิ้มแระ ขับรถต่อไปจนมาถึงบ้านผม จึงปลุก ร่างบางของสาวเซี้ยว ข้างๆ ให้ ตื่น

 เราพากันเดินถือกระเป๋าพะรุงพลังออกมาจากรถเบนซ์สีดำ คันงาม

และพอลงจากรถทันใดนั้นไอพอเจ้า ดอลล่าหมาน้อยออกมาต้อนรับ

เท่านั้นแหละคลับ คนสวย ของผม ถึงกลับ โยนทุกอย่างในมือลงพื้นแร้วจะวิ่งไปหาหมา

แต่ กรรม คลับ อิดอลล่ามันลูกชายของผมนะ มันก้อต้องวิ่งเข้ามาหาป๊าอยู่แร้ว  

5555  ผมค่อยๆ วางกระเป๋าไว้ข้างรถ ก่อนจะอุ้มหมาน้อยที่ตะเกียกตะกายขาผมอยู่

โอ๊ยไม่เจอกันนานเรย ลูกป๊าเป็นไงบ้างคลับ

ม๊าเราเลี้ยงดีไหมเนี่ย ย หึ ทำไมดูเหมือนไม่ค่อยโตเรยอ่ะคลับ

ผมพูดกับหมา ต่สายตายังคงเหล่ไปทางร่างบางอย่างเขม่นๆ

แม่ว่าคุณยาย ของดอลล่าเลี้ยงดีมากกว่ามั๊ง ม๊า มันไม่ค่อยเลี้ยงเรย วันๆ ก่อนออกจากบ้านก็ อุ้มไปจุ๊ฟทีนึงกลับมาก็กอดแค่นั้นเอง

ดอลล่าต้องรักคุณยายมากกว่าสิ เพราะฉันเป็นคนให้ข้าวให้น้ำ แกนะดอลล่า

ผม ปล่อยเจ้าหมา ขี้ประจบเดินไปหาคุรยาย ผู้ให้ชีวิตของมันก่อนจะเดินตาม่างบางเข้าบ้าน

สวัสดิ์ดีคลับป๊า พ่อของคนสวยผมดูทีวีอยู่หนะสิ ผมสวัสดิ์ดีก่อนจะถอดรองเท้าข้างๆ เธอ เฮ้ย แก้วตะเองยังเก็บ รองเท้าเน่คู่นี้อีกหลอ

หืม มม เธอตอบผมกลับมาว่า

เก็บ สิมันเป็นรุ่น ลิมิเต็ด ของ จอร์แดน 23 ไม่ใช่หลอ

เธอเดิยขึ้นไปข้างบนบ้านอีก ผมก็เดินตามสิ บ้านนี้ผมไม่เคยมาที่ไหนกันหละ นอนกลิ้งมาแล้วทุกห้อง

แก้วรูปนี้ ยังเก็บ ไว้อีกหลอ

ผมถามเมื่อ มองรูปที่กระจก เป็นรูปที่เธอกินไอศกรีมยาว 1ฟุต ที่ญี่ปุ่น

แก้วจัยเธอนั่งอยู่ตรงหน้า ทีวีเปิดเกมส์จอย

 เธอก็ตอบผมว่าเก็บไว้สิมันเป็นครั้งแรกที่กินเรยนะแถมยังเป็นครั้งแรกที่ไหญี่ปุ่นอีกด้วย

ผม จำได้ว่าครั้ง นั้นเราไปด้วยกันสองคน อิอิ #แอบไปๆ

ผมเดินและรื้อไปให้ทั่วห้องของเธอเธอก็นั่งเล่นเกมส์ ไม่สนใจผมเรย

จนไปเจอกับ เสื้อ แขนยาว สีแดง อะดิด๊าส สสส ของผมเอง โฮ๊ะๆๆ แก้วจัยนี่มันของเค้าหนิ

อารายอาโมะ

ก้อเสื้อนี่งัย

หลอๆๆ ถ้าเป็นของตะเองมันก้อต้องอยู่ที่ตะเองแซะ มั่วนิ่มๆๆๆๆ

เธอพูด ติดตลกแร้วยังคงไม่หันมา

โอเค ในเมื่อ มันอยู่ที่เธอแร้วผมยกให้ก็ได้

แก้วต่างหูเลิฟเวอร์ ทำไมไม่ใส่หละ

เห้อ อออ ก้อ มันมีปยู่ข้างเดียว จะให้ใส่ ข้างเดียว รักข้างเดียวรึงัยเล่า ฉันตอบเขาไป

 ก็ แด๋ว เค้าใส่เป็นเพื่อนไง

หึ ใส่เป็นเพื่อนหลอ ไม่เอาอ่ะ  ไม่อยากใส่เป็นเพื่อน ฉันยังคงพูดต่อไป แต่เขาก้อไม่ตอบอะไรกลับมาอีก

แก้ว เสื้อ ลายตีนกา ของเค้าทำไมมาเป็นผ้าเช็ดเท้าซะหละ

ก้อดอลล่ามัน คิดถึงป๊าอ่ะมันเรยคาบเอามานอนแล้วเค้าขี้เกียดเอาไปซัก

ถ้าจะว่าก็ไปว่าดอลล่าลูกรักนายละฉันชิส์ ๆๆ>O<’’

เมื่อไหร่ จะกลับเนี่ย ถามอยู่ได้เบื่อจะตอบแร้วนะ

จพเล่นเกมส์ไหม่ จะไปอาบน้ำแร้วนะ

ฉันพูด ก่อนเดินมาหยิฐผ้าเช็ด ตัวก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ ไป

20 นาทีต่อมาฉันเดินออกมา จริงๆ อะก็คิดว่าเขาออกไปแร้วด้วย ฉันก็เดินทะเล่อทะล่าออกมา

แต่ต้อง หยุด หัวแทบทิ่ม

เขานั่งเล่นเกมส์ที่เล่นไม่เคยชนะฉันอยู่ จนได้ คะแนน เริ่ม จะตีเสมอ ฉันแร้ว โอ๊ย ยย

งานนี้แก้วจัยยอมไม่ได้เด็ด ขาด

นี่ๆๆ อิโมะ ตะเอง จะคิดเทียบชั้นเค้าหลอไม่มีทางอ่ะ

 สุดท้ายก้อมานั่งเล่นแข่งกันจนได้

จนตาฉันจะปิดก้อคนอาบน้ำมาเย็นๆหนิเนอะ  แอร์ก้อเย็นเคลิ้มเรยทีเดียว

คร๊อก ฟี  คร๊อกฟีๆๆๆ 

หลับสนิทเรย จร้า เคนจิ เอาไงหละ ปลุกกลับบ้านเรยดีไหม

เอาไงก้อได้คลับแต่ม๊าน่าจะรู้นะว่ามันชอบงอแงเป็นเด็กแล้วแด๋วจะบ่นงุ้งงิ้งอีก

ผมหละเบื่อน้องชายคนนี้ จริงๆ แร้วดูสิ มานอนท่าน่าเกียดในบ้านสาวอีก

ม๊า ว่าปล่อยให้นอนแบบนี้ก้อได้นะ

 ม๊าไม่ ถือ ยังไง ก้อเพื่อนกันหนิเนอะเอาไว้พรุ่งนี้ ม๊าจะไปส่งให้เอง

 เคนจิกลับไปนอนนะ ไม่ต้องห่วง

ม๊าไม่ว่าอะไร ไม่ต้องเกรงใจจริงๆ อีกอย่างม๊าไม่เจอโมะ นานแร้วด้วยคิดถึง ขอคุย พรุ่งนี้อีกนิสเด๋วจะพาไปส่งเอง 555  ไม่ต้องกลัว ลูกสาวน้าจะปล้ำ น้องชายเคนหลอกนะ

แม่มลยังคงพูดติดตลกกับพี่เคยจิจนเคนจิกลับไป

โอ๊ย ลูกคนนี้ นี่ ทำงานมาเหนื่อยแร้วยังจะชวนกันเล่นเกมล์อีก

น้ำท่าอาบรึยังน๊อ จากที่ดู ยัยแก้วคงอาบแร้ว

แต่โมะ ของม๊า สิ เล่นเกมส์หมดสภาพ ตายไปแร้ว น่าเอ็นดู จริง  5555 

 สงสัยจริงๆ ว่าทำไม ถึงหน้าเหมือนกันนักนะ สองคนนี้ขอม๊าดูใกล้ๆ ซิ

อิอิ สงสัยพยาบาล หยิบ ให้ผิดตอนเกิดแน่เรย ยัย กิ่งคงเป็นลูกบ้านโน๊น

ก็ดูสิยัยกิ่ง ก้อหน้าคล้ายตาเคนจิ มากๆ ส่วนโมะ ก็เหมือน ราวกับเป็นแฝดของยัยแก้ว ซะงั้น

หญิง กลางคนผู้ใจดี คนนี้ นั่งวิพากวิจาร หน้าตาของลูกสาว ลูกชายอย่างเอ็นดู

ทั้งสองคนนอนกันอย่างเด็กๆ เล็กๆ คนนึงอยู่บนที่นอนมือยังถือเกมส์กด อีกคนนั่งพิงข้างเตียงแร้วในมือยังมีเกมส์กดเช่นกัน นั่งแบบนี้เมื่อยแน่เรย

ม๊าจะปลุกเราดีไหมเนี่ยโมะ

 ไม่ปลุกดีกว่า ไม่อยากเห็น บท เจ้างอลเจ้างอแงของเด็กหนุ่มหน้าสวยคนนี้เรย มันคงจะน่ารักเกินไป

เห้อ ไปนอนดีกว่า

หญิงกลางคนปิดโทรทัศน์ และปิดไฟ ห้องนอนห้องน้ำ ก่อนจะรากผ้าห่ม มาห่มให้ ลูกชาย ลูกสาวคนละครึ้งแร้ว เปิดประตู เบาๆ ออกไป

 จบไปอีหซักตอน โอ๊ยๆๆ รู้ สึกฟินเเละ รักแม่มลจุง   ^O^ ''  5555  ฝากคอมเม้น มากดดันมาด่า ไรเตอร์ได้เรยน้า หุหุ แร้วเจอกันตอนถัดไปจร้า จุ๊ฟๆ