รวมนิยายเพลง(TK)

ห่วงฉันก็พอ แต่เธอไม่ต้องส่ง กลับเองไม่ลำบากเท่าไหร

"แก้ว กับบ้านกาน"เสียงที่ฉันคุ้นหูดูดี ใช่เสียงเขานั้นแหละคนที่ฉันแอบรักมาตลอด3ปีกว่า

"อืมๆ ไปดิ"หลังจากนั้นฉันกับโทโมะ ก็เดินไปที่ลานจอดรถและข้ึนรถโทโมะกลับบ้านอย่างเช่นทุกวัน ในขณที่เดินทางมาฉันหลับตลอดทาง จนรถจอดสนิทแล้ววโทโมะก็ปลุกฉัน

"แก้วๆ ถึงบ้านแล้ว"

"อืม ขออีก5นาทีนะ"

"แก้วไม่ได้ ตื่นเดี๋ยวนี้"

"........"เงียบ

"แก้วใจ แก้วๆ"โทโมะทั้งเขย่าทั้งตะโกน แต่ก็....

"........"เงียบ

"แก้ว นางสาว จริญญา ศรีมงคลสกุล!!! ตื่นเดี๋ยวนี้"

"อื้ม.. ตื่นก็ได้ว่ะ"จากนั้นฉันก็เดินลงมาจากรถของโทโมะ

"ฝันดีนะ ^_^"

"อืม ฝันดี ^.^"จากนั้นฉันก็เดินเข้าบ้านไป

"อ้าว! แก้วกลับมาแล้วเหรอลูก" เสียงแม่ของฉันเรียก

"ค่ะแม่ แก้วขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ"

"จ่ะ แล้วรีบลงมาทานข้าวนะลูก"

"ค้า" จากนั้นฉันก็ขึ้นไปอาบน้ำแล้วลงมาทานข้าว หลังจากทานข้างฉันก็ขึ้นไปที่ห้องนอนของฉัน

~อย่าให้ความหวัง ทั้งๆที่เธอก็ยังต้องมีเขา~เสียงโทโศัพท์ของฉันดังขึ้น เฮ้อ..และคนที่โทรมาก็คือเขาคนเดิมที่ฉันแอบรักมาตลอด3ปี

แล้วคืนนี้ขอร้องได้มั้ยไม่ต้องโทรมา ไม่ต้องแสดงอาการใส่ใจเพราะฉันไม่ชอบให้ใจสั่น

"ฮัลโหล"

(จะนอนยัง)

"ยัง แล้วนายโทรมามีอะไร"

(ป่าวไม่มีอะไรหรอก แค่จะบอกว่า'ฝันดีนะ')

"ิอืม ฝันดีเช่นกันนะ"

(แก้ว)

"ฮึ"

(คือ พรุ่่งนี้เดี๋ยวฉันไปรับที่บ้านนะ^.^)

"อื้ม บ๊ายบาย"

(บ๊ายบาย ฝันดี) เฮ้อ..นี่โทโมะนายรู้มั้ยที่นายทำอยู่ตอนนี้มันเป็นการให้ความหวังฉันนะ นายรู้บ้างรึป่าว?? หลังจากนั้นฉันก็เผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหรก็ไม่รู้ จนเช้าฉันได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกจึงตื่นและไปอาบหลังจากนั้นก็ลงมาด้านล่าง

โต๊ะอาหาร

"โห!! อาหารน่า่ทานจังเลยค่ะแม่"

"น่าทาน งั้นก็ต้องทานเยอะๆนะจ๊ะ"

"ค้า แก้วจะทานให้อ้วนไปเลย"หลังจากนั้นฉันเตรียมลงมือจะกินข้าวแต่มีเสียงแตรรถใครไม่ร้มาขัดความสุขฉัน อย่าให้รู้นะว่าใครแม่จะฟรีคิกให้ซักที

~ปี๊นๆๆ~

"งั้นเดี๋ยวแก้วไปดูให้นะค่ะว่าใครมา"ฉันกัดฟันพูดประโยคนั้นออกมา อย่าให้รู้นะว่าใครฉันจะด่าให้เลลยคอยดู หลังจากฉันเดินไปบ่นไปจนมาถึงหน้านเห็นรถสปอร์ตสีดำของโทโมะมาจอดอยู่หน้าบ้าน

"อ้าว มาเร็วจังแฮะ"

"เหรอ ฉันนึกว่าฉันมาช้าไปนะเนี่ย"

"ถ้าเร็วกว่านี้คงจะต้อง ไปช่วยภารโรงเปิดประตูโรงเรียนแล้วแหละ"

"นี่! ประชดรึป่าว"

"ปล๊าว เช้าบ้านกัน"จากนั้นฉันก็โทโมะก็เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกัน

"อ้าว!~ นึกว่าใครมาโทโมะนี่เอง ทานอะไรมารึยังลูก"

"ยังเลยครับ"

"อ้าว งั้นทานด้วยกันเลยจ่ะ"จากนั้นครอบครัวของฉันและโทโมะก็ทานข้าวด้วยกัน และเมื่อทานข้าวเสร็จฉันกับโทโมะก็นั่งรถเขามาโรงเรียน จนกระทั่งถึงโรงเรียนเราสองคนก็ลงจากรถในขณะที่ฉันกับโทโมะเดินขึ้นห้องเรียนก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนเข้ามา

อย่าให้ความหวังทั้งๆที่เธอก็ยังต้อมีเขา เกิดฉนเหงาและไม่ทันคิด ไปเผลอนึกว่ามีสิทธิ์ทำผิดโดยไม่ตั้งใจ รับได้ใช่มั้ยถ้ามีใครเจ็บเพราะเธอ

"พี่โทโมะขา"ใช่เสียงเธอนี่เองพิมพ์ คนที่นายโทโมะแอบชอบอยู่T^T

"อ้าว! พิมวันนี้มาเร็วนะ"

"ค่ะูู^^ ตอนเย็นพี่โทโมะว่างมั้ยค่ะพิมจะชวนไปห้างอ่ะค่ะ"

"....."โทโมะเงียบแล้วหันมามองหน้าฉัน เพราะจริงๆแล้ววันเขามีนัดกับฉันว่าวันนี้เราจะไปอ่านหนังสือกัน

"แต่ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะค่ะ"

"เอ่อ..ว่างครับ"ฮะ!..อะไรนะเขาตอบว่าว่างงั้นเหรอทั้งๆที่เขามีนัดกับฉันนะ เฮอะ!แต่ก็ไม่แปลกหรอกที่เขาจะบอกไปอย่างนั้นเพราะฉนมันเป็นแค่เพื่อนไม่ใช่ยัยพิมที่เขาชอบนี่T^T ฉันเลยตัดสินใจเดินออกมาจากตรงนั้นก่อนที่น้ำตามันจะไหลออกมา

ห้องเรียน

"แก้ว ทำไมขึ้นมาไม่รอฉันล่ะ"

"ก็ฉันเห็นนายคุยกับน้องพิมอยูเลยไม่อนากขัดน่ะ"

"ออ แก้วคือวันนี้ฉันขอโทษนะที่ไปกับเธอไม่ได้"

"อือ ไม่เป็นไรฉันเข้าใจ"

ตอนเย็นหลังเลิกเรียนโทโมะไปกับพิมทำให้ฉันต้องกลับบ้านคนเดียว เฮ้อ...เมื่อไหรตรงนั้นตรงที่พิมอยู่จะเป็นฉันบ้างนะT^T วันนี้พอถึงบ้านฉันก็อาบน้ำแต่งตัวและทานข้าว จากนั้นก็ขึ้นมาที่ห้องรอโทรศัพท์จากโทโมะแต่ไม่มีวี่แววว่าเขาจะโทรมา ฉันรอจนถึงเที่ยงคืนในที่สุดเขาก็ไม่โทรมาจริงๆ น้ำตาเริ่มไหลออกมาฉันนอนร้องไห้จนเผลอหลับไป และพอตอนเช้าฉันไปถึงโรงเรียนฉันพยามจะไม่เจอหน้าโทโมะ จนตอนนี้ฉันกับโทโมะไม่ได้เจอกันประมาณ2อาทิตย์ได้แล้ว และเขาก็โทรมาหาฉันบ้างแต่ฉันเลือกที่จะไม่รับดีกว่าเพราะว่าตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าหลังจากวันที่พิมชวนโทโมะไปห้าง2คนนั้นก็เป็นแฟนกัน จนมาถึงวันนี้ฉันต้องเจอโทโมะโดยเลี่ยงไม่ได้เพราะว่าฉันกับโทโมะเป็นนักร้องคู่ของโรงเรียนวันนี้ต้องซ้อม ฉันจึงต้องจำใจมาสู้หน้าโทโมะ

ช่วยเลิกทำอะไรให้ฉันต้องรู้สึก

"แก้ว ช่วงนี้เป็นอะไรทำไมต้องหลบหน้าฉันด้วย"

"ป่าวไม่ได้เป็นอะไร"

"อย่ามาโกหก บอกมาว่าเธอเป็นอะไร"จะให้ฉันบอกจริงๆเหรอโทโมะว่าฉันเป็นอะไร

"บอกว่าไม่ก็ไม่สิ ปล่อย"

"โกหก บอกมาแก้ว"

"ได้ถ้านายอยากรู้นักฉันจะบอกให้ก็ได้ ที่ฉันหลบหน้านายเพราะฉันไม่อยากเห็นหน้านาย อยากลืมนายไป เพราะว่าฉันชอบ นายชัดมั้ย"น้ำตาของฉนเริ่มไหลออกมาเรื่อย

".........."โทโมะได้แต่เงียบ ฉันจึงสะบัดมือเขาออกแล้ววิ่งไปเข้าห้องน้ำและหลังจากวันงานฉันกับโทโมะก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย จนกระทั่งถึงวันนี้วันสอบวันสุดท้ายตั้งใจจะมาบอกโทโมะว่าฉันจะย้ายโรงเรียนไปเรียนต่อที่อเมริกา

"โทโมะ"

"......."โทโทะใฃหันมามองหน้าฉัน

"คือ...ฉันอยากจะคุยกับนายเป็นครั้งสุดท้ายน่ะเพราะว่าฉันจะไป..."

"เธอจะไปไหน"

"ฉันจะไปเรียนต่อที่อเมริกาน่ะ ฉันขอให้นายกับพิมรักกันนานนะ"

"แก้ว..."

"ฮึก..ฉันไปก่อนนะเพื่อนโชคดี ฮึก.."

"โชคดีแก้ว"โทโมะเข้ามากอดฉัน การกอดครั้งนี้มันจะเป็นการกอดครั้งสุดท้ายของฉันและเขา

"ฉันไปล่ะนะ "

"อืม"

"ยิ้มหน่อยสิโทโมะ ไม่ดีใจกับฉันเหรอที่ฉันไปเรียนต่างประเทศน่ะ"

"ดีใจสิเพื่อน โชคดี"

"บ๊ายบาย"

"บาย"จากนั้นฉันก็ขึ้นเครื่องบินไปเรียนต่อที่อเมริกา

------------------------------------------------------------------------------------------------

จบแล้วค้าา ไม่รู้สนุกรึป่าวแต่อยากให้แต่เพลงอะไรบอกกันได้นะ^.^