รวมนิยายเพลง(TK)
รักคู่จิ้นTK
2) นิยายเพลง'อย่าให้ความหวัง'
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความห่วงฉันก็พอ แต่เธอไม่ต้องส่ง กลับเองไม่ลำบากเท่าไหร
"แก้ว กับบ้านกาน"เสียงที่ฉันคุ้นหูดูดี ใช่เสียงเขานั้นแหละคนที่ฉันแอบรักมาตลอด3ปีกว่า
"อืมๆ ไปดิ"หลังจากนั้นฉันกับโทโมะ ก็เดินไปที่ลานจอดรถและข้ึนรถโทโมะกลับบ้านอย่างเช่นทุกวัน ในขณที่เดินทางมาฉันหลับตลอดทาง จนรถจอดสนิทแล้ววโทโมะก็ปลุกฉัน
"แก้วๆ ถึงบ้านแล้ว"
"อืม ขออีก5นาทีนะ"
"แก้วไม่ได้ ตื่นเดี๋ยวนี้"
"........"เงียบ
"แก้วใจ แก้วๆ"โทโมะทั้งเขย่าทั้งตะโกน แต่ก็....
"........"เงียบ
"แก้ว นางสาว จริญญา ศรีมงคลสกุล!!! ตื่นเดี๋ยวนี้"
"อื้ม.. ตื่นก็ได้ว่ะ"จากนั้นฉันก็เดินลงมาจากรถของโทโมะ
"ฝันดีนะ ^_^"
"อืม ฝันดี ^.^"จากนั้นฉันก็เดินเข้าบ้านไป
"อ้าว! แก้วกลับมาแล้วเหรอลูก" เสียงแม่ของฉันเรียก
"ค่ะแม่ แก้วขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ"
"จ่ะ แล้วรีบลงมาทานข้าวนะลูก"
"ค้า" จากนั้นฉันก็ขึ้นไปอาบน้ำแล้วลงมาทานข้าว หลังจากทานข้างฉันก็ขึ้นไปที่ห้องนอนของฉัน
~อย่าให้ความหวัง ทั้งๆที่เธอก็ยังต้องมีเขา~เสียงโทโศัพท์ของฉันดังขึ้น เฮ้อ..และคนที่โทรมาก็คือเขาคนเดิมที่ฉันแอบรักมาตลอด3ปี
แล้วคืนนี้ขอร้องได้มั้ยไม่ต้องโทรมา ไม่ต้องแสดงอาการใส่ใจเพราะฉันไม่ชอบให้ใจสั่น
"ฮัลโหล"
(จะนอนยัง)
"ยัง แล้วนายโทรมามีอะไร"
(ป่าวไม่มีอะไรหรอก แค่จะบอกว่า'ฝันดีนะ')
"ิอืม ฝันดีเช่นกันนะ"
(แก้ว)
"ฮึ"
(คือ พรุ่่งนี้เดี๋ยวฉันไปรับที่บ้านนะ^.^)
"อื้ม บ๊ายบาย"
(บ๊ายบาย ฝันดี) เฮ้อ..นี่โทโมะนายรู้มั้ยที่นายทำอยู่ตอนนี้มันเป็นการให้ความหวังฉันนะ นายรู้บ้างรึป่าว?? หลังจากนั้นฉันก็เผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหรก็ไม่รู้ จนเช้าฉันได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกจึงตื่นและไปอาบหลังจากนั้นก็ลงมาด้านล่าง
โต๊ะอาหาร
"โห!! อาหารน่า่ทานจังเลยค่ะแม่"
"น่าทาน งั้นก็ต้องทานเยอะๆนะจ๊ะ"
"ค้า แก้วจะทานให้อ้วนไปเลย"หลังจากนั้นฉันเตรียมลงมือจะกินข้าวแต่มีเสียงแตรรถใครไม่ร้มาขัดความสุขฉัน อย่าให้รู้นะว่าใครแม่จะฟรีคิกให้ซักที
~ปี๊นๆๆ~
"งั้นเดี๋ยวแก้วไปดูให้นะค่ะว่าใครมา"ฉันกัดฟันพูดประโยคนั้นออกมา อย่าให้รู้นะว่าใครฉันจะด่าให้เลลยคอยดู หลังจากฉันเดินไปบ่นไปจนมาถึงหน้านเห็นรถสปอร์ตสีดำของโทโมะมาจอดอยู่หน้าบ้าน
"อ้าว มาเร็วจังแฮะ"
"เหรอ ฉันนึกว่าฉันมาช้าไปนะเนี่ย"
"ถ้าเร็วกว่านี้คงจะต้อง ไปช่วยภารโรงเปิดประตูโรงเรียนแล้วแหละ"
"นี่! ประชดรึป่าว"
"ปล๊าว เช้าบ้านกัน"จากนั้นฉันก็โทโมะก็เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกัน
"อ้าว!~ นึกว่าใครมาโทโมะนี่เอง ทานอะไรมารึยังลูก"
"ยังเลยครับ"
"อ้าว งั้นทานด้วยกันเลยจ่ะ"จากนั้นครอบครัวของฉันและโทโมะก็ทานข้าวด้วยกัน และเมื่อทานข้าวเสร็จฉันกับโทโมะก็นั่งรถเขามาโรงเรียน จนกระทั่งถึงโรงเรียนเราสองคนก็ลงจากรถในขณะที่ฉันกับโทโมะเดินขึ้นห้องเรียนก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนเข้ามา
อย่าให้ความหวังทั้งๆที่เธอก็ยังต้อมีเขา เกิดฉนเหงาและไม่ทันคิด ไปเผลอนึกว่ามีสิทธิ์ทำผิดโดยไม่ตั้งใจ รับได้ใช่มั้ยถ้ามีใครเจ็บเพราะเธอ
"พี่โทโมะขา"ใช่เสียงเธอนี่เองพิมพ์ คนที่นายโทโมะแอบชอบอยู่T^T
"อ้าว! พิมวันนี้มาเร็วนะ"
"ค่ะูู^^ ตอนเย็นพี่โทโมะว่างมั้ยค่ะพิมจะชวนไปห้างอ่ะค่ะ"
"....."โทโมะเงียบแล้วหันมามองหน้าฉัน เพราะจริงๆแล้ววันเขามีนัดกับฉันว่าวันนี้เราจะไปอ่านหนังสือกัน
"แต่ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะค่ะ"
"เอ่อ..ว่างครับ"ฮะ!..อะไรนะเขาตอบว่าว่างงั้นเหรอทั้งๆที่เขามีนัดกับฉันนะ เฮอะ!แต่ก็ไม่แปลกหรอกที่เขาจะบอกไปอย่างนั้นเพราะฉนมันเป็นแค่เพื่อนไม่ใช่ยัยพิมที่เขาชอบนี่T^T ฉันเลยตัดสินใจเดินออกมาจากตรงนั้นก่อนที่น้ำตามันจะไหลออกมา
ห้องเรียน
"แก้ว ทำไมขึ้นมาไม่รอฉันล่ะ"
"ก็ฉันเห็นนายคุยกับน้องพิมอยูเลยไม่อนากขัดน่ะ"
"ออ แก้วคือวันนี้ฉันขอโทษนะที่ไปกับเธอไม่ได้"
"อือ ไม่เป็นไรฉันเข้าใจ"
ตอนเย็นหลังเลิกเรียนโทโมะไปกับพิมทำให้ฉันต้องกลับบ้านคนเดียว เฮ้อ...เมื่อไหรตรงนั้นตรงที่พิมอยู่จะเป็นฉันบ้างนะT^T วันนี้พอถึงบ้านฉันก็อาบน้ำแต่งตัวและทานข้าว จากนั้นก็ขึ้นมาที่ห้องรอโทรศัพท์จากโทโมะแต่ไม่มีวี่แววว่าเขาจะโทรมา ฉันรอจนถึงเที่ยงคืนในที่สุดเขาก็ไม่โทรมาจริงๆ น้ำตาเริ่มไหลออกมาฉันนอนร้องไห้จนเผลอหลับไป และพอตอนเช้าฉันไปถึงโรงเรียนฉันพยามจะไม่เจอหน้าโทโมะ จนตอนนี้ฉันกับโทโมะไม่ได้เจอกันประมาณ2อาทิตย์ได้แล้ว และเขาก็โทรมาหาฉันบ้างแต่ฉันเลือกที่จะไม่รับดีกว่าเพราะว่าตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าหลังจากวันที่พิมชวนโทโมะไปห้าง2คนนั้นก็เป็นแฟนกัน จนมาถึงวันนี้ฉันต้องเจอโทโมะโดยเลี่ยงไม่ได้เพราะว่าฉันกับโทโมะเป็นนักร้องคู่ของโรงเรียนวันนี้ต้องซ้อม ฉันจึงต้องจำใจมาสู้หน้าโทโมะ
ช่วยเลิกทำอะไรให้ฉันต้องรู้สึก
"แก้ว ช่วงนี้เป็นอะไรทำไมต้องหลบหน้าฉันด้วย"
"ป่าวไม่ได้เป็นอะไร"
"อย่ามาโกหก บอกมาว่าเธอเป็นอะไร"จะให้ฉันบอกจริงๆเหรอโทโมะว่าฉันเป็นอะไร
"บอกว่าไม่ก็ไม่สิ ปล่อย"
"โกหก บอกมาแก้ว"
"ได้ถ้านายอยากรู้นักฉันจะบอกให้ก็ได้ ที่ฉันหลบหน้านายเพราะฉันไม่อยากเห็นหน้านาย อยากลืมนายไป เพราะว่าฉันชอบ นายชัดมั้ย"น้ำตาของฉนเริ่มไหลออกมาเรื่อย
".........."โทโมะได้แต่เงียบ ฉันจึงสะบัดมือเขาออกแล้ววิ่งไปเข้าห้องน้ำและหลังจากวันงานฉันกับโทโมะก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย จนกระทั่งถึงวันนี้วันสอบวันสุดท้ายตั้งใจจะมาบอกโทโมะว่าฉันจะย้ายโรงเรียนไปเรียนต่อที่อเมริกา
"โทโมะ"
"......."โทโทะใฃหันมามองหน้าฉัน
"คือ...ฉันอยากจะคุยกับนายเป็นครั้งสุดท้ายน่ะเพราะว่าฉันจะไป..."
"เธอจะไปไหน"
"ฉันจะไปเรียนต่อที่อเมริกาน่ะ ฉันขอให้นายกับพิมรักกันนานนะ"
"แก้ว..."
"ฮึก..ฉันไปก่อนนะเพื่อนโชคดี ฮึก.."
"โชคดีแก้ว"โทโมะเข้ามากอดฉัน การกอดครั้งนี้มันจะเป็นการกอดครั้งสุดท้ายของฉันและเขา
"ฉันไปล่ะนะ "
"อืม"
"ยิ้มหน่อยสิโทโมะ ไม่ดีใจกับฉันเหรอที่ฉันไปเรียนต่างประเทศน่ะ"
"ดีใจสิเพื่อน โชคดี"
"บ๊ายบาย"
"บาย"จากนั้นฉันก็ขึ้นเครื่องบินไปเรียนต่อที่อเมริกา
------------------------------------------------------------------------------------------------
จบแล้วค้าา ไม่รู้สนุกรึป่าวแต่อยากให้แต่เพลงอะไรบอกกันได้นะ^.^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
