รวมนิยายเพลง(TK)

~เป็นแค่ใครบางคนไม่ใช่ใครคนนึง  ที่เธอมาคอยคิดถึงมาห่วงใย เป็นแค่เพื่อนดีๆดีแล้วดียังไงเธอไม่รัก ไม่เคยจะแคร์ เป็นอะไรเป็นอะไรที่มีแค่เธอ นอนละเมอนอนละเมอตอนเธอคิดถึงใคร เป็นอารมณ์เป็นอารมณ์ที่เธอไม่เข้าใจ~

"เห้ย! แก้วมานั่งทำไรตรงนี้คนเดียววะ" เสียงโทโมะเพื่อนรัก....♥ของฉันเรียก

"กินข้าวมั้ง'-_- นั่งอยู่ข้างต้นไม้เนี่ย"

"อ้าว! กินข้าวออไหนไม่เห็นมีเลยว่าจะกินด้วยซะหน่อย:P"มันกวนประสาทค้าาา

"เออๆช่างเหอะ แกมาทำไรตรงนี้"ฉันหันหน้าไปถามมัน

"มาหาแกอ่ะแหละ" โอ๊ย!!พูดแบบนี้ฉันคิดไปไกลนะยะ>//<

"มาหาฉัน? มาหาทำไม ฉันไม่ได้เป็นไรซักหน่อย"

"แกนีมัน เฮ้อ...ช่างเหอะ ไปกันเถอะ ตรงนี้มันร้อน'-o-"ร้อน?ใต้น้นไม้เนี่ยนะ จากนั้นโทโมะก็จับมือฉันแล้วเราก็กลับบ้านด้วยกัน><

วันต่อมา

08:08AM.

~อยากบอกว่าเธอมีแฟนคนนึงที่แอบไปหึงเธอทุกวัน ทุกวัน....ไม่รู้อะไรซะบ้างเลย ก็เป็นแฟนเธอวันๆโดยที่เธอเองก็ไม่ยอมรู้ตัว และฉันก็กลัวซะเกินจะบอก คนนั้นเธอว่าดีคนนี้เธอก็จองเป็นอะไรนะฮึต้องมาบอกฉัน มีมั้ยเรื่องอื่นๆตอนที่เราคุยกัน เก็บเรื่องรักของเธอไปเลย~

   ตอนนี้ฉันแอบยืนมองโทโมะที่ยืนอยู่กับผู้หญิงคนนึง เธอคนนั้นสวยมาก นิสัยดี เรียนเก่งอีกด้วย ซึ่งไปใครไปไม่ได้นอกจากพิม... คนนั้นที่โทโมะแอบปลื้มอยู่ ฉันแอบยืนดูอยู่ห่างๆ แล้วอยู่ๆน้ำตาก็ไหลลงมา บ้าจริงเชียว หยุดร้องไห้เดี๋ยวนี้นะยัยแก้ว หยุดร้องสิ หยุดได้แล้ว ToT ฉันยืนอยู่ตรงนี้ต่อไม่ไหวแล้วจริงๆ ฉันตัดสินใจไม่ขอยืนดูเหตุการณ์ต่อ แต่วิ่งมาที่ชั้นดาดฟ้าของตึกBที่นี่เป็นที่ที่ฉันกับโทโมะเวลามีเรื่องเครียด หรืออยากพักผ่อนก็จะขึ้นมาที่นี่ด้วยกัน แต่วันนี้ไม่มมีเขาเดินขึ้นมาข้างๆฉันอีกแล้ว....ไม่มีอีกแล้ว ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ไม้ตัวยาวตัวเก่า ที่ฉันกับเขามานั่งด้วยกันบ่อยๆ แล้วเรื่องของฉันกับโทโมะและเรื่องโทโมะกับพิมพ์ก็เข้ามาในหัวฉันเต็มไปหมด แล้วในที่สุดน้ำตาที่ฉันอัดอั้นมานานก็ถูกปล่อยออกมา ฉันนั่้งร้องไห้บนนั้นคนเดียวอย่างบ้าคลั่ง แล้วอยู่ๆฉันก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนเดินเข้ามา ใครกันนะ ที่นี่มันที่ประจำฉันนะ ฉันหันไปมองคนที่เดินเข้ามา และเขาคนนั้นคือ....

"เฮ้! อย่าร้องไห้แบบนี้สิเดี๋ยวก็ไม่สวยหรอก"กวินพูดขึ้นพลางเดินมานั่งข้างๆฉัน"มีเรื่องอะไรบอกฉันได้นะแก้ว"กวินพูดพลางดึงฉันเข้าไปกอด

"ฮึกๆ กวินน่ยรู้มั้ยว่าการที่เรารักเขา แต่เขากับรักคนอื่นมันทรมานแค่ไหน ฮือๆๆๆ"ฉันพูดไปร้องไห้ไป แล้วกอดกวินตอบ

"โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะแก้ว ใจเย็นๆนะ ถ้าอยากร้องก็ร้องออกมาเลย"กวินพูดพลางลูบหัวฉันเบาๆ

"ฮือๆๆๆๆ ฮึก ฮือๆ"ฉันร้องไห้จนตาบวมและน้ำตาก็เลอะเสื้อกวินเต็มไปหมด

ปัง!!!

เสียงปิดประตูดังสนั่น จนฉันกับกวินต้องหันไปมอง 

"ใครมันปิดประตูวะ"เสียงกวิน

"กวินแก้วว่าเราไปจากที่นี่กันเถอะ เดี๋ยวจะไม่ทันเีรียนคราบแรก"จากนั้นฉันกับกวินก็เข้าไปในห้องเรียน ฉันเห็นโทโมะนั่งประจำที่อยู่ ฉันไม่อยากกลับไปนั่งที่เลยจริงๆ งั้นลองขอพิมสลับที่ดูดีกว่า

"พิมจ๊ะ วันนี้ฉันขอสลับที่กับเธอได้รึป่าวจ๊ะ"

"ได้สิจ๊ะ แล้วแต่แก้วเลย จะสลับกี่วันก็ได้พิมไม่มีปัญหาอยู่แล้วจ่ะ^^"ฉันรู้แล้วทำไมทุกคนถึงชอบพิมกนนัก  พิมนิสัยดีอย่างนี้นี่เอง จากนั้นฉันก็เดินไปเก็บของใต้โต๊ะใส่กระเป๋า โทโมะนั่งมองฉันอย่างงง แต่ฉันไม่สนใจหรอก เมื่อฉันเก็บของเสร็จกำลังจะไป โทโมะก็คว้าข้อมือฉันไว้

"เธอจะไปไหน"โทโมะถามฉัน ก็ไปให้ไกลจากนายไง

"ฉันสลับที่กับพิมน่ะ"ฉันตอบเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย

"สลับทำไม!"เขาตะคอกใส่ฉัน

"ไม่ดีรึไง นายจะได้นั่งกับพิม นายแอบปลื้มพิมอยู่ไม่ใช่รึไงล่ะ!"ฉันตะคอกใส่เขากลับ ฉันสะบัดมืเขาออกแล้วไปนั่งที่พิม ส่วนพิมมาก็นั่งที่ฉัน ในคราบเช้าฉันรู้สึกว่าโทโมะนั่งจ้องฉันอยู่ตลอดเวลา แตาช่างเขาเหอะ

12:00AM.

"แก้ว มานี่!"เขาลา่กฉันออกมา

"โทโมะปล่อยเดี๋ยวนะ"ฉันพยายามแกะมือเขาออก

"ไม่!"เขาปฏิเสธเสียงแข็ง เขาลากฉันมาเรื่อยๆจนมาถึงดาดฟ้าตึกBที่ประจำของเรา

"นี่ นายพาฉันมาที่นี่ทำไม ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!"ฉันพยายามสะบัดมือเขาออก แต่มันก็ไม่ออกซักที

"ทำไม! ฉันไม่ใช่ไอกวินรึไงฮะเธอถึงไม่ยอมหันฉันจับมือน่ะ!!"

"กวินเกี่ยวอะไรด้วย"

"เธอคิดว่าฉันไม่เห็นรึไงว่าเธอ นั่งกอดกับมันอยู่บนนี้น่ะ!! ถ้าฉันไม่ปิดประตูเสียงดัง ป่านนีคงมากกว่ากอดไปแล้วล่ะ!!!"นี่มันจะมากไปแล้วนะ

เพี้ย!

"ฉันไม่ใช่คนอย่างงั้นรู้ไว้ซะด้วย!!!"ฉันตะคอกใส่เขาน้ำตาคลอ"รู้ไว้ซะด้วยนะ ว่าฉันกับกวินไม่ได้มีอะไรกัน กวินเขาเป็นคนดีมาก เขาไม่มีทางทำอย่างนีฃั้นกับฉันหรอก!!!"

"มันดีนักใช่มั้ย!"โทโมะพูดพลางบีบแขนฉัน

"ใช่!"ฉันตอบพลางจ้องตาเขา อยู่ๆโทโมะก็ก้มลงมาประกบริมฝีปากเขาลงม การจูยครั้งนี้มันร้อนแรงมากจริงๆ แล้วมันก็นานนับนาที เขาจึงถอนริมฝีปากออก

"แก้วเธอชอบกวินเหรอ...."เขาถามฉันเสียงอ่อน และปล่้อยมือเขาออกจากแขนฉัน

"ป่าวฉันไม่ได้ชอบกวิน แต่คนที่ฉันชอบคือนายรู้เอาไว้ซะด้วย!!"ฉันพูดออกไป พลางจะวิ่งออกไปจากตรงนั้น แต่โทโมะกับเข้ามาโอบเอวฉันไว้ แล้วกระซิบลงมา

"ฉันก็รักเธอแก้ว รักมากที่สุด รักมาตลอด"เขารักฉันเหรอ?..."ได้โปรดคบกับฉันเถอะนะ"ฉันยังไม่ทันตอบอะไร โทโมะก็ทาบริมฝีปากลงมาอีกครั้ง การจูบครั้งนี้เป็นการจูบที่โรแมนติก อ่อนหวาน และเนิ่นนาน... ฉันไม่รู้ว่านี่เป็นเวลาเท่าไหรแล้วที่เราจูบกัน แต่ฉันอยากจะบอกว่าฉันรักนายนะโทโมะ...♥

-----------------------------------THE  END-------------------------------------------------------------

จบแล้วจ้า ไม่รูสนุกป่าว แต่ก็ฝากเม้นฝากโหวตด้วยนะ^^