อยากได้เธอคืนต้องทำยังไง

จริงๆแล้วผมยังไม่ได้หลับหลอกแต่คน สวยสิไม่รู้หลับไปตอนไหน

และพอผมได้ยินเสียงแม่มลกับพี่เคนจิเเน่ๆกำลังเดินมาทางห้องนี้

ผมเลยแกล้งหลับซะเรย  5555

พูดง่ายๆคือไม่อยากกลับบ้านหลอกคลับ กว่าจะหาโอกาศเเบบนี้ได้นะ

มันชั่งยากเย็นเเสนเข็ญเหลือเกิน

ผมอะ อยากอยู่กับคนสวยนานๆๆหนิคลับ

จะให้ทำยังไงหละถ้าไม่ใช้ไม้นี้

แล้วมันก็ได้ผมซะด้วย !!^OO^\'\'

ในที่สุดผมก็ได้นอนที่นี่

อิอิ ได้อยู่ใกล้ๆ คนที่เราชอบมันมีความสุขจริงๆ เรย

ขอนอนใกล้ๆละกัน

ผมคืบคลานขึ้นมาบนที่นอนอันเเสนนุ่มของร่างบาง ที่นอนไม่ได้กว้างมากมายประมาณ 5 ฟุต

เธอนอซะชิดริมผนังห้องเชียวแต่ด้วยความที่เเขนขาเธอยาวเหลือเกินมันก็เกะกะสิคลับแต่ ยังพอเหลือที่ให้ผมนอนได้สบาย ยยย

 ผมสะกิดคนที่นอนกางแขนกางขาให้รู้สึกตัว

ตะเอง ขยับหน่อยดิ

อืม ม

ตะเองอีกนิสนึงๆๆ

อาราย ยย

ร่างบางนอนหลับไม่ค่อยมีสติเมื่อมีคนมารบกวนเธอเลยขยับหันหลังให้ซะเรย

โห้ เหลือที่เยอะเรยๆ แต่ถ้านอนห่างกันก้อหนาวสิคลับ

อิอิ^^

ตะเองขอกอดหน่อยอ่ะหนาว

.....

ไม่มีเสียงตอบรับจากร่างบางที่หลับอยู่ในห่วงนิททรา

ผมถอดเสื้อยืดออกเพื่อ ความสบายก่อนนอน

ใส่แต่เสื้อกล้ามแค่นี้แหละกลัง พอดีเรยนอนอากาศเย็นๆ คนข้างๆ ตัวอุ่นๆแบบนี้

โอ๊ย ยยย สวรรค์ของผมเรยหละ

แค่กอดคงไม่เป็นไรใช่ไหมผมก็เเค่อยากกอดนะไม่ได้คิดอกุศลจริงจริ๊ง งงงง

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ผมเอื้อม มือไปกอดคนที่หลับไปแล้ว ผมแย่งหมอนเธอ มาหนุนเเละขยับหัวหอมๆของเธอมานอนที่แขน กระชับเอวบางให้ถอยมาใกล้ๆ จะได้กอดถนัดๆ

เธอตัวบางมากๆ ออกแรงนิสเดียวก็ขยับมาทันทีเรย

จมูกฟุตฟิต ของผม ซุดดมกลิ่นหอมจากกลุ่มผมของสาวเซี้ยว  เห้อ ออ หอมเหลือเกิน ชักจะหลงซะเเร้ว

เเต่ถ้าทำแบบนี้บ่อยๆ คนไม่ดีแน่ๆ

ไม่ใช่แค่จะดูไม่ดีถ้ามีคนเห็น คนรู้ แต่มันจะทำให้ผมรักเธอยิ่งกว่านี้

ถ้ารักกว่านี้อกมคนแตกตาย

เพราะรักอาจเป็นไปไม่ได้ ผมยอมรับ ว่าตอนนี้รักเธอแล้วจริงๆ

 พูดได้อย่างไม่อายเเต่ด้วยความเป็นเพื่อนตลอด  5 ปี

ถ้าคำนี้ จะต้องบอกเธอไปแล้วทำให้เราห่างกันผมคนทนไม่ได้

และอีกอย่างคือ  TT ... ผมมีเค้า เค้าที่ไม่ได้ทำผิดอะไร เค้าที่มากก่อนที่จะเจอเธอซะอีก

เค้าที่ดูเเลผมอย่างเงียบๆมาตลอด เค้าที่อดทนกับนิสัยแย่ๆในบางมุม ของผมเหลือเกิน

ตอนเเรก ผมก็เข้าใจว่าผมรักเค้าคนนั้น

แต่พอเริ่มได้เจอกับเธอ คนนี้คนที่นอนอยู่ในอ้อมกอด เธอที่มีเส้นความเป็นเพื่อนกั้น

เธอ เป็นคนที่ทำให้ผมรู้ว่าความรักเป็นยังไง ตวามรักต้องเป็นผู้ให้บ้างแต่ที่ผ่านมา

ผมเป็นแต่ผู้รับ เสมอ ผมไม่เคยให้อะไรเธอคนนั้นเรย

มันไม่เคยหวาน ไม่เคยรู้สึกหวิวๆ และยังไม่เคยเปิดตัวออกนอกหน้าอะไรเรยด้วยซ้ำ รู้เท่าที่สนิทกันจริงๆ

ที่เราใช้คำว่าเเฟนกับ เบล์ล มันเป็นเหมือนเพียงสรรพนามที่ใช้เรียกคนที่ใกล้ชิดเเละดูเเลเราไปโดยปริยาย

และพอเวลายิ่งนานผมก็รู้สึกว่ากับเบล์ลมันเป็นความเคยชิน

แต่กับเธอคนนี้ มันค่อยๆเป็น ความผูกพัน ที่ก่อตัวขึ้นเลื่อยๆ นับตั้งเเต่วันเเรกที่ได้ร่วมงานกัน

โอ๊ยๆ แล้วความรู้สึก แบบนี้จะจัดการกับมันยังไงดี

ผม ยังคงว้าวุ่นในคืนนี้ต่อไป

และยังคงดึงเธอเข้ามากอดเเน่นอีกครั้ง ไม่ได้ฉวยโอกาศ นะ

แต่เค่รู้สึกว่าถ้ามีโอกาศก็ควรทำ

 เพราะคนอย่างผม คงจะไม่มีสิทธ์ แบบนี้บ่อยๆ หลอก

โมะฉวยโอกาศกะม๊าเราอีกเเระน้า  5555 ป้าเบล์ลโผล่มาแร้วจร้าๆๆ มาช่วยคอมเม้นรับมือกับป้าแกกันเถอะ  55555555555