Love Song...เพลงรัก

เพลงรัก......
       หนึ่งบทเพลงธรรมดาที่ทำให้หลายคนมีความสุขจนล้นอกได้อย่างไม่น่าเชื่อ!....เวลาที่ได้อยู่กับผู้ซึ่งเป็นที่รัก
แต่...คงไม่ใช่กับเขาคนนี้!
 
“ปิดซะทีได้ไหม?ไอ้เขื่อน! น่ารำคาญชะมัด!!”ร่างสูงตะโกนบอกคนเป็นเพื่อนพลางปรายตามองเสียงเพลงที่คลอดังออกจากโทรศัพท์มือถือของเพื่อนรัก
 
 
                             สมอลทอล์ก ก็มีทำไมไม่ใช้ว่ะ?!
 
 
           เขื่อนที่กำลังยิ้มหวานออดอ้อนเฟย์ แฟนสาวของเขา ถึงกับหุบยิ้มทันที  หมดอารมณ์จะไปพูดกับคนไม่มีหัวใจอย่างโทโมะ....แหงล่ะ? โทโมะไม่รักใครสักทีนี่นา!
“โฮ....ไอ...ไอ่คนไม่มีหัวใจ! ชั้นก็อยากฟังเพลงรักๆซึ้งๆกับแฟนชั้นบ้างเซ่!”เขื่อนโวยวายอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนที่เฟย์จะกระตุกชายเสื้อเขาเบาๆเป็นการเตือน เมื่อเห็นว่าสีหน้าของโทโมะชักจะหน้าหวาดกลัวขึ้นเรื่อยๆ
“เฮอะ!เพลงงี่เง่าของแก ถ้าอยากฟังก็ไปฟังที่อื่นซะ หนวกหู!”เขื่อนกำลังจะง้างปากเถียงแต่ถูกเฟย์ดักไว้ก่อน....
“เอ่อ....เขื่อนๆ^^ เราไปเดินเล่นข้างนอกกัน”เฟย์ยิ้มหวานก่อนจะลากเขื่อนออกไป...
“เออ! ไปก็ได้ว่ะ.....คอยดูเหอะ ชั้นจะฟ้องยัยแก้ววววว!”เขื่อนแหกปากลั่น ก่อนจะเดินตามเฟย์ออกไป
 
 
                                           จะพูดถึงยัยจอมจุ้นนั่นทำไมกัน?! 
.
.
.
                เสียงเพลงอีกเพลงหนึ่งดังขึ้นจากทางด้านหลังของเขา ร่างสูงนึกหงุดหงิดในใจกับเพลงรักหวานแหววนั่น เมื่อครู่เขาก็เพิ่งไล่เขื่อนออกไปแท้ๆ แต่ก็ยังไม่วายจะต้องพบปะได้ยินกับทำนองเพลงอ้อยอิ่ง แสนน่ารำคาญนั่นอีก! 
 
~โลกนี้มีเพลงรักอยู่หลายันทำนอง ฉันได้ฟังได้ร้องอยู่ตั้งมากตั้งมาย  หลายๆเพลงเป็นเพลงรักเพราะดีมีความหมาย~
 
 
“นี่!...........เฮอะ! อีกแล้วเหรอ?”ร่างสูงม้วนตัวกลับไปยังด้านหลังของห้อง ในตอนแรกนึกแต่เพียงว่าจะมีแค่เขา เขื่อนและเฟย์อยู่แล้วแท้ๆ...แต่ไหง มีตัวป่วนอยู่ด้วยซะได้!
“อ้าว?ผีดิบ^^.....นี่นายไม่ได้ออกไปกับ 2 คนนั่นหรอกเหรอ? ขอโทษนะที่เปิดเพลงที่มันทำให้นายแสลงใจ   ><”ร่างบางตอบกลับด้วยน้ำเสียงยียวน...แก้ว!  สาวน้อยจอมแก่นเพื่อนข้างบ้านของโทโมะ แก้วเป็นเพื่อนสนิทกับเฟย์ทั้งหมดจึงได้อยู่กลุ่มเดียวกันและเรียนคณะเดียวกัน......
“จุ้นว่ะ!...ยัย....”
“ยัยสวย!>O<  อ๊ากกก ไม่ต้องๆๆไม่ต้องชม ฉันรู้ว่าฉันสวย!!!”ร่างบางหัวเราะเอิ๊กอ๊ากอย่างสะใจที่ได้แกล้งกวนประสาทเจ้าชายผีดิบอย่างเขา
“ยัยปัญญาอ่อน!”แก้วยู่หน้านิดๆที่ถูกเขาว่าให้ ส่วนโทโมะเดินหนีออกไปข้างนอกแล้ว....
 
 
                                  ยี้…> +++ <  ผีดิบ! เอ๊ย!!หล่อตาย....
.
.
.
.
 
..........................................................................................................................................................................
 
 
“บ้าเอ๊ย!!! ตัวหนักเป็นบ้า....เห็นตัวบางๆทำไมถึงหนักขนาดนี้นะ!”ร่างสูงบ่นกระปอดกระแปด เมื่อแบกร่างบางขึ้นหลัง  คนเมาโวยวายอย่างเอาเรื่องทั้งที่ยังไม่รู้สึกด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังไม่มีสติอยู่!
“ เห....? โทโมะ! อา........ปายย ยย หนายยย อ่า ฮึก....”มือบางท้าวแขนบนหัวเขา ทำเอาโทโมะเลือดขึ้นหน้า อยากจะเหวี่ยงยัยเด็กจอมจุ้นนี่ลงให้หลังหัก!
 
 
 
                    อ๊ากกกก ผมชั้น ผมชั้น! ยุ่งหมดแล้วววว!!!!
 
 
“นี่!ยัยเด็กบ้า!รู้ว่าแพ้แอลกอฮอลล์แล้วดื่มเข้าไปทำไม?! ยัยเด็กไม่รู้จักโต!!!”   ไม่น่าเลยจริงๆ ไม่น่าพาไปงานวันเกิด...ไม่ใช่สิ ! น่าจะห้ามไม่ให้ไปงานวันนี้เลย....งานวันเกิดเฟย์
.
.
.
Happy Birthday Faye!!!^O^
“สุขสันต์วันเกิด ยัยเฟยยยยยยย์”ร่างบางตะโกนเสียงดัง เพื่อนๆในงานต่างหากกันร่วมฉลองวันเกิดเฟย์กันอย่างสนุกสนาน ต่างกับเขา....โทโมะ! โดยสิ้นเชิง
 
                     ยัยตัวแสบ....เมื่อไหร่จะกลับสักที!
 
“น้าฝากพายัยแก้วกลับบ้านด้วยนะโทโมะ! กลับมืดๆค่ำๆมันอันตราย”แม่ของแก้วฝากฝังลูกสาวไว้กับโทโมะ  ก่อนที่ทั้งคู่จะออกมางานวันเกิดเฟย์  คำฝากฝังผุดขึ้นในสมองของเขา เมื่อเห็นว่าแก้วเกิดเล่นพิเรนทร์แข่งกันกินพั้นซ์สูตรใหม่กับเขื่อนและเฟย์อย่างเอาเป็นเอาตาย!
 
“หยุด!”มือหนาฉวยคว้าข้อมือแก้วไว้ได้ทันก่อนที่แก้วแอลกอฮอลล์จะถูกดื่มจากเด็กบ้า!!    
“O_O!!อารายยย....ปล่อยยช้านน ฮ่าๆๆๆเอ๊ะ!ปล่อยเซ่-O-”ร่างบางปัดมือสะเปะสะปะไปทั่วหวังว่าจะหลุดพ้นจากพันธนาการของเขา แต่.....
“หงึก......”ร่างบางสลบคาอ้อมแขนของเขาไปเรียบร้อย ยังดีที่เขาฉวยคว้าเอวไว้ได้ทัน ไม่งั้นละก็...หัวทิ่มลงน้ำแน่ๆ!
“ฮ่าๆๆๆ ห่วงละสิ?”คำพูดสุดท้ายของเขื่อนทำเอาโทโมะชะงักเล็กน้อย ก่อนจะแบกเด็กบ้า กลับบ้านไปอย่างเสียไม่ได้!
.
.
.
.
.
“นี่! ถ้าจะกรุณา....ช่วยอยู่นิ่งๆหน่อยจะได้ไหม?”ร่างสูงกระชับอุ้มคนบนหลังเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยเสียงขุ่นมัว ที่แก้วอยู่ไม่สุข!
 
 
                                      เป็นลิงหรือยังไงกัน?-*-
 
 
                   เมื่อเห็นว่าแก้วสงบลง...โทโมะส่ายหัวอย่างระอา พี่ก็ไม่ใช่ น้องก็ไม่ใช่ ญาติก็ไม่ใช่ เพื่อน!...ก็ไม่เชิง!! แต่ทำไมต้องคอยเป็นห่วง!...ก็ไม่รู้!!
 
  
                         เฮ้อออออ~~
 
 
................................................................................................................................................................................
 
 
“เฮ้ๆๆๆๆๆๆ^^~”ร่างบางยิ้มกว้างมาอย่างอารมณ์ดีพลางกระโดดโลดโผนอย่างครึ้มอกครึ้มใจ โทโมะส่ายหัวน้อยๆกับพฤติกรรมอันน่าหยิกของแก้ว! ก่อนที่เขื่อนจะเอ่ยถามถึงความดีใจจนล้นของแก้ว...
“เดี๋ยวๆๆยัยแก้ว เป็นอะไรฮะ? ดูท่า...จะอารมณ์ดีมากเลยนะนั่น!”เฟย์พยักหน้ารับเห็นด้วยกับเขื่อนในขณะที่อีกฝ่ายปรายตามองนิดๆก่อนจะหันหน้าหนีไป เหมือนเขา...ไม่สนใจ!
“แก้ว^O^ น่ารักอ่ะ!”เฟย์อมยิ้มพลางหยิกแก้มเพื่อนสาวอย่างหยอกล้อ แหงสิ!...ไม่น่ารักได้ไง?วันนี้อุตส่าห์มัดจุกผูกโบว์ขนาดนี้ เพราะอะไรนะเหรอ?............
“วันนี้ๆ>O< พี่จองเบจะมารับชั้นไปกินข้าวด้วย เฟย์! ไปเป็นเพื่อนหน่อยสิ น้าๆๆๆ”แก้วอ้อนวอนพลางเขย่าแขนเฟย์เร่งรัดเอาคำตอบ  แต่ใครจะรู้เลยว่าอีกคน...ไม่พอใจ!
“เฮ้ๆไม่ได้ๆวันนี้ชั้นนัดเฟย์ไว้แล้ว ยัยลูกลิง!ไปชวนแฟนแกโน่น”แก้วหน้ายู่ทันที เมื่อเห็นว่าฝ่ายที่ถูกพาดพิงจ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง  อยากไปคนเดียวอยู่หรอกกับพี่จองเบเดือนมหาลัยนะ...แต่ก็กลัวเหมือนกันนี่นา...แต่ถ้าจะให้ชวนโทโมะไป...อันนั้นน่ากลัวกว่า!!!
 
 
                            เจ้าเขื่อนบ้า>< ผีดิบไม่ไปกับชั้นหรอกเว้ย!
 
 
 “งืม.....เขื่อน!*- ผีดิบไม่ไปกับชั้นหรอก เค้ากลัวไปแล้วพี่จองเบจะเปิดเพลงรักซึ้งๆให้ชั้นมั้ง?^^ ผีดิบคงทนฟังไม่ได้เพราะไม่มีใครให้รัก><”
“ฮ่าๆๆๆ”แก้ว เฟย์ เขื่อน หัวเราะกันอย่างอารมณ์ดีโดยลืมไปนิด...ว่าโทโมะ!นั่งอยู่ด้วย! คนถูกพาดพิงอดไม่ได้ที่จะโมโหขึ้นมา ร่างสูงลุกขึ้นยืนพลางตวาดลั่น!
“เออ! งั้นเตรียมตัวไว้ให้ดี! คืนนี้ชั้นจะไปกับเธอ ยัยแก้วแตก!!”ร่างสูงว่าเข้าให้ก่อนจะเดินหนีไป ความเงียบปกคลุมอีกครั้ง แก้วหันไปถามเฟย์ด้วยน้ำเสียงติดกังวลกลัว...ว่าเขาจะโกรธ!
“เฟย์...โทโมะจะโกรธฉันไหม?”
 
 
................................................................................................................................................................................
 
THE END
 
      ทะเล....ที่ทั้ง 4 เลือกที่จะมาพักผ่อนในวันปิดของวิทยาลัย ฉลอง! เพื่อส่งท้ายชีวิตนักศึกษาอย่างพวกเขา......
 
                     ร่างสูงเดินอมยิ้มมาอย่างสุขใจ น่าแปลกทั้งๆที่มันเป็นเวลาเที่ยงวันแท้ๆ!แดดร้อนๆที่เขาเคยบ่นแทบเป็นแทบตาย !เขายังยิ้มได้ ไม่หงุดหงิดไม่โมโห น่าแปลกมาก.....
 
 
                            โทโมะมันบ้าไปแล้วแน่ๆ!
 
 
                          เขื่อนนั่งฟังเพลงกับเฟย์เช่นเคย และเหมือนเดิมว่าเขาเปิดลำโพงโดยไม่ใช้หูฟัง....โทโมะเดินผิวปากเข้ามาอย่างอารมณ์ดี ในนาทีแรกเขื่อนแทบจะปิดเพลงไม่ทัน  แต่.........
“ไม่ต้องหรอก........ เพราะดี><”ร่างสูงเอ่ยขึ้นพร้อมใบหน้าที่แดงเรื่อนิดๆอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ทำเอาเขื่อนและเฟย์งวยงงกันเป็นแถบๆ
“ฮะ....นายฟังด้วยเหรอ?ไหนบอกไม่ชอบไง?”
“ไม่รู้สิ.....มันเพราะดี><”ร่างสูงอมยิ้มหน้าแดงพลางทอดสายตามองท้องทะเลอย่างสุขใจ ก่อนที่เขื่อนจะสะกิดเฟย์ออกมาคุยให้ห่างจากเขา  ที่ยังไม่รู้ตัวเพราะมัวแต่นั่งยิ้มอยู่คนเดียว.........
“เฟย์ๆ โทโมะมันเป็นอะไรไปอ่ะ...เอ๊ย!บ้าไปแล้วนั่น-*-”
“คิกๆ>< คนอินเลิฟ มันก็อย่างนี้แหละเขื่อน ไปที่อื่นกันเหอะ!”เฟย์ชักจูงเขื่อนไปเล่นน้ำ แม้จะไม่เข้าใจในสิ่งที่เฟย์พูดนัก แต่เขื่อนก็ไม่ได้ซักไซ้อะไร ได้แต่ตามเฟย์ไปเล่นน้ำอย่างเดียว.......
 
.
.
.
.
    ~โลกนี้มีเพลงรักอยู่หลายพันทำนอง ฉันได้ฟังได้ร้องอยู่ตั้งมากตั้งมาย  หลายๆเพลงเป็นเพลงรักเพราะดีมีความหมาย~
 
“ปิดซะทีได้ไหม?ไอ้เขื่อน! น่ารำคาญชะมัด!!”เขาตะโกนบอกคนเป็นเพื่อนพลางปรายตามองเสียงเพลงที่คลอดังออกจากโทรศัพท์มือถือของเพื่อนรัก…  
 
~แต่ก็ไม่เคยลึกซึ้งกับมันจริงๆ และไม่ได้หวั่นไหวกับเรื่องราวในเพลง เพราะฉันไม่เคยมีใครแบบในเนื้อเพลงเลย~
 
“โฮ....ไอ...ไอ่คนไม่มีหัวใจ! ชั้นก็อยากฟังเพลงรักๆซึ้งๆกับแฟนชั้นบ้างเซ่!”เขื่อนโวยวายอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนที่เฟย์จะกระตุกชายเสื้อเขาเบาๆเป็นการเตือน เมื่อเห็นว่าสีหน้าของโทโมะชักจะหน้าหวาดกลัวขึ้นเรื่อยๆ
 
 
~แต่พอครั้งนี้ฉันมีเธอ คนเดียวที่รักจนหมดใจ ร้องเพลงเดิมๆ เนื้อความเดิมๆ แต่มันไม่เหมือนเดิม~
 
“นี่!ยัยเด็กบ้า!รู้ว่าแพ้แอลกอฮอลล์แล้วดื่มเข้าไปทำไม?! ยัยเด็กไม่รู้จักโต!!!”   ไม่น่าเลยจริงๆ ไม่น่าพาไปงานวันเกิด...ไม่ใช่สิ ! น่าจะห้ามไม่ให้ไปงานวันนี้เลย....งานวันเกิดเฟย์
 
~เพิ่งจะได้รู้ความหมายของท่วงทำนอง ทุกคำที่ฉันนั้นร้องเหมือนแทนความในใจ  คำเดิมๆครั้งก่อนไม่เคยโดนใจ ตอนนี้กินใจเหลือเกิน~
 
           ร่างสูงนึกไปยิ้มไปอย่างสุึขใจ แค่ได้นึกถึงใครอีกคน ก็รู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก!....ความรักนี่ มันช่างมีอิทธพลมากล้นเสียเหลือเกิน!
.
.
.
“ขอบคุณนะที่ให้ยืมหมวก^^”ร่างบางปลดหมวกสีแดงที่ยืมมาจากเขาออกพลางสวมใส่ให้เจ้าของ...แต่ก็ยังไม่วายจะแกล้งด้วยการกดปีกหมวกลงมาจนปิดบังใบหน้าของเขา   อีกฝ่ายมองตามพลางอมยิ้มน้อยๆกับรอยยิ้มของแก้วที่มีให้เห็นได้ทุกวัน
 
 
 
                           ให้ตายเถอะ!ยัยแก้ว.....เธอทำให้ชั้น............
 
“กินดีๆหน่อยจะได้ไหมยัยเด็กตะกละ!”ร่างสูงอิงตำหนิเบาๆเมื่อเห็นว่าการกินคัพเค้กของแก้วมันช่างดูน่ารักเกินกว่าเหตุ-*-  นิ้วเรียวปาดเอาครีมเค้กที่เปื้อนมุมปากของแก้วออก ให้อย่างระอาใจ.....
“เอ๊ะ! นายนี่คำก็เด็ก 2 คำก็เด็ก จะเอาไหม?!!”ร่างบางยืนเท้าสะเอวท้าทายเขาอย่างเอาเรื่อง ในขณะที่อีกฝ่ายนั่งกระดิกขาอย่างสะใจ
“ให้เอาไหมล่ะ?”
“ให้..........หาO_O!!!!!”ในนาทีแรกที่เผลอตอบเขาไปนั้นไม่ทันได้ฟัง แต่พอทวนคำอีกรอบ ประโยคนั้นมันทำให้แก้ว ถึงกับ...อ้าปากค้างงง
 
 
        เจี๊ยกกกกกก><  เอ๊ย!  กรี๊ดดดดดดดดด! ตาบ้า ผีดิบพูดอะไรออกมาหว้า....?!!!!!
 
 
.
.
.
.
“คิดอะไรอยู่ ผีดิบ^^”มือบางแตะลงบนไหล่กว้างของเขาพลางหย่อนขานั่งลงข้างๆโทโมะ  อีกฝ่ายสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะตื่นจากภวังค์
“คิดถึง....เรื่องวันนั้น”
 
                                      >/////////<
...........................................................................................................................................................................
 
MORE ^^
 
“เฮ้ย! เดี๋ยวโทโมะ! นี่มันไม่ใช่ทางไปร้านที่พี่จองเบนัดฉันไว้นี่-o-“ แก้วโวยวายทันที ที่ร่างสูงหักรถเข้ามาร้านอื่น
“ก็ไม่ใช่ไง?”
“อ้าว!อะไรของนายล่ะ พาชั้นไปหาพี่จองเบเดี๋ยวนี้ Lets Go!”
“ไม่พาไป  ชั้นจะกินร้านนี้!”ร่างสูงเบรกรถอย่างรวดเร็วจนหัวแก้วกระแทกกับคอนโซลรถอย่างแรง มือบางยกกุมศีรษะป้อยๆ ก่อนจะเอ่ยปากต่อว่าเขาทันที แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร โทโมะก็เดินมาเปิดประตูรถพลางฉุดข้อมือแก้วลงทันที!
.
.
.
“กินดีๆหน่อยจะได้ไหมยัยเด็กตะกละ!”ร่างสูงอิงตำหนิเบาๆเมื่อเห็นว่าการกินคัพเค้กของแก้วมันช่างดูน่ารักเกินกว่าเหตุ-*-  นิ้วเรียวปาดเอาครีมเค้กที่เปื้อนมุมปากของแก้วออก ให้อย่างระอาใจ.....
“เอ๊ะ! นายนี่คำก็เด็ก 2 คำก็เด็ก จะเอาไหม?!!”ร่างบางยืนเท้าสะเอวท้าทายเขาอย่างเอาเรื่อง ในขณะที่อีกฝ่ายนั่งกระดิกขาอย่างสะใจ
“ให้เอาไหมล่ะ?”
“ให้..........หาO_O!!!!!”ในนาทีแรกที่เผลอตอบเขาไปนั้นไม่ทันได้ฟัง แต่พอทวนคำอีกรอบ ประโยคนั้นมันทำให้แก้ว ถึงกับ...อ้าปากค้างงง…..
.
.
.
.
ขอโทษนะแก้ว.........
ช่วยไม่ได้ เธอ “ยั่ว” ชั้นเอง
 
…………………………………………………………………………..........................................................
 
เจี๊ยยยกกก>< งงไหม? เค้าแต่งเองยังงเลย สะเปะสะปะไปหมด-*- แต่งไว้ตั้งแต่เมื่อวานแต่ดั๊น เว็บเข้าไม่ได้(กำ)
โทดทีนะ เมื่อวานเครียดเรื่องสอบไปหน่อย เรื่องเลยแลดูมั่ว! (มากกกกก><~)
พยายามทำความเข้าใจกันหน่อยนะเรื่องนี้!^^
ปล.บรรทัดสุดท้ายใครไม่เข้าใจม้างงงงงง^^~
อะนะ ตามจินตนาการโลดดดดๅ^O^ ใครไม่เข้าใจ ยกมือขึ้น ฮุ้วววว! บ๊าย บายไปล่ะ ฝันดีเน้ออ~